Oh, to have a friend like April. Anyways, sa tingin niyo ano dapat gawin ni Ivy? Ang complicated ba masyado? Dagdagan natin? Hahaha. At anyways, masipag po ako kasi sobrang naaliw ako sa pagbabasa ng comments niyo. More pa po ehem ehem. Pampasipag ehem
“You should really stop. Stop working now, Ivy. Baka ma-stress ka pa at maapektuhan si baby,” saway sa ‘kin ni April nang makalabas ito ng kusina.Nagpatuloy ako sa pagtatahi para sa magiging décor. Jessica wants a silver and red theme kaya heto ako, nangangalay na ang kamay sa pagtatahi para hindi masira ang designs.I need to work hard. Sa tulong ni April ay nakumbinsi akong h’wag na lang magpalaglag ng bata. Kasi kahit papano ay isa itong blessing na pinagkaloob sa ‘kin. And who am I to discard a blessing from above, right? Wala akong karapatang magpalaglag dahil pinagkaloob ito sa ‘kin.It’s been a week after that incident in the hospital. Hindi na kami masyadong nagkakausap ni Fox ngunit pansin ko naman ang mga pasulyap- sulyap niya sa ‘kin sa tuwing na sa paligid siya. I don’t mind him anyway. Kasi matapos ng naging sagutan naming dalawa sa loob ng silid na ‘yon ay tinarak ko na sa ‘king isipan na hindi na ako aasa sa kanya. Hindi ko na bibigyan pa ng kung anong false hopes ang
Pinilig ko ang aking ulo at mariing pinikit ang aking mga mata. Hindi pa rin mawala-wala sa ‘king ang nakita ko kanina. Hindi ako makapaniwala sa ‘king mga reyalisasyon. Ngayon ay parang napagtugma-tugma ko na ang mga nangyayari. “Ma’am Ivy, ayos lang po ba kayo?” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at saka ko lang napagtantong lahat sila ay nakatingin sa ‘kin. Agad akong kumurap kurap saka ko bahagyang tinapik ang aking pisngi para gisingin ang sarili sa reyalidad. “Dismiss na tayo. Thank you everyone for the cooperation. Make sure to do your tasks tomorrow, okay?” bilin ko sa mga ito. Naghiyawan naman sila na siyang ikinailing ko. Masyado kaming napagod sa araw na ito at hindi ko alam kung bakit tila naging mas demanding si Jessica ngayon. Ang mga nakaayos na mga designs ay pinapapalitan niya. Hindi pa kami nagkakausap dahil masyado akong naging busy sa mga pinapapabago niya sa ‘min. Umupo ako sa malapit na bench at hinubad ang aking suot na doll shoes. Kanina pa kasi n
“Ivy. Kanina ka pa walang kibo riyan. Magsalita ka naman kahit na konti. Kahit ha lang o ho,” saad ni April para pagaanin ang aking nararamdamaan.Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Nilingon ko siya at pilit na ngumiti. “I am fine, April. Don’t mind me.”“Napakakapal naman talaga ng mukha ng Fox na ‘yan. Matapos ng nangyari, matapos niyang mawalan ng anak ay magagawa niya pang magpakasal bukas? Mabuti na lang talaga ang nanatiling tikom ang bibig ng Jessica na ‘yon. Kapag nakaharap ko ‘yung babaeng ‘yun, masasabunutan ko ang chaka na ‘yon.”I tried to smile but I failed. Bukas na ang kasal nila Jessica at Fox. Tuloy na tuloy ang kasal nila. Talagang siniguro ni Jessica na walang maging ibang rason pa para pigilan ko ang pag-iisang dibdib nila bukas.My employees did everything on behalf of me. Nalaman kasi nilang na ospital ako ngunit hindi nila alam ang rason ng aking pagka-ospital at sapat na ‘yon. As long as they did their job well done, I am good.“Ha
FOX MADRID’s POV I took a very deep breath. Ganoon lang ang ginawa ko habang patungo kami sa simbahan. I don’t understand myself why I keep trying my luck. Why would she even call me when I was the reason behind her suffering. My phone suddenly vibrated. Agad ko itong tinignan sa pag-aakalang si Ivy na ito ngunit nabigo ako nang hindi siya ang nag-text. It was from Jessica. ‘A promise is a promise, Fox. Do your part and I will do mine as well,’ saad nito. Umismid ako at tinapon ang phone ko sa labas ng bintana. I felt the stares coming from my friends but I just ignored it. Hindi rin naman ako interesadong magpaliwanag sa kanila. They’re not stupid nor blind not to know what’s happening in my life. “We’re here,” anunsyo ni Lucy. Alam ko namang hindi sila bababa dahil hindi sila interesado sa kasal ko. They know the reason why I agree to marry Jessica in the first place. Love was none of the options to choose from. “Good luck, dude. Just always remember that we’re just here and w
“Sigurado ka ba sa gagawin mo? Paano kung magkita kayo roon? Alam mo namang sobrang liit lang ng mundo para sa inyong dalawa,” saad ni April.I looked at her and smiled. “Hindi maliit ang mundo namin, April. It just happened that we live in the same country. Maliit lamang ang Pilipinas kaya nagkikita kami kahit anong pag-iiwas ko. But then now what? It’s been a year. Hindi kami nagkikita.”“Hello?” Tinaasan ako nito ng kilay. “Nahihilo ka na ba? Of course, it’s just been a year! Pitong taon bago kayo nagkita. Nauntog ba ‘yang utak mo sa semento o ako?”Hindi ako nagsalita. Napaisip ako sa sinabi nito. She’s right, though. Pero hindi ko na masyadong iniisip ‘yan ngayon. Fox is already married. Kinasal na siya at isang taon na ang nakalipas. At sa tingin ko ay naka-move on na rin naman ako kaya pwede na akong umuwi.May isang malaking kliyente kasi akong na sa Manila at katulad ni Floryn noon, buntis din ang bride. Sinubukan kong padalhan sila ng ibang wedding planner ngunit hindi nila
The plane landed at exact eight in the evening. Dumiretso kami ni Finn sa dating bahay ko. Hindi naman na nagtanong si Finn kung kaninong bahay ito o ano dahil pagod ito kaya nang igiya ko siya sa kanyang magiging silid dito sa bahay ay agad itong umidlip. Ganoon pa rin naman ang bahay. Ngunit pansin na talagang nalilipasan na ito ng panahon kung kaya’t kailangan na ng renovation at repaint. Mabuti na lang at may pinadalang tao rito si April para malinisan araw-araw ang bahay at hindi gaanong maalikabok ang paligid, pati na rin ang aking silid ay hindi masyadong maalikabok. Nandito ako ngayon sa aming hardin at nakatingala sa langit. Maraming bituin ang nagkalat sa kalangitan at sobrang ganda nito sa paningin. Kahit na may jet lag ako ay hindi ko pa rin magawang matulog kaya na naisipan kong dito na lamang ako magpapalipas ng oras hanggang sa makaramdam ako ng tulog. Hindi mawala-wala sa ‘king isipan ang naging usapan namin ni April bago kami lumipad patungo rito. Ang tungkol sa kun
“May Mommy ka po, Love?” tanong ni Finn habang nilalagyan ko siya ng pulbo sa likod.I hummed and turned his shoulders to face me. Pinatingala ko ito at pinulbuhan din ang kanyang leeg. Matapos ay hinalikan ko ito sa noo at saka ko pinisil ang kanyang pisngi.“Yes, Love. May mommy rin ako and today, we’ll go and visit them. Ipapakilala kita sa kanila,” I said and smiled.Tumango lamang si Finn at muling tumitig sa kanyang phone. Matapos akong maglagay sa kanya ang kanyang perfume ay saka pa lamang ako tumayo para makapagbihis dahil tanging bra at panty pa lang ang suot ko sa ilalim ng bathrobe na nakapalibot sa ‘king katawan.Nagtungo ako sa ‘king silid at naghanap ng pwedeng suotin na damit. Nahagip ng aking paningin ang dress kong nakasabit sa loob ng aking drawer. Agad ko namang itong tinignan at hindi ko maiwasang bumuntong hininga.It’s an old dress. Suot ko ito noong anniversary nila Mommy at Daddy. Nung mga panahong sinupresa pa namin si Mommy dahil nagtatampo ito kay Daddy dah
He keep knocking on the door and I just sit there, completely frozen as fvck. Hindi ko man lang magawang ikurap ang aking mga mata dahil sobra akong nagulat sa aking nakikita. Nagising na lamang ako sa reyalidad nang magpakawala ng mahinang ungol si Finn. Nilingon ko ito at ang kaba ko dahil sa taong na sa labas ay mas nadagdagan pa nang masilayan ko ang unti-unting pag-agos ng dugo sa noo ni Finn.Saka ko lamang napagtantong nabasag ang salamin at sa tingin ko ay doon galing ang sugat ng anak ko. Agad ko itong nilapitan at kinapa ang kanyang pisngi. Namuo ang luha sa ‘king mga mata dahil sa kaba at dahil na rin tila nagbalik sa ‘king alaala ang mga nangyari nang mawala sa ‘kin sila Mommy.“Jesus,” I blurted.Nagmamadali ang mga kamay kong tinanggal ang pagkakakabit ng seatbelt nito at agad siyang binuhat. May kabigatan na si Finn ngunit hindi ko ito halos mapansin sa sobrang pagkataranta. Tinulak ko pabukas ang pintong na sa aking tabi.Nawala na sa isip kong mabubunyag ang sekreto k
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong