Happy new year everyone, silent and active readers
Brenda “Mahal kita,” bulong ko, kahit hindi ako sigurado kung naiintindihan iyon ni Mattheus, dahil nanatili itong tulalang nakatunghay siya sa ‘kin. Nagpatuloy akong magsalita. Wala ng atrasan, dahil nadulas na rin naman ako. Hindi ko na kailangan itago sa binatang minamahal ang lihim na pag-ibig ko sa kaniya. Bahala na bukas. Bahala na kung saan dadalhin ang pagmamahal ko sa kaniya. All I want to do is tell Mattheus how much I love him. Galing ako sa mahirap na pamilya. Compared to Mattheus previous girlfriends, I am nothing. Pero totoo ang pagmamahal ko sa kanya at handa kong gawin ang lahat para lang mapasaya siya. “Ako na lang, Mattheus, pwede bang ako na lang ang mahalin mo?" I said to him in a raspy voice. Nag-iwas ako ng tingin. Alam kong hindi na siya ngayon tulala kasi...kasi, nakita ko ang pagbabago ng emosyon sa mata niya. Ngumiti ako at lakas loob kong sinapo ang magkabila n'yang pisngi. Natuwa akong hindi siya tumutol. Sapat na ito kahit wala siyang imik sa
Brenda “Oh, c'mon, hon. Maaga pa tutulugan mo na ako, mmm," saad pa ni Mattheus at pinagtatawanan din ako kasi raw hindi ko na kaya ang antok ko nakapikit na ako habang kinakausap siya. Yumakap ako sa leeg ni Mattheus. Nanatili pa ito sa ibabaw ko at ang pagkalalak e niya, nasa loob ko pa rin naka kikiliti kasi kumukislot pa iyon sa loob ko at buhay na buhay pa rin 'to. "Matulog na tayo," malambing kong sabi. Pinilit ko siyang silipin. Kumikislap ang mata pinanonood ako. "Iiisa pa nga sana," biro nito mahigpit akong niyakap. “Hindi na po kaya. Grabe ka ba naman kasi kumain naubos ang lakas ko,” ani ko sa paos na boses. Paulit-ulit niya akong hinalikan sa noo ko. "Mamaya gabi na lang," "Ha, pass muna," laban ko. Ewan ko kung payag na ito, kasi tawa lang naman ang natanggap kong sagot niya. Siguro pumayag na, gano'n lang isinagot niya. Nanatili akong nakapikit. Akala ko nga muli niya ako aangkinin. Nakuntento na lang si Mattheus na yakap niya ako. Hinugot na niya ang kaniya
Brenda Saktong pagdating ko sa RMTV naabutan ko si Angela sa labas papasok narin ito sa entrance inantay niya ako. "Brenda! Dali sabay na tayo paakyat," aniya nakaturo pa sa taas ang daliri nito. “Sayang kung alam ko lang magpapang-abot tayo ngayon. Dinala ko na sana ang pasalubong ko sa ‘yo," ani ko pagdating sa tabi niya. “Ayay! Ang sweet naman niyan girl, salamat naalala mo ako. Kailan ka nga pala dumating?” usisa nito. “Kahapon kaso pagod pa sa biyahe kaya nag-half day lang ako ngayon,” “Sana binuo mo na at bukas ka na lang pumasok. Iyan talaga ang ayaw ko kapag uuwi ng province. Kasi pagod pagkatapos ng bakasyon. Tumigil sandali nilibot ang tingin pa paligid. Nakarating na kami sa tapat ng elevator ito na ang nag-operate. “Girl, nagkita na kayo ni president?” “Kahapon din,” tugon ko. “Salamat makangingiti na si big boss na masungit,” bulong pa nito eh dalawa lang naman kami sa loob ng elevator. “May taping si Samantha, parang kilala ni boss Mattheus, iyong kumuh
Brenda Naabutan naming nag-pa-packup na ang lahat ng crew. At si Samantha nasa table na ng conference room at ang dalawa nitong makeup artist, aligaga sa pag-aasikaso rito. Ang PA naman nito inaayos naman mga gamit ni Samantha.Mabilis lang daw naman itong TV commercial, sabi ni Mattheus. More or less ten minutes lamang daw ito eere sa television within three months. Kaya mabilis lang ang taping. Ilang shoot lang pili lang ng maganda kaya iyon ang titingnan ni Mattheus.Lalo na sa katulad ni Samantha, sanay ng mag-project sa camera. Bata pa pa-extra, extra na ito hanggang sa tumuntong sa tamang edad at nagkaroon ng magandang break sa pag-arte. Ayun kabi-kabila ang offer na project. Kapag wala naman daw aberya sa mga gamit ng crew. Hindi aabutin ng maghapon ang taping.Nakasunod ako sa likuran ni Mattheus, pagpasok ng pinto. Pilit ko hinihila ang aking kamay na hawak nito lumingon.“Kamay ko hawak mo pa,” bulong ko. Akala ko sasalungatin ako. Wala naman reklamo binitiwan din ang kamay
Brenda “Bakit may alam si Samantha, sa katatapos na bypass surgery ni Tiya Alona?” mahinahon ko lang na kompronta kay Mattheus, pagdating namin sa table ko. Hindi pa pumasok si Mattheus sa office niya. Mas gusto pang tumambay sa table ko at bantayan ako kaysa magtrabaho sa office niya. "Mattheus?" “Doon siguro, hon, noong nakuhaan tayo ng larawan sa ospital? Maybe roon siya nag-assume. Why? May iba pa bang siyang sinabi? Hon, ayaw kong makipag-away sa ‘yo. Kung iniisip mo sinabi ko iyon kay Samantha, nagkakamali ka. Wala akong panahon makipagusap sa babaeng 'yon,” “Weh? Talaga ba?" “Yeah, kung sa ‘yo pa paglalaanan ko pa ng oras. Kahit abutin pa tayo hanggang uwian kaya ko. Please, ‘wag na natin isali sa usapan si Samantha. Ayaw kong awayin mo ako sa walang kabuluhang usapan.” “Hindi naman ako nakikipag-away sa'yo, a. Tinanong lang kita. Hayaan na nga ‘yon, Mattheus. Pasok ka na sa loob ng office mo, wala pa akong nasisimulan na trabaho,” “Tahimik lang naman ako hindi
Brenda Nag-aabang ako ng taxi ng pumasok ang text ng makulit na si Mattheus. Para akong shunga mag-isang tumatawa kasi para bang teenager na manliligaw kung umasta. Mattheus: hon, nakaalis ka na ba? Ako: nag-aabang ng taxi. Mattheus: sunduin na lang kita. Ako: kumalma ka Mattheus, sumakay na ako ng taxi. Pagka send ko ng reply sa kaniya hindi ko na in-open message nito. Si Angela na kasi ang tinatawagan ko. “Angela, oo naman pupunta ako. Nag-aabang ako ng taxi. Tumigil ako kasi nagsalita ito. Nang tumigil nagtanong ako sa address. “Girl, basta sabihin mo lang Don Carlos Village. Ihahatid ka niyan,” “Sige, may taxi-ing dumating sasakay na ako. Wait anong number ng bahay n'yo?” habol ko bago ko putulin ang tawag. “218 makikita mo black na gate. Diyan banda kami nakatira. Pero hindi amin building ha? Katabi lang amin,” biro nito. “Hindi kaya ako nito maligaw?” biro ko rin sa kaniya. “Kasi iyan ang mabilis makita. Mataas kasi condominium. Kami maliit na mga bahay l
Brenda Lumabas kami nila Angela, sa dining nag-join kami sa kapatid nito kanina kumakanta. Niyaya niya akong kumanta raw ako. Sumama lang ako pero hindi ako kumanta. Nagkasya lang akong panoorin sila. Baka bumagyo pa kung kakanta ako. Gusto ko naman kumanta. Kaya lang kanta naman ang ayaw sa ‘kin kahit gusto ko. In short sintunadong tunay po ako. Maganda pala ang boses ni Angela, kagaya sa kapatid nito at mga pinsan. Kahit si Chantal, na dito ko lang nakilala magaling din pala kumanta. Naging ka close ko na rin ang pinsan ni Angela. Hindi na rin ako kinulit ni Mattheus. Mabuti naman daig pa ang asawa kong maka check. Mabuti sana kung umamin na mahal na niya ako kaya lang wala pa rin kahit anong gawin ko. “Brenda, kanta naman d'yan,” anang Chantal. “Pasensya na talaga hindi sa ayaw ko ng kanta. Pero kanta ang ayaw sa ‘kin. Sorry guys taga palakpak at audience n'yo na lang talaga ako.” Hindi nila ako pinilit sila-sila na lang palitan. Kapag minsan din lumalabas ang Nanay n
Brenda “Mattheus, pasensya na nag-CR pa ako,” nakayuko kong tugon sa kaniya dahil madilim ang mukha nito. Lihim akong napairap. Parang three minutes lang late kung magalit sobra naman. “Alam mong malapit na oras ‘tsaka ka pa nag-CR. Ang daming trabaho, Brenda. Kailangan kong maagang umuwi ngayon!” bulyaw nito sa akin napalunok ako. Nakurot ko ang palad ko habang nakayuko. “Pasensya na po sir President. Hindi na po mauulit.” Suminghap ito pagkatapos pinalabas na ako sa pinto. “Get out!” malamig niyang sabi. “Salamat po Sir President. Gagawin ko lang agad at send ko na lang po sa email mo,” Natapos ko agad ang pinaggagawa niyang contract ng TV commercial ng isang brand ng shampoo. Send ko kaagad sa email nito. Hindi na ako nito pinatawag sa office niya baka approved na iyon wala na siguro papabago. Nagpatuloy ako sa ibang gawain. Hanggang alas-singko. Hindi pa lumabas si Mattheus. Kumatok ako kasi uuwi na ako kanina pa sumakit ang puson ko. Alas-tres lang naman nag-u
Andrea “Ah, ‘yan pala si Jhen?” tanong ko sa ate Lucy ng hindi na nag-reply si Maxine sa 'kin. Bumalik ulit sa telebisyon ang atensyon ko. Nakangiting pinanood ko ito. Tumango ito. “Diba senyorita kasing ganda mo siya? Siguro ka height mo rin siya at magkasing katawan,” puno ng paghanga na wika ng ate Lucy para sa idol niyang artista. “Parang malabo po ang mata mo ate Lucy. Ang ganda-ganda po niya. Lalo na siguro sa personal lalo ‘yan maganda. Parang bata pa po ate Lucy, 'no? Para siyang eighteen lang," saad ko sa kaniya. “Twenty three na raw ‘yan sabi noong dating interview sa kanilang dalawa siya mismo ang nagsabi. Baby face lang talaga,” “Updated ate ah,” biro ko pa. Muli na lang akong nanood. Kaya lang napapangiwi ako sa walang katapusan na palakpak ni ate Lucy, kaya bigla akong bumungisngis at pabirong pinagsabihan ‘to. “Ate Lucy, nabibingi na po ako sa ginagawa mo. Parang gusto ko na lang bumalik sa k'warto,” “Ahehe sorry senyorita. Babawasan ko na lang ang boses
Andrea Alas-dos na ng hapon. Wala pa rin si Atlas. Naiinip naman akong mag-antay sa k'warto namin muli akong bumangon at ni off ang bukas na TV. Lumabas ulit ako't bumalik sa sala. Naabutan ko pa si ate Lucy roon sa sala ang lakas ng hagalpak ng tawa ni ate Lucy sa pinanonood niyang noontime show. Hindi pa pala tapos sa ganitong oras? O baka patapos na rin. Ang alam ko kasi hanggang 2:30 pm lang ang haba ng oras ng pinanonood ni ate Lucy na noontime show sa RMTV. Certified talagang artista fanatic si ate Lucy. Pero nakatutuwa rin naman sa kabila ng edad ni ate Lucy, kung kiligin sa mga genZ love team abot hanggang talampakan. Ang dami nitong kilalang artista ng RMTV. Mapa bagets at mga batikang artista halos kilala ni Ate Lucy. Tumikhim ako upang kunin ang atensyon niya. Hindi niya pa ako napapansin sa labis n'yang katuwaan sa pinanonood niya. May paghampas pa nga sa sofa kapag tatawa ito ng malakas. “Ate Lucy overacting ka po,” pang-aasar ko pa sa kaniya. Bumungisngis lang
Atlas Paul Trinidad? Bunsong anak ni Senator Alan Trinidad. Anim na taon ng hiwalay sa asawa nitong dating beauty international title holder. Thirty four years old. Car dealer ang business nito. Parang damit lang kung magpalit ng babae. Kapag nagsawa ay parang basahan na ididispatsa ang babae at ipapalit ang latest nagustuhan nito. Sa nakalap ni Balthazar na impormasyon. Binubugbog daw ang asawa kaya iniwan si Paul Trinidad. Nakulong daw ito dahil denemanda ng asawa. Ngunit wala pang dalawang buwan na abswelto si Paul at ang asawa nito ay sa province piniling manirahan. Last year lang may nagreklamong model dito kay Paul sa kasong pang-aabuso na katulad din sa kaso ng asawa nito. Ngunit binasura lang ang kaso dahil wala raw sapat nakuhang ebidensya ang nagsampa ng kaso. Bali-balita rin nasuhulan ang pamilya ng biktima upang manahimik. Dahil hindi lang isang beses itong nagkaroon ng kaso na ganito itong si Paul Trinidad. Pangatlong kaso ng pala same ang isinampa. Pang-aabuso ng
Atlas Napangiti ako ng tulyan akong makalabas ng condo. Kung hindi pa niya ako itinaboy. I had no intention of leaving yet. Kung p'wde ko lang siyang isama araw-araw kapag aalis ng bahay. I truly enjoy doing it. Subalit ito mismo ang unang tutol dahil nag-aaral pa at ayaw ng asawa ko na istorbohin ako sa trabaho ko. Nag-ring ang phone ko hinugot ko sa pants ko. Nang makita ko na si Balthazar ang tumatawag. Napakamot ako sa kilay ko. Naiinip na siguro dahil sabi ko within fifteen minutes nasa condo na niya ako. Kanina ko pa siya na text. Thirty minutes na ang nakalipas kaya tinawagan na ako. “Hello, patungo na ako riyan,” anang ko pigil ang tawa. “Ulol! Huhulaan ko, paalis ka pa lang Martinez. Dammit! Naiintindihan kong inlove ka masyado at hindi maiwan iwanan ang asawa mo. But I have an important matter to attend to at this moment, so please hurry up, Atlas Martinez.” “Antayin mo ako paalis na ako.” “What the heck. Totoo ngang paalis ka pa lang tarantado ka, Martinez. Kahit
Andrea Katatapos lang ng klase ko. Two hours lang ako ngayon kaya eleven ng umaga tapos na kami ng professor ko. Lumipas ulit ang isang araw naka survive naman ulit ako sa homeschooling kahit nasa time pa ako ng adjustment. “Bye po ma'am Sigrid. Ingat po sa biyahe,” “Salamat Mrs. Martinez, see you on monday,” tugon nito't kumaway din sa akin. Lunes hanggang huwebes lang kasi ang turo nito. Hindi kagaya sa normal class. Monday to Friday. Kapag homeschooling sa Immaculate University. Hanggang Thursday lang. Nang tuluyang makalabas ang professor ko. Bumalik ako sa sala upang iligpit ko ang laptop at iba ko pang gamit nakakalat sa ibabaw ng center table. Pinagsama sama ko lang ang notebook ko at pinasok muli sa backpack ko kasama ng laptop ko. Hindi ko muna inalis sa ibabaw ng center table. Mamaya pa kasi akong papasok sa k'warto dinadala ko iyon pagkatapos ng aking klase. Pero ngayon gusto ko munang tumambay rito sa sala. Kapag sa kwarto hilahin na naman ako ng tulog kapag nak
Andrea Sa pangatlong araw ko tambay sa condo. Magaan ang pakiramdam tuwing gumigising ako kinabukasan. Wala na si Atlas sa tabi ko kun'di ang amoy nito ang naiwan sa unan, kaya niyakap ko at inamoy amoy ko na lang iyon habang nakayakap sa unan na gamit ni Atlas. Gustong-gusto ito ng baby ko hindi ako nahihilo kapag inaamoy ko si Atlas. Hindi talaga ako pinayagan ni Atlas na pumasok sa Immaculate University. Mabilis nitong inayos kinabukasan ng walang kahirap-hirap na inilipat niya ako sa homeschooling program. Dahil din ayaw ko naman na mag-away pa kami kagaya noon na tatlong araw na walang kibuuan. Sinunod ko na lang si Atlas. Sabi ni daddy. Pakinggan ko ang asawa ko kasi alam ni Atlas ang ginagawa nito kaya magtiwala lang daw ako rito. Para din sa kapakanan ko ang iniisip ni Atlas. Ano pa edi oo na lang kaya ang ate Lucy. Tuwang-tuwa kasi araw-araw na raw siya may ka chismisan dahil kasama na niya ako. Hmp ang aga naman gumising ng asawa ko hindi ko lang namalayan umalis sa
Andrea “Nightmare?” He gave me a serious look, and I could see the fear in his eyes. “Kanina pa kita ginigising,” umiigting ang kaniyang panga habang nakatingin siya sa akin. Pinunasan nito ang pisngi ko basa pala talaga? Seryoso talaga nga umiyak ako pero panaginip lang iyon ang iyak ko ay totoo. Mariin akong napapikit. Akala ko totoo ang nangyari kanina. Parang totoo kasi katunayan masakit ngayon ang dibdib ko. Hinaplos ko iyon. Doon napunta ang mata ni Atlas at salubong ang kilay. “May masakit sa iyo, mmm?” puno ng pag-aalala ang boses nito. “Baby, maybe you need to rest; I'm worried about you.” Dali-dali akong lumingon sa paligid kung nasaan ako. Pagkatapos ay kinapa ko pa ang dibdib ko para i-check kong wala ba talaga akong tama ng bala. Nang wala akong makapa animo nabunutan ako ng tinik sa dibdib. Umiiyak na pala ako ng tahimik dahil sa labis na galak kasi kasama ko pa si Atlas. Makikita ko pa ang daddy ko at higit sa lahat. Masisilayan ko pa ang mga anak namin ni Atlas
Andrea "H'wag mong ituloy ang balak mo please! Hindi pa huli ang lahat. May mga anak ka. Kahit mapatay mo ako ngayon. Hindi ka rin makaliligtas dahil hahabulin ka ng batas," puno ng pakiusap na wika ko sa kaniya. "Wala na akong pakialam kung saan ako pupulutin pagkatapos nito. Ang tanging mahalaga sa 'kin. Ang mabura ka sa mundo!" nanlilisik ang mata na sabi nito sa 'kin. Sandali akong pumikit namalisbis ang luha sa aking pisngi. Tatanggapin ko na lang ba na hanggang dito na lang ako? Ngunit hindi ako papayag. Magkakaanak na kami ni Atlas. Makababalik ako kay Atlas. Magkakaroon pa kami ng maraming anak. Humakbang ng isa si Olivia papalit sa 'kin ngunit hinayaan ko kasi hindi ako makakilos. Dammit! Kung aatras ako, sa bangin ang bagsak ko. Maari akong tumakbo ngunit anong laban ko sa baril na hawak ni Olivia. Susubukan ko pa rin siyang kausapin baka makinig. Dahil naniniwala ako kapag isang ina. Makaaalala sa anak nila. Baka ito ang magligtas sa 'kin. Hahayaan niya akong makauw
Andrea (Warning! Read at your own risk) “Okay na ba, besh?” mabilis akong nilapitan ni Vianca ng matapos kaming mag-usap ni Kier. "Woi!" Check pa nito ang kamay ko, braso ko, pisngi ko kung mayroon daw akong pasa dahil ipapupulis niya ulit si Kier. "Sigurado ka hindi ka ginawan ng masama ng supot na iyon?" nasamid ako sa sinabi nito. "Magsabi ka besh! Alam ko ikaw hangga't kaya mo itago pagtatakpan mo," sabi pa nito nag-aala. “Hoy," halakhak ko kinurot ko pa sa tagiliran niya kasi makulit talaga 'to. "Paano siya maka porma kung nakabantay si kuya Neil. Nakamasid sa 'min. Ikaw rin naka pamaywang pa at seryosong nakatingin sa 'min. Salamat bff palagi mo akong pinagtanggol kapag mayroon nang-aapi sa 'kin." “Aba mahirap na magkaroon ulit ng pasa ang palapulsuhan mo kun'di pakukulam ko na iyon!” gigil niyang sabi. “Pasaway ka. Wala, kasi mabait na siya at sana tuloy-tuloy na ganun si Kier. Para naman tanggapin na siya ni San Pedro,” pabiro kong saad sa bestfriend ko. “Halleluja