Lia’s POVNanlalamig ang kamay ko habang nakasunod sa kaniyang naglalakad papasok sa familiar na hotel with bar, of all place bakit dito pa? Pinangako ko sa sarili ko na hindi na ako papasok dito, iba nga ang kasama ko pero siya pa rin ang pumapasok sa isip ko…“What’s wrong, ito ba ang first time na pumasok sa ganitong lugar?” Nakatingin ang kaniyang mga mata sa akin ng may pag-aalala, halatang iniisip niya kung magiging uncomfortable ba ako.Ayaw ko naman na masira ang araw na ito, nagkakasundo naman kami. Pinilit kong ngumiti ng may assurance na ok lang ang lahat, “hindi, actually nakapasok na kami ng kaibigan ko dito. Maganda ang service nila at hindi nakakainip.”“Really?” Masaya niyang sabi, “to be honest, the owner of this hotel and bar is my friend.” Excited niyang sabi.Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi niya, paano nalang kung nakilala ako ng may-ari ng hotel and bar? “G-ganoon ba, siguro ay lagi ka dito?”Umiling siya na para bang mali ako ng iniisip,
Nahihilo ako at nanghihina, ang mga kamay niya ay nagsimulang gumapang sa aking hita. Ayaw ng utak ko ang ginagawa niya pero hindi sumusunod ang aking katawan, hindi ako makagalaw.“N-no… H-Huwag, please…” Mahina ang boses na lumalabas sa aking bibig, walang kwenta kahit na paulit-ulit ko itong sabihin. Parang wala siyang naririnig, tinuloy lang niya ang ginagawa niyang kababuyan sa akin.“Oh no, bakit ka umiiyak? Huwag ka ng magpanggap, you already said it na nagpupunta rin kayo rito ng friend mo. You like what I’m doing, right?” yumuko siya at hinalikan ang aking tuhod.Nagsimulang manginig ang buo kong katawan, ang takot na aking nararamdaman ay kumalat na sa aking buong systema. Ang bawat haplos at halik niya sa aking balat ay nakakakilabot, ayaw ang iyon…Para akong batang walang magawa, tanging mahihinang hikbi ang lumalabas sa aking bibig.“Come on, lalo mo lang akong ini-excite sa itsura mo. Or sinasadya mo akong akitin gamit ang mukha mon a puno ng luha?” Hinaplos niya ang ak
“Sorry for being late, Ma’am.” Yumuko ang waiter sa harapan ko bago niya ako binalot ng kumot na dala-dala niya, “hindi rin kasi ako sigurado kung tama ang hinala ko, kaya kinausap ko pa si Sir bago kami gumawa ng aksyon.”Nanginginig pa rin ang aking katawan, maging ang paghawak ng waiter ay nakakapagbigay sa akin ng takot kahit alam ko namang wala siyang gagawin sa akin na masama. “huwag po kayong mag-alala, tulad ng sabi ni Sir ay kailangan namin na mahuli siya sa akto at iyon nga ang nangyari. Hindi ho makakatas sa batas ang lalaki na iyon.”Binigyan niya ako ng pampalubag na ngiti bago tuluyang tumayo at lumapit sa lalaki kanina, iyon siguro ang sinasabi niyang boss. Hindi naman ako nakaiwas ng tingin ng magawi sa akin ang atensyon nya, somehow, familiar ang mukha niya.Tinapik niya ang balikat ng waiter at lumakad palapit sa akin, mahigpit kong hinawakan ang kumot na nakabalot sa aking katawan.“Don’t be afraid, I’m the owner of this hotel and bar.” Malamig ang boses niya tulad
Nakakasilaw na liwanag mula sa bintana ang gumising sa akin, hindi nga isang bangungot ang nangyari sa akin kundi totoo. Ang atensyon ko ay agad kong nilipat sa sofa sa gilid, inaasahan na andoon pa rin si Craig pero bigo ako.“Oh, gising ka na.” Iyon agad ang salitang narinig ko pagbukas ng pintuan, si mama iyon na may bitbit na mga Tupperware, “kumusta ang pakiramdam mo?”Kinakausap niya ako pero hindi siya nakatingin sa akin, ramdam at alam ko ang dahilan pero gusto kong marinig mismo sa kaniya. Gusto ko rin makarinig ng mga salita mula sa kaniya katulad ng mga sinabi ni Craig sa akin kahapon.“Kinakausap kita, bakit hindi ka sumasagot? Sa tingin mo ay may karapatan ka ng ganyanin ako porket ako ang nagutos sayo na pumunta sa blind date na ‘yun? Sinisisi mo rin baa ko tulad ng papa mo?!” Galit ang mga mata niyang tumingin sa akin, maging ang boses niya ay tumaas ng kaunti.Tulad ko ay maging si mama ay nagulat rin sa ginawa niya, muli siyang bumalik sa paghahain ng pagkain na dala
Darius’s POVAs if someone threw a bucket of cold water to me as I heard what she said over the phone, kung ano-ano na nga iniisip ko simula pa kahapon… If only I talk to her bago ang day off niya, damn!I couldn’t understand what I’m feeling, naiinis ako sa sarili ko tuwing naaalala ko ang kagaguhan na inasal ko ng araw na iyon. Just knowing na pupunta siya sa isang blind date ay hindi ko na siya kinausap, isn’t that too childish?!“Sir, saan kayo pupunta?” Napapikit ako ng mariin ng muli kong marinig ang boses ng temporary secretary ko, “may meeting pa po kayo, kailangan mo na po pumunta sa meeting room kasi ten minutes nalang mag-start na iyon.”Meeting, meeting. Walang katapusan, kahapon pa sumasakit ang ulo ko dahil sa paulit-ulit na nangyayari. Napahilot ako sa aking sintido, “I have urgent thing to do, can’t we postpone it?”I know that everything is important, but… I need to know what happened to her, hindi matatahimik ang isip ko at hindi rin ako makakapag-concentrate sa meet
Lia’s POVMas lalong sumakit ang ulo ko dahil sa aking pag-iyak kanina, agad akong napabalikwas ng maalala ko na andito si Sir Darius. Noong una ay inaasahan ko ng wala na siya ng mapansin kong dumidilim na sa labas, pero ng lumingon ako sa sofa ay andoon pa siya.Hawak ang tablet, seryoso siyang nakikipag-usap sa kaniyang cellphone. Dahan-dahan akong bumaba sa higaan pero hindi iyon sapat dahil agad rin naman niya akong napansin, akmang tatayo siya para tulungan ako ng umiling ako at nag-sign na ituloy lang ang ginagawa niya.Hindi man niya gusto ang nais ko ay sinunod pa rin naman niya iyon at hindi umalis sa pwesto niya, pero ang mga mata niya ay patuloy akong pinanuod hanggang makapasok ako sa banyo. Ang nanlalamig kong kamay at agad kong naitakip sa aking mukha ng makita ko ang sarili kong repleksyon sa salamin, para akong batang hindi nagsuklay ng ilang araw…Bukod doon ay naiintindihan ko na kung bakit ganoon nalang ang naging reaksyon niya ng makita ang pisngi ko, grabi pala
Nang araw na iyon ay hinatid nga lang niya ako tulad ng napagkasunduan, hindi na rin niya nagawa na hintayin ang mga magulang ko para magpakilala o magpaalam man lang sa kanila.Medyo nakakahiya na hindi ko man lang siya nagawang alukin ng kahit ano, sa ilang beses niya akong hinatid ay never ko pa siyang naaya na pumasok sa loob ng bahay.“Oh, asan na yung naghatid sayo? Bakit hindi mo man lang pinakilala sa amin?” Tanong ni papa pagkarating nila, halata sa mukha niya ang pagod at stress.Hindi naman nagsalita si mama pero ganoon rin ang nakikita ko sa kaniyang mukha, medyo may pagka-disappointed rin dahilan para medyo makaramdam na ako na hindi maganda ang kinalabasan ng inasikaso nila.“Pasensya na pa, sa susunod nalang siguro. Marami rin kasi siyang gagawin,” hindi ko masabi na ang boss ko ang naghatid sa akin, panigurado ay big deal iyon sa kanila. Well, hindi naman talaga iyon karaniwang nangyayari…Kumuha ako ng dalawang baso at isang pitsel ng malamig na tubig, “inom po muna k
“H-huh? Paano mo nakuha ang contact number ko?” Kinakabahan kong tanong.“Because I have my ways, Lia. So, kumusta ka na?” Naging seryoso ang boses niya, “I heard nagsasampa ng kaso ang pamilya mo, unfortunately…”Tumikhim ako ng malakas, “yes, unfortunately wala kaming laban.” Ako na ang tumapos sa sasabihin niya.Tumihimik saglit ang parehong linya, hindi ko rin alam kung ano ang dapat kong sabihin.“Do you want me to help you, guys?” Muli siyang nagsalita, halata ang sinseridad sa kaniyang boses. “kung magbibigay ako ng statement, mas mapapadali ang process ng kaso.”Umiling ako kahit na alam ko namang hindi niya ako nakikita, “ayaw ko na madamay ka, isa pa baka maapektuhan ang business mo pag nagkataon.” Lumakad ako palayo sa kwarto nila mama. “magagawaan naman siguro ng paraan.”“Paraan? Anong paraan ang mas hihigit sa statement ko?” Nagtataka niyang tanong, “are you planning to use money too?”“Hmm… Hindi ko pa alam, sure ka ba na handa mo kaming tulungan?” Parang may kung anong
Hello! MARAMING SALAMAT sa supporta na binigay nyo sa kwento nila Lia at Darius, hindi ko inaakala na ganito ang magiging pagtanggap nyo sa story ng dalawa. Sa ngayon ay tapos na ang kwento at magpapaalam na silang dalawa. Mahal namin kayo! Maraming salamat sa reviews, sa gems, coins, watching ads at pagsubaybay kahit minsan wala akong update, thank you for staying with me and to their journey!Support nyo rin po ang story ko na CEO's regret; wants to take her back! (Mababasa n'yo po si Raziel dito) SLMT! Umaasa ako na sana sa mga susunod ko na kwento ay kasama ko pa rin kayo, sana huwag nyo akong iwan dahil kayo ang dahilan bakit patuloy ako na nagsusulat kahit minsan mahirap. Thank you, hindi ako magsasawa na sabihin iyon ng paulit-ulit. -Hua
DARIUS’S POVMahigpit kong niyakap ang bewang niya at hinalikan siya ng mapusok, “s-sandali lang, Darius.” Sabi niya habang tinutulak ako palayo.“Kanina pa ako nagtitiis na hindi ka yakapin at halikan, Lia. Mababaliw na ako kung pati ngayon ay paghihintayin mo pa ulit ako.” Desperado kong sabi habang malalalim ang hinga, ramdam na ramdam ko na ang katigasan sa loob ng aking underwear.“P-pero amoy pawis ako, mag shower muna ako.” Sabi nya pero umiling ako at muli siyang niyakap, hinalikan ko ang kaniyang leeg.“I like your natural smell, Lia. It’s sweet.” Dinilaan ko iyon at sinipsip, I did it to marked her. She’s mine, officially. Not only for us but also on paper and in the eyes of others.“Aah! Darius!” Ungol niya ng haplusin ko ang kaniyang hita pataas sa kaniyang pagkababae, tanging underwear lang ang suot niya sa baba. Damn, it’s made me more excited!Binuhat ko siya at hinalikan ulit, maingat ko siyang sinandal sa pader habang patuloy lang kami sa paghahalikan. Unti-unti ko na
CRAIG’S POV“Don’t run, Daniel!” Sigaw ko habang hinahabol ko siya, “hah! Please, Daniel malulukot ang damit ko.” Nagmamakaawa na tawag ko sa kaniya pero wala lang sa kaniya. Napahawak nalang ako sa aking balakang, anong oras na ako natapos kagabi sa mga document na inasikaso ko.Kung alam ko lang na mag baby sit lang ako ay nagpa-late na sana ako, tumingin ako sa paligid abala ang lahat. Napangiti nalang ako, Darius really have it.Malaim akong bumuntong hininga at nag-unat ng katawan, “ayaw ko talaga tumigil ka, okay hahabulin na talaga kita ng totoo!” birong sigaw ko, tumili naman ng tawa si Daniel at muling tumakbo.Tulad niya ay tumakbo rin ako ng mabilis ng biglang may babaeng sumulpot sa harapan ko, damn it! “Excuse!” Sigaw ko, pareho naman kaming nakahinto agad pero kulang ang distansya namin sa isa’t-isa para makatayo ng maayos.Agad kong hinablot ang bewang niya at niyakap, mabuti nalang at nage- exercise ako at nakapag balance ako para hindi kami matumba na dalawa. “A-Are y
“e-Excuse me, can you make an announcement? Nawawala po kasi yung anak ko baka may nakakita, or can I look the CCTV camera?” Natataranta ko na sabi.“Sure, ma’am but can I ask kung ilang minuto ng nawawala ang anak nyo, sinubukan nyo na ba tignan ang paligid?” Tanong ng staff.“Yes, I already did, pero wala siya e. Isa pa, kauuwi lang naming dito hindi familiar ang anak ko sa lugar. Hindi ko na po alam ang gagawin ko, he’s just four years old.” Naiiyak ako habang nagpapaliwanag, mas lalong nagiging malinaw sa akin kung gaano ako ka-iresponsableng ina.“Okay then, please sit down first ma’am. Pwede po ba makahingi ng details about him, pakisulat nalang po dito.” Binigay niya sa akin ang isang black na ball pen at maliit na notebook.Sinulat ko ang lahat ng pwedeng maka-describe sa kaniya, sana lang ay may nakakita sa kaniya.“Paging, child lost…” Nagsimula na silang mag announce pero hindi pa rin ako mapakali sa inuupuan ko, paano kung nakalabas na siya sa building. “kung sino ang maka
“Kyaah!” Masayang tili ni Daniel ng habulin siya ni Darius habang lumalangoy, hindi kasi siya makaalis sa pwesto dahil hindi pa naman siya gano’n kagaling lumangoy at nakasalbabida siya.“Ito na ako, I’m the shark and I will eat you.” Muling pananakot ni Darius sa kaniya, mas lalo naman itong nataranta at nagkakawag sa tubig.“Mommy, help me! Kyaah, Mister shark will eat me!” Sigaw niya habang kumakaway sa akin.Hindi ko alam kung takot nga ba siya o nagkukunwari lang, may malawak kasing ngiti na nakapaskil sa labi niya. So cute!Patuloy lang sila sa paglalaro habang ako ay nakaupo lang sa gilid ng swimming pool, tanging pagkaway lang rin ang kaya kong gawin kay Daniel dahil masakit pa rin ang katawan ko. Aminado naman akong naiingit ako sa kanila, pero tiis muna.Sino ba naman ang hindi sasakit ang katawan sa maliit na espasyo kung saan namin ginawa iyon, muling nag init ang aking pisngi dahil sa naisip ko. Ang aga ay iyon na naman agad ang pumapasok sa isip ko, jusko!“Mommy!” Pagod
Lia’s POV“Mommy, mommy!” Paulit-ulit niyang tinawag ang pangalan ko habang pilit akong inuuga gamit ang dalawang maliit na kamay, “mommy gising na, kumain na tayo para makapag-swimming na ako.” Para na siyang maiiyak.Swimming, saan naman siya maliligo?Kahit ayaw pa ng mata ko ay unti-unti ko itong minulat, “Daniel, maaga pa para mag swimming.” Medyo malabo pa ang mata ko pero kita ko ang pagkalukot ng mukha niya.“Mommy, hindi na po maaga. Tanghalian na po, please bumangon ka na.” Pilit niyang hinihila ang aking kamay pero nanlalambot pa ako.Bumukas naman ang pinto at nakita ko si Darius bitbit ang isang tray ng pagkain, may dalawa pa na maid sa likod niya na may bitbit din na mga tray. “Daniel, huwag mo masyadong kulitin ang mommy mo. Hayaan mo siya muna, halika at mauna ka ng kumain.”“P-pero, gusto ko po na kasama si mommy na mag swimming.” Ang mapula at maliit niyang labi ay nag pout, “sino po ang kalaro ko kung hindi siya sasama.”Nagkatinginan kami ni Darius, tumikhim siya a
FIVE YEARS AGODarius’s POV“Sir, Sir!” Pilit akong pinipigilan ng katulong na huwag pumasok pero wala siyang magawa, hindi ko patatapusin ang araw na ito ng hindi ko siya nakakausap. “Sir, please lang may mga bisita si madam. Pwede po ba na hintayin mo na matapos ang meeting?”Huminto ako saglit at tinignan siya ng seryoso, “let me see and talk to her, or else I will destroy everything here until everyone will come out.” Madiin ko na sabi dahilan para mapatigil siya.“B-but Sir…” Yumuko ang katulong at hinayaan akong maglakad papunta sa kwarto kung nasaan siya, mula sa labas ay rinig ko ang tawanan nila na nakadagdag ng inis at galit na nararamdaman ko.Paano siya nakakatawa pagkatapos niyang guluhin ang mundo ng ibang tao, idamay Lia na inosente sa mga bagay na gusto niyang mangyari?Walang paligoy-ligoy ay tinulak ko ang pinto ng walang pag iingat, lahat sila ay napatingin sa pintuan at gulat na gulat na tumingin sa akin.Mabilis siyang napatayo mula sa kaniyang kinauupuan at pinat
Darius’s POVHiniga ko siya ng dahan-dahan pagkatapos ko siyang malinisan at mabihisan, I’m afraid that I will wake her up. Ngayon na nasa bahay na kami ay medyo nakaramdam ako ng guilt, masyado ko yata siyang napagod.Walang salita ang makaka-describe ng nararamdaman kong saya ngayon, sa limang taon na pagtitiis ko na huwag siyang guluhin at hayaan na magkaroon ng tahimik na buhay; kahit minsan ay hindi sumagi sakin na sobra-sobra ang babalik sa akin. Ngayon na kasama ko na silang dalawa, wala na yata akong ibang mahihiling kundi ang kasiyahan nila. Tulad noon, I can do everything for them. Ipaglalaban ko sila kahit sino pa ang magkwestiyon ng aking desisyon ko.Napalingon ako sa side table ng mag vibrate ang cellphone ko, it’s Craig.Agad ko itong sinagot, “Darius, nakauwi na ba kayo? Sorry, hindi ko na kayo nahintay nagkaroon kasi ng commotion sa bar at kinailangan ako.”“It’s fine, tulog na ang bata pagdating namin dito.” Saglit akong tumahimik at ganoon rin naman siya.Suddenly,
“Oh gosh, Darius… Wait!” Hindi ko alam kung anong pwesto ang gagawin ko, masyadong masikip ang kotse para sa aming dalawa. “Ah!”Agad akong napatakip ng bibig ng kumawala ang isang impit na ungol ng bigla niyang dakmain ang isa sa aking s*so at lamasin ito, “s-sandali, baka may makarinig sa atin.” Hinawakan ko ang kamay doon at nakikiusap na tumingin ng diretso sa mata niya.“Damn, how can I stop if you’re looking at me like that?” Malalim ang mga hinga niya, doon ko lang napansin na wala na siyang suot pang-itaas. “pinipigilan ko pa ang sarili ko sa lagay na ito, Lia so please don’t seduce and provoke me more.”Ano ba ang ginagawa ko, pinipigilan ko lang naman siya at baka may makarinig sa amin, kahit ba tinted ang salamin ng kotse niya ay nakakahiya at delikado pa rin na dito namin gawin ito…“Pwede ba nating g-gawin ito sa bahay mo nalang, kahit gaano katagal tayong ay siguro naman matitiis mo pa…”“No, Lia. I can’t take it anymore,” Kinuha niya ang kamay ko at pinatong ito sa ibab