Brenda “Tita Anaren!” para akong bata sa reaksyon ko pagkakita sa Tiyahin ko. Kulang na lang ay lumukso ako sa labis na galak dahil nagkita ulit kami ng personal pagkalipas ng anim na buwan kong hindi nakita ang Tita Anaren. Mahigpit akong yumakap dito tatawa ito habang nakahaplos sa likuran ko. "Miss kita sobra Tita,” wika ko with matching giggles. “Pesensya ka na hija ha? Naku naman hindi na check ng driver kong si Amon, iyong kotseng dala namin at hindi pala dala ang spare na gulong saktong na-flat-an kami. Nag-cause pa kami ng traffic sa Edsa,” sabi nito parang nagsusumbong sa ‘kin. “Okay lang po Tita. Nag-alala lang po ako baka kung anong nangyari sa ‘yo alam mo na, marami ng naglipana masamang tao sa paligid.” “Oo mga hija. Si Atlas nga pala?” sagot nito luminga-linga sa paligid. “I'm here po, Lola,” sagot agad ng anak kong kapapasok lang ng main door kasama ng Daddy. “Naku ang laki na talaga ng apo ko. Parang huli kong dalaw sa inyo ng Mommy mo. Nakakarga pa kita
Brenda “Angela…my God, besh…kumusta?” tanong ko pa kinaumagahan nang nadatnan ko siya sa sala. “Ikaw ang kumusta. Nasaan pala ang guwapo kong inaanak. Naku besh, gusto kong makita ng personal si Atlas,” sabi nito inilibot pa ang tingin sa paligid. “Wala nga sa tabi ko paggising ko ngayon. Baka kasama ng Tita Anaren. Bakit nga pala hindi ka kahapon nagpunta. Tara sa kitchen. Kape muna tayo roon at doon natin ituloy ang chismisan.” “Besh nong gusto mo? Black coffe o mayroon creamer?” tanong ko pa ng nasa dining area na kami. “No thanks besh, tapos na ako sa bahay. Tanghali na nga tulog ka pa rin,” saad nito. “Tanghali? Woi alas-siyete pa at ngayon nga lang din ako late nagising sinusulit ko ang bakasyon ko rito.” Kalimitan kasi ang gising ko sa Catbalogan kapag alas sais ng umaga ay late na ako niyan. Pinakamaaga naman 5:00 a.m. kapag daming kong work load. Sa hindi nakakaalam I have a job. Yes, work from home nga lang, dahil bawal naman ako sa office pumunta. Mabuti rin pinaya
Mattheus “Kumusta pala ang paghahanap kay Brenda? Wala pa rin bang balita?” tanong ng kakambal ko sa ‘kin. Umiling ako dahil hanggang ngayon wala pa rin talaga. “Until now hinahanap ko siya. Wait, why are you asking me? Do you have an update on her?” balik tanong ko sa kaniya kasi na curious ako kung bakit tungkol agad kay Brenda, ang binuksan nitong kwento kung wala itong ibig sabihin. Alam ko kasi tinutulungan niya ako sa paghahanap kay Brenda. Naitanong ko lang baka mayroon itong lead na p'wedeng pag taguan ng babaeng minamahal. I'm also curious because, despite the fact that the private investigator I hired is skilled at hiding, I'm unable to locate it and am not receiving any leads that would help me locate the woman I love. “Baka naman kasi nagpabaya ka na ngayon—” Sinamaan ko siya ng tingin tinawanan lang ako ng kakambal ko talagang sinasadya akong buskahin. “Init talaga ng ulo mo. Relax, parang nagtatanong lang,” “Alam mo naman, tol. Wala akong tigil maghanap sa
Mattheus “Nasa bahay siya ni Ms. Anaren. Alam mo ang hina mo. Naturingan kang matalino mahina ang pakiramdam mo. Puntahan mo na sa bahay ni Ms. Anaren. Bago pa ito makarating kina Dad. Yare ka naman baka hindi lang sapak ang abutin mo roon ayaw noon ng may bastardong, Martinez.” “Sira ka ba? Sabi mo may asawa na?” singhal ko sa kakambal ko. “Anak n'yo ni Brenda, kamukha nating dalawa. Kahit nakuha ang kilay kay Brenda pero kuhang-kuha ang mukha natin noong maliit pa tayo. Alamin mo paano kayo nagkaanak ni Brenda. Kasi ako nga rin nagtataka paanong nangyari nagkaanak kayo kung nalaglag ang anak n'yo,” “Iisa lang ang ibig sabihin niyan. Galit na galit siya sa ‘kin para makaganti siya. Pinalabas na wala na kaming anak para saktan niya ako ng sobra.” “Kaya nga kumilos ka na ngayon. Mamaya niyan makatakas ulit sa ‘yo. Kawawa ka naman. Another three years ba ulit bago ka magka lovelife. Baka mabigat na iyang k*****a mo wala ng kaldag,” “Fvck!” saad kong hindi ako makapaniwala sa kaniya
Mattheus Nagpasya akong puntahan na si Brenda sa bahay ni Ms. Anaren. Hinubad ko na ang coat ko at maging ang kurbata ko. Iniwan kong nakasabit sa upuan. Ang panloob kong long sleeve polo ang tanging isinuot ko na lang pagkatapos dinampot ko na ang aking laptop. Bago pa akong lumakad may kumatok na sa pinto. Kaya napilitan akong sagutin iyon kahit tinatamad akong magsalita ngayon. “Sino ‘yan!?” pa sigaw na sagot ko kung sino man nasa labas. Nanatili akong nakatayo sa likuran ng swivel chair ko. “Sir President, Sir Vidal is here papasukin ko na po ba?” saad ni Ms. Aranya. Inutusan ko nga pala itong papuntahin ang head ng talent agency na si Mr. Vidal. Damn kung kailan aalis ako ‘tsaka naman ito dumating. Napilitan akong bumalik ulit sa upuan at umayos ng upo. Tumingin ako sa bisig ko kung saan naroon ang aking relo tumingin ako kung anong oras na. Kakausapin ko lang si Mr. Vidal aalis din agad ako. Hindi na ako makapag-antay na puntahan ko ang mag-ina ko. Dammit ang saya
Brenda “Naku 'nak, next time ‘wag po basta-basta tatanggap ng gift sa hindi kilala na tao, ha?” pakiusap ko pa kay Atlas, sabay nakanguso pa ako upang magmukhang kawawa sa paningin niya. “Mommy, ‘wag po mag-worry. I know him, po. He is the guy at the airport," tugon nito sa ‘kin na kinataranta ko. “S-si Matthias?” bulong ko lang ngunit narinig ni Angela at Atlas. Kaya alanganin ang ngiti ko sa kanilang dalawa. "Oh? Is that his name, Mommy? His nice naman po eh at mukha rin po siya mabait.” Napalunok ako samantala si Angela kinuhit ako. May meaning ang ngisi ng kaibigan ko. Sinamaan ko siya ng tingin upang bigyan ng babala na ‘wag na siyang umepal baka sabihin pa niya kilala ko talaga si Matthias. “Mommy, sabi po ni pogi. Kilala ka raw po n'ya ‘wag daw po ako matakot.” “Sinabi niya iyon?” “Opo,” Bigla akong napakamot sa buhok ko. Letse! Confirm nga si Matthias iyon. My God…paniguradong ni report na nito sa gago niyang kapatid ang tungkol sa ‘ming mag-ina. Kailangan ko
Brenda “Wala akong dapat ipaliwanag sa ‘yo—” "Marami, Brenda! Kasama na roon ang anak natin," Nanlaki ang mata ko nang mabilis n'yang pinaharorot ang kotse. Natakot ako baka kung saan niya ako dadalhin. Bayolente akong napalunok. Nag-iisip ako kung anong gagawin ko para huminahon ito talaga nga galit si Mattheus. Kahit sa pagbusina talagang gigil si Mattheus para bang doon niya ibinuhos ang galit na mayroon siya ngayon. Mahahalata sa mahigpit niyang hawak sa manibela at kung makarereklamo lang iyon sa kaniya kanina pa siya pinagsabihan ng manibela nasasaktan na. “Please stop the car! I said stop the car! Ano ba Mattheus! Sabi ko ihinto mo itong sasakyan mo!” Mariing utos ko sa kaniya. Lumingon ako sa likuran namin nakalabas na kami ng subdivision. Baka hinahanap na ako ni Atlas. My God anong gagawin ni Mattheus sa akin. Saan ba niya ako dadalhin. Pwede kong sirain ang bintana at tumalon para makatakas lang sa kanya. No! Ako rin ang naghunos dili. Baka ang ending nito mati
Brenda Nanatiling nakaparada ang kotse ni Mattheus sa tabi ng kalsada. Wala sa amin gustong magsalita. Maya-maya si Mattheus sumandal sa upuan niya pagkatapos ay pumikit. Tulog na ba ito? Wala na ba talaga siyang balak na ibalik ako sa bahay ng Tita Anaren. Wala pa naman akong dalang phone kasi ihahatid ko lang naman si Angela sa labas. Pwede ko sanang kontakin ang Daddy ko upang puntahan kami rito ni Mattheus. Mariin akong napalunok. Kinapa ko ang labi ko napangiwi ako ng kumirot dahil sa paghawak ko. Paano ko ito itatago pag-uwi mamaya sa anak ko, maging sa Tita Anaren. I'm sure puputaktihin ako ng tanong ng Tita ko. Lalo na anak ko, matanong pa naman si Atlas, hangga't walang sagot na tama ulit-ulit nito ako uusisain. Bumuntonghininga ako nagpasya akong sabihin sa kaniya ang lahat. Hindi ko ipagkakait si Atlas sa kaniya ngunit hindi niya pwede kunin ang anak ko sa 'kin. Binagsak ko ang likuran sa sandalan ng upuan at mariin napapikit. Sandali ko rin lang iyong ginawa at t
Andrea “Okay naman po mommy. Mabuti nga po walang malala na nasaktan. Si dad okay lang po siya,” tugon ko sa kaniya ang daming kinumusta ni mommy Brenda tungkol sa nangyaring pagbawi kay Alvina. “Gusto mo bang magdala kami ng buko pandan diyan sa sabado, hija?” malambing n'yang tanong sa 'kin. Ang sweet talaga ng biyenan ko napaka swerte ko sila ang magulang ng asawa ko. Bigla akong natakam sa buko pandan. Akala ko tapos na akong mag-crave noon kasi hindi na ako nag-aaya kay ate Lucy gumawa sa condo. Pagkarinig ko lang natakam agad ako. Bukas na pala sila pupunta rito sa bahay para pag-usapan ang church wedding namin ni Atlas. Na-excite ako sa magaganap na kasal. This time dadalo ng kompleto ang pamilya ni Atlas at akin. Kahit si daddy, Alvina, ate Jane at Nanay Fidelisa lang ang pamilyang mayroon ako. Buo ang sayang nararamdaman ko. “Sabi nga ng asawa mo may pagkain na siyang order sa restaurant ng daddy mo. Kahit mayroon na, may dala pa rin kami. Ayaw kong mapahiya sa balae
Andrea “Okay na ma'am. Bilhin n'yo lang po ng kompleto ang reseta ni Sir, Galiga. Maari na po kayong umuwi,” bilin ni doktora nag-assist kay Daddy sa emergency room pagdating namin sa loob ng ospital. Emergency room kasi ang available dahil nga hating-gabi na kami sumugod walang ibang doktor. Mabuti nga inasikaso kaagad si Daddy kaya kami'y nakalabas din agad. “Ako na ang bibili ng gamot ni Sir Galiga, ma'am Andrea,” presenta ng kuya Sonny ng magpaalam ako sa kanila mauna sila sa van. Ako naman ay tatawid pa para bumili ng mga gamot ni daddy. Sa harapan lang kasi ng ospital ang bukas na pharmacy. Sa ospital ay sarado kaya ako'y tatawid doon para bumili ng gamot. "Sigurado ka po ba kuya Sonny?” “Oo ma'am Andrea. Magagalit din si Sir Atlas, kapag kami ni sir Galiga lang ang magkasamang bumalik sa sasakyan. Kayo na lang po ang mauna at ako na ang bahalang bumili.” “Sige po kuya Sonny at salamat po,” tugon ko at inabot ko sa kaniya ang reseta at kumuha ako ng pera sa bag ko.
Andrea Nang tuluyang mawala sa paningin ko si Erica. Sa mommy niya kami lumapit ni Atlas. Ganun pa rin tulala pa rin si Olivia. Bumuntonghininga ako sana lang hindi lang siya umaarte. Sa kabilang banda gusto kong gumaling agad si Olivia para sa mga anak niya. Nakita ko si Erica, nasasaktan sa nangyari sa mama niya kahit wala itong banggitin nagsasabi ang malungkot nitong mata. Nang tumingin ito sa mama niya bago sumakay sa taxi naluha si Erica. Dumating din pala ang kaibigan ni Atlas na head director ng rehabilitation center. Sinundo si Olivia. Si Atlas siguro ang tumawag kanina kasi marami naman tinawagan bago kami pumunta rito. May kasamang anim na mga nurse. Dalawang babae at apat na lalaki. Van ang dala naisakay na sa loob si Olivia ngunit nakasarado naman ang pinto at napalibutan siya ng apat na lalaking nurse. Kausap pa ni Atlas ang kaibigan n'yang head director. Maraming bilin si Atlas. Soon dadalaw kami. Baka kailangan din kasama si Erica sa pagdalaw para hindi maramda
Andrea Kanina pa ako nakatingin sa apartment ni Erica. Pinasok na nila Atlas. Marami na rin taong nakiusyuso dahil naging maingay si Olivia ayaw sumuko. Hindi nga noong una nakapasok sina Atlas maging ang mga pulis. Maingay rin ang kapatid kong si Alvina. Ngunit pagkatapos tumahimik kaya ako'y kabado sobra. Shit wala akong balita sa kanila. Ano na kaya ang nangyari? “Ma'am Andrea saan ka pupunta?” maagap na tanong ni Kuya Neil ng buksan ko ang pinto sa tagiliran ko. “Kuya sisilipin ko lang sila—” “Hindi pu-pwede ma'am. Kami ang mananagot kay Sir Atlas, kapag pinayagan kita. Ayaw namin mawalan ng trabaho. Dito ka na lang muna ma'am Andrea. Tingin ko po nagtagumpay naman sila kaya wala kang dapat ipag-alala.” “Hindi ako lalapit—” “Hindi pa rin pu-puwede ma'am Andrea. Dito na lang tayo mag-antay mamaya darating na rin ‘yan si sir Atlas,” pakiusap ni kuya Neil. “Kuya Neil hindi naman malalaman ni Atlas.” Bang! Bang! Shit! Dalawang putok sinong tinamaan. Nanlaki ang
Andrea “Daddy!” nagmamadali akong kumatok sa pinto ng kuwarto ni Daddy pagkatapos kong makipagusap kay Erica. Si Atlas tinatawagan si Balthazar. Sabi ko kami na lang ang pumunta kasi si Olivia lang naman ang kalaban. Hindi lang sumangayon ang asawa ko sa suggestion ko. Maigi raw makasigurado kami dahil wala na sa tamang pag-iisip si Olivia. Baka kung anong gawin mahirap sa huli pa kami magsisi kung mayroon ng ginawa si Olivia. "Hello, Neil. Malapit na ba kayo?" tanong pa ni Atlas sa bodyguard at driver ko. Huminto magsalita si Atlas. Mayroon siguro sinabi si Kuya Neil sa kaniya kaya tumigil sandali si Atlas. "Okay. Aantayin ka namin," tugon ni Atlas bago putulin ang tawag. "Tapos na akong makipagusap kina Neil at Balthazar. Ipinaalam ko na rin kay Mommy at Daddy. Antayin lang natin dumating si Sonny at Neil. At saka ko tayo lalakad." Tumango ako. Bumukas ang pinto naghihikab pa si daddy ng bumungad sa 'min. “Anak may kailangan ka?” nagtataka pa n'yang tanong. “Daddy, haw
Andrea Hindi kami umuwi ni Atlas sa condo namin. Dito kami sa bahay natulog. Maging ang ate Lucy, narito din sa silid ni ate Jane nakitulog. Natawagan na rin ni Atlas ang professor ko hindi ako papasok bukas dahil hindi pa ako uuwi sa condo. Aantayin ko na hanggang sa Sabado ang araw ng pamanhikan nila dito muna ako sa bahay mananatili. Pero papasok si Atlas bukas. Kaya maaga kaming natulog medyo malayo kasi ang aming bahay sa office ni Atlas. Nag-a-adjust siya ng gising bukas. Unti ng mahimbing ang tulog ko ng maulinigan kong may tumatawag sa cellphone ko. Hinayaan ko muna dahil gusto ko ng matulog. Subalit ayaw tumigil sa pagri-ring Iniisip ko si Atlas masarap ang tulog may pasok din si Atlas bukas kaya napilitan akong bumangon upang sagutin iyon. “Baby saan ka pupunta?” paos ang boses ni Atlas. Nagkamot ako sa buhok ko. Shit! Kay lakas ng pakiramdam ni Atlas. Mahimbing na ang tulog nito pero isang kilos ko lang nagising na agad. “Andrea Keth?” inulit pa at bumangon na rin ito
Andrea “May masama bang nangyari doon sa bahay n'yo?” hindi nakatiis na tanong ng ate Lucy. Kanina pa kasi patingin tingin siya sa ‘kin na may pagtataka sa mata niya. Oo nga naman ang tahimik ko kasi simula kanina paglabas ng condo hanggang ito malapit na kaming makarating sa bahay. “Ate Lucy nawawala po si Alvina,” Napatakip ng bibig si ate Lucy animo nabigla siya ng sobra. “S-sino naman ang kumuha na pakawalang puso noon.” “Ate wala pa kaming nakuhang lead. Pero sana okay lang ang kapatid ko. Baka kung anong gawin kay Alvina ng kumuha sa kaniya. Baby pa niya para makaranas ng ganitong ganid na tao.” “Sobrang lakas ng loob noon. Sa bahay n'yo pa dinukot si Alvina…sandali nga senyorita. Baka naman Ina ni Alvina ang kumuha. Kasi nga malayang nakakilos sa loob ng bahay n'yo.” “Ate same tayo ng iniisip. Kung nagkataon na si Olivia ang kumuha kay Alvina. Sana lang hindi niya pabayaan si Alvina. Nasaksihan ko kasi paano niya pinabayaan ang bata. Kahit may sakit hindi inaalagaa
Andrea Nang matapos kong tawagan si Daddy. Sinubukan kong kontak-in si Erica. Subalit unattended lang ang sumalubong sa ‘kin ilang dial na ang ginawa ko. Nailing ako kasi dati naman nag-ri-ring ang phone ni Erica. Ilang beses ko kasi si Erica tinawagan tungkol kay Alvina. Kung gusto n'yang alagaan ang kapatid niya bago magdesisyon si dad na akuin na si Alvina. Hindi sinasagot ni Erica bawat tawag ko. Ginagawa ko na lang nag-message na lang ako kung sakali man mababasa nito. Ako: Erica, si Andrea ‘to. Kung nasa inyo si Alvina mas okay. Pero kung wala. May kumuha sa kaniya. Kapatid mo pa rin ‘yon kahit na anong mangyari. Si mama mo rin nawawala sa rehabilitation center. Kung ako sa ‘yo. Hayaan mo gumaling ang mama mo. Wala na siyang kinikilala ‘wag mong hayaan na mapahamak pa pati ikaw at si Alvina. Nagpadala na lang ako ng text kung sakaling buksan n'ya ang phone papasok naman panigurado ang mensahe ko sa kaniya. “Bakit anong nangyari?” nagtataka si Atlas ng halos takbuhin ko an
Andrea “Ang lalaking nagbigay ng wine sa ‘kin doon sa Soltero noong gabing nag-break kami ni Kier, ay boyfriend ni Maxine?” hindi makapaniwalang tanong ko kay Atlas. “Baby tama naman ang narinig mo,” tugon ni Atlas. “Sigurado ka ba rito ha, Atlas? Baka nagkamali lang ‘yang si Balthazar sa report niya sa ‘yo. Sandali nga. Iyon pala ang totoo mong pakay kaya nakipagkita ka kay Balthazar, ng pagkatagal tagal? Sabi mo dahil sa pinadala ni Kier, na picture kaya may usapan kayo ni Balthazar? Bakit ngayon pati na si Maxine?” “Tsk. Baby, bakit ba ang hilig mong banggitin ang pangalan ng ex mo,” may inis sa boses ni Atlas. Hindi ko lang siya pinansin. Nagpatuloy akong magtanong sa kaniya. “Ang OA mo Atlas. Magkakaanak na nga tayo at hello? Pangalan lang iyon ni Kier selos na selos ka pa,” “Damn pinagdiinan pa ang pangalan ni ex,” bubulong bulong si Atlas. “Ayaw kong sasambitin mo ulit ang pangalan noon. Baby naman,” Inukotan ko ng mata ko. Hanggang ngayon napaka big deal dito ang