Althea~Nasa hapag kainan na kami pero kanina pa ako nakatulala. Inaalala ko ang panaginip ko. Sandali akong naidlip pero si Mikhael ang laman ng panaginip ko. Matagal na panahon na hindi ko siya napaginipan. "Althea?"Agaw pansin ni Riley sabay pitik ng daliri niya sa harap ng mukha ko.Napakurap ako ng tatlong beses. Inayos ang pagkaupo. Napalunok at kinuha ang kutsara. Nagtataka naman akong inoserbahan ni Raven. Naiwan ang kutsara sa bibig niya at nakasalpok ang kilay."What's bothering you,Thea. Tell us,"nag-aalalang untag ni Riley na ngayo'y nakasalpok ang mga kilay. Tumigil din siya sa pagkain gaya ni Raven.Matigas akong umiling. Gusto kong kumbinsihin siyang walang nagpapaligalig sa 'kin."Sana lang talaga wala,"nadidismayang saad ng kaibigan. Alam kong sina-psycho niya ang hilatsa kay may pagdududa siyang may tao-hindi bagay ang gumugulo sa akin.Kinibot ko ang dulo ng labi at binaba ang tingin sa pagkain. Puro sariwang gulay ang nakalatag. Ngumiwi ako dahil hindi ko hilig
"Sucks!"hiyaw ko nang mabara ako sa traffico. Sabado ngayon at inaasahan kong maayos ang daloy ng trapiko. Pupunta ako ngayon kung nasaan ang pesteng Milena na 'yan. May ginawa namang kalokohan. Hindi pa nakontento noong nakulong. Sana hindi ko na lang pinalaya.She's making a scapegoat para mapansin ko siya. Matapos itong bumalik mula sa Dubai ay hindi ko siya tinuan ng pansin. Nilubog ko ang sarili sa trabaho. Hindi na makakahinga sa kaliwa't kanang meeting. Idagdag pa si Althea nagusto kong pahirapan pero hindi ko nagawa. Nasa kasagsagan ako ng meeting nang tumawag ang empaktang iyan. Kailan ba ako tatantanan hah?Tinapik ko ang daliri sa manubela. Sinisikap na panatilihin ang level ng aking pasensiya. Nasti-stress ako sa kakulangan ng tulog at poot. Nasa mall ang empakta, nagshop-liftling. Ang yaman-yaman niya, magawa pang magnakaw. Bukas nasa tabloid naman ang apelyido ko. Sinapo ko ang noo. Hihiyaw sana ako nang umusad ang mga sasakyan sa harap ko. Pinaharurot ko ang lamborghin
Althea~Matamlay akong pumasok ng opisana ngayon. Pinipilit ko ang sarili para sa trabaho. Ramdam ko pa ang mala-pantasiyang day off ko kahapon. Hindi pa ako nakahuma sa maraming kaganapan kahapon. Natawa ako nang maalalang nakasakay ako sa isang rides—mabuti sa ferris wheel lang.Argh! It was supposed to be a break, but here I was, back on Sunday, no energy, no motivation. Panandalian lang talaga ang lahat eh. Idadag pa ang ora-oradang gawain ng marketing department. Nagsisi ata ako na mag-apply bilang marketing manager. Pinisil-pisil ko ang sentido, may paparating kasi na sakit ng ulo. Dumilim ang paningin ko nang tinignan ang mga papeles.Parang gusto kong gumapang sa ilalim ng lamesa ko nang maalala ang ideya ng bagong marketing strategy para sa Henderson Tower. Malapit na kasi matapos."Ma'am Althea, handa ka na ba?"sumulpot si Gigi sa harap ko. Humahangos habang inimporma ako. "The meeting will begin at 10 o'clock. I-ready mo na lahat ng pwede mong i-present. Magdadalo ang ibang
Althea~"Sir, kung wala po kayong kailangan sa akin. Aalis na po ako,"naririndi kong pahayag matapos ang ilang sandali. Inangat niya ang ulo. Bahagyang umuwang ang bibig niya na tila ngayon lang ako na pansin. Kasabay non ang pamumungay ng kanyang mga mata. As if he has evil desire on me. Dali-dali ko namang tinaboy sa aking sistema ang masamang isip."Pinatawag ba kita kung wala akong kailangan sa'yo?"Tugon niya. Nabigla ako sa kawalan niya ng empsyon.Binukas ko ang bibig ngunit muling itinikom. Hindi ko nagawang magsalita dahil hinila niya paupo sa kandungan ang babae. Nasauot ito ng maiksing blue dress na hapit sa katawan. Ngayon, natatanaw ko ng malinaw ang babaeng dahilan kaya iniwan ko si Mikhael. Ang ahas, ini-enjoy ang pang-aagaw sa lalaking mahal ko noon.Sumikip ang dibdib ko nang muling nagharutan ang dalawa. Para akong baliw na pinapanood sila. Lumiyad sabay ungol pa ang babae nang kinurot ito ni Mikhael sa tagiliran. Sarap nilang pagbanggain ng ulo."Kung ganoon, ano po
Mikhael~ Nanangis ang panga ko. Pinalipad lahat ng mga gamit sa lamesa ko. Naninigas ang katawan ko sa galit na nararamdaman. Kakaalis lang ni Altheas. Hindi pa rin ako makapiniwala sa mga salitang binanggit niya. Aware ako na may kasalanan ako, ngayon na alam kong si Milena ang may dahilan. Malamang nakita niya ako noong araw na 'yon. Ang araw na pumunta sa Milena sa condo ko para hilain ako pabalik sa kanya. Tumindi ang poot ko sa empakta -siya ang dahilan kaya nilayuan ako ni Althea. I won't accept this. Puputulin ko ang relasyon namin ni Milena. And I'll do everything to win Althea back. Nagkamali akong paselosin siya gamit si Milena. Lingid sa 'kin na lalo niya pala akong kinamumuhian. Blangko ang isip ko ngayon. Wala akong ideya kong paano kunin ang loob ng babaing minahal kong totoo. Naging hangal ako nitong nakaraang mga taon. Pinag-isipan ko siya ng masama na ang totoo ako pala ang may sala. Kumuha ako ng isang stick ng sigarilyo. Ihithit ako para pagaanin ang loob ko. Umu
Mikhael~ Nagsitagisan kami ng galing sa pagpi-fencing. Hindi ko namalayan na lumipas ang ilang oras. Siguro pasado alas sais ng hapon na. Naglalaro kami sabay tawanan. Hindi ko mailarawan ang sitwasyon ko. Heto, naglalaro na naka-corporate attire. Nasa kasagsagan kami ng laro nang biglang malakas na bumukas ang pinto at sinundan ng kaguluhan. Nalaglag ang panga ko nang makita ang triplets ni Nicola. Carbon copy niya talaga. At ngayon may rason na siya para magbago. Dalawang lalaki at isang babae. Nawili ako sa pag-aagawan nila ng barbie doll. Bawat isa ay naghihiyawan sa mataas na boses. Nabingi ako sa high-pitch na sigaw ng batang babae, hindi tama ang butones ng suot nitong shirt. Umiiyak siya habang hinahabol ang mga kapatid. Hawak ng batang lalaki na naka-school uniform pa ang laruan nito, tinataas nito sa ere para hindi nito maabot. Naging desperada pang-aagaw ang batang babae. "Balik mo 'yan,Liam!"Tili nito, pulang-pula ang mukha hatid ng desperasyon. Liam, ever the mi
Mikhael~Sa sumunod na araw, nakasabay ko sa elevator si Althea. Parang sinundot ang puso ko sa kawalan ng kakayahang makipag-usap sa kanya. At ramdam ko na parang ang layo niya. Pareho kaming tahimik hanggang makarating sa palapag na gusto namin. Una siyang lumabas sa akin. Matamlay akong sinundan siya ng tingin.Bagsak ang mga balikat na dumeretso ako sa opisina. Heto na naman ang usual routine ko. Umupo ako, nagsimulang magtrabaho. I'm trying to focus on the stack of reports and meetings are waiting for me. But I couldn't shake the image of Althea. Gusto ko siyang kausapin. Kukunin ang loob. Paano ko naman gagawin kung ako mismo natutuliro?Later, I buzzed her telephone. Pero hindi niya sinagot. Tinawagan ko ulit, pero wala talaga. Now, I was worried. Iniiwasan niya ako dahil sa naging usapan namin kahapon. Minabuti kong tumungo sa opisina niya subalit nabigo ako. Wala siya roon nang dumating ako. Pabalik sana ako nang sinalubong ako ni Darlene, ang assitant marketing manager."Goo
Althea~ Hindi ako nakaangal nang kinaladkad ako ni Mikhael palabas ng canteen. Kumirot ang palapulsuan ko sa mahigpit niyang paghawak. Halos mapuputol ang kamay ko sa malakas niyang paghila. Pinawisan ako kahit na malamig ang aircon, mabilis ang pagbayo ng puso ko dahil sa galit at gulat. "Ano ba!? Bitawan mo ko! Nakakasakit ka na,Mikhael! Wala kang karapatan na kaladkarin ako ng ganito!" Pagpupumiglas ko. Humihingal akong tinitigan siya ng masakit. Dismayado niya akong binitawan. Ngunit nakaramdam ako ng pagkadismaya sa pagbitaw niya. Nangulila agad ako sa init ng palad niya na dumatay sa balat ko. "I'm sorry,"anas niya. Humugot muna ng malalim na hininga. "Hindi ko sinasadyang saktan ka. Gusto ko lang kita makausap, Althea! You've been avoiding me, and I can't take it anymore. Please... sana pakinggan mo ko?" Kumibit balikat ako. "Ano pa ba'ng pag-uusapan natin? Saka hindi ko na kailangan ng eksplenasyon mo. Ginawa mo na ang ginawa mo. Wala nang pag-asa para ituwid ang lahat ng
MIKHAELI gently cradle my newborn son in my arms, my heart swelling with an overwhelming mix of joy and love. Kumikislap ang malambot na liwanag sa kanyang mukha na pinatitingkad ang kanyang mala-anghel na mukha. Pinupog ko siya ng halik sa pisngi. Tila matutunaw ako nang binuksan ni Rael ang kanyang mga mata. Kuhang-kuha niya ang kulay ng mga mata ko. Walang duda na anak ko siya. Magkahawig kami sa lahat ng angolo ng kanyang hitsura."Love, matutunaw na 'yan si Rael,"sabad ni Althea. Kakalabas niya galing sa banyo."Ako yata ang tinutunaw nito,"natatawa kong sabi na hinalikan ulit ang anak ko.Ngumingising umiling-iling ang asawa ko. Uuwi kami ngayong araw matapos ang tatlong araw na nanatili siya sila sa hospital. Sa wakas makakasama ko na rin ang anak ko. "Dad, patingin po kay Rael,"sumulpot si Raven. Napa-tiptoe siya para makita ang kapatid. Pabiro kong nilayo ito sa kanya."Dad! Ako kaya ang nagpangalan sa little brother ko kaya wala kang karapatan na pagkain siya sa akin!" Naw
MikhaelNakatirik na ang araw nang magising ako sa bench ng hospital. Dinilat ko ang mga mata nang may kumalibit sa akin."Son, how are you?" Bungad ni Dad.Parang gusto kong humikbi, imbes bumunting hininga ako. "I don't know if I'm okay or not, but Althea..."Umupo sa ko si Amelia. Hinagod niya ang likod ko. "Magiging maayos din ang lahat anak. Kilala ko si Althea, matapang siya at kaya niyang ilagtas ang sarili at ang anak niya.""S-Salamat, Ma. Parang ako mababaliw ngayon." Napahilamos ako ng mukha."Manalig ka. Hindi tayo bibiguin ng Diyos,"punong-puno ng pag-asang pahayag niya. Napansin ko ang hawak niyang rosaryo.Eksasperadong napameywang si Dad. "I still can't believe that Milena is capable of doing this. Nakilala ko siyang mabuting bata.""She turned insane because of me,"konklusyon ko.Umiling-iling siya. Sandali kaming nag-uusap pero mayamaya'y dumating ang doctor. Tumayo kami, matitigas ang ekspresyon na tinuun ang atensyon sa kanya."Mr. Henderson, I know you're worried,
MikhaelPasado ala una ng umaga. Madilim ang mansion ni Milena nang dumating kami. Malakas ang kabog ng puso ko dahil sa magkahalong poot at desperasyon. Dumadalantay ang malamig na simoy ng hangin sa aking balat habang tinatahak namin ang hardin kasama si Nicola at ang SWAT team. Kanya-kanya silang pumwesto–maingat na nagmamatyag, alerto at tinitiyak na makakahanap ng pwedeng mapasukan na hindi mapapansin ng ilang tauhan ni Milena na abala sa pagmamatyag dito sa labas.I clenched my fists at my side. Hindi ko sukat akalain na naging ganito ka baliw si Milena para makuha ako. Titiyakin kong magsisisi siya sa pananakit ng mga taong mahal ko. Tutuldukan ko ang lahat sa araw na 'to."Stay sharp," bulong ni Nicola. I could feel the tension in the air– the danger, the anticipation.Dumako ang mga mata ko nang may bumuhay ng ilay sa isang kwarto sa ikalawang palapag. May ilang anino na naglakad-lakad saka agad na nawala. Malamang nanroon ang mag-ina ko.Kumaway si Nicola upang ipagbigay ala
Mikhael Binungad kami ng nagkikislapang kulay pula at asul na liwanag na nagmumula sa ilaw ng sasakyan ng mga pulis. Natapos din ang kaguluhan, ang isang problema ko sa tunay kong ama pero may naiwan pang mas matindi.My chest heaving as I stood amidst the aftermath, and the metallic taste of fear is still lingering on my tongue. Sinundan ko ng tingin ang mga puli habang inaalalayan nila si Georffrey—ang sugatan kong ama,papunta sa armed ambulance. Namamasa ng dugo ang balikat niya, maputla ang hitsura, masalimuot ang hitsura dahil sa kirot ng sugat pero nanatiling maangas. Nakasunod sa kanyang likuran si Mom na nakahiga sa stretch. Kumirot ang dibdib ko sa sitwasyon niya ngayon. Mukha siyang marupok, nangingisay at nilalaban na idilat ang mga mata. Ibang-iba ang mukha niya ngayon, nawala ang kaangasan niya bilang dignified at maawtoridad na babae.My mind spun for a second, barely able to process the whirlwind around him. Mayamaya ay nakita ko sa isang angolo ng akong mata si Giorg
AltheaDumantal ang malamig na bagay sa aking pisngi sanhi ng pagkagising ko. Nalaman kong nakahiga ako sa matigas at basang sahig. Pumitik ang kirot sa sentido ko nang ako'y pumiglas, at namalayang nakatali ang dalawang kamay ko na nasa aking likuran. Naka-plaster ang aking bibig, ramdam ko ang malagkit na adhesive na humihila sa aking labi. I blinked, trying to adjust to the dim, suffocating darkness around me. Mabigat at namamasa ang hangin, naamoy ko ang moulds na bumabara sa aking ilong. Narinig ko ang mahinang patak ng tubig sa di kalayuan, at tila sinisipsip ng lamig ang mga buto ko. Pakiramdam ko nilibing ako sa ilalim ng mansyon, huli nang mabatid kong nasa underground prison ako ng mansiyon. Hindi ko lubos akalain na may ganitong lugar sa pamamahay ni Milena. Sadyang pinanganak siyang masamang tao.Then, I heard it—a soft, pitiful sound that made my blood run cold. May isang batang umiiyak. Kilala ko ito. Bumilis ang pintig ng puso ko nang hinanap ko ito.Raven! Nais kong i
Althea~Umaapaw ang paghihinagpis ko matapos malaman na kinidnap din si Mikhael. Dinala ako ni Nicola sa mansyon. Sinubukan niyang pakalmahin pero hindi ako huminto sa pag-iyak. Kapagkuwan ay dumating si Mama. Lalo akong umiyak nang makita ko siya."Ma, pinaparusahan ba ako ng Diyos? Hindi lang si Raven ang nawala pati na rin si Mikhael. Nawalan ako ng dalawa,Ma. Ano nang gagawin ko ngayon?" Durog na durog ang puso kong hiyaw.Kasalukuyan kaming nakaupo sa sofa dito sa sala. Niyapos niya ako, lumuluha habang hinahagod ang likod ko. "'Wag kang mawalan ng pag-asa. Mababalik din natin sila.""Para akong mababaliw. Takot na takot ako na baka may mangyaring masama sa kanila,"daing ko.Bumuntong hininga si Nicola. "Althea, nahanap na namin ang lokasyon ni Milena. Lulusubin namin siya ngayong gabi mismo,"imporma ni Nicola. Marahil napagod itago sa akin ang totoo.Umalis sila kanina ni Mikhael na di nagpapaalam.Tumahan ako. Dinig ko ang malakas na kabog ng aking puso nang tumingin sa kanya.
Mikhael~Nagpakapal ako ng mukha. Pinakita kong hindi ako natinag sa pananakot niya."Ibibigay mo ang 100 million o papatayin ko ang nanay mo?"I gritted my teeth. "Patayin mo, wala akong pakialam. Tutal malaki rin ang atraso niya sa'kin."Nandilat siya. Binaba niya ang baril. "Pareho talaga kayo ng kapatid mo. Paminsan-minsan lang gumagana ang utak. Hayun, muntik ko pang napatay. Salamat sa'yo, nadala mo siya hospital.""At ano namang pinagsasabi mo?" Tuluyan kong nakalagan ang mga kamay. Kung sakali mang may manggugulo sa'min, siguradong makakatakas ako."Mahal na mahal ka ng kapatid mong si Giorgianna, Mikhael. Handang-handa siyang ibuwis ang buhay para sa'yo,"tila nangigil niyang sambit.Mistulang binuhusan ako ng malamig na tubig nang madiskubre na kapatid ko si Giorgianna. Sa haba ng panahon, matagal na palang alam ni Giorgianna at tinago niya para sa kaligtasan ko."Nagtagumpay nga siyang maging magkalapit kayo pero hindi naman nagawang perahan ka. Sobrang duwag! Sana pinangana
Mikhael Bago ko maligtas ang anak ko ay parang ako ang unang napahamak. Nasa kasagsagan ako sa pagpaplano para mahanap ang lokasyon ni Milena. Pababa ako sa huling baitang ng hagdan ng bukana ng company building nang may itim na van ang huminto sa harap ko. Patungo ako sa kotse ko at sumusunod si Nicola kasama ang mga alalay niya nang hinatak ako ng napakaraming lalaki na naka-itim na bonnet saka sinilid sa van. Huli na para iligtas ako ni Nicola sa sobrang bilis ng pangyayari. Hindi ako makaakto nang pinasinghot nila ako ng pampatulog.Nagising ako sa isang sala ng marangyang mansion. Kinurap-kurap ko ang humahapdi kong mga mata. Malabo ang mga 'yon nang inikot ko ang paningin sa paligid. Hindi pamilyar sa akin ang lugar.Ano naman ba ang iniisip ng hinayupak? Hindi ba sapat si Raven?Natuklasan kong nakagapos ang kamay at paa ko sa silya. Wala akong ideya kung ilang oras na ako rito. Kahit ano ang pamimiglas ko ay di ako makakawala. "Putang inamo, Milena! Nasaan ang anak ko? Pakaw
AltheaMuntik akong mawindang, mabuti'y agad akong hinawakan sa braso ni Mikhael."Ano'ng ginawa mo kay Raven? Milena sagutin mo ko!" Pigil ang mga luha kong sabi, niyayanig na rin ang buong kalaman ko.Tumigas ng panga ni Mikhael sa pag-alala."Wala. Gusto niya lang makipaglaro kaya sinama ko. Ang cute ni Raven pero kawawa naman. Alam mo kung bakit? Ikaw kasi ang nanay niya eh,"paarte niyang saad na may tawa sa dulo."Ano'ng pinagsasabi mo? Nasaan ang anak ko? Sagutin mo ko, ano'ng ginawa mo sa kanya?""Relax, Althea. He's safe for now. But I have a condition if you want you son.""What is it?""Iwan mo si Mikhael. Lumayo ka sa lugar na ito at hindi ka na magpapakita sa amin habambuhay!"I gritted my teeth, nanginginig na ako sa galit. "Ang lakas ng loob mong idamay ang anak ko sa kabaliwan mo! Napakababa mo, Milena! I warn you never ever touch my son!""I'll never hurt him if you follow. Pero kung magmatigas ka... hmmm, hindi ko masisigurado ang kaligtasan niya,"she snarled."Subuka