Bakit ba masarap ang bawal?Bawal na pagkain, bawal na gawain, bawal na tanawin, bawal na pag-ibig at kung anu-ano pang bawal sa buhay?"Blessed me Father for I have sinned," I bent down and then adjusted the black veil that hung over my head.Pilit kong tinatakpan ang aking mukha. Sinisigurong kahit labi ko ay hindi niya makikita. Sapat na ang boses ko lang. Hindi ko mawaring gagawin ko ito sa tana ng buhay ko. "It has been five years since my last confession.""Go on my daughter and tell me your sins," the priest's voice was calm and comforting.It was unfamiliar. That was by design— I'd driven ten miles from my apartment to a church in the middle of woods. It was easier that way. I took in a deep breath, but only a squeak came out."Get it over with," I told myself. How ironic. I could feel a bead of sweat dripping down my forehead. The weather is cold but this is how
Sininghap ko ang sariwang hangin nang tuluyan kaming makalabas. Ibang-iba ito kaysa sa atmospera sa loob ng silid-aralan.Hinila ni Dion ang kamay ko habang sabay kaming napapahagikgik kapag umiilag kami sa mga classroom na nadadaanan namin.It's the last subject in the afternoon. Dahil nakakantok ang Christian Living Education naming klase ay niyaya ko si Dion na mag-cutting classes. Hindi naman ito umalma sa alok ko at sumama pa siya sa akin. Ito ang St. Francis Academy. Isang katolikong eskwelahan na pinamumunuan ng mga madre. Ito ang isa sa pinaka-sikat na eskwelahan dito sa rehiyon namin. Lumaki na ako rito. Dito ako nag-aral simula Nursery hanggang ngayong nasa Senior High School na ako."Bukas ba ang Science lab? Doon nalang tayo," suhestiyon ko sa kaniya.Kabisado ko na ang pasikut-sikot dito. Labing dalawang taon na ako dito at hindi naman ito kalakihang paaralan. Tumango naman si Dion at magkahawak-kamay kaming umakyat sa second floor kung saan naroon ang Science lab.Pagkap
"You are being bull-headed again, Aviona! Kailan ka ba magtitino?!" Papa's voice thundered. His face flushed red. I was confined in the hospital for two days. Mayroon akong benda sa ulo dahil sa aparatong tumama sa akin. Putok din ang labi ko at may mga maliliit na sugat sa mukha gawa ng bubog nang tumama ito sa akin.Ngayon ay kakauwi ko palang sa bahay at sermon agad niya ang bumungad sa akin. He never visits me in the hospital. I don't care, though. His presence seemed to buzz around me. Every word, movement and breath he performed seemed to infuriate me to no end.My face remained blank. I don't want to show him that I'm annoyed at him right now. "You are grounded for the whole month! No phone and other gadget! Mag-reflect ka sa mga ginawa mo! You're a disgrace!" Nanggagalaiti pa rin niyang sabi.Bumuntong-hininga ako. Kinuyom ko ang aking kamao sa galit at nagpipigil sa sariling magsalita sa kaniya pabalik. I was expecting for this to happen kaya hindi na ako nabigla. One month
“So you did something forbidden, kaya ka nagkaganyan? Would you mind to narrate what really happened?” tanong niya habang nakahalumbaba at nakatingin sa akin habang kumakain.Sa carpet ay naka indian-sit kami habang kumakain ako at nakabukas ang TV. Nakasandal kami sa paanan ng kama. Medyo nahimasmasan na ako. Kanina ay medyo lasing na ako ngunit mas nangibabaw ang gutom.Nabitin ako sa pag-inom. Busog na ako sa kagwapuhan ng kasama ko. Ibinaba ko ang kinakain ko at napatingin sa kaniya.“Ay t*ngina!" Bulalas ko nalang nang umayos rin siya nang pagkakaupo at itinuon ang atensyon sa akin.Nagkatitigan kami at seryoso ang mga mata niyang nakatingin sa akin. He has a beautiful face. It's so angelic. He has a well-defined, with a sharp jaw and angular cheekbone. The complexion of his skin is going well with his brown eyes. He was the opposite of Dion’s bad boy aura and Paulino, on the other hand, is the mysterious type of guy.Hindi ko alam na darating ang araw na gugustuhin ko ang ganiton
I woke up feeling nauseous. Masakit rin ang katawan ko. Nang ipagparte ko ang dalawang hita ko ay mas lalo akong napaigik sa sakit.I saw blood on my bed sheet."Sh*t!" Wala sa sariling tinanaw ko ang katawan ko sa ilalim ng kumot. May damit na ulit ako. Parang walang nangyari. Pero masakit ang gitna ko. Did it really happened? Did I just gave my virginity to a stranger?Napahilamos ako ng mukha nang maalala ang nangyari kagabi. I can still remember it clearly. Wala na akong magagawa. Nangyari na.Napangiti ako nang sumagi sa balintataw ko ang gwapong mukha ni Lazarus. Wala naman akong panghihinayang.Our lips and tongues crashed together as we tried to set down our beers without spilling them.Our arms embraced each other as we pressed our bodies together."You're such a temptation, Aviona..." He said in the middle of our kiss.The side of my lips rose. I broke our kiss and started working my way down his neck, as I pushed him back and climbed on top of him.He moaned as I worked my
"Lazarus!" Ang tanging nasabi ko nalang sa kanya at saka wala sa sariling niyakap siya. He cupped my face then feel my chest. We both let out a long satisfied sigh. Hindi niya ako binigo nang yakapin niya rin ako pabalik. He snaked his arm on my waist."You are already whipped, huh?" I can feel him smirking.At hindi nga ako nagka-mali. Ngumuso ako. Natawa naman siya at bigla akong hinalikan.All it took was one kiss. One kiss to make me realize what I'd been missing. Hindi ako nakuntento na ganun-ganon nalang iyon. Isang linggo akong nangulila sa masarap niyang labi and now he will just gave me a peck on the lips?!"Ano yun? Iyon lang?" tinaasan ko siya ng kilay. Natatawa habang nanghahamon sa kaniya."What are you saying, Aviona?""Mahina!" natatawa ko nang sabi at saka tumingkayad para maabot lang ang labi niya."Bitin!" hirit ko pa- tumingkayad ulit ako para bigyang siya ng halik.As our lips crushed together, I felt like I was walking on air. The side of his lip rose. It was magi
"Ang gwapong pari nitong si Lazarus, Alfonso. Mukhang maraming magsisimba kapag siya ang magmimisa." pabirong sabi ni Papa.Nagtawanan ang dalawang matanda. Habang hindi ko man lang makuhang ngumiti sa sinabi niya.Hindi nakakatawa. Hindi ako natutuwa. Wala rin akong mabasang emosyon sa mukha niya. Hindi ko alam kung nakailang paikot ako ng mga mata. Inis na inis. Hindi ko siya magawang ngitian o pansinin. Nag-iinit ang dugo ko sa kanya at gusto kong magwala sa inis. Idagdag pa ang hindi ako nakokontento sa juice na iniinom ko ngayon. Nakakaputangina ang nalaman ko. Gusto ko ng beer! Gusto kong uminom! Nakakapikon!"Matagal pa bago mangyari iyan, Avelino. Hindi pa iyan tapos mag-aral. Bakasyon nila sa seminaryo ngayon." Mr. Alfonso answered.Tinignan ko ng masama ngayon si Lazarus. Saktong kanina pa pala niya akong tinititigan. Tinaasan ko siya ng kilay. Hindi man lang niya sa akin ito sinabi? Bakit kailangan ko pang malaman sa ganitong paraan?!Malamlam naman ang mga mata niya ha
"Manang, asan sila Mommy?" tanong ko kay Manang Paula. I'm still not allowed to go out. Mahigit isang linggo na kaming hindi nagkikita ni Lazarus at gustong-gusto ko na siyang makita."Nasa Manila po. Mamayang gabi pa ang balik." she answered. Napangisi ako. Tamang-tama!"Pwede ba akong makitext, Manang? May ipapabili lang ako kila Mommy." natigil siya sa pagpupunas ng mesa.Ang mga gadgets ay hindi pa din binabalik ni Papa sa akin. Mas lalo siyang nagalit nang uminom ako sa party niya at ganoon pa ang pinakita kong ugali sa tatay ni Lazarus.Tinignan ako ni Manang na parang nagdududa. I cannot trust this woman, ang bawat galaw ko ay umaabot kay Mommy at Papa dahil sa kanya. Alam ko iyon. Pero mas mautak ako sa kanya."What? Si Mommy naman talaga ang itetext ko. Gusto ko lang ng pasalubong. Nakakasawa ang lutong bahay. Hindi ako makalabas. Gusto mo habang nagtatype ako ay nasa likod ka?" sunod-sunod kong sabi. Walang pagaatubiling ipinahiram naman niya sa akin ang cellphone niya at
"We can finally take a vacation!" Trevor said cheerfully. "Freedom!" he added.We lined up together to pick up our phones. It's the beginning of our semester break. Tatlong buwan din iyon. Ngayon nalang din kami makakalabas ng seminaryo."Let's bet. I'm sure when we come back here, Trevor already have a girlfriend." Finn joked. We all laughed."Sure, Finn. How much?" Sabat ko pa."Mga gago kayo!" Trevor laughed. I don't know if he's annoyed or what because of the tone of his voice. "Sige, mga magkano ipupusta niyo?"Aba'y loko-loko talaga ito! Mas lalo kaming natawa. Kami ang nasa dulo ng pila. Kahit na nag-aasaran ay sinisigurado naman naming hindi kami maririnig ni Fr. Revelos."Ten thousand!""Ang baba naman masyado, Finn. Gawin mo ng fifteen!""Twenty! Sarado na!" sabat ko pa. Para matigil nalang sila.Alam ko lang naman din na magkakaroon 'yan si Trevor at mapapasakin pa rin ang pera. Hindi kaya 'yan mapirmi. Parang hayok na hayop sa gubat kapag nakakakita ng bagong bibiktimahin.
Trigger warning: suicide, depressionHalos maglupasay ako sa narinig. I was stunned for a few minutes. Hindi malaman kung ano ang unang emosyong mararamdaman. Parang gumuho ang mundo ko. Nanginig ang buong katawan ko sa gulat. Hanggang sa emosyonal akong niyakap ni Lazarus, doon na bumuhos na para bang walang kontrol ang luha sa mga mata ko. "W-What happened?! Tell me you're just kidding, Lazarus!" garalgal na ang boses kong sabi. Streams of tears flowed faster than my heartbeat. "I'm sorry for your loss, baby. I won't say it's okay because it's never okay to lose a loved one ... but be strong. I'm just here." Malamlam ang mga mata niyang sabi. Mas lalo akong napahagulgol. Doon ko nakumpirmang hindi nga ito nagbibiro. Itong ganitong mga mata niya ang nakikita ko kapag nagsasabi siya ng totoo- kapag sinasabi niyang mahal niya ako."Hindi pwede! Hindi ito totoo! Panaginip lang ang mga ito!" humahagulgol kong sabi. "H-hindi sila pwedeng mamatay! Hindi ko pa sila nakakausap!" Habang
One thing I know for sure, it's hard...It's hard to forgive someone who hurt us.It's hard to forgive someone we put on a pedestal and they knocked themselves off of it. It's hard to forgive the closest people in our life when they hurt us or abandon us or neglect us or tell us things we can't forget.It's hard to forgive those we sacrificed a lot for.It's hard to look at someone who caused us so much pain and still love them with all our heart or treat them with the same respect but sometimes we have to forgive those people and remember that they're also human.That we have had our days when we erred too and hurt people we loved because we were still healing our own issues, we were still growing and learning how to love again, we were still evolving and we got many things wrong.I think sometimes we get caught up in the wrongs that people inflict on us. We get hurt and we get bitter. Understandably so, but instead of letting that pain dissipate, we keep it close to our hearts. We
"A-Aviona?" hindi makapaniwala niyang sabi.Gulat na gulat ang mukha ni Paulino nang makita ako. Napaatras siya, nanginginig at namumutla na ang mukha, habang patuloy sa pagbuhos ang butil ng pawis."Aviona, ikaw ba talaga 'yan?" pilit inaabot ni Paulino ang kamay niya sa akin, nanginginig pa rin."Patawad!" nagulat ako nang lumuhod siya sa harapan ko bigla. Hindi ako makapagsalita. Gulat rin sa bilis ng pangyayari at sa mga sinasabi niya. Anong nangyayari? Bakit siya humihingi ng tawad sa akin? Ako nga ang dapat humingi ng tawad dahil nahulog ko ang cellphone niya."Patawarin mo ako! Hindi ko iyon sinasadya!" nakayuko na ito at nagtaas-baba ang balikat. Kunot ang noo kong napatingin lang sa kanya."Napag-utusan lang ako, Aviona! Patawad! Patawarin mo ako!" sabi niya habang nakaluhod pa rin, umiiyak."Anong pinagsasabi mo?!" sa wakas ay nasabi ko na rin. "'Yung nangyari sainyo limang taon na ang nakalipas... Planado iyon ng tatay mo! Tinakot niya akong tatanggalan ng scholarship ku
"Uhm, so..." Mr. Del Madrid started after the long silence.No one dared to speak. Their gazed were all plastered to Alu who's sitting beside me; wondering, like a puzzle that needs to assemble.Lazarus was still holding my hand. Kanina ko pa kinakagat ang pang-ibabang labi ko dahil hindi ako kumportable sa presensya nila."Care to explain everything, Lazarus?" his father finally asked. Tahimik namang nakaupo sa tabi niya ang nanay ni Lazarus na taimtim na nakamasid sa anak ko. Grabe ang tensyon, tunog ng kalabog ng puso ko lang ang naririnig ko.Tumikhim si Lazarus at umayos ng upo. "Surprise? Lolo at lola na kayo!" Lazarus let out a warm hearty laugh. It echoed in the corners of the room. No one dared to laugh or say something though. Mas ramdam pa rin ang tensyon ngayon."Gago. Paano?" Aquilino finally asked after the long minutes of silence.Hindi ito mapakali. Hanggang sa lumingon ito sa akin at tinuro ako. "Akala namin patay ka na, Aviona!""She isn't, obviously, that's why sh
I woke up early to cook breakfast. The two were still asleep when I left. When I finished cooking, I covered it for a while so that I could take a bath already.As the towel hung over the side of my shoulder, I returned to the room to get my working clothes. Nang papalapit na ako sa banyo ay dinaanan ko muna ang dalawang mahimbing pa rin ang tulog hanggang ngayon.Nakatalukbong ito ng kumot habang magkayakap at naghihilik pa. Alas singko na sa umaga, may trabaho kami Lazarus at medyo malayo pa ang ibabyahe namin."Lazarus," I lightly shook his body."Hmm?" He stretched his body a bit and then slightly squeezed the side of his eyes. He's still struggling to concentrate in my direction because of drowsiness."Bangon na, may pasok pa tayo sa trabaho." but instead of getting up, he lay on the bed and embraced his sleeping son by his side."Lazarus," niyugyog ko ulit ang balikat niya pero hilik lang ang sagot sa akin.Napakamot ako ng ulo. Medyo inis na. Napagod itong dalawang ito maglaro
"What do you do for a living, Papa?" tanong ni Alu.Nakakandong ito sa kanya ngayon habang nagmamaneho. Napairap ako. Hindi pa rin magkamayaw ang inis kay Lazarus."I advise individuals on legal issues and disputes, and then I represent them in court and legal transactions." he said in his tone casual and light. Alu's mouth turned to 'o'. He's looking at his father with so much amusement and adoration."You are practicing law, Papa?" he asked still amuzed.He nodded. "Yes, son. I'm a lawyer.""Oh, my. My father is a lawyer! Is that your dream, Papa?"Bahagya niyang ipinilig ang kanyang ulo at ngumuso. Ang mga mata ay nasa unahan pa rin at ang kamay ay abala sa manibela. Nakaangat naman ang tingin ng anak namin sa kanya. Parang may sariling mundo ang dalawa. Hindi ko alam kung bakit pa ako sa kanila sumama."To be honest... no."Of course he will answer no to that. Bahagya tuloy akong napaisip. Ano bang pangarap talaga nito? He was only forced to become a priest because of his grand
"Eh?!" I heard my son said in disbelief.Inalis ko ang nakatalukbong na kumot sa mukha ko at nakita kong nakatalikod na ito sa akin. Ang buong atensyon nito ay nasa amang tulog na tulog pa rin hanggang ngayon.Hinayaan ko lang siya. Hanggang sa ilang minutong pagtitig ay niyugyog na nito ang natutulog na si Lazarus para gisingin."Wake up! Why did Mama said you are my Papa?!"Upon waking, Lazarus burrowed himself into the warm, soft sheets. He rubbed the remainders of sleep from his eyes and gazed out Alu. He suddenly sat on the bed when he saw our child sitting in front of him and now seemed annoyed and full of questions."Are you guys dating? Mama said my father is dead a long time ago! Explain it to me! Are you Mama's boyfriend now? Or are you getting married that's why you are now my Papa?" bakas sa boses nito ang inis.Ayan, nagpakilala pa kasi siyang kaibigan nito. Ngayon, parang mahihirapan pa ang anak naming maproseso ang katotohanang tatay niya talaga si Lazarus. Paano ba
I held my lower lip with my thumb. Natulala at hindi pa rin maproseso ang nangyari. He closed his eyes as he swallowed hard. Napasandal siya sa barandilya, doon humanap ng suporta."Let's go. My head is spinning." he finally said after some minutes. He then pulled my hand. Dire-diretso ang lakad namin hanggang sa makalabas na kami ng bar. Agad kaming dumiretso sa mga nakahilerang kotse."H-how about Maureen? How can she go home?" sa wakas ay natanong ko na rin."I'm pretty sure she's with my friend by now. Stop worrying about her. Let's go." sagot niya habang naglalakad pa rin."How about her car? What will she use? Did you bring your car with you how-""If you will not stop asking I will kiss you again."He said looks threatening. I bit my lower lip to stop myself from saying something. His forehead twitched while his eyes focused on my lips.Napaiwas ito ng tingin. He swallowed hard, gumalaw ang adams apple nito habang inililibot ang mga mata sa mga kotseng nakaparada."Where's her