Ngumiti siya at tumayo na din. He led the way to his bedroom. May iilan kaming nakakasalubong sa daan papuntang kwarto niya, nangamusta at bumabati.
A familiar woman approached us. Siguradong nakita ko na siya pero hindi ko lang matandaan kung kailan at saan. She’s a classic beauty. With her brunette curls and tanned complexion. She was dressed in a tight body con that gave away her cleavage and round buttocks.
Tumaas ang kilay ko ng nakitang nakatingin lang siya kay Kael.
“Ezekiel,” she said in a breathy tone.
“Ynna.” Tumango siya sa babaeng minamata ang kabuoan niya.
His arms tightened around my waist. Muling naglaro ang hinlalaki niya sa tiyan ko.
Dumapo ang tingin ng babae sa doon bago nag-angat ng tingin sa akin. I just gave her a poker face. With the emotions in her eyes, hindi la
Pagkatapos ng musika ay huminto din kami sa pagsayaw. Huminto pero hindi niya ako binitawan. We stayed like that. I would like to stay like that for days. Habang nadidinig ko ang tambol ng puso niya, damang-dama ko ang init ng kanyang palad habang hawak ko siya.He was so near, so mine, I can’t find the will to let go.Pero lahat ng bagay ay may hangganan. Everything has its end. But even endings carry its own insignia of beauty, their purpose.And that is, every end is the start of new beginning. An end is the catalyst for a new start. An ending means a new hope was dawning. Endings bring changes. Changes can either be good or bad, but at the end we learn something. We attain morals from growing hope, to adopting to changes and welcoming the ending.Hope change us. Changes change us. Endings change us.Nasa sa atin kung anong daanan ang tata
Sa sobrang kapayapaan ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Pagkagising ay ganoon pa din ang posisyon namin ni Kael. He was asleep. Napangiti ako dahil ang gwapo niyang matulog.Gusto ko nalang titigan siya buong magdamag. Because looking at him sleep was like also watching the dragon sleep for hundreds of years. Every second slowed, every moment count. Katulad ng isang dragon na sa alamat mo lang makikita, so is Kael.Ezekiel Fortez is a myth for me. Something I thought that will never ever happen.Kinagat ko ang loob ng pisngi. Ni minsan hindi ko siya naisip bilang bida sa nobelang nababasa ko. It was always him being the villain and traitor of the story. And now I compared him to a dragon.It’s never white for him. But always black. He’s a darkness. My soul was already twisted because I loved darkness when it’s with him.
Pagbaba ko ng sasakyan ay agad sumilaw sa akin ang samu't-sari at napakaraming flash ng camera. Hindi sila makakalapit dahil may mga barikada at security na nakaantabay.Inasahan ko ng maraming media ang nakaabang sa event na ito. It's the 10th anniversary of Dela Vega Industry. Pag-aari iyon ni Martin Dela Vega, ang bunsong anak ng Presidente ng Pilipinas. Bata pa lang si Martin ng sinumulan niya ang kompanyang ito kaya nakakabilib na malaki at malago na ito ngayon.I never doubted him. I knew he’s something.Nakaalalay sa likuran ko si Kael at ‘yung dalawang nagbantay sa akin noong nakaraan sa club. May tinik na nabunot sa akin ng nakita at nalaman kong hindi sila tinanggal ni Kael.Nga lang, lalo lang nanlamig ang pakikitungo ng mga security personnel ko sa akin pero ayos na iyon. They still have their job and that alone is enough.N
The party's reception was in some renowned luxurious hotel I've never been before—except now. Bagong tayo kasi ito kaya di pa ako naka-check in o hindi pa pamilyar sa aking ang pasikot-sikot dito. Hindi pa iilang minutong pagdaan sa daang tinahak nila ay napadpad ako sa isang intersection."Shit," I whispered.Nawala ko sila at hindi ko alam kung saan silang diresiyon pumunta, sa kanan ba o kaliwa. Pinabalik-balik ko pa ang paningin ko sa magkabilang direksiyon bago tinahak ang kaliwa.Bahala na kung saan 'to papunta o kahit maligaw ako basta masundan ko lang sila!Mas binilisan ko ang paglalakad dahil baka mawala ko sila! Kuryuso pa naman ako kung sino iyong babae at ano ang kanilang pinag-uusapan.What if it's the 'Love' who always call him in his phone?O baka ‘yun ‘yung... no. I shook my head. It can’t be her
Paglabas namin ng parking lot ay aligaga ako at hindi mapakali. If it weren't for Kuya Leo's arms on my waist to keep me steady, hindi talaga ako makakalakad ng maayos. The shock from what I witnessed still lingers in my system. Kanina ko pa pinipigilan ang panginginig ng mga tuhod.I kept on running my hands through my hair and biting my lower lip. The cold wind sweep down my spine, making me shiver. Patingin-tingin ako sa balikat ko o kung hindi man ay sa paligid. I feel like someone is watching us.Masyadong tahimik ang parking lot at nagpadagdag lang iyon sa kaba ko. Pakiramdam ko ano mang oras ay bigla nalang may susulpot dito at pagbabarilin kami.But my worries about Kael outweighs the fear of the unknown. Gusto kong nasa tabi ko siya. Gusto kong nakikita ko siya para alam ko kung ayos lang ba siya o hindi. I want him within my eyesight.The scene a while ago play back in my mind.
Naungkat ako sa mga pag-iisip ng tumilapon ako pagilid ng biglang lumiko pakaliwa si Kuya Leo. I was immediately slammed back to my seat because of the seatbelt. I almost groan at the impact. Nabalik ako sa realidad.Gusto kong magmura dahil masyadong kalmado si Kuya Leo. Ganito ba talaga basta dating mga sundalo? They are so fucking calm! Or maybe they witness worse than this kaya parang wala lang sa kanila ito?Napakapit ako sa seatbelt ng muling lumiko ang sasakyan at wala na kami sa highway kundi nasa isang madilim na kalye. Iilang poste lang ang may ilaw kaya pahirapan ang pag-aninag sa daraanan namin. Nagsimulang tumahol ang mga aso sa biglang pagbulabog."Yes, Sir," sagot ni Kuya Leo sa kung ano man ang sinabi ni Kael sa kabilang linya.Nang muli kung ibinaling ang mga mata ko sa mga nakasunod sa amin ay napapitlag ako. Pilit binabangga pagilid ng van ang SUV. The crashing sound earned m
Tahimik akong nakatingin sa repleksiyon sa salamin. May lamlam sa mga mata ko at pagod na nakakubli. Maingay ang paligid dahil abala ang lahat sa pag-aayos sa mga isasalang na modelo.Tinapunan ko ng tingin si Dante na nasa isang sulok. Tahimik na minamatyagan ang paligid. Si Kuya Leo ay nasa labas ng backstage. Dumako ang tingin ko sa mga mata ni Ate Fatima na nag-aalala at kuryusong nakapermi sa akin.Nahahalata niyang balisa ako at minsan ay natutulala nalang. Wala siyang alam sa nangyari sa akin at wala akong balak na sabihin sa kanya.Ignorance is sometimes not only a bliss, but a safety, too. I don't want to drag her, or anyone, in this mess.Inaayusan ako ng make-up artist at hair stylist ko ngayon para sa gaganaping fashion show ng isang kilalang designer dito sa Berlin, Germany. I've said yes to this gig because I thought he'd be with me. Only to get disappointed.
"May problema ba?" untag ni Dante sa akin. Alerto ang kanyang morenong mukha at parang kahit anong oras ay handang sumabak sa panganib. I stared at him for a while, debating if I should tell him what I saw or not. "W-wala." I tried to smile to assure him. "Sigurado ka? Kung may nakita kang kahina-hinala ay dapat mong sabihin sa amin para malaman agad namin ang gagawin," Nangapa ako ng sasabihin habang lumikot ang mga mata. "Hindi uh- may nakita lang akong close friend na matagal ko ng di nakita," Tinitigan niya lang ako na parang nanunuri. "- nagulat at naexcite lang ako ng makita siya pero ibang tao naman pala. Akala ko siya," mabilis kong dugtong. He doesn't believe me. He wouldn't. Para siyang si Kael, he sees through me. I have a lame excuse and lying isn't just my forte. Kita sa mga matigas niyang titig na hindi siya naniniwala sa kahit isang salitang lumabas sa bibig ko. Inihanda ko na ang sarili sa pagsabi sa kanya ng totoo kaya naman nabigla ako ng tumango lang siya.