Brenda “Anong oras pupunta si Mattheus?” tinanong ako ni Tiya Agnes kasi alas-diyes y medya na ng umaga hindi pa rin dumarating si Mattheus. Oo nga naman maaga pa gumising ang dalawa kong Tiyahin. Pagdating ng alas-otso nakaaayos na sila. Para daw pagdating ni Mattheus dito sa ospital aalis na lang hindi na kailangan mag-antay ng matagal sa 'min. Ako nga rin naka bihis na rin. Iniisip lang ng Tiya Agnes. Baka maabutan kami ng traffic. Alam naman sa Maynila, traffic ang pangunahing dahilan ng mga biyahero. Tinawagan ko nga kanina hindi sinasagot. Hanggang natapos na lang ang ring ng phone ko walang sagot si Mattheus. Nagpadala rin ako ng text message kay Mattheus. I'm asking lang naman sa kaniya, kung tuloy siya o hindi. I'll understand naman he is busy, kaya aalis na lang kami commute na lang marami naman taxi sa labas. Kaysa mag-aantay sa kaniya anong oras na. Ayaw namin magsayang ng ticket kung hindi kami aabot kahit na barya lang iyan para kay Mattheus. Bukod doon. Nag-aalala
Brenda “Bakit nagpunta iyon unggoy na iyon dito?” tinanong pa ako ni Mattheus, pagkatapos hinapit ako sa baywang ko padikit sa kaniya. Pinatong ko ang magkabila kong kamay sa dibdib nito. Bumigat ang paghinga ni Mattheus, ng ipahinga ko roon ang palad sa dibdib niya. Kahit magaan lang naman ang palad ko. Pero ang bigat ng pagtaas baba ng dibdib niya dahil doon. “May pangalan kaya ang tao unggoy talaga?” pinalambing ko ang boses ko. “Sabi mo hindi ka na makikipagkita roon?” wika nito't pinaalala iyong sinabi ko sa kaniya, ng time galit ito at naging dahilan hindi ako nakasama sa pamanhikan ng mapangasawa ni Ms. Marrianne. Sasagutin ko na kaya lang mabilis niya akong hinalikan sa labi paano ako sasagot. Napunta ako tingin ko sa basa niyang labi. Lalo iyon namula dahil sa katatapos niyang paghalik sa ‘kin. “Sagot!” may pagbabanta sa boss nito. “Nagpaalam lang narinig mo nanam diba?” pangangatwiran ko. Akala ko naka move on na ito nang umalis na si Dean. Iyon pa rin pala ma
Brenda “I will call you when we arrive in Samar, okay?” pangako ko kay Mattheus. Kanina pa kasi malungkot ang damuho. Nadadala ako sa nakikitang lungkot sa kaniyang mga mata. Ngayon nga naibulong pa sa ‘kin gusto na lang daw niyang sumama. Ayaw ko lang panguhan kung ano ang amin ngayon ni Mattheus. But the truth is, I'm getting nervous. I'm the one falling for him. I'm falling too hard for Mattheus. Pero sana kung dumating ang time na hindi niya talaga ako magawang mahalin. Katulad sa pagmamahal ko sa kaniya. Sana lang hindi ako sobrang masaktan. Kasi, iniisip ko pa lang isang araw. Magigising ako na wala na siya sa tabi ko, ngayon pa lang nakakatakot na ako. Naiiyak na ako. “Anong iniisip mo, mmm?” tanong ni Mattheus tila binabasa niya ang nilalakbay ng isip ko. Umiling ako. Ngiti lang ang isinukli ko sa kaniya ngunit sa reaksyon nitong nakataas kilay. Duda akong ayaw n'yang maniwala sa ‘kin. “Hindi ako sasama ‘wag ka ng mag-isip ng kung ano-ano. I know you don't want
Brenda Pagdating namin ng Samar. Lowbat naman ang phone ko. Kaya hindi ko natawagan agad si Mattheus. Kasi nag-charge muna ako. Kinagabihan tuloy galit na tumawag sa ‘kin si Mattheus, hinayaan ko na lang. “Sabi ko sa ‘yo tumawag ka!” “Teka nga ha! Bakit ka sumisigaw? Nakalimutan mo bang, nasa province ako at tulog na ang mga kasama ko sa bahay? Anong oras na Mattheus kung sumigaw sigaw ka—” “Okay I'm sorry.” “Hey may problema ba?” nag-aalala ako kasi malalim ang buntong-hininga nito sa kabilang linya. “Wala, hon. Boring kasi ang maghapon ko sa kaantay ng tawag mo.” “Matulog ka na alas-onse na ng gabi. May trabaho ka pa bukas," gano'n lang ang sagot ko. “Inaantok ka na ba?” tanong pa nito nanghihinayang ang boses. “Matutulog na dapat ako. Kasi maaga akong gigising bukas. Ipaglalaba ko rin muna ang mga, Tiyang,” “Ok,” matipid n'yang sagot. Kumunot ang noo ko kasi okay raw, ngunit naka call pa rin siya. “Mattheus? Ibababa ko na ito, ha?” “Wait lang hon,” maagap nito akong pi
Brenda Naka lima akong tawag wala pa ring sagot galing kay Mattheus. May tumawag naman ngayon sa ‘kin, si Angela nga lang. Dahil curious din ako kung ano ang sadya nito sa 'kin, napilitan akong accept para malaman kung anong kailangan niya. kahit ayaw kong may kausap sa ngayon. Hindi dahil wala akong tiwala sa dalaga, nagi-ingat lang ako sa ngayon dahil sa issue namin ni Mattheus. “Angela, hello?” “Brenda, waah….totoo ba itong nakita ko sa reels? Dumaan lang sa wall ko. As in kayo ba ni, President?” mahabang tili nito sa kabilang linya. Napangiwi ako sa tinis ng boses ni Angela, kulang na lang mabasag eardrum ko. “Ano kasi ahm…Angela,” Bumungisngis ito sa kabilang linya para talaga kaibigan turing niya sa ‘kin. “Hey, okay lang kung hindi ka umamin. Nakikita ko naman ang kilos ni President sa conference room. Akala ko nga dinadaya lang ako ng mata ko noon sa meeting. Pero dahil sa viral na reels na ito confirm nga ang hinala ko,” sandaling tumigil pagkatapos napa 'tsk' nagt
Brenda “I said I miss you, hon.” He said. Pero bakit tumatawa magsasabi lang ng miss niya ako. Required bang tunawa siya kung sasambitin niya iyon sa ‘kin? “Hey, nawalan ka na ng imik?” tumikhim siya sa kabilang linya. “Alam mo na ba ang tungkol sa picture natin, Mattheus? Sasabihin ko dapat iyon sa ‘yo noong gabi pagpunta natin ng St. Luke's. Mabilis naman nakalayo iyong lalake.” “Nakita mo?” “Oo kasi hinila mo na ako nakalimutan ko ng sabihin. Hindi ko naman naisip na gagawin pala n'yang content iyon,” “Yeah,” “Iyan lang ang sasabihin mo?” “Anong gusto mong gawin ko?” Inirapan ko kahit hindi niya ako nakikita. Seryoso ba ito ako pa talaga ang tatanungin niya pambihira talaga. Hindi ko siya nakausap kanina tapos iyan lang ang isasagot niya sa ‘kin. “Hon, napikon ka naman agad. Just kidding,” narinig ko ang malalim n'yang paghinga. “Hon, balik ka na ng Maynila, baka hindi ko mapigilan sumugod ako ng, Samar,” “Tse! Iniiba mo ang usapan halata ko po Mattheus. Paan
Brenda “Mahal kita,” bulong ko, kahit hindi ako sigurado kung naiintindihan iyon ni Mattheus, dahil nanatili itong tulalang nakatunghay siya sa ‘kin. Nagpatuloy akong magsalita. Wala ng atrasan, dahil nadulas na rin naman ako. Hindi ko na kailangan itago sa binatang minamahal ang lihim na pag-ibig ko sa kaniya. Bahala na bukas. Bahala na kung saan dadalhin ang pagmamahal ko sa kaniya. All I want to do is tell Mattheus how much I love him. Galing ako sa mahirap na pamilya. Compared to Mattheus previous girlfriends, I am nothing. Pero totoo ang pagmamahal ko sa kanya at handa kong gawin ang lahat para lang mapasaya siya. “Ako na lang, Mattheus, pwede bang ako na lang ang mahalin mo?" I said to him in a raspy voice. Nag-iwas ako ng tingin. Alam kong hindi na siya ngayon tulala kasi...kasi, nakita ko ang pagbabago ng emosyon sa mata niya. Ngumiti ako at lakas loob kong sinapo ang magkabila n'yang pisngi. Natuwa akong hindi siya tumutol. Sapat na ito kahit wala siyang imik sa
Brenda “Oh, c'mon, hon. Maaga pa tutulugan mo na ako, mmm," saad pa ni Mattheus at pinagtatawanan din ako kasi raw hindi ko na kaya ang antok ko nakapikit na ako habang kinakausap siya. Yumakap ako sa leeg ni Mattheus. Nanatili pa ito sa ibabaw ko at ang pagkalalak e niya, nasa loob ko pa rin naka kikiliti kasi kumukislot pa iyon sa loob ko at buhay na buhay pa rin 'to. "Matulog na tayo," malambing kong sabi. Pinilit ko siyang silipin. Kumikislap ang mata pinanonood ako. "Iiisa pa nga sana," biro nito mahigpit akong niyakap. “Hindi na po kaya. Grabe ka ba naman kasi kumain naubos ang lakas ko,” ani ko sa paos na boses. Paulit-ulit niya akong hinalikan sa noo ko. "Mamaya gabi na lang," "Ha, pass muna," laban ko. Ewan ko kung payag na ito, kasi tawa lang naman ang natanggap kong sagot niya. Siguro pumayag na, gano'n lang isinagot niya. Nanatili akong nakapikit. Akala ko nga muli niya ako aangkinin. Nakuntento na lang si Mattheus na yakap niya ako. Hinugot na niya ang kaniya
Andrea “Ah, ‘yan pala si Jhen?” tanong ko sa ate Lucy ng hindi na nag-reply si Maxine sa 'kin. Bumalik ulit sa telebisyon ang atensyon ko. Nakangiting pinanood ko ito. Tumango ito. “Diba senyorita kasing ganda mo siya? Siguro ka height mo rin siya at magkasing katawan,” puno ng paghanga na wika ng ate Lucy para sa idol niyang artista. “Parang malabo po ang mata mo ate Lucy. Ang ganda-ganda po niya. Lalo na siguro sa personal lalo ‘yan maganda. Parang bata pa po ate Lucy, 'no? Para siyang eighteen lang," saad ko sa kaniya. “Twenty three na raw ‘yan sabi noong dating interview sa kanilang dalawa siya mismo ang nagsabi. Baby face lang talaga,” “Updated ate ah,” biro ko pa. Muli na lang akong nanood. Kaya lang napapangiwi ako sa walang katapusan na palakpak ni ate Lucy, kaya bigla akong bumungisngis at pabirong pinagsabihan ‘to. “Ate Lucy, nabibingi na po ako sa ginagawa mo. Parang gusto ko na lang bumalik sa k'warto,” “Ahehe sorry senyorita. Babawasan ko na lang ang boses
Andrea Alas-dos na ng hapon. Wala pa rin si Atlas. Naiinip naman akong mag-antay sa k'warto namin muli akong bumangon at ni off ang bukas na TV. Lumabas ulit ako't bumalik sa sala. Naabutan ko pa si ate Lucy roon sa sala ang lakas ng hagalpak ng tawa ni ate Lucy sa pinanonood niyang noontime show. Hindi pa pala tapos sa ganitong oras? O baka patapos na rin. Ang alam ko kasi hanggang 2:30 pm lang ang haba ng oras ng pinanonood ni ate Lucy na noontime show sa RMTV. Certified talagang artista fanatic si ate Lucy. Pero nakatutuwa rin naman sa kabila ng edad ni ate Lucy, kung kiligin sa mga genZ love team abot hanggang talampakan. Ang dami nitong kilalang artista ng RMTV. Mapa bagets at mga batikang artista halos kilala ni Ate Lucy. Tumikhim ako upang kunin ang atensyon niya. Hindi niya pa ako napapansin sa labis n'yang katuwaan sa pinanonood niya. May paghampas pa nga sa sofa kapag tatawa ito ng malakas. “Ate Lucy overacting ka po,” pang-aasar ko pa sa kaniya. Bumungisngis lang
Atlas Paul Trinidad? Bunsong anak ni Senator Alan Trinidad. Anim na taon ng hiwalay sa asawa nitong dating beauty international title holder. Thirty four years old. Car dealer ang business nito. Parang damit lang kung magpalit ng babae. Kapag nagsawa ay parang basahan na ididispatsa ang babae at ipapalit ang latest nagustuhan nito. Sa nakalap ni Balthazar na impormasyon. Binubugbog daw ang asawa kaya iniwan si Paul Trinidad. Nakulong daw ito dahil denemanda ng asawa. Ngunit wala pang dalawang buwan na abswelto si Paul at ang asawa nito ay sa province piniling manirahan. Last year lang may nagreklamong model dito kay Paul sa kasong pang-aabuso na katulad din sa kaso ng asawa nito. Ngunit binasura lang ang kaso dahil wala raw sapat nakuhang ebidensya ang nagsampa ng kaso. Bali-balita rin nasuhulan ang pamilya ng biktima upang manahimik. Dahil hindi lang isang beses itong nagkaroon ng kaso na ganito itong si Paul Trinidad. Pangatlong kaso ng pala same ang isinampa. Pang-aabuso ng
Atlas Napangiti ako ng tulyan akong makalabas ng condo. Kung hindi pa niya ako itinaboy. I had no intention of leaving yet. Kung p'wde ko lang siyang isama araw-araw kapag aalis ng bahay. I truly enjoy doing it. Subalit ito mismo ang unang tutol dahil nag-aaral pa at ayaw ng asawa ko na istorbohin ako sa trabaho ko. Nag-ring ang phone ko hinugot ko sa pants ko. Nang makita ko na si Balthazar ang tumatawag. Napakamot ako sa kilay ko. Naiinip na siguro dahil sabi ko within fifteen minutes nasa condo na niya ako. Kanina ko pa siya na text. Thirty minutes na ang nakalipas kaya tinawagan na ako. “Hello, patungo na ako riyan,” anang ko pigil ang tawa. “Ulol! Huhulaan ko, paalis ka pa lang Martinez. Dammit! Naiintindihan kong inlove ka masyado at hindi maiwan iwanan ang asawa mo. But I have an important matter to attend to at this moment, so please hurry up, Atlas Martinez.” “Antayin mo ako paalis na ako.” “What the heck. Totoo ngang paalis ka pa lang tarantado ka, Martinez. Kahit
Andrea Katatapos lang ng klase ko. Two hours lang ako ngayon kaya eleven ng umaga tapos na kami ng professor ko. Lumipas ulit ang isang araw naka survive naman ulit ako sa homeschooling kahit nasa time pa ako ng adjustment. “Bye po ma'am Sigrid. Ingat po sa biyahe,” “Salamat Mrs. Martinez, see you on monday,” tugon nito't kumaway din sa akin. Lunes hanggang huwebes lang kasi ang turo nito. Hindi kagaya sa normal class. Monday to Friday. Kapag homeschooling sa Immaculate University. Hanggang Thursday lang. Nang tuluyang makalabas ang professor ko. Bumalik ako sa sala upang iligpit ko ang laptop at iba ko pang gamit nakakalat sa ibabaw ng center table. Pinagsama sama ko lang ang notebook ko at pinasok muli sa backpack ko kasama ng laptop ko. Hindi ko muna inalis sa ibabaw ng center table. Mamaya pa kasi akong papasok sa k'warto dinadala ko iyon pagkatapos ng aking klase. Pero ngayon gusto ko munang tumambay rito sa sala. Kapag sa kwarto hilahin na naman ako ng tulog kapag nak
Andrea Sa pangatlong araw ko tambay sa condo. Magaan ang pakiramdam tuwing gumigising ako kinabukasan. Wala na si Atlas sa tabi ko kun'di ang amoy nito ang naiwan sa unan, kaya niyakap ko at inamoy amoy ko na lang iyon habang nakayakap sa unan na gamit ni Atlas. Gustong-gusto ito ng baby ko hindi ako nahihilo kapag inaamoy ko si Atlas. Hindi talaga ako pinayagan ni Atlas na pumasok sa Immaculate University. Mabilis nitong inayos kinabukasan ng walang kahirap-hirap na inilipat niya ako sa homeschooling program. Dahil din ayaw ko naman na mag-away pa kami kagaya noon na tatlong araw na walang kibuuan. Sinunod ko na lang si Atlas. Sabi ni daddy. Pakinggan ko ang asawa ko kasi alam ni Atlas ang ginagawa nito kaya magtiwala lang daw ako rito. Para din sa kapakanan ko ang iniisip ni Atlas. Ano pa edi oo na lang kaya ang ate Lucy. Tuwang-tuwa kasi araw-araw na raw siya may ka chismisan dahil kasama na niya ako. Hmp ang aga naman gumising ng asawa ko hindi ko lang namalayan umalis sa
Andrea “Nightmare?” He gave me a serious look, and I could see the fear in his eyes. “Kanina pa kita ginigising,” umiigting ang kaniyang panga habang nakatingin siya sa akin. Pinunasan nito ang pisngi ko basa pala talaga? Seryoso talaga nga umiyak ako pero panaginip lang iyon ang iyak ko ay totoo. Mariin akong napapikit. Akala ko totoo ang nangyari kanina. Parang totoo kasi katunayan masakit ngayon ang dibdib ko. Hinaplos ko iyon. Doon napunta ang mata ni Atlas at salubong ang kilay. “May masakit sa iyo, mmm?” puno ng pag-aalala ang boses nito. “Baby, maybe you need to rest; I'm worried about you.” Dali-dali akong lumingon sa paligid kung nasaan ako. Pagkatapos ay kinapa ko pa ang dibdib ko para i-check kong wala ba talaga akong tama ng bala. Nang wala akong makapa animo nabunutan ako ng tinik sa dibdib. Umiiyak na pala ako ng tahimik dahil sa labis na galak kasi kasama ko pa si Atlas. Makikita ko pa ang daddy ko at higit sa lahat. Masisilayan ko pa ang mga anak namin ni Atlas
Andrea "H'wag mong ituloy ang balak mo please! Hindi pa huli ang lahat. May mga anak ka. Kahit mapatay mo ako ngayon. Hindi ka rin makaliligtas dahil hahabulin ka ng batas," puno ng pakiusap na wika ko sa kaniya. "Wala na akong pakialam kung saan ako pupulutin pagkatapos nito. Ang tanging mahalaga sa 'kin. Ang mabura ka sa mundo!" nanlilisik ang mata na sabi nito sa 'kin. Sandali akong pumikit namalisbis ang luha sa aking pisngi. Tatanggapin ko na lang ba na hanggang dito na lang ako? Ngunit hindi ako papayag. Magkakaanak na kami ni Atlas. Makababalik ako kay Atlas. Magkakaroon pa kami ng maraming anak. Humakbang ng isa si Olivia papalit sa 'kin ngunit hinayaan ko kasi hindi ako makakilos. Dammit! Kung aatras ako, sa bangin ang bagsak ko. Maari akong tumakbo ngunit anong laban ko sa baril na hawak ni Olivia. Susubukan ko pa rin siyang kausapin baka makinig. Dahil naniniwala ako kapag isang ina. Makaaalala sa anak nila. Baka ito ang magligtas sa 'kin. Hahayaan niya akong makauw
Andrea (Warning! Read at your own risk) “Okay na ba, besh?” mabilis akong nilapitan ni Vianca ng matapos kaming mag-usap ni Kier. "Woi!" Check pa nito ang kamay ko, braso ko, pisngi ko kung mayroon daw akong pasa dahil ipapupulis niya ulit si Kier. "Sigurado ka hindi ka ginawan ng masama ng supot na iyon?" nasamid ako sa sinabi nito. "Magsabi ka besh! Alam ko ikaw hangga't kaya mo itago pagtatakpan mo," sabi pa nito nag-aala. “Hoy," halakhak ko kinurot ko pa sa tagiliran niya kasi makulit talaga 'to. "Paano siya maka porma kung nakabantay si kuya Neil. Nakamasid sa 'min. Ikaw rin naka pamaywang pa at seryosong nakatingin sa 'min. Salamat bff palagi mo akong pinagtanggol kapag mayroon nang-aapi sa 'kin." “Aba mahirap na magkaroon ulit ng pasa ang palapulsuhan mo kun'di pakukulam ko na iyon!” gigil niyang sabi. “Pasaway ka. Wala, kasi mabait na siya at sana tuloy-tuloy na ganun si Kier. Para naman tanggapin na siya ni San Pedro,” pabiro kong saad sa bestfriend ko. “Halleluja