Brenda Waaah ano ba ito Brenda…sinapo ko ang magkabila kong pisngi nanlalambot ang tuhod ko ng umupo sa swivel chair ko. May tumikhim sa likuran ko si Lorelei. Sinundan pala ako nito palabas ng office, nakangiti lang naman ang asawa ni Sir Matthias, kaya nakahinga ako ng maluwag. “Tama nga hula namin ni Mommy. Kayo talaga ni Kuya Mattheus,” ani nito kinalunok ko. Paano pa ako tatanggi kung nahuli na nga kami sa akto ni Mattheus. Humagikhik ito nilapitan ako tapos nakangiti lang sa ‘kin. “Hey, ‘wag kang mahiya sa ‘kin. Soon magkapatid na rin tayo kapag kayo na ikasal ni Kuya Mattheus,” bumingisngis pa talaga hindi ko alam kung pang-aasar lang ba ang sinasabi niya. Napairap ako lalo itong natawa akala ko nga magagalit sa ‘kin. Kasi nagsungit ako sa kaniya, ngunit ang cool lang nitong misis ni Sir Matthias. “Mabuti na lang wala pa si Daddy—” “Ang chairman Rowan?” napamulagat ako. “Takot ka sa Daddy?" ngumiti ito. "Naman! Sinong hindi matatakot hindi iyon nangiti." "Si K
Brenda “Bakit?” tanong nito dahil tinitigan ko siya. Napangiti ako at bigla itong nagtaray. “Wala ang ganda mo kasi panoorin,” sabi ko na lang sa kaniya. “Kakatuwa ka naman, Brenda. Kaya nga noong unang punta mo sa bahay. I like you for my Kuya Mattheus. You're beautiful, but you're not confident in your own beauty. Kaya nga kung mag-a-a-artista ka maraming kukuha sa ‘yo na director. Ang amo kaya ng mukha mo—’ “Ikaw bubwit! H'wag mo na turuan ng kung ano-ano si, Brenda. Off limits siya sa artista na sinasabi mo.” Napalingon ako dahil lumabas na pala si Mattheus at Matthias sa office nito. Naulinigan kong tumatawa si Sir Matthias, sa kaniya. Mukhang binubuska na naman ang kakambal nito nakasimangot na. “Not allowed? Because only for his eyes. Sobra ka pala kambal sa pagka-possessive. Partida wala pang aminan,” saad ni Sir Matthias nakangisi sa kakambal niya. “Tumigil ka na nga sa kaaasar kay Kuya Mattheus. Naiilang na si, Brenda,” sinuway ni Lorelei kaya hindi na nasundan ang si
Brenda“Sabi ko maupo ka. Mahirap bang intindihin ‘yon, Brenda?” saad ni Mattheus na kinainit ng pisngi ko. Paano lalo nila akong tinitigan. Naririnig ko ang tawa ni Sir Matthias, parang natutuwa pa. Sila Tita Marycole at Lorelei nakangiti lang sa 'kin.Nahihiya lang naman ako sa audience kanina pa ako tinitingnan. Lalo na si Samantha Ortega. Anong gusto nito palabasin pasama sama pa ng titig sa ‘kin akala mo hindi ko iyon nahuhuli ang ginagawa nito.“Upo ka na hija, dapat naman talaga nakaupo ang mga babae. Mabuti na lang talaga naisip nitong anak ko,” wika ni Tita Marycole.“Pero dati naman hindi…ouch naman babe,” daing ni Sir Matthias na chismoso. Pinalo kasi ni Lorelei sa balikat kaya natigil manggalit kay Mattheus.Alanganin pa sana akong umupo kaya lang nag-thumbs up si tita Marycole. Senyales na pagbigyan ko na si Mattheus. Kahit si Lorelei ay ganoon din nakatango sa ‘kin. Kaya pinagbigyan ko na ang kagustuhan ni Mattheus.Napuno na ang conference room. Marahil nagtataka ang ba
Brenda“Sorry!” ani ko bumalik sa upuan. Marami pa silang pinag-uusapan na mag-a-ama kaya matagal din kami nakalabas.Nahiya pa akong magpaalam sa Tita Marycole ng maiwan sila sa loob ng conference ni chairman. Kasi niyakap pa ako nito kapareho ni Lorelei.“Isuot mo iyong watch may terno iyon na earings. Si Mattheus ang bumili noon. Akin lang ang isang paper bag. Gucci shoulder bag, hija,” bilin pa ni Tita Marycole na kinaawang ng labi ko.Bigla akong nag-angat ng tingin gusto ko kasi magpasalamat kay, Mattheus, pero ano ito nahihiya ba ang boss ko? Gusto kong tumawa kasi nag-iwas ng tingin sa ‘kin ang damuho.Waah...bago itong natuklasan ko sa amo ko ah. Ang masungit noon na Mattheus Martinez sa 'kin. Ngayon ay marunong din pala mahiya ang tukmol.“Bistado ka na tol! Kumanta na si Mommy, kaya amin, amin din,” pang-aasar dito ni Sir Matthias sa kaniya. Eh, magkalapit silang magkambal kaya pabiro nitong sinuntok sa balikat ni Mattheus.“Ang ingay ng bibig mo. Tumingin si Mattheus kay
Brenda Pagka-alis ni Sir Matthias at Lorelei. Hindi na nawala ang ngiti sa ‘king labi. Kung may makakikita sa ‘kin ngayon. Baka paghinalaan pa akong sinapian na dahil mag-isang nakangiti minsan pa mahinang tumatawa. Naisip kong sumilip sa dalang paper bag ni Tita Marycole. Ang isa ay mayroong nakasulat na galing kay Tita Marycole. Ang isa walang nakasulat kung kanino galing. Kaya iyong may nakasulat na ‘Tita Marycole’ iyon ang una kong sinilip. Nanlaki pa ang mata ko sa regalo ni Tita Marycole. Ang ganda ng Gucci bag. Grabe napamulagat ako sa tag price. Two thousand dollars. Nakalulula naman magpasalubong si Tita Marycole. Nakahihinayang tuloy gamitin. Sunod kong sinilip ang isang paper bag na bigay ni Mattheus. Napa ‘wow’ ako ng makita ko ang white gold Gucci, earings and watch. White gold pareho. Hindi ko na kailangan tanungin ang presyo kung magkano. Dahil sa katulad kong sekretarya lang. Isang taon kong sahod ang kailangan para mabili ito pareho. Sobra naman magpasalubon
Brenda Itinawag ko agad kay Angela, tapos na pirmahan ni Mattheus. Natuwa si Angela, dahil hinanap na nga raw sa kaniya ng boss niya. Kaya labis niya akong pinasalamatan. Sa Dami kong trabaho hindi ko namalayan uwian na pala kung hindi pa ako dinaanan ni Mattheus, siguro hanggang ngayon ay nasa harapan pa ako ng computer nakatutok sa files na encode ko. Daming trabaho wala pa akong nag kalahati ng na-encode. Hirap pala kapag matagal na absent dami ko ni review na mg flies mga appointment ni Mattheus. “Ayaw mo pa bang umuwi? Tayo na ihahatid kita sa ospital,” sabi ng naiinip na si Mattheus. “Wala kang lakad?” nilingon ko siya mabilis lang din kasi bumalik ako sa desktop ko upang iyon ay shutting down. “Wala, ikaw lang kasi ang gusto kong kasamang lumakad,” Bumungisngis ako umangat ng tingin sa kaniya. Biniro ko siya. “Baka naman mapagod ka kung sasamahan mo akong maglakad lang. Alam ko sanay kang naka kotse,” tinutukoy ko lakad talaga. Na-aamuse itong tumawa. “I enjoyed your g
Brenda “Salamat,” saad ko pagkalabas ko ng kotse ni Mattheus. Sa halip na isarado ni Mattheus ang pinto. Nanatili lang nakatayo sa harapan ko pagkatapos pinulupot ang isa niyang braso sa baywang ko. Kaya naman magkaharap kami sa bukas pang pinto ng kotse niya. Nagtataka akong tiningala ko ito upang tanungin kung may kailangan siya sa ‘kin bakit hinarang niya ako. Kahit sinong makakikita sa amin sa posisyon naming ‘yon. Iisipin na may relasyon kami ni Mattheus. Dagdagan pa gabi ngayon dahil alas-otso na ang oras. Sabihin pa sa tabi kami ng kalsada naghaharutan. Nakahawak ang isang braso ni Mattheus sa baywang ko habang ang isa naman ay nakapatong sa bubong ng kotse niya nakayuko ito sa ‘kin. Dapat hindi ko siya aantayin ipagbukas ako ng pinto. Hindi lang pumayag bago bumaba binilin antayin ko raw siyang makaikot kasi siya ang magbubukas sa 'kin. Gusto ko rin naman dahil minsan lang mag-feeling maganda. Edi grab nang grab ang Brenda, hangga't sweet at gentleman si Mattheus. “Matthe
Brenda“Hindi ka pa uuwi?” tanong ko kay Mattheus dahil mag-a-alas onse na ng gabi pero nakaupo pa rin siya sa sofa parang temang pinagmamasdan ako Ang dalawa kong Tiyahin, pareho ng naghihilik sa kani-kanilang p'westo, tanda na mahimbing na ang tulog ng dalawa. Kumain lang kami ng hapunan tapos nakatulog na ang dalawa.Hapon pa naman ang kinuhang flight ni Mattheus, para sa ‘min tatlo nila Tiya Agnes at Tiya Alona. Para daw hindi kami maghabol ng oras.After lunch pa kami aalis pa airport. Sakto rin bago dumilim nasa bahay na kami sa Samar. Bale two days lang ako roon iyon ang kinuha ni Mattheus.Okay lang din mabuti nga pinayagan pa ako kahit biglaan lang. Akala ko nga sasama pa. Mabuti hindi na. Dapat lang, kasi marami siyang trabaho. Baka magalit na si chairman kapag nalaman ito.Tumingala si Mattheus. Ngumiti ako sinuklay ko ang buhok niya napapikit ito ngunit sandali lang dumilat din agad, pinasadahan ako ng tingin.“Alam mo siguro na bukas na ang labas nila Tiyang, ano?” kasti
Andrea “Ah, ‘yan pala si Jhen?” tanong ko sa ate Lucy ng hindi na nag-reply si Maxine sa 'kin. Bumalik ulit sa telebisyon ang atensyon ko. Nakangiting pinanood ko ito. Tumango ito. “Diba senyorita kasing ganda mo siya? Siguro ka height mo rin siya at magkasing katawan,” puno ng paghanga na wika ng ate Lucy para sa idol niyang artista. “Parang malabo po ang mata mo ate Lucy. Ang ganda-ganda po niya. Lalo na siguro sa personal lalo ‘yan maganda. Parang bata pa po ate Lucy, 'no? Para siyang eighteen lang," saad ko sa kaniya. “Twenty three na raw ‘yan sabi noong dating interview sa kanilang dalawa siya mismo ang nagsabi. Baby face lang talaga,” “Updated ate ah,” biro ko pa. Muli na lang akong nanood. Kaya lang napapangiwi ako sa walang katapusan na palakpak ni ate Lucy, kaya bigla akong bumungisngis at pabirong pinagsabihan ‘to. “Ate Lucy, nabibingi na po ako sa ginagawa mo. Parang gusto ko na lang bumalik sa k'warto,” “Ahehe sorry senyorita. Babawasan ko na lang ang boses
Andrea Alas-dos na ng hapon. Wala pa rin si Atlas. Naiinip naman akong mag-antay sa k'warto namin muli akong bumangon at ni off ang bukas na TV. Lumabas ulit ako't bumalik sa sala. Naabutan ko pa si ate Lucy roon sa sala ang lakas ng hagalpak ng tawa ni ate Lucy sa pinanonood niyang noontime show. Hindi pa pala tapos sa ganitong oras? O baka patapos na rin. Ang alam ko kasi hanggang 2:30 pm lang ang haba ng oras ng pinanonood ni ate Lucy na noontime show sa RMTV. Certified talagang artista fanatic si ate Lucy. Pero nakatutuwa rin naman sa kabila ng edad ni ate Lucy, kung kiligin sa mga genZ love team abot hanggang talampakan. Ang dami nitong kilalang artista ng RMTV. Mapa bagets at mga batikang artista halos kilala ni Ate Lucy. Tumikhim ako upang kunin ang atensyon niya. Hindi niya pa ako napapansin sa labis n'yang katuwaan sa pinanonood niya. May paghampas pa nga sa sofa kapag tatawa ito ng malakas. “Ate Lucy overacting ka po,” pang-aasar ko pa sa kaniya. Bumungisngis lang
Atlas Paul Trinidad? Bunsong anak ni Senator Alan Trinidad. Anim na taon ng hiwalay sa asawa nitong dating beauty international title holder. Thirty four years old. Car dealer ang business nito. Parang damit lang kung magpalit ng babae. Kapag nagsawa ay parang basahan na ididispatsa ang babae at ipapalit ang latest nagustuhan nito. Sa nakalap ni Balthazar na impormasyon. Binubugbog daw ang asawa kaya iniwan si Paul Trinidad. Nakulong daw ito dahil denemanda ng asawa. Ngunit wala pang dalawang buwan na abswelto si Paul at ang asawa nito ay sa province piniling manirahan. Last year lang may nagreklamong model dito kay Paul sa kasong pang-aabuso na katulad din sa kaso ng asawa nito. Ngunit binasura lang ang kaso dahil wala raw sapat nakuhang ebidensya ang nagsampa ng kaso. Bali-balita rin nasuhulan ang pamilya ng biktima upang manahimik. Dahil hindi lang isang beses itong nagkaroon ng kaso na ganito itong si Paul Trinidad. Pangatlong kaso ng pala same ang isinampa. Pang-aabuso ng
Atlas Napangiti ako ng tulyan akong makalabas ng condo. Kung hindi pa niya ako itinaboy. I had no intention of leaving yet. Kung p'wde ko lang siyang isama araw-araw kapag aalis ng bahay. I truly enjoy doing it. Subalit ito mismo ang unang tutol dahil nag-aaral pa at ayaw ng asawa ko na istorbohin ako sa trabaho ko. Nag-ring ang phone ko hinugot ko sa pants ko. Nang makita ko na si Balthazar ang tumatawag. Napakamot ako sa kilay ko. Naiinip na siguro dahil sabi ko within fifteen minutes nasa condo na niya ako. Kanina ko pa siya na text. Thirty minutes na ang nakalipas kaya tinawagan na ako. “Hello, patungo na ako riyan,” anang ko pigil ang tawa. “Ulol! Huhulaan ko, paalis ka pa lang Martinez. Dammit! Naiintindihan kong inlove ka masyado at hindi maiwan iwanan ang asawa mo. But I have an important matter to attend to at this moment, so please hurry up, Atlas Martinez.” “Antayin mo ako paalis na ako.” “What the heck. Totoo ngang paalis ka pa lang tarantado ka, Martinez. Kahit
Andrea Katatapos lang ng klase ko. Two hours lang ako ngayon kaya eleven ng umaga tapos na kami ng professor ko. Lumipas ulit ang isang araw naka survive naman ulit ako sa homeschooling kahit nasa time pa ako ng adjustment. “Bye po ma'am Sigrid. Ingat po sa biyahe,” “Salamat Mrs. Martinez, see you on monday,” tugon nito't kumaway din sa akin. Lunes hanggang huwebes lang kasi ang turo nito. Hindi kagaya sa normal class. Monday to Friday. Kapag homeschooling sa Immaculate University. Hanggang Thursday lang. Nang tuluyang makalabas ang professor ko. Bumalik ako sa sala upang iligpit ko ang laptop at iba ko pang gamit nakakalat sa ibabaw ng center table. Pinagsama sama ko lang ang notebook ko at pinasok muli sa backpack ko kasama ng laptop ko. Hindi ko muna inalis sa ibabaw ng center table. Mamaya pa kasi akong papasok sa k'warto dinadala ko iyon pagkatapos ng aking klase. Pero ngayon gusto ko munang tumambay rito sa sala. Kapag sa kwarto hilahin na naman ako ng tulog kapag nak
Andrea Sa pangatlong araw ko tambay sa condo. Magaan ang pakiramdam tuwing gumigising ako kinabukasan. Wala na si Atlas sa tabi ko kun'di ang amoy nito ang naiwan sa unan, kaya niyakap ko at inamoy amoy ko na lang iyon habang nakayakap sa unan na gamit ni Atlas. Gustong-gusto ito ng baby ko hindi ako nahihilo kapag inaamoy ko si Atlas. Hindi talaga ako pinayagan ni Atlas na pumasok sa Immaculate University. Mabilis nitong inayos kinabukasan ng walang kahirap-hirap na inilipat niya ako sa homeschooling program. Dahil din ayaw ko naman na mag-away pa kami kagaya noon na tatlong araw na walang kibuuan. Sinunod ko na lang si Atlas. Sabi ni daddy. Pakinggan ko ang asawa ko kasi alam ni Atlas ang ginagawa nito kaya magtiwala lang daw ako rito. Para din sa kapakanan ko ang iniisip ni Atlas. Ano pa edi oo na lang kaya ang ate Lucy. Tuwang-tuwa kasi araw-araw na raw siya may ka chismisan dahil kasama na niya ako. Hmp ang aga naman gumising ng asawa ko hindi ko lang namalayan umalis sa
Andrea “Nightmare?” He gave me a serious look, and I could see the fear in his eyes. “Kanina pa kita ginigising,” umiigting ang kaniyang panga habang nakatingin siya sa akin. Pinunasan nito ang pisngi ko basa pala talaga? Seryoso talaga nga umiyak ako pero panaginip lang iyon ang iyak ko ay totoo. Mariin akong napapikit. Akala ko totoo ang nangyari kanina. Parang totoo kasi katunayan masakit ngayon ang dibdib ko. Hinaplos ko iyon. Doon napunta ang mata ni Atlas at salubong ang kilay. “May masakit sa iyo, mmm?” puno ng pag-aalala ang boses nito. “Baby, maybe you need to rest; I'm worried about you.” Dali-dali akong lumingon sa paligid kung nasaan ako. Pagkatapos ay kinapa ko pa ang dibdib ko para i-check kong wala ba talaga akong tama ng bala. Nang wala akong makapa animo nabunutan ako ng tinik sa dibdib. Umiiyak na pala ako ng tahimik dahil sa labis na galak kasi kasama ko pa si Atlas. Makikita ko pa ang daddy ko at higit sa lahat. Masisilayan ko pa ang mga anak namin ni Atlas
Andrea "H'wag mong ituloy ang balak mo please! Hindi pa huli ang lahat. May mga anak ka. Kahit mapatay mo ako ngayon. Hindi ka rin makaliligtas dahil hahabulin ka ng batas," puno ng pakiusap na wika ko sa kaniya. "Wala na akong pakialam kung saan ako pupulutin pagkatapos nito. Ang tanging mahalaga sa 'kin. Ang mabura ka sa mundo!" nanlilisik ang mata na sabi nito sa 'kin. Sandali akong pumikit namalisbis ang luha sa aking pisngi. Tatanggapin ko na lang ba na hanggang dito na lang ako? Ngunit hindi ako papayag. Magkakaanak na kami ni Atlas. Makababalik ako kay Atlas. Magkakaroon pa kami ng maraming anak. Humakbang ng isa si Olivia papalit sa 'kin ngunit hinayaan ko kasi hindi ako makakilos. Dammit! Kung aatras ako, sa bangin ang bagsak ko. Maari akong tumakbo ngunit anong laban ko sa baril na hawak ni Olivia. Susubukan ko pa rin siyang kausapin baka makinig. Dahil naniniwala ako kapag isang ina. Makaaalala sa anak nila. Baka ito ang magligtas sa 'kin. Hahayaan niya akong makauw
Andrea (Warning! Read at your own risk) “Okay na ba, besh?” mabilis akong nilapitan ni Vianca ng matapos kaming mag-usap ni Kier. "Woi!" Check pa nito ang kamay ko, braso ko, pisngi ko kung mayroon daw akong pasa dahil ipapupulis niya ulit si Kier. "Sigurado ka hindi ka ginawan ng masama ng supot na iyon?" nasamid ako sa sinabi nito. "Magsabi ka besh! Alam ko ikaw hangga't kaya mo itago pagtatakpan mo," sabi pa nito nag-aala. “Hoy," halakhak ko kinurot ko pa sa tagiliran niya kasi makulit talaga 'to. "Paano siya maka porma kung nakabantay si kuya Neil. Nakamasid sa 'min. Ikaw rin naka pamaywang pa at seryosong nakatingin sa 'min. Salamat bff palagi mo akong pinagtanggol kapag mayroon nang-aapi sa 'kin." “Aba mahirap na magkaroon ulit ng pasa ang palapulsuhan mo kun'di pakukulam ko na iyon!” gigil niyang sabi. “Pasaway ka. Wala, kasi mabait na siya at sana tuloy-tuloy na ganun si Kier. Para naman tanggapin na siya ni San Pedro,” pabiro kong saad sa bestfriend ko. “Halleluja