Sa sobrang kapayapaan ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Pagkagising ay ganoon pa din ang posisyon namin ni Kael. He was asleep. Napangiti ako dahil ang gwapo niyang matulog.
Gusto ko nalang titigan siya buong magdamag. Because looking at him sleep was like also watching the dragon sleep for hundreds of years. Every second slowed, every moment count. Katulad ng isang dragon na sa alamat mo lang makikita, so is Kael.
Ezekiel Fortez is a myth for me. Something I thought that will never ever happen.
Kinagat ko ang loob ng pisngi. Ni minsan hindi ko siya naisip bilang bida sa nobelang nababasa ko. It was always him being the villain and traitor of the story. And now I compared him to a dragon.
It’s never white for him. But always black. He’s a darkness. My soul was already twisted because I loved darkness when it’s with him.
Pagbaba ko ng sasakyan ay agad sumilaw sa akin ang samu't-sari at napakaraming flash ng camera. Hindi sila makakalapit dahil may mga barikada at security na nakaantabay.Inasahan ko ng maraming media ang nakaabang sa event na ito. It's the 10th anniversary of Dela Vega Industry. Pag-aari iyon ni Martin Dela Vega, ang bunsong anak ng Presidente ng Pilipinas. Bata pa lang si Martin ng sinumulan niya ang kompanyang ito kaya nakakabilib na malaki at malago na ito ngayon.I never doubted him. I knew he’s something.Nakaalalay sa likuran ko si Kael at ‘yung dalawang nagbantay sa akin noong nakaraan sa club. May tinik na nabunot sa akin ng nakita at nalaman kong hindi sila tinanggal ni Kael.Nga lang, lalo lang nanlamig ang pakikitungo ng mga security personnel ko sa akin pero ayos na iyon. They still have their job and that alone is enough.N
The party's reception was in some renowned luxurious hotel I've never been before—except now. Bagong tayo kasi ito kaya di pa ako naka-check in o hindi pa pamilyar sa aking ang pasikot-sikot dito. Hindi pa iilang minutong pagdaan sa daang tinahak nila ay napadpad ako sa isang intersection."Shit," I whispered.Nawala ko sila at hindi ko alam kung saan silang diresiyon pumunta, sa kanan ba o kaliwa. Pinabalik-balik ko pa ang paningin ko sa magkabilang direksiyon bago tinahak ang kaliwa.Bahala na kung saan 'to papunta o kahit maligaw ako basta masundan ko lang sila!Mas binilisan ko ang paglalakad dahil baka mawala ko sila! Kuryuso pa naman ako kung sino iyong babae at ano ang kanilang pinag-uusapan.What if it's the 'Love' who always call him in his phone?O baka ‘yun ‘yung... no. I shook my head. It can’t be her
Paglabas namin ng parking lot ay aligaga ako at hindi mapakali. If it weren't for Kuya Leo's arms on my waist to keep me steady, hindi talaga ako makakalakad ng maayos. The shock from what I witnessed still lingers in my system. Kanina ko pa pinipigilan ang panginginig ng mga tuhod.I kept on running my hands through my hair and biting my lower lip. The cold wind sweep down my spine, making me shiver. Patingin-tingin ako sa balikat ko o kung hindi man ay sa paligid. I feel like someone is watching us.Masyadong tahimik ang parking lot at nagpadagdag lang iyon sa kaba ko. Pakiramdam ko ano mang oras ay bigla nalang may susulpot dito at pagbabarilin kami.But my worries about Kael outweighs the fear of the unknown. Gusto kong nasa tabi ko siya. Gusto kong nakikita ko siya para alam ko kung ayos lang ba siya o hindi. I want him within my eyesight.The scene a while ago play back in my mind.
Naungkat ako sa mga pag-iisip ng tumilapon ako pagilid ng biglang lumiko pakaliwa si Kuya Leo. I was immediately slammed back to my seat because of the seatbelt. I almost groan at the impact. Nabalik ako sa realidad.Gusto kong magmura dahil masyadong kalmado si Kuya Leo. Ganito ba talaga basta dating mga sundalo? They are so fucking calm! Or maybe they witness worse than this kaya parang wala lang sa kanila ito?Napakapit ako sa seatbelt ng muling lumiko ang sasakyan at wala na kami sa highway kundi nasa isang madilim na kalye. Iilang poste lang ang may ilaw kaya pahirapan ang pag-aninag sa daraanan namin. Nagsimulang tumahol ang mga aso sa biglang pagbulabog."Yes, Sir," sagot ni Kuya Leo sa kung ano man ang sinabi ni Kael sa kabilang linya.Nang muli kung ibinaling ang mga mata ko sa mga nakasunod sa amin ay napapitlag ako. Pilit binabangga pagilid ng van ang SUV. The crashing sound earned m
Tahimik akong nakatingin sa repleksiyon sa salamin. May lamlam sa mga mata ko at pagod na nakakubli. Maingay ang paligid dahil abala ang lahat sa pag-aayos sa mga isasalang na modelo.Tinapunan ko ng tingin si Dante na nasa isang sulok. Tahimik na minamatyagan ang paligid. Si Kuya Leo ay nasa labas ng backstage. Dumako ang tingin ko sa mga mata ni Ate Fatima na nag-aalala at kuryusong nakapermi sa akin.Nahahalata niyang balisa ako at minsan ay natutulala nalang. Wala siyang alam sa nangyari sa akin at wala akong balak na sabihin sa kanya.Ignorance is sometimes not only a bliss, but a safety, too. I don't want to drag her, or anyone, in this mess.Inaayusan ako ng make-up artist at hair stylist ko ngayon para sa gaganaping fashion show ng isang kilalang designer dito sa Berlin, Germany. I've said yes to this gig because I thought he'd be with me. Only to get disappointed.
"May problema ba?" untag ni Dante sa akin. Alerto ang kanyang morenong mukha at parang kahit anong oras ay handang sumabak sa panganib. I stared at him for a while, debating if I should tell him what I saw or not. "W-wala." I tried to smile to assure him. "Sigurado ka? Kung may nakita kang kahina-hinala ay dapat mong sabihin sa amin para malaman agad namin ang gagawin," Nangapa ako ng sasabihin habang lumikot ang mga mata. "Hindi uh- may nakita lang akong close friend na matagal ko ng di nakita," Tinitigan niya lang ako na parang nanunuri. "- nagulat at naexcite lang ako ng makita siya pero ibang tao naman pala. Akala ko siya," mabilis kong dugtong. He doesn't believe me. He wouldn't. Para siyang si Kael, he sees through me. I have a lame excuse and lying isn't just my forte. Kita sa mga matigas niyang titig na hindi siya naniniwala sa kahit isang salitang lumabas sa bibig ko. Inihanda ko na ang sarili sa pagsabi sa kanya ng totoo kaya naman nabigla ako ng tumango lang siya.
A month has passed and I still didn't see him.Or he just don't want to see me at all.Labag man sa kalooban ko na aminin na nalulungkot ako sa pagpili niyang paglayo sa akin, nakakatulog naman ako sa gabi ng mahimbing sa kaalamang ligtas siya. He's away from me and therefore, he's away from danger.The good news is, so far so good, wala namang nangyayaring masama. Lubos ko iyong ipinagpapasalamat. Kahit ganoon, I still feel anxious when I'm alone in an enclosed space.Alam mo 'yun? 'Yung parang kahit nasa kwarto ka lang pero napaparanoid kang baka may tumititig sayo habang natutulog at ano mang oras ay baka may gawin sayong masama? 'Yung nasa bathroom ka lang pero nanginginig ka minsan sa kaba?That's exactly how I feel.Even in crowded places. Minsan na nga lang akong mag-night out. Hindi na ako masyadong lumalabas sa condo kung wala
"I fell in love with her while I'm committed with another woman. Hindi siya ang unang minahal ko... pero siya pinakamatindi. She is my last and greatest love. Hinintay kong mawala ang nararamdaman ko pero lalo lang lumalim, lalo lang nakakaubos."Hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Naiwan lang akong nakatulala sa mga sinasabi niya sa akin. It was... it wasn't something I was expecting.May ibang babae. And I wonder who is this one."Hiniwalayan mo?" tanong ko sa kanya.Tumango si Papa. "Lourdes and I broke up, but she understands. Patago kaming nasa relasyon dahil sa mga malalim na dahilan. Only our family knows. Kaya alam kong patago din siyang nasaktan. I was really a beast that time. Habang may relasyon akong binitawan, may babae akong sinaktan, masaya pa rin ako. While others bleed, I was so damn happy because finally, I can have your Mama,""Lourdes, my ex, we were p