Kabanata 2

Quits

"Ayos ka lang ba, Sandy?" Tanong sa akin ng bestfriend kong si Kimberly.

Unang araw ng klase namin ngayon. Graduating students na kami pareho sa kursong Psychology. Kung bakit kinuha ko ang kursong 'to ay hindi ko alam. Suhestiyon lang ito ni kuya Dmitri noon dahil hindi ko alam ang gusto kong kurso nang makapagtapos ako ng highschool.

Nginudngod ko ang ulo ko sa desk, inaantok pa talaga ako. Isa pa, hindi na natahimik ang buhay ko.

"Sandy, uy!" Sinundot niya ang baywang ko dahilan para mapaayos ako ng upo.

Kamuntikan ko na siyang mahampas sa ginawa niya kung hindi lang talaga mala-anghel at hindi makabasag-pinggan ang kaibigan kong 'to.

"Kim!"

"E, ano bang nangyayari sa iyo?"

She is just so clueless at mahahalata iyon sa emosyon ng mukha niya. Ang inosente niya ring tingnan. Idagdag pa ang eyeglasses niya at mahabang itim na buhok. Para siyang isang bida sa mga nababasa kong japanese manga noon.

"Inaantok lang ako," humikab pa ako at nag-unat ng braso, "Kim, try mo na  magcontact lens. Ang ganda mo kaya lang 'yung pormahan mo pang 90's."

"Mas comfortable ako sa eyeglasses." aniya at in-adjust ang suot na salamin para sa mga mata.

Napangiwi na lamang ako. Kaya hindi nagka-kaboyfriend. Kung anong  kina-liberated ng kambal at kuya niya, siya namang kina-weird at inosente nito.

Bumalik ang isip ko sa kanina ko pang pino-problema. Nag-iinit na ang ulo ko sa mga nangyayari. Masyado na talagang sumusobra si Grandpa para gawin ang set up na 'yon sa akin!

Hindi pa rin ako makapaniwala na ikakasal na ako sa isang araw.

Fixed marriage. Damn it!

Parang sasabog ang buong kalamnan ko habang iniisip na ikakasal na nga ako. At sa Enrique pa na 'yon na salbahe't may pagkamanyak! Grandpa must be nuts to came up with this kind of plan! Sabi ko na nga ba't may kapalit ang pagkawala ng galit niya sa akin!

He's using me to grow his business. Is this some kind of a punishment? Pinapahirapan niya ba ako dahil ako ang sinisisi niya sa pagkawala ng mga magulang ko? Tingin niya ba ay wala akong pakiramdam? Na hindi ako nasasaktan sa pagmamalupit niya at pagkakait ng katiting na pagkalinga't pagmamahal?

This is just so unfair and absurd!

Sumasakit ang ulo ko sa dami ng problema. Ni hindi nga pumasok sa isip ko ang mga leksyon ng mga professors sa buong araw na 'to. Idamay pa na 'tong kaibigan kong si Kimberly ay kwento nang kwento tungkol sa Hero Jun Montesilva na 'yon— isa sa mga kinamumuhian kong lalaki sa campus. I don't know what she's up to, pero ang mapalapit siya sa lalaking 'yon ang huli kong gusto mangyari. That man is a Casanova.

Nang maghiwalay kami ni Kimberly matapos ang lahat ng klase para sa araw na 'to ay umuwi na ako agad dahil tinawagan ako ni kuya Dmitri at sinabing nakauwi na raw siya. Gusto kong malaman kung anong mga plano ni Grandpa.

"Cassandra, you are well informed that Mr. Chua is one of our biggest investors, right?" maingat na tanong ni kuya habang nasa veranda kami.

"O, ngayon?"

Hindi ko naman alam kung paano tumatakbo ang business namin. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan maging kasangkapan ako para palaguin ito. I just want to have my own life. Iyong hindi kino-kontrol ni Grandpa.

"He threatened Grandpa that he'd pull out all his investment in our company unless you marry his son, Enrique." maingat na sabi ng pinsan ko.

Halos mapamura ako sa narinig ko. Nababaliw na ba ang matandang 'yon? Ano bang gusto nilang mag-ama sa akin? Hindi pa ba sapat na binastos ako ng Enrique na 'yon at gusto pang itali ako sa kanya?

"At pumayag si Grandpa sa gano’n? Ano 'to binubugaw niya na ako? Gano'n ba siya kagalit sa akin, kuya?"

Napamasahe sa sintido si kuya Dmitri. Halatang nahihirapan din sa sitwasyon ko. Mabilis ang pagtaas-baba ng dibdib ko dahil hindi ako makahinga sa mga nangyayari sa akin ngayon. I am on the verge of crying as I imagined what would happen in my life once I am married to that bastard.

Parang gusto kong sugurin iyong Enrique na 'yon! Gusto ko siyang suntuk-suntukin para naman maibsan ang nararamdaman kong pagkamuhi.

"Cassandra, hindi ko alam kung anong nasa isip ng Grandpa. I tried to talk to him. Nothing happened,” he sighed in defeat. Nagpamulsa pa ito, "I don't want you to marry that trash either. I'll help you out whatever it takes."

Hindi ako nakatulog nang gabing 'yon. I am very consumed of my hatred and disgust. Nalaman ko pa na inagad nila ang paghahanda para sa kasal na 'yon. May damit na akong susuotin at talagang preparado na ang lahat— maliban sa akin na hindi matanggap ang nangyayari.

Gusto ko na lamang lumayas at magpakalayo-layo. Gusto kong magpalit ng pangalan para hindi nila ako mahanap! Gusto kong magtago sa isang lugar na hindi nila alam. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at nag-isip nang mabuti.

I don't really know.

Kinabukasan ay wala ako sa wisyo at balisa. Kahit na gano'n ay umarte akong ayos lang ako sa harap ng bestfriend ko. Gustung-gusto kong sabihin sa kanya na ang laki ng problema ko ngayon pero ayaw ko naman siyang madamay. Lulutasin ko 'tong mag-isa.

"Huy, okay ka lang?" Tanong ko kay Kimberly habang naglalakad kami.

Katatapos lang ng komosyon kanina sa soccer field kung saan nagwala si Shamielle; isang dating kaibigan, nang dahil kay Hero. Ito namang bestfriend ko ay hindi na makausap matapos ang insidenteng iyon.

Napapansin ko na parang interesado talaga siya kay Hero. Lahat nang sinasabi kong masama patungkol sa lalaking iyon ay kinokontra niya.

"Mauna ka na, Sandy. Maaga pa naman. May gagawin lang ako."

Napakunot ang aking noo. She's really up to something. I can feel it.

"What is it? Naku, Kimberly! Don't tell me susundan mo ang lalaking iyon? Nakita mo naman kung paano niya pinaiyak si Shamielle! Itigil mo na iyang iniisip mo!" saad ko, hindi maiwasan ang mag-alala sa mga balak niyang gawin.

"It's not what you think... Hindi ko siya susundan, okay?"

Hindi ako kumbinsido. Naningkit ang mga mata ko dahil halata sa mga mata niya ang pagsisinungaling.

"Kung anuman iyang binabalak mo, pwes mag-isip isip ka pa, Kimberly. Huwag ka masyadong magpakabayani," hindi ko naiwasan ang bumuntong hininga. "Anyway, magkita na lang tayo sa classroom. Pupunta muna ako sa restroom."

Tumango lamang ito at pagkatapos ay umalis na. Sumimangot ako at nagpatuloy na lamang sa paglalakad.

Paliko na 'ko papuntang building namin nang mabunggo ako ng isang nagmamadaling lalaki dahilan para malaglag ang dala kong shoulder bag.

"Ano ba 'yan!" Inis na inis kong sabi sa lalaki. I know I should not be this grumpy early in the morning but I can’t really help it. I am just really hopeless and stressed because of my endless issues with my grandfather.

"Can you look at your way?" Reklamo nito at pinulot ang shoulder bag ko.

Uminit ang ulo ko sa sinabi ng lalaki. Tumitig ako nang masama sa kanya. Animo'y papel ang kulay nito at ang tsinito't itim na mga mata ay nakatitig sa akin. Ang makapal niyang mga kilay ay nakakunot at ang mapupulang labi ay nakatikom sa manipis na linya.

He's a gorgeous guy though...

Inalis ko ang huling nasabi ng aking isip. Gwapo nga pero ang sama naman ng ugali! Kung hindi ako nagkakamali ay ito ang bestfriend no'ng Hero Montesilva. Hindi ko nga lang alam kung ano ang pangalan ng isang 'to.

Inagaw ko ang bag ko sa kamay niya, "At kasalanan ko pa? Ikaw 'tong nagmamadali hindi ba?"

The nerve of this guy!

"You should’ve moved away!”

Nalaglag ang panga ko nang umirap ito pagkatapos ay nilagpasan lamang ako. Aba at napakaantipatiko!

"Bwisit!" sigaw ko sa inis.

Hindi man lang nag-sorry? Wala ring manners kagaya ng kaibigan niya!

Napansin ko na napatingin sa akin ang mga estudyanteng naglalakad sa paligid ko. Nahiya akong bigla. I bit my lower lip and just kept it all in. Kinontrol ko ang emosyon ko at mabilis na pumasok sa Psychology building.

Tamad na tamad ako habang nakikinig sa lecture ng professor ko. Ang boring ng discussion dahilan para lumipad ang isip ko.

Naisip ko lang. Paano kung makasal na nga ako? Would they allow me to continue my studies? I imagined myself as a slave of that guy Enrique. No fucking way! Inalis ko agad iyon sa isipan ko. I won't let that guy manipulate me, too.

Nakaramdam ako nang pagkaantok pagkatapos nang mahigit isang oras. Patuloy pa rin sa pagle-lecture ang matandang professor sa harapan. Seriously, I am not getting a good sleep in the past few nights. Napahikab ako at napabaling sa upuan ni Kimberly.

Ang babaeng 'yon, nasaan na kaya siya? Nag-uumpisa pa lang ang first semester 'tapos ay nagka-cutting class na siya. Naisip ko na baka nga tinuloy niya ang mga hindi ko nagugustuhang naiisip niya. Hindi talaga siya nakikinig sa akin... Hero is hopeless!

Tinaas ko ang kaliwang kamay dahilan para huminto sa pagdi-discuss ang professor ko. Ano nga ulit ang pangalan nito?

"Yes, Miss Lim?" Tanong niya sa akin at in-adjust ang suot na eyeglasses.

"May I excuse myself, Sir? I feel so dizzy," hinawakan ko ang ulo ko at nagkunwaring nahihilo, "I'll just go to the clinic to get a medicine."

"Go ahead." Tumikhim ito at nagpatuloy sa pagdi-discuss.

Napangiti ako nang palihim habang naglalakad palabas ng classroom.

Nakatakas ka rin, Cassandra!

I know I shouldn't do this, alright? Ngunit hindi ko na talaga kaya ang antok at stress ko. Mabilis akong naglakad papuntang cafeteria para kumain ng pasta at magkape na rin.

Kahit dito ay wala si Kimberly. Saan ba nagsuot ang babaeng 'yon? Binalewala ko muna ang isiping iyon at nagsimulang kainin ang pasta na binili.

Pagkatapos kong kumain ay naglibot-libot lamang ako sa campus para makapaglibang. May mga varsity players na naglalaro ng basketball sa gym at may naglalaro rin ng soccer sa field kahit mataas ang sikat ng araw. Kung saan saan na 'ko nakarating pero ni anino ni Kimberly ay hindi ko nakita.

Dumaan rin ako sa library pero iilan lang ang tao roon. Wala pa rin si Kimberly. Napakamot ako sa ulo dahil hindi ko siya makita. Lumabas kaya siya ng campus? I sent her a text message because she’s making me worry. She's not like this at all. I am really thinking that she's up to something reason why she ghosted me today... Naglakad-lakad pa ako hanggang sa naramdaman ko na kailangan kong magbanyo.

Nagpunta ako sa pinakamalapit na restroom sa building na nalakaran ko. Hindi ko na namalayan na nakarating na ako sa building ng College of Business Administration. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at tama nga ang hinala ko na walang tao. May kumalat na balita noon na may pagka-haunted daw ang restroom na 'to kaya walang nagtatangkang magbanyo rito. Bigla tuloy akong nakaramdan ng takot.

Pero naiihi na 'ko! Ghosts will not save my ass kung maihi ako sa uniform ko!

Mula rito ay natatanaw ko ang building namin. Masyadong malayo. Baka maihi ako sa kalagitnaan ng paglalakad. I swallowed hard.

Huminga muna ako nang malalim bago pumasok na sa loob. Hindi ko na inintindi ang mga sabi-sabi patungkol sa restroom.

Walo ang cubicle sa loob. Tahimik kong nilakad ang unang cubicle at pinasok iyon. Panay ang dasal ko na sana wala akong maramdaman; na walang nakakatakot na mangyari habang naroon ako. Saglit akong na-guilty sa ginawa ko kanina. Sana ay hindi na ako tumakas sa klase!

Uupo palang ako sa toilet nang biglang tumaas ang balahibo ko dahil may narinig akong iyak. Mabilis kong inayos ang sarili ko at ginawa ang dapat para makalabas ng cubicle.

"Ahhhh..."

Kumunot ang noo ko. What's that? Hindi na iyak ang narinig ko. Dahan-dahan akong lumabas ng cubicle.

"Hmmn..." and that's like a moan.

Kinilabutan ako sa narinig.

Tumingin ako sa pinakadulong cubicle. Doon nang-gagaling ang ingay. Matatakot na sana ako pero napansin ko na parang hindi nga ako mag-isa rito.

May anino rin akong nakikita sa ilalim ng cubicle, pagkukumpirma na tama ang hinala ko.

"Ahhh... Sky, please... Oh my... Ahhh..."

Lumapit ako roon. Lumaki ang mga mata ko nang mapagtanto kung ano ang nangyayari sa dulong cubicle.

Oh, my goodness! Pakiramdam ko ay namula ang mga pisngi ko... I felt the cringe running through my entire system.

"Sssh... Wait, sweety." the guy said huskily.

"Please, Sky! Can you just do it? Please... Ahhh... Ohh... My god..."

Halos magdugo ang tainga ko sa ingay ng babae na punong puno ng makamundong pagnanasa. Talagang dito pa nila ginagawa 'yon? Sa mismong school? Wala silang panghotel?

"Oh my... I-I'm... Skylus..."

I shook my head in disbelief and embarrassment. Hindi ba sila natatakot na baka may pumasok dito at malaman ang ginagawa nila? Ngumiwi ako sa pagkadismaya.

Aalis na lang sana ako ngunit nakakita ako ng ipis sa sahig. Bigla na lamang akong napangiti at napatingin sa dulong cubicle.

Hindi ako takot sa ipis. Hinawakan ko iyon at dahan-dahang lumapit sa dulong cubicle. Pinipigil ko ang pagbungisngis. Hinagis ko iyon sa taas papasok sa loob kung nasaan sila at mabilis pumunta ng pinto.

"Oh my god! Cockroach!" Tili ng babae hanggang sa nagsimula na ang pagkalabog  do’n sa dulong cubicle.

"Fuck! Saan galing 'yan?" Ilang mura pa ang pinakawalan ng lalaki habang nagkakagulo sila sa loob.

Lumabas agad ako ng restroom at pinakawalan ang matinding pagtawa.

Mabuti nga sa kanila!

"Serves you right! Making out in school, huh?" Sigaw ko mula sa labas at saka tumakbo nang mabilis para makaalis sa lugar na 'yon.

Nang sa tingin ko ay malayo na ako ay nilingon ko ang pinanggalingan ko. I saw the same guy I had an encounter with earlier. He just went out of the restroom.

Hindi ako makapaniwala na wala siyang pangbayad ng hotel. Hooking up inside the cubicle to sustain his needs, huh? Mabuti nga sa kanila! Nagdidiwang ang damdamin ko sa pag-iisip na hindi sila nakatapos sa ginagawa nila roon sa restroom.

So, we're quits. I smiled devilishly.