Nakasimangot akong nagtungo sa maliit na lounge area ng aking silid at sinamaan siya ng tingin. Well, sino pa bang ibang pupunta rito para abalahin na naman ako?Si Fox Madrid lang naman.“This room is too small,” he said while scanning the place.“Kung naliliitan ka, pwede ka ng lumabas,” sagot ko. “At ano na naman ba ang gusto mo? I tons and loads of works to do today. Kung may balak kang bwesitin ako, please h’wag muna ngayon. Marami pa akong dapat na gawin.”Ngunit tinignan lang ako nito. Saka lamang siya nagsalita matapos ng ilang segundo. “Where have you been hiding all this time?”Hindi ko muna ito sinagot. Nilapag ko sa harap niya ang kape na pinabili ko kay Sheeha kanina. “Mayaman ka tapos hindi mo ako mahanap?”“That’s what I am thinking right now,” he said. Tinanggap nito ang kape ngunit nang tignan niya ito ay agad siyang ngumiwi. “Do you want me to drink such cheap coffee?”“Kung ayaw mo, ibaba mo ‘yan at umalis ka na. I can’t afford luxury things for you so get out. Mara
“I’m totally fine. Hindi mo na kailangan pang mag-alala.” “Who the hell told you I’m worried?” I rolled my eyes. Tumayo ako at umikot sa harap niya. “I am fine now, okay? Wala na, oh? Hindi na ako nanginginig. I am fine now so you can leave now.” Sinamaan lang ako nito ng tingin. Hindi ko talaga makuha-kuha ang tumatakbo sa isip ng lalaking ‘to. A moment he’s very caring and then he would suddenly act rude to me. Hindi ko alam kung may sayad ba ito o ano? Tinitigan ako nito na para bang sinusuri ako kung nagsasabi ba ako ng totoo o hindi kaya mas pinag-igihan ko ang pagngiti. Ewan ko ba sa kanya kung bakit pa ito bumalik. He was just hugging me the whole time until I calmed down. “Yeah? And you think I will believe you?” pamimilosopo nito. Tinaasan ko siya ng kilay. “May sira ka ba sa utak? Maayos na ako, oh. At saka, bakit ka pa ba kasi bumalik? Nag-aalala ka bas a ‘kin? Crush mo ba ako?” Halos hingalin na ako sa sunod-sunod na tanong na aking binitiwan. Hindi ko maintindihan k
I looked at him and found him driving so seriously. Hindi ko tuloy magawang ngumiti sa kanya dahil seryosong seryoso ang tingin nito sa kalsada. Feeling ko tuloy ay konting maling galaw ko lang ay mapapasin niya agad. “Uhm…” I cleared my throat. “Hindi na ba tayo dadaan sa mall para bumili ng pangregalo ko kay Fairy?” But I didn’t receive any response. Kinalma ko ang aking sarili at ibinaling na lamang ang aking atensyon sa labas ng bintana para kahit papano ay maaliw ako. Paano ba naman kasi, itong katabi ko ay walang balak makipag-usap sa ‘kin. Nakikipag-contest yata magpapanis ng laway. I bit my lower lip. Hindi ko lubos akalaing pagtatagpuin ang landas namin dito ni Fox Madrid. I mean, look how wicked fate is. Pakiramdam ko ay useless ang pagtatago ko noon at ng mahabang panahon dahil nahanap niya ako. Makes me wonder, namukhaan niya kaya ako nang na sa Bora kami? Nang magkabangaan kami? Pero… tinanong niya pa ako noon, ‘di ba? If I was alright? But then… I took a very deep b
“Fox?” Wala itong imik. He’s just staring over the horizon. Ang tanging naririnig ko lang ay ang paghampas ng alon, ang pag-ihip ng hangin, at mga kuliglig sa gabing ito. “How selfish can you get, Ivy?” Napatingin akong muli sa kay Fox nang magsalita ito. “Anong ibig mong sabihin?” Umiling ito. “Nothing. Let’s go.” Hindi na nito dinugtungan pa ang kanyang sasabihin at nauuna ng umalis. I bit my lower lip before I silently followed him. Wala na akong balak pang magsalita o kulitin siya. I am totally fine with this. Gusto ko na talaga umuwi. Nagpaalam na kami sa kanila. Wala na si Floryn dahil advisable sa kanya ang magpahinga ng maaga dahil buntis siya. We bid goodbyes to his grandparents and his Lola was the one who send us off. Sa loob ng sasakyan ay sobrang tahimik naming. His eyes are fixed on the road and not caring if I’m still here. Gusto kong mag-initiate ng usapan. Hindi ako sanay sa tahimik lalo na’t alam kong may kasalanan ako. Ewan ko ba pero rito nati-trigger ang anx
Nagising ako na sobrang sakit ng aking ulo… at katawan. I slowly lifted my eyelids and roamed my eyes all over the place. As soon as I realized I wasn’t in my hotel suit, I panicked. Wala sa sarili akong pabangon, only to regret. “Fuck, ang sakit…” This feeling is familiar. Very familiar. Naramdaman ko na ito noon. Pero ang tanong, nasaan ba ako? This isn’t the hotel room I rented. “I hope you had a good sleep even just for four hours.” Napatingin ako sa nagsalita at halos lumuwa ang aking mga mata nang makita si Fox na nakatayo sa may hamba ng pinto at nakatingin sa ‘kin. N*******d baro ito at mukhang kakatapos pa lang mag-shower. Wala sa sarili kong hinawakan nang mahigpit ang duvet na tumatakip sa ‘king katawan. “Anong ginagawa mo rito?” He looked at me, amuse of my reaction. “Don’t tell me you already forgot what happened to us last night.” My forehead knotted after hearing him. Pinilit ko ang aking sarili na alalahanin ang nangyari kagabi. And I didn’t fail. Isa-isa kong na
“Fox, ano ba?! Ano bang nakain mo? Why the hell are you doing this to me?!” Kulang na lang ay manginig ako sa sobrang galit. “Stop being so childish!”Ngunit tila ba ay hindi niya ako naririnig. He just continued typing shits on his laptop and not even giving me any glance. Nangingimi tuloy akong batuhin siya ng unan.He brought all my clothes! Hindi ko alam kung paano siya napayagan ng hotel na ‘yon na kunin ang mga gamit ko na walang permission mula sa ‘kin, o dahil isa siyang sikat na nilalang. But hell, sinong nagbigay sa kanya ng ideya na pumapayag akong dito ako manirahan.Inis akong umalis sa kanyang opisina at nagtungo ako sa pool area kung saan niya tinapon ang aking phone. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin natatawagan ang anak ko. Baka nag-aalala na ‘yon sa ‘kin. Ayaw ko pa naman sa lahat ay ang mag-alala sa ‘kin sin Finn.Lumapit sa ‘kin si Aling Betty at naglagay ng isang baso ng juice sa ‘king tabi ngunit hindi ko siya pinansin. This is abduction. Kini-kidnap niya ako. M
Mabilis ang mga kamay kong dumapo sa kanyang pisngi. That made him still. Buminggo na siya sa ‘kin. Kanina pa ako nagtitimpi sa kanya.“I didn’t give you the rights to kiss me,” I said.He held his jaw and looked at me. Nakaramdam ako ng kaba sa uri ng pagtingin niya sa ‘kin. “Really, woman? Rights? I have all the rights to you.”My lips parted. “Ano?”Fox tilted his head a bit and bit his lower lip. “I finally know what you’ll do in exchange of not giving me an heir.”I don’t know but I feel like something’s not going right. Parang may mangyayaring hindi maganda at alam kong hindi ko magugustuhan ang na sa isip nito ngayon.He took a step towards me and I can’t help but feel scared while looking at him. He caressed my cheeks and I can’t even move a limb to push his hand away from me.“How about being my slave?” he asked and then whispered, “Sex slave?”Doon na ako tuluyang natigilan. “A-are you crazy? Heck, no!”“Then I have no other choice but tell everyone who you really are, Miss
“Ma’am, ako na lang po ang papasok sa loob,” saad ni Sheeha. Hindi ako nito hinintay na makapagsalita. Basta na lang itong lumabas ng sasakyan at nagmamadaling pumasok sa loob ng building. Akmang susundan ko na sana ito nang makarinig ako ng pag-click ng sasakyan. At hindi ako tanga para hindi malamang ni-lock niya ang pinto. I took a very deep breath and sighed. “Ano ba kasi ang gusto mo? Paano mo nalamang dito kami pupunta?” He just shrugged off his shoulders. “I told you already. Si Floryn nag-utos sa ‘kin na sunduin kayo.” “Lie. Hindi alam ni Floryn na pupunta kami ngayon sa wedding cake designer niya,” I said and turned to him. “Are you stalking me? What the hell?” He licked his lower lip. “Have you finally decided?” Mariin kong pinikit ang aking mga mata. Bakit ba ganito siya? Bakit lagi niya akong iniipit sa dalawang choices na alam ko namang talo ako o lugi ako. Bakit ang galing niyang manipulahin ang buhay ko? “Seryoso ka ba roon?” I asked. “Do you really think I’m ki
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong