This is what i keep telling my readers. always value your parents. love them and tell them how much you love them. anyway, i'll post an update, last update for this year kasi rest na ako bukas at sa January 2 kaya see you on January 3!
“Ma’am Ivy, ayos ka lang po ba talaga?” tanong ni Sheeha. “Kanina ka po kasi tulala, e. Masama po ba pakiramdam niyo, Ma’am? Kami na po bahala rito.” Umiling ako at hinilot ang aking sintido. “Hindi. Ayos lang ako. Don’t mind me.” I bit my lower lip and scrolled through my contact list. It’s been three days ever since Fox left the country. Sa tatlong araw na ‘yon ay naging tahimik ang buhay ko ngunit ang hindi ko maintindihan ay kung bakit nakakaramdam ako na parang may pagkukulang. May may mali. I don’t understand. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at muling nag-scroll sa ‘king phone. Hanggang ngayon ay pino-problema ko pa rin ang tungkol sa mga beverages. Hindi ko alam kung saan ako hahagilap ng supplier sa mga alak. “Excuse me, do you know someone named Ivy Bartolome around here?” Wala sa sarili akong nag-angat ng tingin sa nagsalita at napaangat ang aking kilay. Nangunot ang aking noo at nagsalita. “Bakit?” I asked. “Ako ‘yon. Bakit? Anong sadya mo?” The guy turned
I silently texted my son. Hindi kasi kami nakatawag at hindi kami makakatawag ngayon dahil nandito ang damuho niyang ama. Alangan namang makipag-vc ako kay Finn habang nandito si Fox, ‘di ba? Or makipag-call man lang? Baka itapon na naman ni Fox itong phone at hindi na ako pahihiramin ulit.“Stop texting your lover when I’m around, woman.”Wala sa sarili kong binaba ang phone at sinamaan siya ng tingin sa ‘king tabi. Umirap ako sa hangin at tinago na ang phone sa loob ng aking purse. I crossed my arms along my chest and bit my lower lip. Tumingin ako sa labas ng bintana at tinanaw ang aming mga nadaraanan.Sometimes I think of going to places like Taal lake? ‘Yung mga tourist spots dito malapit dahil naaakit ako sa mga photos na nakapost sa online. Tapos na rin naman kasi ang mga dapat kong i-prepare. Next week ay magsisimula na kaming maglagay ng décor sa reception venue at sa wedding venue.Napatingin ako kay Fox at napansin kung gaano kaseryoso ang mga mata nito habang nakatingin s
Hindi ko alam kung ilang butiki na ba ang nabilang ko. Fox is busy eating and looking at his laptop. Ngayon ko lang siya makitang kahit sa hapag ay abala sa kanyang laptop. Hindi ko tuloy maiwasang ngumiwi.Gusto ko siyang sitahin ngunit hindi ko magawa. Nahihiya ako sa kanya. Minsan ko na kasing sinisita si Finn sa tuwing kumakain kami at may dala siyang phone. I would always tell him to put his phone down whenever we’re eating. Kaya hindi ako mapakali kapag nakatingin ako kay Fox na kumakain ngunit ang mga mata ay na sa laptop.“Aren’t you gonna put the laptop way and eat first?” saad ko.I bit my lower lip hard cursed myself. Ano ba naman ‘yan. Hindi niya ako mama kaya hindi niya ako papakinggan. Who knows he would even start an argument?Ngunit laking gulat ko nang agad nitong sinara ang kanyang laptop at tinignan ako saka sinabing, “Okay.”My jaw almost dropped after hearing him. Tinawag niya si Aling Betty para ilagay ang laptop niya sa kanyang silid. Pinanood ko siya at inobser
Kinaumagahan ay nagising ako nang may tumapik sa ‘king pisngi. Ayaw ko pa sanang magising ngunit agad na nag-flashback sa ‘kin ang nangyari bago ako makatulog kaya wala sa sarili akong napadilat. Bumungad naman sa ‘kin ang mukha ni Aling Betty. Bumangon ako at napahawak ako sa ‘king sintido dahil masakit ang ulo ko at nabitin ako sa ‘king pagtulog. “Bakit po, Aling Betty?” I asked and yawned. “Pinapasabi ni Sir Fox na bumaba na raw po kayo dahil may lakad daw po kayo?” halos patanong na sagot ni Aling Betty. I bit my lower lip. “Huh? Anong lakad?” Nagkibit balikat lang ito. “Maligo ka na raw at magbihis. Naghihintay siya sa baba.” Hindi na nito hinintay ang sagot ko. Basta na lang siyang lumabas ng silid at sinara ang pinto. Mariin kong pinikit ang aking mga mata at napahilot ako sa ‘king sintido. I roamed my eyes all over the place and rubbed my eyes. There are no signs of Fox sleeping here last night. Hindi ko nga maintindihan kung bakit ang gaan at komportable ng tulog ko na
Hindi ko maiwasang mapaawang ang aking labi nang masilayan ang ganda ng lugar na aming binisita. Maraming taong nagkalat sa paligid na mukhang tulad naming ay dayo lang din dito. Some are taking a selfie and some are videotaping themselves.I looked at the person beside me and found him staring at me. Nakaramdam ako ng awkwardness sa klase ng tingin nito sa ‘kin na kinakailangan ko pang umiwas ng tingin para hindi ako panindigan ng balahibo.“Bakit mo ako dinala rito?” I asked. “Saka, lagi ka ba rito?”Hindi ito sumagot. Sa halip ay ibinaling nito ang paningin sa malawak na karagatan at umupo sa buhangin. Napaangat ang aking kilay nang makita ang kanyang ginagawa ngayon.Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at inilibot ang aking paningin sa buong paligid. Hindi ko alam na may mas ikakaganda pa pala ang lugar na pina-reserve namin para sa kasal ni Floryn at Mr. Alejo. Ngunit malayo naman ito. Mahigit kalahating oras kaming bumyahe para rito.“Anon ga ulit pangalan ng lugar na ‘to
I stared at myself in the mirror and grimaced. After eating kasi, we headed to this kind transient house. Nakalimutan ko kung anong pangalan ng transient house na ito ngunit wala na akong pakialam. Nag-check in kasi ni Fox rito para rito ko na iiwanan ang aking dalang purse.He rented out a swimming suit for me but I don’t think this fits me. Sobrang hapit kasi ng rush guard na nirentahan ni Fox. This is was smaller from my size and it feels like it’s suffocating me.Umikot ako sa harap ng salamin at ngumiwi. I can’t go out wearing this. Hindi naman sa kinakahiya ko ang aking katawan pero masyadong hapit ang rush guard na ito. Oh goodness. I can even see my butt popping from what I am wearing.Napatalon ako nang may biglang kumatok sa ‘king pinto.“What’s taking you so long, woman?” Rinig ko ang tila naiiritang tinig ni Fox mula sa labas ng silid.Ngumuso ako at nameywang. “Fox, masikip ‘tong napili mong rush guard. Ayoko nito.”“What do you mean?”“Masikip! Bobo ka ba? Too tight, Fox
Tumitig ako sa malawak na dagat at mga iilang taong nandito. Ang iba sa kanila ay umuwi na habang kami naman ni Fox ay nandito pa rin, kasama ‘yung babaeng nagngangalang Jenna. Hindi ko alam kung anong meron sa babaeng ‘yon na makita pa lang ang mukha niya ay naiirita na ako.“I really don’t believe you’re his fiancé.”Wala sa sarili akong napatingin nang may magsalita sa ‘king gilid. Nilingon ko ito at hindi na ako nagulat nang makita ko si Jenna na may hawak na juice. She put her sunglasses above her head and looked at me.“It’s not my job to make you believe what he told you,” I said. “Bakit? Still thinking of a chance to have him?”Her eyes widened as she looked at me. “You─”“I seriously don’t care anymore if you don’t believe I’m his fiancé. Kasi ganon naman talaga, ‘di ba? Mas magandang isara ang tenga sa katotohanan,” I said and shrugged. “Enjoy the view, Miss Jenna.”Hindi ko na ito hinayaan pang magsalita. Basta ko na lang itong tinalikuran at nagtungo palapit kay Fox na kau
“Fox, ano na ba ang gagawin natin? Umalis na ‘yung bangkero!” naiinip kong sambit.“We’ll stay here for tonight,” he replied.“Ano?” my lips parted. “Stay? Here? Tonight? Nababaliw ka na ba? Fox, wala akong ibang damit na dala! Basang-basa ang undies ko at hindi naman pwedeng suotin ko na lang ito hanggang sa matuyo, ‘di ba?”“Why don’t you take it off, then?” Umupo siya sa kama sa maliit na transient house na ito at nag-angat ng tingin sa ‘kin.Sinamaan ko ito ng tingin sa at napahilot ako sa ‘king sintido. “Come on, Fox. Paano na ‘to?”Hindi ito nagsalita. Sa halip ay tumayo ito at nagulat ako nang bigla nitong hinubad ang kanyang damit. Kusang umiwas ng tingin ang aking mga mata at kinagat ko ang aking ibabang labi.“What the freaking hell are you doing?” I asked.Ngunit napaatras ako nang itapon nito sa ‘kin ang kanyang hinubad na damit. I looked at him while holding the shirt he took off.“Ask them to laundry my shirt and your undies,” he said.Hindi ko pa man nabubuksan ang akin
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong