Brenda “Naku 'nak, next time ‘wag po basta-basta tatanggap ng gift sa hindi kilala na tao, ha?” pakiusap ko pa kay Atlas, sabay nakanguso pa ako upang magmukhang kawawa sa paningin niya. “Mommy, ‘wag po mag-worry. I know him, po. He is the guy at the airport," tugon nito sa ‘kin na kinataranta ko. “S-si Matthias?” bulong ko lang ngunit narinig ni Angela at Atlas. Kaya alanganin ang ngiti ko sa kanilang dalawa. "Oh? Is that his name, Mommy? His nice naman po eh at mukha rin po siya mabait.” Napalunok ako samantala si Angela kinuhit ako. May meaning ang ngisi ng kaibigan ko. Sinamaan ko siya ng tingin upang bigyan ng babala na ‘wag na siyang umepal baka sabihin pa niya kilala ko talaga si Matthias. “Mommy, sabi po ni pogi. Kilala ka raw po n'ya ‘wag daw po ako matakot.” “Sinabi niya iyon?” “Opo,” Bigla akong napakamot sa buhok ko. Letse! Confirm nga si Matthias iyon. My God…paniguradong ni report na nito sa gago niyang kapatid ang tungkol sa ‘ming mag-ina. Kailangan ko
Brenda “Wala akong dapat ipaliwanag sa ‘yo—” "Marami, Brenda! Kasama na roon ang anak natin," Nanlaki ang mata ko nang mabilis n'yang pinaharorot ang kotse. Natakot ako baka kung saan niya ako dadalhin. Bayolente akong napalunok. Nag-iisip ako kung anong gagawin ko para huminahon ito talaga nga galit si Mattheus. Kahit sa pagbusina talagang gigil si Mattheus para bang doon niya ibinuhos ang galit na mayroon siya ngayon. Mahahalata sa mahigpit niyang hawak sa manibela at kung makarereklamo lang iyon sa kaniya kanina pa siya pinagsabihan ng manibela nasasaktan na. “Please stop the car! I said stop the car! Ano ba Mattheus! Sabi ko ihinto mo itong sasakyan mo!” Mariing utos ko sa kaniya. Lumingon ako sa likuran namin nakalabas na kami ng subdivision. Baka hinahanap na ako ni Atlas. My God anong gagawin ni Mattheus sa akin. Saan ba niya ako dadalhin. Pwede kong sirain ang bintana at tumalon para makatakas lang sa kanya. No! Ako rin ang naghunos dili. Baka ang ending nito mati
Brenda Nanatiling nakaparada ang kotse ni Mattheus sa tabi ng kalsada. Wala sa amin gustong magsalita. Maya-maya si Mattheus sumandal sa upuan niya pagkatapos ay pumikit. Tulog na ba ito? Wala na ba talaga siyang balak na ibalik ako sa bahay ng Tita Anaren. Wala pa naman akong dalang phone kasi ihahatid ko lang naman si Angela sa labas. Pwede ko sanang kontakin ang Daddy ko upang puntahan kami rito ni Mattheus. Mariin akong napalunok. Kinapa ko ang labi ko napangiwi ako ng kumirot dahil sa paghawak ko. Paano ko ito itatago pag-uwi mamaya sa anak ko, maging sa Tita Anaren. I'm sure puputaktihin ako ng tanong ng Tita ko. Lalo na anak ko, matanong pa naman si Atlas, hangga't walang sagot na tama ulit-ulit nito ako uusisain. Bumuntonghininga ako nagpasya akong sabihin sa kaniya ang lahat. Hindi ko ipagkakait si Atlas sa kaniya ngunit hindi niya pwede kunin ang anak ko sa 'kin. Binagsak ko ang likuran sa sandalan ng upuan at mariin napapikit. Sandali ko rin lang iyong ginawa at t
Brenda Nang humupa na ang sama ng loob ko kay Mattheus. Doon ko lang narealize nakasandal na pala ako sa dibdib niya. Hindi lang basta nakasandal. Nasa kaniya na ang buong bigat ko parang nakahiga na ako sa kaniya. Bahagya akong napanguso ng napagtanto ko ang sweet ng posisyon namin ngayon. Para bang okay na kami. Parang kanina hindi lang ako humagulgol ng iyak sa aming pag-uusap. Okay na ba kami? Wala pa naman ito sinasabi na mahal niya ako. Mahigpit niya lang akong yakap. Nanatili sa baywang ko ang magkabila niyang palad. Maya't maya rin kahit nakadikit na ang likuran ko sa dibdib niya. Panay ako hinihila pa rin niya padikit sa kaniya. Nakapirmi ang palad ni Mattheus sa tiyan ko. Nakikiliti ako kahit hindi naman malikot at ang balahibo ko nag tayayuan na, kapag minsan hinahaplos niya ang aking tiyan. Panay nito buntonghininga at hinahalikan din ang buhok ko. Tumikhim ako gusto ko ng umayos ng upo naramdaman siguro ni Mattheus hindi ako mapakali. Kasi nag lumikot ako niyuko
Brenda Hindi ko na kinausap si Mattheus. Baka madulas pa ako’t masabi ko sa kanya na Daddy ko si Aristeo Cornejo na pinagdudahan niyang lover ko. Bahala siyang mag-imbestiga ng sarili niya hindi ko sasabihin sa kaniya para lalo siyang magalit. Pagdating sa tapat ng gate ng bahay ni Tita Anaren. Sinubukan ko buksan ang pinto sa gilid ko. Baka kasi ngayon mabuksan ko na ito. Subalit naka lock pa rin pala kaya gigil kong nilingon si Mattheus. “Buksan mo na nga ito!” singhal ko pa sa kaniya. “Ipapasok ko sa loob, hon, sabay tayo bababa,” “Ha, dito na lang Mattheus,” laban ko sa kaniya ngunit nagbusina pa rin si Mattheus gusto talaga nitong makapasok sa loob ng bakuran ni Tita Anaren. “Dito na lang kasi! Sinabi ko naman pwede mo madalaw si Atlas. Sa sunod ka na lang dumalaw kay Atlas,” giit ko pa malay naman kung pumayag. “No! I want to see my son now; you can't stop me.” “Edi wow, hanep ka Mr. Martinez. Ang kapal mo talaga kahit kailan,” inis na sinandal ko aking likuran sa sandal
Brenda “Son? Me, anak po mo? Are you kidding man?” tanong ng anak ko at salubong pa ang kilay. Lihim akong napangiwi. Ngayon lang ito nagkaganito masungit. Proud ako pinalaki ko siyang magalang at mabuting bata. Kahit sa nursery pinapasukan niyang learning center. Wala akong problema mabait sabi ng titser nito. Higit sa lahat matalinong bata si Atlas. Hindi ko rin siya in-spoiled. Ngunit siniguro ko buong pagmamahal ko binigay ko sa kaniya. Kahit wala si Mattheus sa tabi niya. Hindi ko ipinaramdam kay Atlas na wala siyang ama kahit ako lang kaya ko maging ina at ama sa kaniya. Alam ni Atlas ang name ng Daddy niya pero hindi ko pinakita ang picture ni Mattheus. Mabuti lang hindi ito maurirat. Kasi one time nagtanong ito sa ‘kin. Kung anong itsura ng ama niya. I told him to look in the mirror. Kung anong makita mo. Kamukha kayo ng Daddy mo. Gano'n ang sabi ko kay Atlas na sinagot lang ako ‘okay I got it mom.’ Pero sabi ko mahal siya ng Daddy niya. Sa pagitan lang namin ng Dad
Brenda Kahit sungitan ni Atlas natatawa lang si Mattheus sa anak niya. Bumukas ang pinto ng main door sa bahay ng Tita Anaren. Lumabas ang Tita na seryoso ang mukha palapit sa ‘min. Shitty baka iniisip ni Tita Anaren, ako ang nakipagkita kay Mattheus. Kaya kasama kong dumating ang bipolar na ama ni Atlas dito sa bahay niya. Alam kong hindi ito galit kay Mattheus. Gusto lang nito ako iiwas na masaktan ulit. Sila ni Daddy tinatanong akong parati kapag dumadalaw sila sa amin ni Atlas sa Catbalogan. Kung wala raw ba akong balak makipag-usap kay Mattheus. Kasi nga may anak kami. Kailan ko raw balak sabihin na may isa kaming anak. Naiintindihan ko ang gusto nila iparating sa ‘kin. Ayaw nilang ipagkait ko kay Atlas na makita si Mattheus. Para naman sa ‘kin. Parati ko rin sagot sa kanila. Kung anong kalooban na mangyare at kung dumating ang araw na magkita ulit kami ni Mattheus. Hindi ko naman itatago si Atlas sa kaniya. “Tita,” alanganin kong ngiti nang tuluyan itong makarating s
Brenda Pinapasok si Mattheus ni Tita Anaren sa loob, kaya wala akong nagawa. Umakyat muna ako upang kunin ang phone ko. Wala na sana akong balak bumaba ngunit naisip ko ang bastos ko naman kung pagtataguan ko si Mattheus. Isipin pa ng mokong na iyon naduduwag ako sa kaniya. Isa pa isipin din nito na itinatago ko si Atlas. Nagpasya akong bumaba. Naabutan ko busy ito sa phone niya ng bumaba ako. Nginitian ako ngunit nanatili akong seryoso kaya narinig ko ang mahina nitong tawa. “Umuwi ka na tatawagin ko na si Atlas," saad ko. Tumayo ito ngunit nanatili lang sa p'westo niya. Noong una natigilan pa akala hindi ko iyon kayang sabihin sa kaniya. Pero maya-maya napilitan tumango napapa kamot sa batok niya. "Talagang tinaboy mo na ako, hon," saad nito. "Bakit hindi?!" “Hindi ako lalaban. Pasalamat ka talaga mahal kita kun'di hinalikan na kita r’yan sa dami mong satsat." “Anong sinasabi mo r’yan?” nakaismid kong tanong sa kaniya. Lumakad patungo sa ‘kin. "Isa Mattheus!"
Andrea “Atlas, tigilan mo mamaya tatawagin na tayo ni nanay Fidelisa para sa hapunan. Sinabi ko pa naman ihanda na at magbibihis lang tayo. Ikaw pa naman hindi papayag kapag hindi iisa pa,” suway ko sa kaniya ngunit hindi lang umalis sa likuran ko. Nanatili lamang nakayakap sa likuran ko panay pa rin halik sa leeg ko. Maya-maya pinihit niya akong paharap sa kaniya at siniil ako ng halik. “Maaga pa naman baby,” saad nito at siniil ako ng halik pagkatapos mabilis n'ya akong kinarga at pinulupot niya ang magkabila kong binti sa baywang niya. Kahit naglakakad si Atlas patungo sa kama hindi naputol ang halikan namin. Na para bang hindi niya ako palaging hinahalikan kung makahalik ngayon puno pa rin iyon ng pananabik. Maingat niya akong ibinaba ngumisi sa ‘kin. “Ayaw talaga paawat huh?” saad ko. Inalis niya agad ang suot kong blouse sinunod ang aking bra. Wala siyang kahirap-hirap n'yang inalis iyon sa ‘kin. Dahil din kanina pa tanggal ang hook sa closet ko pa lang. Tuluyan a
Andrea “Nay! Samahan mo ako bukas bumili tayo ng mga upuan at lamesa. Naisip ko sa labas na lang ganapin para malayang kumilos. Alas-sais naman ng gabi malawak naman ang hardin. Siguro naman po. Kasya tayong lahat doon. Sa tingin mo ‘nay maganda ba ang naisip ko?” hingi ko pa ng opinyon sa kaniya. Bago pa sa akin ang magaganap na pagsalo-salo. Kaya mainam din hihingi ng opinyon sa ibang nakatatanda kung mayroon ma-i-suggest naiba. Baka mas maganda ang maging suggestion ni ‘nay Fidelisa. “Maganda ang naisip mo. Pero Andeng, kung tayo lang ang bibili. Hindi natin iyon kaya. Buti sana kung isang lamesa at upuan lang ang bibilhin natin. E, alam ko malaki ang pamilya Martinez. Hindi iyon sakto sa pamilya ng asawa mo kung isang seat lang ang bibilhin mo,” aniya. “Opo. Isasama na lang natin sina ate Lucy at ate Jane. Nand'yan din si Atlas, hindi iyon papasok bukas may kasama tayo. Sakto rin po ayos na rin natin sa labas pagdating galing bumili.” “Mabuti pa nga anak. Bibili pa ba ta
Andrea Alas singko na ng hapon kami nakauwi ni Atlas sa bahay. Tahimik buong living room ng pumasok kami. Hmmm saan kaya sina ate Lucy at ate Jane? Ang nanay Fidelisa alam ko kapag ganitong oras. Busy iyon sa kitchen kasi siya talaga ang nagluluto ng ulam kahit noon pa. Ngayon tiyak inako pa rin nito dahil naksanayan ng nanay Fidelisa at masarap din kasi itong magluto. “Saan ka pupunta?” tanong ni Atlas ng alisin ko ang kamay n'yang nakapulupot sa baywang ko. “Sa kitchen sisilipin ko lang kung naroon si ‘nay Fidelisa,” “Kararating lang natin magpahinga ka muna baby,” “Mamaya na after natin kumain ng hapunan. Mayroon lang akong pakikiusap sa nanay Fidelisa," “Tulad ng ano?” nakakunot ang noo nito tila ba ayaw niya akong payagan. “May pag-uusapan lang kami ni Nanay Fidelisa na plano para bukas sa pagpunta ng pamilya mo,” “Anong plano?” may pagtataka n'yang tanong sa ‘kin. “Mag-aayos lang kami bukas," “Baby, ‘wag ka ng magpagod okay lang kahit ano lang ang ihanda n'yo
Andrea Naantala lang pala ang reply ni Vianca kasi nag-reply pa ulit siya kung maari kaming gumamit ng swimming pool. Gustong maligo ni Vianca. Nakikiusap sa ‘kin kung p'wede. Ako: Oo naman besh basta magdala kayo ng swimsuit alam mo naman na bawal kagaya noong una mong punta rito. Hindi tayo pinayagan kahit anong pakiusap ko kasi naka t-shirt at short tayo. Naiintindihan ko ang guwardiya ayaw n'yang gayahin ng iba. Kung pagbibigyan nga naman kami. Maaring masabihan na may favoritism ang management. “Papasyal daw sina Vianca at Maxine sa condo natin. Sinabi ko next week at sabado sila pumunta kasi wala tayo sa condo bukas. “Okay nasa condo naman ako niyan papuntahin mo na,” sagot ni Atlas. “P'wede ba kaming mag-swimming niyan?” Lahat naman ng condo owner anytime p’wedeng gumamit ng swimming pool. Para iyon sa lahat ng condo owner. Basta sumunod lang sa dress code. “Sasamahan ko kayo,” “Mahihiya sila. Silipin mo na lang kami palagi roon. Kasama mo naman si ate Lucy,”
Andrea “Dammit, baby. Hindi naman aalis si ‘nay Fidelisa nagmamadali ka,” suway ni Atlas ng nahabol niya ako bago pa makarating sa sala. Kasi iniwan ko na siya pagkababa lang namin sa hagdanan dahil sabik akong mayakap ang bagong dating na si nanay Fidelisa. “Ikaw ba naman na matagal hindi nakita ang tinuring mong pangalawang ina hindi ka ba magkaganito? Oh, sasagot ka pa talaga Martinez ang pangit mo ka-bonding." Hinayaan na lang ako ni Atlas na maunang maglakad upang puntahan ang nanay Fidelisa. “Nanay Fidelisa! Namiss kita promise,” wika ko pa umupo sa gitna nila ni ate Lucy. Kahit masikip na sila nila ate Lucy sa upuan. Dedma ko lang pinagkasya ko ang sarili ko ‘wag lang kumilos. Dahil magkakabunguan na. Kasama pa kasi nilang tatlo si Alvina, nakanganga matulog sa mahabang sofa. Sumiksik pa ako kaya naging lima na kami kasama si Alvina. “Baby sumiksik ka pa maiipit ang tiyan mo r’yan,” suway ni Atlas. Nagbingi-bingihan lang ako sa sinabi ni Atlas. Sa halip masaya akong y
Andrea “Okay naman po mommy. Mabuti nga po walang malala na nasaktan. Si dad okay lang po siya,” tugon ko sa kaniya ang daming kinumusta ni mommy Brenda tungkol sa nangyaring pagbawi kay Alvina. “Gusto mo bang magdala kami ng buko pandan diyan sa sabado, hija?” malambing n'yang tanong sa 'kin. Ang sweet talaga ng biyenan ko napaka swerte ko sila ang magulang ng asawa ko. Bigla akong natakam sa buko pandan. Akala ko tapos na akong mag-crave noon kasi hindi na ako nag-aaya kay ate Lucy gumawa sa condo. Pagkarinig ko lang natakam agad ako. Bukas na pala sila pupunta rito sa bahay para pag-usapan ang church wedding namin ni Atlas. Na-excite ako sa magaganap na kasal. This time dadalo ng kompleto ang pamilya ni Atlas at akin. Kahit si daddy, Alvina, ate Jane at Nanay Fidelisa lang ang pamilyang mayroon ako. Buo ang sayang nararamdaman ko. “Sabi nga ng asawa mo may pagkain na siyang order sa restaurant ng daddy mo. Kahit mayroon na, may dala pa rin kami. Ayaw kong mapahiya sa balae
Andrea “Okay na ma'am. Bilhin n'yo lang po ng kompleto ang reseta ni Sir, Galiga. Maari na po kayong umuwi,” bilin ni doktora nag-assist kay Daddy sa emergency room pagdating namin sa loob ng ospital. Emergency room kasi ang available dahil nga hating-gabi na kami sumugod walang ibang doktor. Mabuti nga inasikaso kaagad si Daddy kaya kami'y nakalabas din agad. “Ako na ang bibili ng gamot ni Sir Galiga, ma'am Andrea,” presenta ng kuya Sonny ng magpaalam ako sa kanila mauna sila sa van. Ako naman ay tatawid pa para bumili ng mga gamot ni daddy. Sa harapan lang kasi ng ospital ang bukas na pharmacy. Sa ospital ay sarado kaya ako'y tatawid doon para bumili ng gamot. "Sigurado ka po ba kuya Sonny?” “Oo ma'am Andrea. Magagalit din si Sir Atlas, kapag kami ni sir Galiga lang ang magkasamang bumalik sa sasakyan. Kayo na lang po ang mauna at ako na ang bahalang bumili.” “Sige po kuya Sonny at salamat po,” tugon ko at inabot ko sa kaniya ang reseta at kumuha ako ng pera sa bag ko.
Andrea Nang tuluyang mawala sa paningin ko si Erica. Sa mommy niya kami lumapit ni Atlas. Ganun pa rin tulala pa rin si Olivia. Bumuntonghininga ako sana lang hindi lang siya umaarte. Sa kabilang banda gusto kong gumaling agad si Olivia para sa mga anak niya. Nakita ko si Erica, nasasaktan sa nangyari sa mama niya kahit wala itong banggitin nagsasabi ang malungkot nitong mata. Nang tumingin ito sa mama niya bago sumakay sa taxi naluha si Erica. Dumating din pala ang kaibigan ni Atlas na head director ng rehabilitation center. Sinundo si Olivia. Si Atlas siguro ang tumawag kanina kasi marami naman tinawagan bago kami pumunta rito. May kasamang anim na mga nurse. Dalawang babae at apat na lalaki. Van ang dala naisakay na sa loob si Olivia ngunit nakasarado naman ang pinto at napalibutan siya ng apat na lalaking nurse. Kausap pa ni Atlas ang kaibigan n'yang head director. Maraming bilin si Atlas. Soon dadalaw kami. Baka kailangan din kasama si Erica sa pagdalaw para hindi maramda
Andrea Kanina pa ako nakatingin sa apartment ni Erica. Pinasok na nila Atlas. Marami na rin taong nakiusyuso dahil naging maingay si Olivia ayaw sumuko. Hindi nga noong una nakapasok sina Atlas maging ang mga pulis. Maingay rin ang kapatid kong si Alvina. Ngunit pagkatapos tumahimik kaya ako'y kabado sobra. Shit wala akong balita sa kanila. Ano na kaya ang nangyari? “Ma'am Andrea saan ka pupunta?” maagap na tanong ni Kuya Neil ng buksan ko ang pinto sa tagiliran ko. “Kuya sisilipin ko lang sila—” “Hindi pu-pwede ma'am. Kami ang mananagot kay Sir Atlas, kapag pinayagan kita. Ayaw namin mawalan ng trabaho. Dito ka na lang muna ma'am Andrea. Tingin ko po nagtagumpay naman sila kaya wala kang dapat ipag-alala.” “Hindi ako lalapit—” “Hindi pa rin pu-puwede ma'am Andrea. Dito na lang tayo mag-antay mamaya darating na rin ‘yan si sir Atlas,” pakiusap ni kuya Neil. “Kuya Neil hindi naman malalaman ni Atlas.” Bang! Bang! Shit! Dalawang putok sinong tinamaan. Nanlaki ang