Tumunog ang elevator at pumasok ako sa loob. I punched the floor number where our meeting place was located. Ang ibinigay sa akin na address ni Kael ay isang restaurant sa isang kilalang gusali.
It was so not him. Mas gusto ni Kael sa mga lugar na hindi matao o kilala. He's always a private man. Very low-key thus, giving him the mystery that allures women to go after him. At isa na ako sa biktima noon.
Hindi ko alam kung bakit dito pero ng napagtanto kong mahigpit ang seguridad dito ay naliwanagan ako. Hindi din gaanong karami ang pumupunta dahil isa itong high end restaurant at kinakailangan pa ng exclusive membership.
The membership can't be bought by just anyone who wants it, dapat ay ang mismong may ari ng restaurant ang mag-alok.
It was one of a kind and very strange. First time kong maka-encounter ng ganoong initiation.
Akmang sasara na ang p
His coat put emphasis on his broad shoulders and firm arms. His white button down shirt hugged his obviously hard chest. And his tie... ang sarap kalasin.He looks like he owns a business empire. He's ridiculously handsome. This face, this kingly demeanor, this vibe should be illegal. It's disturbing how most of the people inside this resto glanced his way every second, yet he's seemingly unaware of it.Kael, Kael, Kael, isa kang patibong. Patibong na tatangkilikin kong ilagay ang sarili ko.Ibinalik ko ang tingin sa mukha niya at nakita kong seryoso siyang tumititig sa akin. Halatang masyado kami ditong tensyonado.I cleared my throat and tried to steady my breath. "I'm sorry, I'm late. K-kanina ka pa?" Gusto ko nalang iuntog ang ulo ko sa lamesa sa pagkaka-utal ko. Kasi naman, nakakapanghina ang titig niya!"Who's that man?" Binalewala niya ang
"All along... it wasn't your family or you. It was me. Ako ang habol nila at hindi ikaw."The words hang above the air. The silence was deafening. There's a ringing in my ear as my heart pumps blood furiously. Hindi agad na iproseso ng utak ko ang sinabi niya. Napatanga ako sa kanya habang napakurap-kurap.His words trigger a click in my head. Parang piraso ng puzzle na unti-unti ng nabubuo sa utak ko.Pinilig-pilig ko ang ulo sa pagkalito. Inangat ko ang tingin sa kanya at wala akong nakita doon na pagkukubli. His eyes hardened while his lips are pressed in a grim line. Kahit na matigas ang pamamaraan ng titig niya, tinatantya niya ang magiging reaksiyon ko.And right now, I don't know how to react."Why..." Puno ng pagkalito ang isip ko kaya walang maayos na salita ang lumabas sa akin. "What- How..." My face contorted in confusion.Humugot siya
"Then why shut me off for a month?" I snapped."For your-""For my safety, of course," I snort.Ang isang buwang galit sa pagiging walang muwang sa mga nangyayari dahil ayaw nila akong pagkatiwalaan, ang takot para sa kaligtasan ko, at ang pananabik sa kanya na kahit anong pilit kung itago ay pilit akong nilalamon- unti-unting nababasag ang malawak kong pag-iintindi.My feelings clouded my judgement. Blinding my rational thinking and broad understanding.Because I want to fucking reach him right now and locked him in my small arms.Naiintindihan ko na lahat ng ginagawa niya para sa kapakanan ko. He'd die and kill for me. Pero hindi ko nagustohan na wala akong narinig sa kanya matapos ang mga agaw-buhay na pangyayari.Nanliit ang mga mata niya at umigting ang panga."You should've called," I continued. "You
Kinabukasan ay nagising ako na suot ang coat ni Kael. Kagabi ay dumiretso agad ako sa kwarto. Nakahiga ako sa kama at nakatingin sa kisame habang iniisip ang mga pinag-usapan naming dalawa. Hanggang sa nakatulugan ko nalang ang mga pag-iisip na iyon at hindi na nagawang magpalit.I don't want to anyway. His coat is the closest thing that reminds me that he really is safe right now. And because of its smell.Baliw na ba ako? Siguro oo. Because who in their right mind would wear a silky night gown and put on a coat dahil lang nakadikit dito ang amoy ni Kael?Oh right, that's me.Nagdalawang isip muna ako kung maliligo na ako at magbihis. Sa huli ay tinupi ko nalang ang manggas ng coat ni Kael hanggag siko dahil dama ko ang pananakit ng ulo. I need to have a cup of coffee pronto.God, how many glass of wine did I drink? I can't say that I'm a heavy drinker. May mga
Ilang segundo pa akong naiwan na nakatayo doon bago pinilig-pilig ang aking ulo. Isang malalim na buntong-hininga ang aking binitawan. Ilang buntong hininga na ba ang napakawalan ko?Huh. So much early in the morning.I put slices of bread in the oven and sliced some tomatoes. Kinuha ko ang pitcher ng juice sa ref at mga baso sa sink. Matapos ay inilapag ko na iyon sa mesa. Mabilis akong umakyat sa taas at nagbihis ng damit. Tama-tamang pagbaba ko ay siyang pagdating nila Leo. Para silang mga tuta. Kael looks angry for reasons that I have an idea."Let's eat!" I invited them cheerfully but Dante scratched the back of his head."Naku Aurora sana hindi na kayo nag-abala pa. Nakakahiya na napapadalas iyong pagluto mo sa amin ng mga meals," sabi niya na nahihiya habang umupo na sa hapag."Oo nga. Hindi niyo na dapat itong gawin. Nakakahiya sa iyo," sang-ayon ni Leo
Sa mga sumunod na araw ay nagigising akong nasa unit ko ulit si Kael— kung hindi sa kusina nagluluto ng agahan ay nasa kwarto ko at pinagmamasdan ako. Iniisip ko kung anong oras siyang dumadating dito dahil tuwing pagkagising ko ay nakahain na ang mga pagkain.And about the last part, I should be creepy because what he's doing isn't normal for society's standard. But everytime his eyes bore into mine, it's crystal clear how pure his intentions are.Hindi lang ako ang na-trauma sa mga nangyari. Tuwing magtatama ang mga mata namin ay tinititigan niya ako na parang kahit anong oras mawawala ako. Aagawin palayo sa kanya at hindi na kailanman isasauli. And he's not doing anything to hide that fact. He's scared to lose me.Pilit ring pumapasok sa utak ko ang mga tanong tungkol sa dapat na paglayo niya sa akin pero lahat iyon ay tinalikuran ko.He's here, I'm happy and everyone
"A-answer it," udyok ko.He clenched his jaw and pulled his hand away from my chest."Speak." Naiirita niyang salubong. Natigilan siya saglit. Bahagya niya munang kinagat ang pulso ko sa leeg bago tuluyang lumabas ng kusina. A moan nearly escaped from my throat.Nakahinga ako ng maluwag. Nanginginig ang mga kamay ko na ipinagpatuloy ang paghuhugas. Parang achievement na wala akong nabasag.God, the things he do to me.Habang nagpupunas ng kamay ay narinig ko ang tunog ng piano mula sa living room. Napakagat-labi ako at excited na naglakad patungo roon. Tiningnan ko ang oras sa dingding at nakitang alas-otso palang.Likod ni Kael ang una kong nasilayan. Sumandig ako sa hamba ng pinto at humalukipkip habang pinakikinggan siyang tumugtog.He's playing some classical piece that I'm sure I already heard somewhere. No doubt, he play
May mga pagkakataon sa buhay natin na gusto nalang nating maglaho na parang bula. No traces, no goodbyes, no one knows where we are but only ourselves. Gustong mawala at ayaw ng magpakita.We wanted to be lost because we lose something. Something irreplaceable. Something priceless. Something that we thought we wouldn't lose.I thought I knew pain. I thought I knew how it feels like to hit the rock bottom.I was a fool. Dahil ang sakit na nararamdaman ko ngayon ay sinisira ang bawat hibla ng pagkatao ko. Sugat na kahit ninuman ang magtatangkang gumamot, kailanman ay hindi maghihilom. There are wounds that can be healed, and there are those who will forever hurt, ached, bleed.The loss... it's tearing me apart. Wounding my flesh using a rusty knife. Hindi nalang emosyonal at mental na sakit ang nararamdaman ko. Physically, I am hurting everywhere. My head throbs, my eyes and throat sore, my
Nabalik lang ako sa huwisyo ng tumunog ang bell, hudyat na labasan na. May mga magulang na din akong kasamang naghihintay sa labas. Binigyan ko ng tipid na ngiti ang babaeng nakatingin sa akin. I saw her cheeks blushed before I entered the classroom. "Dad!" Tumakbo si Vernon papunta sa akin. Ganoon din si Terra. I scooped them both in my arms and kissed them both in their cheeks. "You so early, Addy! Want play pa po!" reklamo ni Terra. Nangiti ako. Kamukha talaga ni Aurora. Akin nga lang ang mata. I take pride in that. The eyes of a Zolotov. "There's no problem, princess. You can play a little more then." I rubbed my nose against her cheeks. She giggled while pushing my face with her small, chubby and adorable hands. "Addy, stop!" she wriggled. Nakitawa si Vernon dahil sa mukha ni Terra na bungi. She's a choco
Hanggang sariwa pa ang mga nangyari, lumayo muna ako kay Aurora. I turned off my phone and tried my all not reached out to her. Sobrang hirap nga lang. Napagdesisyunan kong abalahin ang sarili sa pag-interrogate sa nagtangka sa buhay ni Aurora. But I first explained to Tito Renanzo what I had just discovered about myself. Katulad ko ay nayanig din ang mundo niya. Pinakilala ko siya kay Papa at sabay naming piniga ang nahuling lalaki para sa importanteng impormasyon. Unang nakuha namin sa kanya ay ang totong citizenship niya. Inakala naming mula siya sa America. He was fluent in english. No hint of russian accent. But I knew he was lying. He only confessed everything when Papa held him at gun point. "Eto byl Donato! Donato otdal prikaz!" It was Donato! It was Donato who gave orders! Nanginginig at nakapikit niyang sigaw. "Grebanyy predatel!" Fucking traitor. Father hissed. Napag-alaman ko na isa si Donato sa kasalukuyang umuukupa sa pwesto ko sa GGC. Inilagay siya ni Papa doon hi
Hindi ko alam kung sino ang ama at ayaw ko na din magtanong kung ayaw niyang sasabihin. She's going through a lot. I won't add up to that.Mag ideya ako kung sino ang ama. Hindi ko lang sigurado.Ayaw ko talaga pero sinikmura ko dahil may bata sa sinapupunan niya. The fortune she's about to receive if she'll marry me is enough to give the child a secured future.Nagpakasal nga kami. Bilang lang ang nakakaalam dahil pinili naming i-sekreto.Many of her relatives were after their riches so it's more safe if we keep it as a secret. Ilang buwan bago niya nakuha ang lahat ng yaman nila ay pinilit ko siyang mag-hire ng security personnel. She agreed and we proceed to getting a divorce after another month.Lahat ng iyon ay sinekreto namin at hindi lagpas sa tatlong tao lang ang nakakaalam. May isa din na dahilan kung bakit gusto naming isekreto ito.
Tumama ang kamao niya sa panga ko pero malademonyo lang akong napangisi.That's the initiation I'm fucking waiting for.Agad akong bumato ng suntok pabalik. Naawat lang kami sa sigaw ni Papa at pagkataranta ni Tita Karina sa pagbugbog sa gago. He was unrecognizable as blood covers his face."You deserved it you motherfucker. You have a priceless gem in your hands and you'd exchange it for what? For fucking sex?!"I wanna spit at his face but I don't want to hurt Tita Karina. Tita Karina destroyed what was once my whole family... but it was a mistake... they're both drunk and Tita Karina doesn't know she slept with a married man.And it's not still justifiable on Papa's side just because he's drunk.Tita Karina... she's a soft soul and they gave me Natasha. Hindi ko man siya kadugo pero alam kong isa sa dahilan si Natasha kung bakit nakakangi
After a year ay ibinahay ni Papa ang nabuntis niya.Nagalit ako.Mas lalong nadismaya sa desiyon niya.Sobrang gago niya para sa akin. I became colder and more distant with him. Ang sakit para sa akin.Nasasaktan ako para kay Mama na nagpakalayo-layo para sa ikabubuti niya. Hindi ako nagalit ng iniwan niya ako kay Papa. Gusto ko lang din na maging maayos siya. I'll be just another baggage to her if I came with her.I graduated high school with excellent grades. Halos lahat din ng extra-curricular activities ay sinalihan ko.I did all of those... while admiring Aurora from a far.Sobrang ganda niya kahit hindi pa siya nasa adolescent period. Her wavy hair that danced everytime she moves with grace. Her hazel nut eyes that always seems like she's... seducing boys around her.Parang in
EZEKIEL'S POV Iginala ko ang aking paningin sa kabuoan ng bahay. It's was nothing alike to the place where my nightmares were created. Kung saan ang isang anghel ay nadungisan ng kasamaan. Ang anghel na iyon ay akon. But when I lost my innocence, I'm no longer an angel. Ang bata kong pag-iisip at pagkatao ay namantyahan na. Puno ng antigong mga gamit ang loob ng bahay na ito. Kakaiba ang bawat desinyo sa iba't-ibang sulok at maaliwalas sa pakiramdam. Hindi kagaya ng kung saan ako nanggaling ilang buwang na ang nakalipas. The syndicate's lair reminds me that inferno exist. Puro usok ng sigarilyo, amoy ng alak, pulbura ng mga ipinagbabawal na gamot at balang inilalagay nila sa mga baril na walang ka
Binuhat ko si Terra habang hinawakan ko sa kamay si Vernon. Iniwan ko lang ang bag nila sa kotse at dinala 'yung tote bag ko.Naguguluhan na tumingala si Vernon sa akin at ganoon din si Terra. Ilang beses na namin itong napapag-usapan pero alam kong hindi pa nila maiintindihan hangga't nasa murang edad pa lang sila.Kung bakit ang ama nila ay buhay pa pero tila patay ng namumuhay.Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan. I have to be strong. I can't afford shedding tears in front of my son and daughter. They must not see me weak or crumble away."I don't think he loves it Mom. Daddy never reacts to anything we say. He just keeps on sleeping. Wala siyang pakilala sa amin," Vernon pointed out. May pagtatampo sa tono niya habang nakanguso.Napapikit ako saglit. I winced at his words.Nilebel ko ang tingin namin habang akay ko pa rin si Terra na nilalaro ang
Save the last for the best. This is dedicated to Edrhine— for the only woman who pushed me through and made me feel so worthwhile. Thank you for telling things to me you never knew fueled me to end this piece. Sobrang laki ng ambag mo dito. Hindi ako aabot hanggang dulo kung wala ka. :) ***Kinabig ko ang manibela pakaliwa. Ang panghapong sikat ng araw ay tumama sa aking mukha habang binabaktas ng sasakyan ko ang kalsada.Bahagya akong pumikit sa sikat ng araw. I welcomed it with appreciation.Nanatili akong nakapikit ng ilang sandali. Hindi dahil nasisilaw ako kung hindi ay dinadama ang pakiramdam nito.It feels good. It feels like coming home.After the things I went throug
Muli kong tinakbo ang sinabi niyang Room at agad akong hinarangan ng mga naglalakihang bodyguards nila. The first to spot me was his father. He immediately signaled his men to let me through. Inaaalo ng tatay ni Kael ang humahagulhol nitong ina. Umiiyak din ang mga babaeng kapatid ni Kael habang si Donovan ay may seryosong kausap sa cellphone nito. They were all gathered up in front of the Operating Room. Agad akong lumapit sa kanila at lahat ng mata ay lumapat sa akin. Hindi pa man ako lubusang nakakalapit ay isang lagapak sa pisngi ang natanggap ko. Namanhind ang aking pisngi. The sound rings in my ear in midst of their cries. Instead of feeling pain, I felt nothing. I was numb because of my worry for Kael's well-being. Nanatiling nakalihis ang ulo ko sa isang direksyon. My lips slightly parted. Strands of my hair covered my face. I was stunned. Nabigla ako. Pero wala akong naramdaman. I didn't know what was that for or who did it because I'm fucking so down and exhausted right