Brenda Pagka-alis ni Sir Matthias at Lorelei. Hindi na nawala ang ngiti sa ‘king labi. Kung may makakikita sa ‘kin ngayon. Baka paghinalaan pa akong sinapian na dahil mag-isang nakangiti minsan pa mahinang tumatawa. Naisip kong sumilip sa dalang paper bag ni Tita Marycole. Ang isa ay mayroong nakasulat na galing kay Tita Marycole. Ang isa walang nakasulat kung kanino galing. Kaya iyong may nakasulat na ‘Tita Marycole’ iyon ang una kong sinilip. Nanlaki pa ang mata ko sa regalo ni Tita Marycole. Ang ganda ng Gucci bag. Grabe napamulagat ako sa tag price. Two thousand dollars. Nakalulula naman magpasalubong si Tita Marycole. Nakahihinayang tuloy gamitin. Sunod kong sinilip ang isang paper bag na bigay ni Mattheus. Napa ‘wow’ ako ng makita ko ang white gold Gucci, earings and watch. White gold pareho. Hindi ko na kailangan tanungin ang presyo kung magkano. Dahil sa katulad kong sekretarya lang. Isang taon kong sahod ang kailangan para mabili ito pareho. Sobra naman magpasalubon
Brenda Itinawag ko agad kay Angela, tapos na pirmahan ni Mattheus. Natuwa si Angela, dahil hinanap na nga raw sa kaniya ng boss niya. Kaya labis niya akong pinasalamatan. Sa Dami kong trabaho hindi ko namalayan uwian na pala kung hindi pa ako dinaanan ni Mattheus, siguro hanggang ngayon ay nasa harapan pa ako ng computer nakatutok sa files na encode ko. Daming trabaho wala pa akong nag kalahati ng na-encode. Hirap pala kapag matagal na absent dami ko ni review na mg flies mga appointment ni Mattheus. “Ayaw mo pa bang umuwi? Tayo na ihahatid kita sa ospital,” sabi ng naiinip na si Mattheus. “Wala kang lakad?” nilingon ko siya mabilis lang din kasi bumalik ako sa desktop ko upang iyon ay shutting down. “Wala, ikaw lang kasi ang gusto kong kasamang lumakad,” Bumungisngis ako umangat ng tingin sa kaniya. Biniro ko siya. “Baka naman mapagod ka kung sasamahan mo akong maglakad lang. Alam ko sanay kang naka kotse,” tinutukoy ko lakad talaga. Na-aamuse itong tumawa. “I enjoyed your g
Brenda “Salamat,” saad ko pagkalabas ko ng kotse ni Mattheus. Sa halip na isarado ni Mattheus ang pinto. Nanatili lang nakatayo sa harapan ko pagkatapos pinulupot ang isa niyang braso sa baywang ko. Kaya naman magkaharap kami sa bukas pang pinto ng kotse niya. Nagtataka akong tiningala ko ito upang tanungin kung may kailangan siya sa ‘kin bakit hinarang niya ako. Kahit sinong makakikita sa amin sa posisyon naming ‘yon. Iisipin na may relasyon kami ni Mattheus. Dagdagan pa gabi ngayon dahil alas-otso na ang oras. Sabihin pa sa tabi kami ng kalsada naghaharutan. Nakahawak ang isang braso ni Mattheus sa baywang ko habang ang isa naman ay nakapatong sa bubong ng kotse niya nakayuko ito sa ‘kin. Dapat hindi ko siya aantayin ipagbukas ako ng pinto. Hindi lang pumayag bago bumaba binilin antayin ko raw siyang makaikot kasi siya ang magbubukas sa 'kin. Gusto ko rin naman dahil minsan lang mag-feeling maganda. Edi grab nang grab ang Brenda, hangga't sweet at gentleman si Mattheus. “Matthe
Brenda“Hindi ka pa uuwi?” tanong ko kay Mattheus dahil mag-a-alas onse na ng gabi pero nakaupo pa rin siya sa sofa parang temang pinagmamasdan ako Ang dalawa kong Tiyahin, pareho ng naghihilik sa kani-kanilang p'westo, tanda na mahimbing na ang tulog ng dalawa. Kumain lang kami ng hapunan tapos nakatulog na ang dalawa.Hapon pa naman ang kinuhang flight ni Mattheus, para sa ‘min tatlo nila Tiya Agnes at Tiya Alona. Para daw hindi kami maghabol ng oras.After lunch pa kami aalis pa airport. Sakto rin bago dumilim nasa bahay na kami sa Samar. Bale two days lang ako roon iyon ang kinuha ni Mattheus.Okay lang din mabuti nga pinayagan pa ako kahit biglaan lang. Akala ko nga sasama pa. Mabuti hindi na. Dapat lang, kasi marami siyang trabaho. Baka magalit na si chairman kapag nalaman ito.Tumingala si Mattheus. Ngumiti ako sinuklay ko ang buhok niya napapikit ito ngunit sandali lang dumilat din agad, pinasadahan ako ng tingin.“Alam mo siguro na bukas na ang labas nila Tiyang, ano?” kasti
Brenda “Anong oras pupunta si Mattheus?” tinanong ako ni Tiya Agnes kasi alas-diyes y medya na ng umaga hindi pa rin dumarating si Mattheus. Oo nga naman maaga pa gumising ang dalawa kong Tiyahin. Pagdating ng alas-otso nakaaayos na sila. Para daw pagdating ni Mattheus dito sa ospital aalis na lang hindi na kailangan mag-antay ng matagal sa 'min. Ako nga rin naka bihis na rin. Iniisip lang ng Tiya Agnes. Baka maabutan kami ng traffic. Alam naman sa Maynila, traffic ang pangunahing dahilan ng mga biyahero. Tinawagan ko nga kanina hindi sinasagot. Hanggang natapos na lang ang ring ng phone ko walang sagot si Mattheus. Nagpadala rin ako ng text message kay Mattheus. I'm asking lang naman sa kaniya, kung tuloy siya o hindi. I'll understand naman he is busy, kaya aalis na lang kami commute na lang marami naman taxi sa labas. Kaysa mag-aantay sa kaniya anong oras na. Ayaw namin magsayang ng ticket kung hindi kami aabot kahit na barya lang iyan para kay Mattheus. Bukod doon. Nag-aalala
Brenda “Bakit nagpunta iyon unggoy na iyon dito?” tinanong pa ako ni Mattheus, pagkatapos hinapit ako sa baywang ko padikit sa kaniya. Pinatong ko ang magkabila kong kamay sa dibdib nito. Bumigat ang paghinga ni Mattheus, ng ipahinga ko roon ang palad sa dibdib niya. Kahit magaan lang naman ang palad ko. Pero ang bigat ng pagtaas baba ng dibdib niya dahil doon. “May pangalan kaya ang tao unggoy talaga?” pinalambing ko ang boses ko. “Sabi mo hindi ka na makikipagkita roon?” wika nito't pinaalala iyong sinabi ko sa kaniya, ng time galit ito at naging dahilan hindi ako nakasama sa pamanhikan ng mapangasawa ni Ms. Marrianne. Sasagutin ko na kaya lang mabilis niya akong hinalikan sa labi paano ako sasagot. Napunta ako tingin ko sa basa niyang labi. Lalo iyon namula dahil sa katatapos niyang paghalik sa ‘kin. “Sagot!” may pagbabanta sa boss nito. “Nagpaalam lang narinig mo nanam diba?” pangangatwiran ko. Akala ko naka move on na ito nang umalis na si Dean. Iyon pa rin pala ma
Brenda “I will call you when we arrive in Samar, okay?” pangako ko kay Mattheus. Kanina pa kasi malungkot ang damuho. Nadadala ako sa nakikitang lungkot sa kaniyang mga mata. Ngayon nga naibulong pa sa ‘kin gusto na lang daw niyang sumama. Ayaw ko lang panguhan kung ano ang amin ngayon ni Mattheus. But the truth is, I'm getting nervous. I'm the one falling for him. I'm falling too hard for Mattheus. Pero sana kung dumating ang time na hindi niya talaga ako magawang mahalin. Katulad sa pagmamahal ko sa kaniya. Sana lang hindi ako sobrang masaktan. Kasi, iniisip ko pa lang isang araw. Magigising ako na wala na siya sa tabi ko, ngayon pa lang nakakatakot na ako. Naiiyak na ako. “Anong iniisip mo, mmm?” tanong ni Mattheus tila binabasa niya ang nilalakbay ng isip ko. Umiling ako. Ngiti lang ang isinukli ko sa kaniya ngunit sa reaksyon nitong nakataas kilay. Duda akong ayaw n'yang maniwala sa ‘kin. “Hindi ako sasama ‘wag ka ng mag-isip ng kung ano-ano. I know you don't want
Brenda Pagdating namin ng Samar. Lowbat naman ang phone ko. Kaya hindi ko natawagan agad si Mattheus. Kasi nag-charge muna ako. Kinagabihan tuloy galit na tumawag sa ‘kin si Mattheus, hinayaan ko na lang. “Sabi ko sa ‘yo tumawag ka!” “Teka nga ha! Bakit ka sumisigaw? Nakalimutan mo bang, nasa province ako at tulog na ang mga kasama ko sa bahay? Anong oras na Mattheus kung sumigaw sigaw ka—” “Okay I'm sorry.” “Hey may problema ba?” nag-aalala ako kasi malalim ang buntong-hininga nito sa kabilang linya. “Wala, hon. Boring kasi ang maghapon ko sa kaantay ng tawag mo.” “Matulog ka na alas-onse na ng gabi. May trabaho ka pa bukas," gano'n lang ang sagot ko. “Inaantok ka na ba?” tanong pa nito nanghihinayang ang boses. “Matutulog na dapat ako. Kasi maaga akong gigising bukas. Ipaglalaba ko rin muna ang mga, Tiyang,” “Ok,” matipid n'yang sagot. Kumunot ang noo ko kasi okay raw, ngunit naka call pa rin siya. “Mattheus? Ibababa ko na ito, ha?” “Wait lang hon,” maagap nito akong pi
Brenda Akala ko nasa airport na sina Tita Anaren paglapag ng sinakyan naming eroplano sa NAIA kasi iyon ang sabi nito sa ‘kin. Aabangan nila kami ni Atlas para agad kami makauwi ng bahay niya. Nakatulog na si Atlas sa likot ng anak ko plakda ito nakayupyop sa balikat ko. Kaya ito karga ko na habang nag-aantay kami dumating ang Tita Anaren. Kasi sabi niya siya na lang susundo nakipag-unahan pa sa Daddy. Kaya ako'y natatawa na lang sa kanilang magkapatid. Nasa loob pa kami ng airport hindi muna ako lumabas hangga't wala pa si Tita Anaren. Kasi mainit katirikan ng araw alas-dos ba naman ng hapon masakit sa balat ang sinag ng araw. Sleeveless blouse pa naman ang suot ko ngayon. Hindi kaya ng init sa labas. Muli kong tinatawagan ang Tita Anaren. Lowbat yata kasi unattended ang sagot ng telephone operator. Pwede naman kami mag-taxi ni Atlas, kaya lang iniisip ko naman baka nagkasalisi kami ni Tita Anaren kasi hindi ko naman makontak. Nagpalakad lakad na lang muna ako sa loob n
Brenda Ang liit ng mundo ang taong palagi kong hinihingian ng tulong na si Tita Anaren, ay kapatid pala ng aking ama. Kaya pala hindi ako nahihiya magsabi ng problema rito kasi totoo ko pala siyang kamag-anak. “Tito Aristeo," sabi ko kasi hindi pa ako sanay tawagin siyang Daddy. Nakapaninibago naman talaga ang pangyayari kaya nag-a-adjust pa ako. “Tito? Anak nakatatampo naman. Ayaw mo bang tawagin akong Daddy?” ani nito parang nagtatampo. “Gustong-gusto po Daddy,” sabi ko malambing na yumakap sa kaniya. Napangiti ito pabiro akong kinurot sa pisngi ko. Bahagyang umatras si Daddy. “Magkakaapo na rin ako sa bunso ko,” sabi nito nakangiti tumingin sa malaki ko ng tiyan.” Si Tita Anaren. Kaya pala parehong magaan ang loob namin sa isa't isa dahil pamangkin ako ng Tita Anaren at Tatay ko si Aristeo Cornejo. Kada linggo nasa Catbalogan sila ni Tita Anaren para dalawin ako. Minsan ang dalawa kong Tiyahin na si Tiya Agnes at Tiya Alona ang dumadalaw sa ‘kin. Kahit nawala sa ‘k
Brenda Pagkalipas ng dalawang linggo. Kukunin ko na ang passport ko. Rush ang pagkuha ko kaya mabilis lang may passport na agad ako. Pagkatapos dadaan ako sa RDO para sa medical ko. Pagkadating ko roon isang magandang balita ang halos lumukso ako sa tuwa dahil umaapaw sa labis na kasiyahan ang dibdib ko. Isang himala nga dahil sa medical ko nakita ng doktor na buntis ako. “Pero dok! Nakunan po ako, one month na ang nakararaan,” saad ko pa rito kasi hindi ako makapaniwala. Pero sa puso ko walang pagsidlan ang aking kasiyahan may baby ako sa sinapupunan. “Para sure tayo magsasagawa tayo ng ultrasound,” sabi nito at itinuro sa ‘kin ang k'warto para sa ultrasound. May customer pa nga dalawa sinundan ko, pero ayos lang kasi gusto ko rin narito ang Tita Anaren, bago ako sumalang. “Dok, p'wede po antayin ko po ang Tita ko bago po ang ultrasound?” “Sure Ms. Polido. No worries,” mabait nitong tugon sa ‘kin. Buo kong pagmamahal na hinaplos ang maliit ko pang tiyan habang mag-isa
Brenda “Mommy…. faster po! Excited na po akong makita si Lolo at Lola,” apuradong boses ng anak ko ang nasa labas ng pinto sa kuwarto ko. May kasama pa iyon mga katok hindi lang kontento tinawag na niya ako gusto pang kalampagin ang pinto sa k’warto ko. Bumungisngis ako panigurado salubong na ang kilay nito same sa ama niyang masungit kapag naiinip. Napairap ako ng maalala ko si Mattheus. Hmp! Palagi kong nakikitang kasama niya ang Samanthang 'yon napaka playboy talaga. Pagkatapos kay doktora Neng-neng ako, tapos ito si Samantha ang kasama sa mga party akala niya hindi iyon nakararating sa 'kin. Lagi-lagi n'yang kasama pero hindi naman sinasabi sa madla kung anong real score nila ni Samantha. Hilig nito magpaasa sa babae kapag inlove na sa kaniya iiwan ng luhaan. Nagulat ako ng sunod-sunod ulit na katok ng anak ko sa labas ng pinto. Natampal ko ang noo ko halata nga naiinip na ang batang bibo. “Oh, c’mon, Mommy. Nasa airport na raw po si Lolo,” saad pa nito sa labas. Yes!
Mattheus Nagpaalam ako kay Ms. Anaren lalabas muna upang ipagamot ang labi ko. Napangiwi ako ng kumikirot iyon. Ngayon lang ako nasaktan ni Dad malala naman. Pumunta ako ng nurse station. Naga-agawan pa ang mga nurse upang gamutin lang ako pinanatili ko lang seryoso ang mukha ko. Alam ko naman may idea na sila kung saan ko ito nakuha kasi maraming napadaan kanina ng malakas akong sinapak ni Daddy dahil sa nangyari kay Brenda. Nang matapos nila akong gamutin, nagpasya akong magtungo muna ako sa kotse ko kasi naiwan ko ang phone ko. Gusto kong kontakin si Matthias, upang puntahan muna nito ang RMTV. Fvck! May mga press pa rin at gusto akong ambush interview. ‘President, totoo po bang nakunan ang sekretarya n'yo at ikaw raw ang ama?’ Shit! Ang dami nilang tinatanong. ‘President kaano-ano ng sekretarya mo ang rival n'yong television. May nakakita kay President Cornejo, bumuhat sa sekretarya mo galing sa loob ng sasakyan mo. Umpisa na ba ito ng pagsasanib pwersa ng dalawang m
Mattheus Nakaalis na sila Mommy at Daddy roon pa rin akong nakatingin sa dinaanan nila kahit wala na sila sa paningin ko. I sighed. Even if the hope is not clear. I will do everything. Just for Brenda to come back to me. Kung kailangan lumuhod ako sa harapan niya. Gagawin ko, ‘wag lang siyang mawala sa buhay ko. Nasanay na ako marinig ang boses niya. Hindi ko kaya tuluyan siyang lalayo sa ‘kin. Paulit-ulit akong hihingi ng ‘sorry’ sa kaniya mahalin niya lang ulit ako. Pagkalipas ng sampung minuto. Bumukas ang pinto ng delivery room. Mahimbing ang tulog si Brenda sa stretcher bed. Dalawang nurse ang nagtutulak sa kanahigaan niya. Agad kong nilapitan pinigilan ko ang dalawang nurse, gusto kong kasama ako magtutulak patungo sa k'warto niya. Ngunit natigilan ako ng magsalita si Ms. Anaren na kinalingon ko sa kaniya. “Ipagamot mo muna iyang putok mong labi at hayaan mo muna makapag pahinga si Brenda,” malamig ang boses na saad nito sa 'kin.. Napahilot ako sa batok ko. Fvck! S
Mattheus POV “Mattheus anak anong nangyari kay Brenda? Totoo ba itong nakarating na balita sa ‘min na dinugo siya dahil nagkasagutan kayo sa RMTV?” Dahan-dahan akong tumango. “Anak daming press sa labas. Gagawan namin ng paraan para walang lumabas sa nangyare. Kasi may third party na sinasabi.” “Dumating po kasi si Neng-neng,” Napatakip sa bibig niya si Mommy. Si Daddy napa 'tsk' alam kong hindi nito nagustuhan ang sinabi ko. “Kaya ba ayaw mo na kay Brenda?” anang Mommy nakahawak sa noo niya. “Gusto ko siya,” “Eh, kung gano'n bakit nangyare ito kung gusto mo siya?" malamig na saad ni Dad sa 'kin. “Kasalanan ko po,” pag-amin ko. “Oh my God. Anak naman, bakit naman kasi padalos-dalos ka,” anang Mommy na may inis sa boses. Kahit sa pagkamot sa buhok niya galit din. Natigilan ito tila ngayon lang nakita sila Ms. Anaren at Mr. Cornejo. Nanlaki ang mata ni Mommy ng makita ang seryosong si Mr. Cornejo at Ms. Anaren. Hindi ko alam paano nag-krus ang landas nila ni Bren
Brenda "Hindi na po Kuya guard," anang ko at aalis na lang sana kaya lang nakalapit na si Mattheus na seryoso mukha. "Anong kailangan mo?” walang emosyon na tanong ni Mattheus. “Nandito ka rin lang naman sasabihin ko na. Wait lang pala,” wika ko at lumapit sa kaibigan ko. “Ayan. Is*ksak mo sa baga mo animal ka. Ayaw ko ng magkaroon kahit anong koneksyon sa ‘yo kaya ibabalik ko itong bigay mo. Oo nga pala. Kinuha ko ang susi sa loob ng bag ko. Nandoon sa taas ang passbook ko. Naiwan ko sa drawer. Hindi na ako papasok simula bukas—” “Hindi pwede!” malamig niyang sabi pagkatapos lumakad na upang bumalik sa kotse nito. Hinabol ko siya naabutan ko at hinawakan ko sa siya braso niya buti tumigil. Humarap sa 'kin tumingin ako sa mukha niya wala na ang Mattheus na dating puro lambing ang sinasabi sa 'kin. “Anong hindi p'wede?! Ayaw ko ng pumasok sa kompanya mo bakit hindi p'wede?!” “Dahil malaki pa ang utang mo. Kung babayaran mo lahat ngayon. Sige, malaya ka ng maghanap ng trabaho sa
Brenda “Besh, hello, ayos ka lang ba?” “Alam mo na?” “Si Nanay ang nagbalita sa 'kin. Kasi nagkasalisi lang kayo. Pagdating niya sa bahay ni Ma'am Anaren. Iyon ang usap-usapan ng mga kasambahay." “Wala na kami ni Mattheus,” “Weh? Legit ito?” “Oo bumalik na si doktora eh. Naabutan ko sila noong Sabado sa condo.” “Putrages na iyan! Nagawa niya iyan sa ‘yo!?” gigil na sabi ni Angela. Kung nakikita ko ito ngayon I'm sure galit na galit ang kaibigan ko. “Hey, okay lang ako, besh. Hindi naman talaga siya naging akin. Kaya hayaan na natin siya,” saad ko. “Pero mali pa rin eh! Sana kung bumalik na ang ex niya maagap na sinabi sa ‘yo. Naku kung hindi ko lang amo iyon. Bibingo sa ‘kin iyon.” Bumungisngis ako. “Salamat, besh. Love mo talaga ako.” “Of course para na kitang kapatid. Ang tanga ni President. May babaeng tunay na nagmamahal sa kaniya pero binasura niya. Balang araw gagapang iyan sa lusak. Tingin ko na confused lang iyan sa pagdating ng ex. Kasi sabi-sabi dati.