Chapter 7

“Ililibot ka ni Theodora para makapagsimula ka na agad bukas.”

Tumango ako sa inutos ng Head Servant sa aming dalawa. Theodora is a short-haired woman and is about the same age as me. Nasa dalawang taon na rin siyang naninilbihan sa palasyo.

“Tapos ka na?” Umiling ako bilang tugon habang pinagmamasdan nang mabuti ang pagkakatirintas ko ng buhok.

“Ang haba ng buhok mo, Elize. Hindi ka ba nahihirapan?” She smiled at me. Sinuklian ko siya ng mababaw na ngiti bago sumagot, “Nasanay na. Tara na.”

“Sige, dito tayo magsimula!” nakangiti niyang sabi. Theodora is a cheerful lady at hindi ko pa nakikitang hindi siya nakangiti. I breathed in. Kanina pa ako rito sa maid quarter matapos ako i-dismiss kanina sa kaso at mula rin kanina ay siya ang kasa-kasama ko bilang bilin na rin ng head namin.

“Kanina ka pa rito pero sasabihin ko na rin. Ito ang quarter natin. Nasa hiwalay na building tayo sa main building kung nasaan ang Royals. Maaga gumigising ang mga tao rito kaya mas maaga tayo dapat.”

“So may sinusundan tayong schedule?” Wala sa sarili akong umupo sa kama ko rito habang nakikinig sa kanya.

She raised her index finger and made a point, “Mismo! Ala-sais ng umaga ay dapat halos patapos na tayo sa gawain. Mag-a-agahan ang Royals pagdating ng alas-siete hanggang matapos. Sumunod noon ay may kanya-kanya na tayong gawain. Ibibilin naman sa iyo ni Miss Margarette ‘yung magiging trabaho mo.”

“Ayun lang?”

“Alas-kwatro gumising ka na,” she quickly added. Wala akong magawa kaya napabuntong hininga na lang ako. Hindi naman ako gaano mahihirapan dahil maaga talaga ako gumising, pero mas mapapaaga lang ngayon. Marahan akong tumango kaya ngumiti siya ulit sa akin.

Bigla niya akong hinigit patayo at niyaya, “Tara na. Doon tayo sa Dine hall!”

Theodora is indeed a very energetic one. Higit-higit niya ako nang lumabas kami sa quarter namin at dumiretso sa main building. We made few turns at nadaanan din namin ng kitchen kung saan kami unang magtatrabaho sa simula ng araw. It was huge and well-polished. Hindi ko nagawang pagmasdan mabuti dahil bigla kaming pumasok sa malaking pinto. It was the way towards the Dine hall.

“That’s the Queen’s seat,” turo niya sa head chair.

“Sa kanya iyon?”

I saw an elegant seat that I personally think huge for a woman. Mahaba ang sandalan nito kumpara sa iba at kumikintab ang pinakaframe ng ginto. Kulay pula naman ang inuupuan mismo. Pakiramdam ko manginginig ako habang hinahawakan iyan para linisan o ano.

Theodora nodded in response and smiled, “Siya naman talaga ang namumuno. Sa kanan niya ang consort habang sa kaliwa nakaupo lagi ang prinsipe. Hindi rin pwede sa kanila paghandaan ng kahit na anong may spinach. Her Majesty is allergic to that green.”

I blinked twice upon hearing her. “Bakit? Ako ba ang magluluto sa kanila?”

Tumawa siya sa tinanong ko. Bigla akong nakahinga nang maluwag nang umiling siya. Hindi naman dahil hindi ako marunong magluto pero nakakatakot magkamali kapag sila ang usapan.

“May sarili silang tagapagluto. Nag-a-assist lang tayo sa kanila. Si Miss Margarette ang head natin. Bukas mo malalaman ang mga ibibilin niya sa iyo.”

Mabilis lang kami sa Dine hall. Sumilip lang naman kami at mukhang hindi pinahihintulutang gumagala ang mga katulad namin sa palasyo. The palace is indeed a palace. Kung hindi ko kasama si Theodora, pakiramdam ko kanina pa ako pagala-gala at naliligaw dahil sa lawak.

Sunod naming pinuntahan ang Grand Lobby. Wala naman itong gaanong laman bukod sa grand staircase. I gulped in awe. Hindi ko magawang masanay dahil sobrang bago ng lahat sa akin. Ang tanging hagdan lang na alam ko ay ang marupok naming hagdan sa bahay. This one is surely made out of the best qualities.

“Sa Grand Lobby ginaganap ang events. Konektado rin ang staircase na ‘yan sa silid ng mga Royals. Bawal din tayo pagala-gala rito. Look!” she motioned and pointed somewhere. Nakabukas lang ang pinto nang konti para may siwang. Agad ko rin naman napansin ang tinuturo niya.

“This place is heavily guarded with Knights?” Tumango siya.

“Hindi rin tayo pwede lumapit sa Royals masyado. Kapag nakakasalubong sila, do curtsy as a sign of respect. Always address them appropriately.”

Napasimangot ako sa narinig. “Wala akong ideya sa sinasabi mo..”

She flashed her smile once again and pointed her index finger, “Call Prince Dale as Your Highness in first statement, then sundan mo ng Sir sa mga susunod. Your Majesty for the Queen and the King. Sanayin mo na sarili mo ngayon pa lang at huwag mong ipaparinig kay Miss Marga kung magkakamali ka.”

I winced with the thought pero tumango na rin ako.

“Elize, bago ka mapunta rito, anong ginagawa mo?”

Napatigil ako sa tanong niya dahil sa pagkabigla. I smiled. “I run the apothecary in our place,” sagot ko. She unconsciously mouthed ‘wow’ kaya napangiti ako lalo.

“So… maalam ka sa medisina?”

Napaisip naman ako bigla sa tanong niya. Hindi naman iyong propesyonal na panggagamot ang alam ko. I shrugged and answered, “Iyong mga gawa mula sa herbs lang.”

Napapitlag ako nang bigla niya akong hinigit at tumakbo paalis ng hall. She seems extremely excited. Mabilis naming nalagpasan ang magarbong hallway na dinaanan ko lang kani-kanina. Mabilis kaming nakalabas ng Main Building at dumiretso palabas.

“Tara sa Rose Garden! Sigurado akong magugustuhan mo.”

Hindi nga siya nagkamali. Dumiretso kami sa Rose Garden and it was, for me, a paradise of roses and other flowers. Papalubog na ang araw pero sapat para makita ko pa rin ito. It was a field of flowers looking so beatiful habang sa gitna ay isang arko ng mga rosas.

“Sinong nag-aalaga sa kanila?” umupo ako para mapagmasdan ko lalo ang mga halaman. This is the best place inside. Pakiramdam ko kahit papaano napapaalala nito sa akin kung saan ako at kung ano talaga ginagawa ko.

“Hmm.. may mga caretaker sila pero alam ko nasa isa o dalawang beses kada linggo lang sila pumupunta rito sa palasyo para tignan sila dahil hindi naman kinakailangan ng tutok na oras sa ganitong trabaho.” Tumango ako. I smiled with a thought. Hindi naman siguro masama para sa akin kung ako ang titingin sa kanila.

Nanatili pa kami ilang saglit dahil masyado akong natuwa sa lugar na ito. I suddenly missed mixing herbs and medicine. Sure enough, baka hindi na ako makagawa pa ulit ng mga gamot dahil hindi kinakailangan sa palasyo ng ganoong uri ng medisina.

A pang of loneliness struck me. I wonder how people in the Black Market can sustain their needs for illnesses. Sana magawang tumakbo ulit ng apothecary sa tulong nina Louris. Maliit lang ang Black Market kung ikukumpara sa White Palace at kami lang ang pinupuntahan ng mga tao kapag pagpapagamot ang kailangan. Hindi ko alam kung paano nila tinutugunan ang pangangailangan nila ngayon.

“Elize, tara na,” pag-aya ni Theodora. Tumayo na ako para umalis. I inhaled deeply, breathing the fresh air in. Sana magkaroon ako ng oras bukas para bumisita ulit dito.

Itinuloy lang namin ang paglibot sa White Palace at nagawa kong maalala naman ang mga bawal at pwedeng gawin. The Palace strictly follows the role of each workers. May kanya-kanyang mga tao para sa partikular na gawain. Marami-rami rin kami na sa tingin ko ay nararapat lang dahil sa laki ng tirahan ng Royals.

Mabilis lang ang naging pagdaan namin at pagbisita sa iba pang bahagi ng palasyo. Nagmamadali na rin kami dahil ang sabi ni Theo ay malapit na kami abutan ng curfew. Hindi ko alam kung pagdating bukas ay matatandaan ko lahat ng binanggit sa akin ngayong araw. This place will take a lot of time to fully memorize and seen. Hindi rin naman kasi ganoon kalalapit ang distansya ng mga lugar sa isa’t isa.

“Ha? Alas-nueve ng gabi?”

Halata sa boses ko ang magkahalong gulat at pagtataka. Bitbit namin ni Theodora ang mga uniporme namin na kinuha namin mula sa likurang bahagi ng quarter. Ito ang opisyal na uniporme ng mga katulong sa palasyo.

“Oo, pagpatak ng alas-nueve ay hindi na pwedeng lumabas ng quarter. Curfew iyon dito. Mapaparusahan ang lalabag at ang Head kay Sir Henry.”

My brows furrowed in confusion. Iyon ang pangalan ng Head Knight sa pagkakaalala ko.

“Anong klaseng parusa?” To my surprise, Theo shrugged her shoulders.

“Hmm..Depende. Pwedeng sa dungeon o may kinalaman sa trabaho.”

Tumango ako. Hindi na ako gaanong nagugulat kung maraming kinakailangang sundin. Unang araw ko sa pagtatrabaho bukas at siguradong marami pa rin akong hindi nalalaman. I am not expecting to learn everything in few hours anyway. Hindi pa rin naman nababago sa loob ko na hindi ko gusto ang gagawin

kong paninilbihan.

Nakabalik kami sa silid namin sa quarter at iniayos ang unipormeng susuotin namin bukas. Isang bahay lang ang slave quarter namin at nahahati sa limang palapag na may tig-anim na silid. Sa ikatlong palapag kami ni Theodora at magkasama. Ang sabi niya, nasa tig-tatlo o apat na kama kada silid pero dalawa lang kami ni Theo sa kwarto dahil bakante ang isa pang kama.

Maliit lang ang silid na may tatlong kama at tatlong aparador para sa mga nakatira. Bukod dito ay iyong malaking salamin na lang. Ang ilang mga gamit na nandito ay kay Theodora na. Wala naman akong nadalang gamit dahil sa biglaan lahat ng pangyayari. I sighed to release my tension. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula rito kung wala naman akong makukuhang kahit na anong pera pangtustos sa sarili.

I looked at the clock and saw that it was 10 minutes before 8 in the evening. Tinulungan ako ni Theo na ayusin ang mga damit na kinuha namin kanina. Mayroon din siyang mga damit na ibinigay niya sa akin na hindi niya na masyadong ginagamit. Mabuti na lang at siya ang una kong naging kakilala rito at makakasama ko rito. Kahit papaano ay hindi ako sobrang nangangapa sa mga gagawin ko. Nag-usap pa kami tungkol sa mga iba pang bilin na dapat kong malaman. She looks eager to let me know everything that I should know. Hindi ko na magagawa pa o isipan pang magreklamo dahil para rin naman sa akin ito. I can not afford to do things that would make my punishment worse than my current status here.

We settled in our own places 20 minutes before 9. Agad na rin naman humiga si Theodora sa kamang sumunod sa akin at saka namahinga. She looked at me and smiled, “Goodluck bukas!” I nodded in return.

Pumatak na ang oras ng curfew. Hindi pa rin ako dinadalaw ng antok dahil sa normal na araw sa bahay ay halos inaabot na kami ni Roshan ng hatinggabi sa mga ginagawa. Naisip ko bigla si Mama. At this time, oras na rin ng pagtulog niya. Sana ay ayos lang sila ng kapatid ko kung ano man ang ginagawa nila sa mga oras na ito. I sighed heavily and closed my eyes.

Let’s do hope that I will have a good start tomorrow.

-

Alas-tres ng umaga ay gising na ako. Hindi ko sigurado kung nakatulog ba talaga ako dahil pakiramdam ko ay binuksan ko lang ang mga mata ko mula sa pagkakapikit. Alas-kwatro ang sabing oras ni Theo kahapon pero minabuti ko na ring mag-ayos nang maaga.

Kasalukuyan na akong nagsusuot ng uniporme nang bumangon na si Theodora mula sa kama. Napakurap-kurap pa siya nang makitang suot-suot ko na ang damit na kinuha namin kahapon.

“Nakaayos ka na?” Sinulyapan niya ang liwanag sa labas at nakitang madilim pa ito. Naiintindihan ko naman dahil alas-kwatro pa lang ng umaga. Tumango lang ako at inilipat ang tingin sa repleksyon ko sa salamin. I eyed myself and saw a woman in braids wearing a red and white maid uniform. Kulay pula ang pinakabahagi ng damit habang puti ang manggas at gilid ng suot naming mahabang palda. Nakapalamuti din ang uniporme ng kaunting lace.

For a servant, this kind of uniform looks too good.

Hindi ko maiwasang hindi mapasimangot nang maramdaman kong hindi gaano komportable ang ganitong damit. Theo chuckled heartily, “Ganda ‘di ba?”

I felt the fabric in my hands. Alinlangan akong sumang-ayon, “Hindi ko akalain na maganda rin ang uniporme para sa mga katulad natin.” Tumayo na si Theo para maghanda. “Weird pero in a good way.”

“Anong unang gagawin sa umaga?”

“Maghanda sa Dine Hall.”

Mag-aalas singko na nang matapos makapaghanda si Theodora. Sabay na kaming lumabas ng kwarto at dumiretso sa lobby ng vicinity para salubungin si Miss Marga – ang Head. She is a middle-aged woman with curly brown hair. May kaunting kaputian at hindi rin siya gaanong matangkad. But her intimidating brows is surely a killer. Even as a Head Servant, she looks surprisingly similar to an upperclass.  Hindi ko siya napagmasdan masyado kahapon nang ihatid niya ako rito matapos ako i-dismiss sa Throne hall, pero ngayon ko lang napansin na may hawig siya sa babaeng sinuotan ako ng belo kahapon.

“Provide assistance sa kitchen area, Theodora. At ikaw!” She eyed me and my uniform. Nakataas ang isang kilay niya at pinagmasdan akong mabuti. Ibinalik niya ang tingin sa akin at hindi ko alam kung magandang reaksyon ang hindi niya pagbigay ng komento at agad ako inutusan.

“You previously worked in an apothecary, right?” Tumango ako, bahagyang nagtataka sa narinig.

“Pay a visit sa Rose Garden. Alam mo ang pagpunta roon, hindi ba? Ibibigay ko sa iyo ang trabahong ‘yon,” saad niya. Napakurap ako sa narinig at palihim na natuwa. Hindi ko inakalang mapupunta ako agad doon. Ang balak ko pa naman ay palihim na bumisita lagi para doon magpahinga o magpalipas ng oras kapag bakante.

Though confused, I nodded in agreement. Mukhang nagtaka rin si Theo sa biglang utos sa akin at tinanong si Miss Marga.

“Kinakailangan lang ng tauhan natin para maglinis at mag-ayos dahil isang beses sa isang linggo lang ang pangangalaga sa kanila. Kinakailangan ng maintenance at ayaw na ng Reyna ng dagdag taong walang ginagawa sa palasyo,” masungit na sagot nito.

Muli niya akong tinignan, “Bumalik ka sa kitchen area para tumulong sa paglilinis matapos ang agahan. Now, move!”

Hindi pa sumisikat ang araw nang lumabas ako ng vicinity at pumunta sa garden. Naghiwalay na kami ng daan ni Theo dahil kailangang magmadali sa kanyang trabaho. Madilim pa nang makarating ako, but I hurriedly went to the storage room located at the furthest part. Dito nakalagay at nakatago ang mga gamit mula sa pag-aalaga hanggang panglinis.

Hindi pa lumiliwanag ay nagsimula na akong tignan ang mga bulaklak at halaman. Maingat kong ginugupit ang mga dahon o tangkay na nalanta na. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti sa ginagawa. Mayroon din kaming maliit na bakuran sa bahay kung saan may mga nakatanim na bulaklak at ilang herbs. Isa rin ito sa mga gawain ko sa Black Market.

I silently looked at the whole garden. Madalas na puro rosas at iba pang makukulay at malalaking bulaklak ang nandito. Ang arko ay puno ng iba’t ibang kulay ng rosas ang nagsisilbing entrance sa garden. Sa loob ay parang maliit na maze lang na ang dulo ay isang malaking bakanteng pwesto na nagsisilbing pahingahan at may malaking orasan na nakatayo sa gitna.

Malapit na ang pagdapo ng alas-sais at nagsisimula na rin sumikat ang araw. I was surprised to fully see the grasp of morning in these flowers. May ilang mga bulaklak ang malapit na bumukadkad kasabay ng araw. I smiled at the sight.

Binilisan ko ang pag-aayos at pagtatanggal ng mga tuyong dahon dahil baka hindi ako matapos sa loob ng tatlong oras. Ang balik ko ay matapos ang agahan ng Royal family at kinakailangan kong malinis ang buong garden. Hindi naman maselan ang trabaho at hindi naman marami ang kinakailangang tanggalin kaya sa tingin ko naman ay matatapos ko naman ito nang walang sa oras.

Nagsimula na akong walisin ang mga tinanggal kong dahon nang bigla akong makarinig ng naglalakad. Napatigil ako sa ginagawa at tumingin sa orasan.

Six o’ clock. Ngayong araw ba ang bisita ng caretaker ng garden? Masyadong maaga rin pala ang simula ng trabaho nila para sa ganitong gawain.

Nanggagaling ang ingay sa kabilang side ng garden kung nasaan ako kaya hindi ko tanaw kung sino ang taong kasama ko rito. I quickly gathered the dried leaves in one spot in my place. Itinabi ko rin ang ginagamit kong walis. I inhaled the fresh and moist air in the garden at saka tinignan ang puwesto kung saan ko narinig ang ingay ng paglalakad ng caretaker.

Sa tingin ko ay mabuting magpakilala ako sa kanila. Hindi ako kilala rito at baka magkaroon ng maliit na gulo kung mabibigla silang nandito ako at ginagawa ang trabaho nila.

The sun finally showed its radiance, but the wind blows cool air. Patakbo akong pumunta sa kabilang side kung nasaan ang tao. I saw a man figure at nakatitig sa mga bulaklak na natapos kong linisin kanina. Ito pala iyong unang pwestong nilinis ko pagkarating ko rito sa garden. Nakatalikod ito sa akin at patuloy pa rin ang tingin sa mga bulaklak. Mukhang nabigla at nagtataka siguro kung bakit malinis at nakaayos.

Is this the caretaker? He is surprisingly well-built and looks young na parang ka-edad ko. Napakunot-noo ako nang mapansing hindi naman siya nakasuot ng damit panghardinero. Rather, he is wearing a plain blue silk pajamas at plain shirt. I erased the thought at nagpakilala.

“G-Good morning po. Ah, ako po ‘yung na-assign para tumulong sa pag-aayos ng garden habang wala po….kayo.” Napahina boses ko at napatitig sa lalaking kinakausap ko nang humarap siya sa akin. His overwhelming gray eyes stared at me as if he’s looking in my soul. I instantly recognized his features. Namutla ako nang mapagtanto kung sino ang nasa harap ko.

I immediately did a curtsy to show my respect and acknowledgement. Biglang nanlamig ang pakiramdam ko at nagpanic nang maalala ko ang mukha niya kahapon sa Throne hall.

Nagmadali rin akong yumuko at hindi na muling itinaas ang tingin sa kanya. I suddenly remembered the words of the burgundy-haired woman yesterday. Hindi puwedeng makita ng Royal family ang mukha ng isang kriminal.

“I-I beg your forgiveness, Your Highness!” My voice plead and was trembling. Napalunok ako sa nagawa ko kanina. I bit my lip to calm myself down.

“Forgiven. So, who are you? Why are you here?” The same commanding voice from yesterday asked me.

Hindi ko inaangat ang tingin ko nang sumagot ako, “My name’s Elize, Sir. A new servant starting today, and was assigned the task of side-maintenance of your garden.” I regained my composure at nabawasan na nang kaunti ang bigla at panic sa sistema ko.

Kaharap ko ang nag-iisang anak ng hari at reyna. Kasama siyang nakaupo kasama nila sa Throne hall at ang nag-utos sa Knight na ihatid ako sa slave vicinity kahapon. Hindi ako makapaniwalang napagkamalan ko siyang caretaker! More importantly, anong ginagawa ng Prinsipe rito? Breakfast will start soon.

“Her voice is familiar,” rinig kong bulong niya sa sarili. I pursed my lips even more at nanatiling tahimik. Hindi ko sigurado kung dapat ko bang kumpirmahin sa kanya kung sino ako lalo na at pinagbabawalan sila.

“Listen. Don’t tell anyone that I was here today. I’ll take my leave now. Continue your work,” he ordered. 

I offered another curtsy for his leave. “Understood.”

Hindi ko inaangat ang tingin ko hanggang sa makumpirma kong tuluyan na siyang nakaalis sa Rose garden. I lifted my gaze and sighed heavily. Hindi ko naman akalain na siya ang unang makikita ko sa unang umaga ng unang araw ko rito sa palasyo.