CHAPTER 66

Ilang sandali pa ay nakadating na kami sa naturang club. Dali-dali akong bumaba. Iniwan ko ang bag na dala at tanging phone lang ang binitbit. Wala akong balak na magtagal. 

Kung ako lang ay gusto ko na lang buon araw na humiga sa kama. I'm fully aware that I am depressed. Pakiramdam ko minsan gumigising ako sa umaga pero wala na ako sa sarili ko. I just want to lock in my room and let my heart mourn until it's empty.

But I can't. Tuloy lang ang buhay. Mas lalo lang akong malulugmok sa kalungkutan kung hindi ko binibigyan ang sarili ko ng pagkakaabalahan. I need something to keep me busy. To keep my mind from its self-destruction algorithm.

Kaya tumulong ako sa pagpapatakbo ng kompanya. Hindi ko pa galamay masyado ang ibang gawain kaya kadalasan ay nagpapatulong ako kila Kuya. Gumagaan din kasi pakiramdam ko tuwing nakikita ko mga kapatid ko. They remind me how amazing my parents are. 

Humi