“Prinsesa, kailangan niyo na pong bilisan ang pagkilos dahil narito na po si Prinsipe Tristan!” nangangambang saad ni Mary sa akin.
“Bakit ba natatakot kayo riyan sa lalaking iyan? Hayaan mo siyang maghintay sa silid-aklatan,” ani ko sa kaniya.
“Eh, hindi niyo po kasi naiintindihan, Princess Sofia, kilala ang prinsepe sa pagka-istrikto nito. Kapag late kayo ay baka maparasuhan kayo,”saad niya ngunit napailing lamang ako.
“Hindi iyan, isusumbong ko siya sa reyna kapag pinarusahan niya ako,” nakabusangot kong saad sa kaniya. Napailing na lamang si Mary at napabuntong hininga.
“Bahala po kayo, basta binalaan ko na po kayo mahal na prinsesa,” saad niya. Napatingin naman ako sa aking repleksiyon sa salamin. Napangiti ako dahil kung tingnan ay napaka-sopistikada ko at hindi rin maikakaila na maganda ang hubog ng katawan ko.
“Sobrang ganda niyo po talaga, Princess Sofia. Hindi na ako magtat
Nanlalaki ang aking mga mata nang binigyan niya ako ng isang napaka kapal na libro. Kita ko ang pagngisi niya sa akin."A-ano ito?" tanong ko sa kaniya."Obviously, Princess Sofia, that's a book," saad niya sa akin."Aanhin ko ito?" Napahalakhak siya sa akin, kita ko naman ang dalawang kasama namin na lihim na natatawa. Napasimangot ako sa kanila."Malamang, babasahin mo," naiiling na saad ni Prince Tristan."Are you even serious? Babasahin ko lahat ng ito? Sobrang kapal kaya nito! Baka nga hindi ko matapos ito ng isang taon! Akala ko ba tuturuan mo ako? Makakarating sa reyna na hindi mo ko tinuturuan," seryosong saad ko sa kaniya. Napangisi lamang ito at tumingin doon sa lalaking kasama niya."Bryant, pakikuha nga ng pisara," utos ng prinsipe. Kaagad namang sinunod siya ng lalaki. Mayamaya lamang ay may dala-dala na itong malaking pisara."Masiyado ka naman atang excited, Princess Sofia," wika niya
Napahinga ako ng malalim at napahiga sa aking kama. I touch the bridge of my nose at hinilot-hilot ito.“Okay lang po ba kayo, mahal na prinsesa?” tanong ni Mary.“Okay lang, Mary. Mukhang kailangan kong mag-aral palagi ng Spanish language para sa gano’n ay hindi na matagalan ang pagkikita namin ng prinsipe. Sumasakit ang aking ulo dahil sa kawalang respeto niya sa akin,” walang lingong saad ko sa kaniya. Napapikit lamang ako ng mariin dahil sa pananakit ng aking ulo.“Sobrang lupit po talaga ng prinsipe kaya nagkakasundo sila ni Prinsesa Isabella. Ang totoo po niyan ay magkababata sila, akala ko nga magkasintahan ngunit sabi ng mga katulong dito, may gusto raw ang prinsesa sa kaniya ngunit ang prinsipe ay wala. Tanging nakababatang kapatid lamang ang turing ng prinsipe sa prinsesa,” saad niya sa akin na ikinalingon ko.“Gano’n ba? Mukhang mabait naman ang kapatid ko, mukha lang siyang maldita,”
Nasa harapan kami ng hapagkainan at kumakain kasama ang mga pinsan ko at ni Prinsesa Isabella. Narito rin si Prinsipe Tristan at John. Kanina lamang ay kinatok ako ni Mary para sabihing handa na ang pagkain, gusto ko sanang ihatid na lamang ang pagkain sa akin kwarto ngunit hindi pumayag si Prinsesa Isabella, dapat daw ay sabayan ko silang kumain para naman makilala ko ng lubusan ang mga pinsan namin. Hindi naman ako nag-atubiling um-oo dahil gusto ko ring maging ka-close ang iba kong pamilya.“Kumusta ang tulog mo. Princess Sofia? Nakatulog ka ba ng mahimbing?” tanong ng isa sa mga pinsan ko, rinig ko na ang pangalan niya ay Margarette.“Malamang maganda ang tulog niya dahil sa malambot na kama na hinihigaan niya, I doubt walang ganito sa dating pamumuhay niya,” panunuya ng isa pa. Napangiwi ako sa kanilang sinabi.“M-Mabuti naman ang tulog ko, medyo hindi ako mapakali dahil hindi pa ako sanay, baka na-ho-home sick lamang ako,&rdqu
“Princess Sofia, seryoso ka po bang sasama ka sa pamamasyal?” tanong ni Mary sa akin. Ngumiti ako sa kaniya at tumango.“Oo naman, bonding na rin namin ito ni Princess Isabella, ito na ang chance para maging close kami sa isa’t-isa,” ani ko sa aking servantes.“Ngunit tuso po ang prinsesa, baka kung ano po ang gawin niya sa iyo,” saad niya sa akin. Napahinga ako ng malalim at umiling lamang sa kaniya.“Naiintindihan ko na nag-aalala ka sa akin, Mary ngunit kailangan kong mag-take ng risk, isa pa kapatid ko siya alam kong wala siyang gagawin sa akin dahil ate niya ako,” wika ko sa kaniya.“Hayaan niyo po akong sumama sa iyo, prinsesa, gusto ko lamang pong makasiguro na ligtas kayo.”“Hindi na kailangan, Mary. Kaya ko na ang sarili ko, hindi ako mapapahamak, okay? Magtiwala ka sa akin,” ngiti kong saad sa kaniya. Hinawakan ko ang kaniyang kamay at tumingin sa mga mata niyan
Mabilis kaming nakarating sa dulo ng kagubatan. Halo-halo ang aking emosiyon dahil sa sobrang ganda ng tanawin na nakikita ko sa aking harapan. Kita mo nga talaga ang naglalakihang gusali at bahay sa harap. Siguro ay mas gaganda pa ito kapag gabi dahil sa mga ilaw na nanggaling sa kabahayan.“Ang ganda, hindi ba ate?” tanong niya sa akin habang nilalatag ang bastket at sapin sa sahig. Tinulungan ko naman agad siya sa kaniyang ginagawa at ngumiti ng malapad sa kaniya.“Grabe sobrang ganda talaga! Ngayon lang ako nakakita ng ganito kagandang tanawin. Siguro kapag gabi ay maganda rito, ano?" tanong ko sa kaniya."Of course, gusto mo magpagabi tayo?" ani niya. Natigilan ako sa sinabi niya at biglang napaisip. Gusto kong mag-oo pero baka hanapin kasi kami ng reyna."Baka hanapin tayo ng reyna, prinsesa. Hindi puwedeng magabihan tayo," wika ko sa kaniya ngunit ngumiti lamang ito ng napakatamis."Don't worry ate, hindi
“Don’t get offended ate ha, but anong balak mo? Bakit bumalik ka rito?” tanong niya sa akin. Napalingon ako sa kaniya, nakangiti itong nakatingin sa akin. I don’t know what I feel para bang ayaw niya akong narito sa palasyo. Napabuntong hininga ako at napangiti ng mapait. Maybe she didn’t like me here kaya nasasabi niya ito. Hindi ko maiwasang ma-offend pero hindi ko na lang iyon pinakita o pinahalata man lang sa kaniya.“Simula noong mawala sa akin ang nanay Lilet dahil sa atake sa puso, nawalan na ako ng pamilya. I lost my husband, my bestfriend and my mother. Sobrang sakit noon para sa akin na para bang gusto ko na lamang magpakamatay dahil sa lungkot at pag-iisa. Masakit mawalan ng pamilya para bang ang kalahating buhay mo ay nawala rin. Kaya nga noong nalaman kong hindi ko pala tunay na ina si Nanay Lileth at nalaman ko ang tunay kong pagkatao ay hindi na ako nagdalawang-isip na hanapin kayo. Maswerte na lamang ako dahil
Mag-aalas sais na rin ng gabi, puro kuwentuhan lang ang ginawa namin, tungkol sa mga experience lang naman noong bata pa kami. Nakuwento niyang marami pala siyang suitor noon at hanggang ngayon. Ako naman ay walang makuwento dahil kay Travis lang naman umiikot ang aking mundo noong dalaga pa ako. Ni isang lalaki ay walang nangangahas na lapitan ako dahil nakabakod palagi si Travis sa akin. Nakakainis nga kung alam ko lang na hihiwalayan at lolokohin niya ako ay hindi ko na siya sineryoso.Nang gumabi na ay agad na nagsi-ilawan ang mga kabahayan sa harapan namin. Namangha ako dahil sa naggagandahang ilaw roon, sobrang ganda na animo’y alitaptap na kumikinang-kinang.“Ang ganda!” namamanghang saad ko sa kaniya. Umihip ang malakas na hangin at tila ba sumasayaw ang mga puno dahil doon. Bigla ako nilamig kaya napayakap ako sa aking sarili.“Mukhang uulan pa ate, mas maiging umuwi na tayo baka maabutan pa tayo ng ulan,” saad ni Isabella
Prince Tristan’s POVKanina pa namin hinahanap ang dalawang kapatid. We had a hard time finding them, nilibot na namin ang palasyo ngunit wala pa rin. Natatakot na ang mga servants dahil ilang minute na lamang ay uuwi na reyna.Mayamaya ay humahangos na Isabella ang bumungad sa amin sa harap ng palasyo. Hindi ko alam kung saan siya nanggaling, sobrang dumi ng kaniyang suot na damit at parang pagod na pagod. Mayroon ding sugat ang kaniyang siko at tuhod.Ang problema wala si Princess Sofia.“Donde esta la Princesa Sofia?” I immediately asked her.“No se donde esta ella,” iling na sagot ni Isabella sa akin. Agad siyang yumakap sa aking ng mahigpit.“Tengo miedo,” naiiyak na saad niya sa akin.“Saan kayo pumunta?” tanong ko sa kaniya. Napalingon siya sa akin at napailing.“I don’t know, nasa loob la
Princess Dahlia SofiaNapabuntong hininga akong napatitig sa isang malaking salamin, tinitingnan ang aking repleksiyon. Napangiti ako nang makitang nasa likod ko ang isang pigurang nakangiti. Sobrang ganda nito sa suot niyang puting gown.“Kumusta ang aming Bride? Mukhang kinakabahan ka, ah,” ngiting wika nito sa akin na ikinailing ko.“Kaya nga eh. Para bang first time kong ikasal.” Napailing ako. Hinawakan niya ang aking braso at pinagpantay ang aming tingin.“Relax lang, Bestfriend, okay? This is your special day kaya enjoy-in mo. Sobrang ganda mo ngayon, kabog na kabog mo na ako,” natatawang saad ni Emery sa akin.Ilang linggo na ang nakalipas nang gumaling
Sinamahan ko muna palabas sina Dahlia at ang mga bata para makasigurong ligtas sila. Iyong mga babae naman ay binigyan namin ng tuwalya at kumot para kahit papaano ay matakpan ang kanilang katawang hubo’t-hubad.Nang makalabas sila ay siyang dating naman ng mga pulis at NBI. Mabilis akong bumalik doon sa bahay at hinanap si Emery. Rinig ko ang iyak sa di kalayuan kaya sinundan ko iyon.Nanlalaki ang aking mga matang makitang hinahalik-halikan ng isang lalaki ang babae. Nakapatong na ito ngunit may saplot pa naman ito. Mabilis kong hinila ang lalaking iyon palayo sa babae. Damn!Ang baboy at sama ng taong ito! Hindi ko napansing iba pala ang lalaking iyon. Akala ko si Mr. Ronaldo ngunit iba pala. Nakaramdam ako ng pagtutok sa aking ulo kaya agad akong huminto sa pagsuntok sa lalaki. 
TravisExcited akong pumunta sa bahay ng aking asawa na si Dahlia, ngayon kasi ang aming bonding time. Saturday ngayon at ngayon ang bonding time naming magpamilya. Sabi rin sa akin ni Dahlia ay may importanteng sasabihin siya sa akin. Hindi ko alam pero sobrang na-e-excite ako, siguro ay sasagutin na niya ako. Minsan lang mangarap lulubos-lubusin ko na.Kung tutuusin, gusto ko ngang sa iisang bahay na lamang kami ngunit ayaw ko namang pangunahan ang desisyon ng aking asawa. Hangga’t maari ay siya ang masusunod, baka kasi masamain niya ang pag-aaya ko sa kaniya na sa iisang bubong na lamang kaming tumira. Sabihin niyang masiyado akong excited, hindi pa naman nga niya ako sinasagot. Hangga’t maari ay careful ako sa aking sasabihin at gusto. Ayaw kong ma-turn off siya at makagawa ulit ng kasalanan o hindi kaaya-aya sa paningin niya. Ganiya
“Love, hinahanap ka ni Mommy, gusto ka raw makita, okay lang ba na kunin ko ang mga bata sa mansion at iuwi sa bahay? Daanan mo na lang sila since hinahanap ka naman ni Mommy, miss ka na raw kasi,” saad ni Travis sa kabilang linya. Kasalukuyan akong nasa trabaho nang mapatawag siya sa akin. Ilang araw na ang lumipas nang makarating kami sa Pilipinas.“Okay, may balita ka na ba kay Emery?” tanong ko sa kaniya. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya nang tanungin ko iyon.“Wala pa nga, love eh. Hindi ko rin siya ma-contact. Nag-aalala ako para sa kaniya at para sa kaniyang anak,” saad niya sa akin.Ilang araw na kasing hindi umuuwi si Emery sa kaniyang condo kaya as a friend ay nag-aalala rin kami sa kaniya. Inaasikaso na rin namin ang mga ebedinsiyang nakalap namin
Napahinga ako ng malalim at napangiti. Okay na kami nila Nanay at Isabella. Ayaw kong magtanim ng galit sa kanila dahil ako lamang ang ma-i-stress. Isa pa, mahal na mahal ko sila at sila na lamang ang aking pamilya kaya hindi ko rin naman sila matiis. Oo, nasaktan ako pero mas pina-mature ako ng panahon. Natuto akong magpatawad at intindihin ang mga tao sa paligid ko.Kanina ko pa hinahanap si Travis dahil kaninang umaga pa siya hindi nagpapakita sa akin. Nasaan na kaya ang asungot na iyon, kailangan ko rin siyang makausap para pag-uwi namin ay okay na kaming dalawa. Handa na akong harapin siya at handa na rin akong lumaban lalong-lalo na sa taong sumira sa aming dalawa.Nilibot ko na ang palasyo ngunit wala pa rin, napakunot ako ng noo nang makitang kausap pala ni Nanay si Travis. Bigla akong kinabahan, hindi ko inaasahang magkakakausap sila. Sana
“Mommy, uuwi na ba tayo sa Philippines? Sabi kasi ni Daddy, uuwi na po tayo,” malungkot na tanong ni Mathilda sa akin.“ Yes baby, uuwi na tayo dahil marami pang aasikasuhing work si Mommy roon sa Philippines. Doon na rin tayo maninirahan kasama si Daddy,” saad ko sa kanila. Hindi ko alam kung nasaan si Travis bigla na lang itong nawala sa kwarto ng kambal. Dito kasi siya natulog at ako naman ay dati kong kwarto.Naging matiwasay ang gabi ko dahil naging okay kami ni Tristan. Hindi ko nga alam kung bakit ang dali kong mapatawad ito. Siguro hindi pa ganoon kalala ang nararamdaman ko sa kaniya.“ Matthew, nakita mo ba ang Daddy mo?” tanong ko sa aking anak na kasalukuyang naglalaro sa kaniyang tablet.
Narito kami sa loob ng dining table kasama sina Travis, Tristan, Isabella, Nanay at ang magulang ni Tristan. Natatawa na lamang ako sa sobra kong kaplastikan. Hindi ko alam kung paano ko nga ba nagawang ngumiti at makihalubilo sa kanila gayong nasasaktan ako. Awkward din ang mukha ni Isabella, ni hindi ito makatingin sa akin.“Anak, bakit hindi mo sinabi sa amin na uuwi ka?” tanong ni Nanay sa akin kaya napalingon ako.“I want to surprise you all, pero ako pala ang na-surprise,” natatawang saad ko sa kaniya. Alam kong nakakaintindi ng Tagalog ang mga magulang ni Tristan dahil ang alam ko, nanirahan daw ang ina nito sa Pilipinas ng ilang taon. Hindi man lang sila natawa sa aking sinabi kaya napa-ubo ako.“ The wedding is on Sunday, are you going to attend, Princess Sofi
Nang makarating kami sa Spain ay agad kaming pumara ng taxi, kaagad akong nagsuot ng cap at sunglass baka kasi ay may makakilala sa akin. Nang makapasok kami ay agad na nagdadada si Mathilda napailing na lamang ako dahil sa katabilan niya. Hindi ko nga alam kung kanino ito nagmana, hindi naman kami ni Travis madaldal. "Mommy, can we tell to Abuela and Tita Isabella that we are already here in Spain?" tanong ni Mathilda sa akin na ikinailing ko naman. "No, honey. We will surprise your Abuela, you want that, right? You like surprises.".Napatango ito sa akin at pumalakpak. "I can't wait to finally introduce my Daddy to them, right 'Tus?" tanong ni Mathilda sa kaniyang kapatid . Tumango lamang ito sa kaniya as a sign of agreement. Palagi na lamang tango ng tango si Matthew sa kaniyang kapatid. Nakakatawa rin minsan itong anak ko. Palaging ini-spoil ang kaniyang kapatid na babae, kahit siguro hindi gusto niya ay gagawin pa rin nito hindi lang ma-
Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa isip ko ang sinabi sa akin ni Travis. Kasal pa raw kaming dalawa? Pinagloloko niya lang ba ako o ano? Nakakainis din minsan itong lalaking ito, dahil tinatanong ko siya hindi naman nasagot. Sabi niya pag-uwi na lang daw namin sa Pilipinas pag-usapan. Kating-kati na nga akong malaman kung bakit hanggang ngayon ay kasal pa kaming dalawa. Akala ko ba malaya na ako sa kaniya? Hindi pa pala. Mapapamura ka na lang talaga sa inis. Kung hindi lang kami nasa loob ng eroplano ay kanina ko pa siya sinagawan.“Mas mabuting matulog ka na muna, ipagpahinga mo na muna iyang isip mo.”Napalingon ako sa kaniya at inarapan siya. “Hindi ako makatulog, kasalanan mo ito! Paano kasing kasal pa tayo? Pinagloloko mo na naman ba a