Chapter One

CHAPTER ONE

THIRD PERSON's POINT of VIEW

"D-mn it! Where is my secretary?" sigaw ni Aldrich saka hinawi lahat ng mga papeles dahilan para mahulog ang mga ito sa sahig.

Padabog na tumayo ang binata at halos magkasalubong ang mga kilay na lumabas sa kanyang opisina. Saktong pagkabukas niya sa tinted glass door, sumalubong sa kanya ang dati niyang sekretarya na si Gino na ngayo'y isa nang Chief Human Resources Officer ng kanyang kompanya.

"Anong oras na? Bakit wala pa din hanggang ngayon ang sekretarya ko?" reklamo niya at napakamot na lamang ng ulo si Gino na para bang nag-aalinlangang sabihin kung nasaan ang sekretarya ng kanyang boss. "Call her now! Tell her na kapag hindi pa din siya dumating within—"

"Nagresign na po siya, boss." putol ni Gino.

Mas lalong napakunot si Aldrich dahil sa kanyang narinig. "Seriously? Without my permission?" nakangising tanong nito.

Nilagpasan niya si Gino at nagpatuloy ng lakad papunta sa Sales Department office. Napailing na lang ang dati niyang sekretarya habang nakabuntot sa kanya. Kahit siya mismo'y hindi na magtataka kung bakit ang bilis magsi-alisan ng mga nagdaang sekretarya ni Aldrich.

Sa katunayan, pagkatapos mag-resign ni Gino bilang sekretarya ni Aldrich at na-promote bilang Chief Human Resources Officer, umabot kaagad  sa labinwalong katao ang nanilbihan kay Aldrich bilang sekretarya at mahigit isang buwan lang ang tumatagal. Pagkatapos ng isang buwan, isang resignation letter na naman ang natanggap nila. Masyadong mahirap pakisamahan ang ugali ni Aldrich at si Gino lang ang nakakatiis sa ugali niya sa loob ng walong taon.

"What the hell were you all doing?" sigaw ni Aldrich sa kanyang mga empleyado nang makapasok siya sa Sales Department office at nadatnang may mga sariling mundo ang mga tao at hindi ginagawa ang trabaho.

Halos mataranta naman ang lahat at mabilis na nagsibalikan sa kanya-kanyang desk  at nagkunwaring abala sa trabaho.

"Your every minute here was being paid by the company and here y'all, doing chitchat during office hours. Where's your proposal as you'd collaborated with marketing teams? Kahapon ko pa hinihingi 'yon." pagalit nitong asik. Naghintay ito ng ilang saglit para sagutin siya ngunit wala siyang may natanggap na sagot galing sa kanyang mga empleyado. "I am giving you until this day. If you guys won't be able to submit your proposal before five in the afternoon, I am sorry to tell you but I need to remove useless workers inside my corp." pagtatapos niya sa usapan saka lumabas at iniwang natataranta ang mga nasa sales department. 

Napakibit na lamang si Gino sa inasta ng kanyang boss habang nakabuntot parin sa likuran nito. "Baka bukas may panibagong secretary ka na naman. As of now, ini-interview ngayon lahat ng mga applicants na posibleng maging secretary niyo—"

"Let me do the interview." 

"H-Huh?" naguguluhang bulalas ni Gino.

Hindi na sumagot pa si Aldrich at dumiretso lang sa interview room kung saan ginaganap ang interview para sa mga bagong aplikante. Kung papalarin, baka isa dito ang papalit bilang bagong sekretarya niya. 

"Get out," walang ganang utos ni Aldrich sa dalawang human resources specialists na nasa kalagitnaan ng pag-iinterview.

Hindi na nakaangal ang dalawa at sinunod na lang ang kanilang boss. Pagkalabas ng dalawang HR, si Aldrich na ang pumalit ng upo sa kaninang pwesto nila.

"How long will you stay in my company?" diretsang tanong niya.

Ginawaran siya ng aplikante ng isang malapad na ngiti bago sumagot. "As long as your company needs me." 

Napakunot na lamang ang noo ni Aldrich dahil nayayabangan siya sa aplikanteng nasa kanyang harapan. "The company don't need you and I don't need you as well... NEXT!" seryosong sambit niya.

"But sir—"

"Get out!" 

Napairap pa ang babae bago tuluyang nagpasyang lumabas. Inirapan din nito si Gino na naghihintay sa may pinto at padabog na isinara ang pinto ng interview room.

"Nasaan na ang kasunod?" tanong ni Aldrich kay Gino.

"Sabihin mo pakibilisan dahil may meeting pa 'ko." dagdag pa niya.

"Pang-huli na yata 'yon." sagot ng dati niyang sekretarya at naglakad palapit sa kanya. "Thirty two applicants lang lahat at 'yon na ang pang-huli." 

"What?"

Napakamot si Gino sa batok at umupo sa upuan ng mga aplikante. "Ikaw kasi boss, masyadong mapili. Alam mo naman kung gaano kahirap mag-apply dito sa 'InLine' at ang ma-interview dito mismo sa loob ay isang big break na para sa isang aplicant." nakangiwing pahayag ni Gino.

"It's because of their incompetence. Halata namang hindi magtatagal ang mga 'yon and it's a waste of time if we are going to hire them." rason ng binata. Balak pa sanang sumagot ni Gino nang makarinig sila ng magkasunod na katok sa pinto. "Come in."

Bumukas ang pinto at bumungad sa kanila ang isang panibagong babae na may hawak na puting folder at naglalakad palapit sa kanilang kinaroroonan.

"Good morning po." bati ng babae

"Sa labas na lang ako maghihintay," paalam ni Gino saka tumayo at naglakad palabas.

Nakangiting ibinigay ng babae ang puting folder kay Aldrich at inabot naman ito ng binata. Tinitigan nitong mabuti ang nakapaloob sa folder. Nang matapos siya sa pagbabasa, muli siyang bumaling sa babae at bahagya nagtaka nang makitang nakatayo pa din ito. 

"There's a chair over there. Wala kang balak umupo?" tanong nito pero nakakunot pa din ang noo.

"Thank you po," masaya nitong sagot sabay upo sa upuang tinutukoy ni Aldrich. "Sabi kasi sakin ng kaibigan ko kagabi, huwag daw akong uupo during interview hangga't hindi sinasabi ng recruiter na—"

"Mukha ba akong recruiter?" hindi maipinta ang hitsura ng binata dahil sa maling bintang sa kanya.

"Kung hindi kayo recruiter, ibig sabihin isa kayong janitor? Masyado naman po kayong gwapo para maging—"

"GET OUT! DON'T SHOW ME YOUR FACE EVER AGAIN!" sigaw ni Aldrich at inis na itinapon sa aplikante ang puting folder. Tumayo ito at malalaki ang hakbang palapit sa pinto.

"Hala ka," mabilis na pinulot ng babae ang kanyang folder sa sahig at hinabol si Aldrich na papalabas.

"Teka lang sir, e sa hindi ako prepared sa itatanong niyo. Ini-expect ko kasi na tell me about yourself ang unang itatanong niyo sakin. Malay ko ba na isa palang janitor ang mag-iinterview sakin—"

Napahinto si Aldrich at lumingon sa babae "ENOUGH! I DON'T WANT TO HEAR YOUR F-CKING VOICE!" puno ng diin na putol sa kanya ng binata at muling nagpatuloy sa paglalakad.

Nagpupumilit pa din ang babae at sinusundan ang malalaking hakbang ni Aldrich. "Ang daya niyo naman e. Ang laki ng ginastos ko para lang makapunta dito for interview tapos hindi niyo man lang ako iinterviewhin?" reklamo pa nito.

Pagkalabas nila sa interview room, nagtatakang napatingin sa kanila si Gino at sinundan na lang din ang boss niya.

"May problema ba, boss?" takang tanong ni Gino.

Napabaling sa kanya ang babae at maya-maya bigla na lang nito hinawakan sa magkabilang balikat si Gino dahilan para mapahinto ito sa paglalakad. "Sir, tulungan niyo naman ako. Ayaw akong interviewhin ng recruiter niyong janitor." parang batang nagsusumbong sa magulang ang tono ng boses ng babae, nagawa pa nitong ituro si Aldrich at natawa na lamang si Gino sa sinabi niya.

"Bakit? Anong ginawa mo sa loob at ayaw kang interviewhin ng recruiter naming janitor?" gustuhin man ni Gino na humagapak sa tawa, kaso pinipigilan nito ang kanyang sarili.

"Wala naman pong mali sa ginawa ko. Umupo lang ako sa loob tapos—"

"Teka, teka. Gusto mo ba talagang mag-trabaho dito?" pigil sa kanya ni Gino.

"Opo." tila nagniningning ang mga matang sagot ng babae.

"Paano kung kagaya ng janitor na 'yon ang ugali ng magiging boss mo? Magta-trabaho ka pa din ba dito?" muling tanong nito.

"Bakit? Anong meron sa ugali ng recruiter na janitor niyo?" nagtatakang patanong pabalik ng babae.

"What's your name?"

"Akira Salazar po."

Ngumisi ng lapad si Gino bago sumagot. "Okay, you're hired. Go back here tomorrow at exactly seven in the morning para magsimula sa trabaho mo. Goodluck." tinapik nito ang balikat ni Akira saka umalis.

Kahit na nagtataka ay napatalon na lang si Akira sa saya dahil sa wakas ay magkakaroon na siya ng trabaho.