Alice
“Kung hindi ka kumportable sa tanong ko, maaari mong hindi sagutin,” sabi ko at sinusubukang maging kaaya-aya.
Ngumiti rin sa akin si Zaiden, at mukhang nagtataka.
"Hindi ako sigurado kung may alam ka ba, pero nawala sa akin ang aking ama 15 na taon na ang nakakalipas dahil sa isang were-war. Maraming tao ang kasangkot dito. Karamihan sa kanila ay patay na ngayon. Pero nangyari ang digmaan dahil sa akin. Hindi ako tumigil na sisihin ang sarili ko sa nangyari., huminto muna ako.
"Sa palagay ko ang dami ko ng sinasabi, ibig kong sabihin ay… wala ka man lang bang nararamdamang sama ng loob kay Lucian sa pagpatay niya sa mga magulang mo?" mabilis kong sabi sabay buntong-hininga.
“May mga bagay na hindi mo maiiwasan, kinalaban nila ang pack. Pinarusahan sila at maswerte na lamang ako dahil binuhay ako. Hindi lahat ng Alpha ay napakabait para hayaang m
Olivia Tumingin ako sa may bintana, wala akong ideya kung anong gagawin ko sa babae na nandito sa kwarto. Nang buksan ko ang mga mata ko sa kakaibang silid na ito, napagtanto ko na napadpad ako sa isang lugar na tinitirahan ng parehong lamang na mga nilalang sa dating pinaggalingan ko.Agad akong nag-panic, iniisip na isa na naman itong panibagong eksperimento, nang lumaon ay naisip ko na ang mga nilalang na ito ay tila hindi ako pagmamalupitan o sasaktan. Ang katotohanang makita na ang mga nilalang na ito ay mayroong ding ospital ay nakakalito. Gayunpaman, wala na akong hindi dapat ikagulat.Nag-alinlangan pa ako, kung dapat ba akong magtiwala sa mga taong ito o hindi.Ang babaeng ito, na katulad nila ay mukhang masiyahin at kalmado. Hindi siya inabuso tulad ko. Nagpakita siya ng nakakakalmang presensya na nagpatahimik sa mga kakila-kilabot na pinagdaanan ko. Masarap sa pakiramdam ang pakikip
ALICETinitingnan ko ang mga dismayadong mukha ng ilang kabataan pagkatapos kong ihatid ang malungkot na balita na hindi nila magagawa ni isa ang mga bagay na kanilang pinlano."Kahit man lang pack run?" tanong ng isa sa mga babae, habang nakasimangot na nakatingin kay Zaiden.“Eh ang pack barbeque? Hindi natin pwedeng hindi ituloy iyon?” sabi naman ng isa pa.Npairap ako at napamura ng tahimik dahil sa pag-iwan sa akin ni Eliza sa mga malalanding nga kabataang mga ‘to.“Hindi ako sigurado tungkol diyan. Pero aalamin ko sa Alpha. Ngayon, bumalik na kayo sa pagsasanay.”Nang maging abala na ang mga bta sa pakikipaglaban sa isa’t isa. May panahon na akong mamili. Maaari kong bisitahin si Olivia at tingnan kung kumusta na siya o tingnan ang tungkol sa propesiya sa library ng pack. Hindi ako sigurado kung ano a
LUCIAN"Nakatanggap kami ng ilang mga ulat mula sa ilang pack, na inatake. Kamakailan lamang ay naghiwa-hiwalay ang mga ito sa mga komunidad,” sabi ni Rick, na may malungkot na mukha.Ilang mga pack ang humiwalay sa loob ng maraming taon. Ilang mga grupo ng wolf sa labas ang huminto nang makipag-ugnayan, kabilang ang mga pakikibahagi sa mga negosyo, o ang simpleng pagpasa ng impormasyon. Ang kanilang mga Alpha ay hindi sumipot sa mga pulong ng konseho at ang kanilang mga lupain ay ipinagbawal ang sinumang wolf na pumasok. Nakasama lang namin sila noong nagkaroon sa kanila ng matinding pag-atake. Tulad nang nakaharap namin ilang buwan na ang nakalipas.“Gaano kasama ito?” tanong ko at hinaplos ang noo ko.“Hindi ganon kasama, gayunpaman nagawa nilang pagsamantalahan ang ilang mga babaeng beta.”Tumigas ang aking kamao, at nasira ang b
Hinihimas at nilalapa ni Lucian ang dibdib ko habang ang katawan ko naman ay pumipintig. Hindi niya hinahayaang mangailan ang kabilang utong ng dibdib ko, agad niyang inilipat ang bibig niya dito habang dahan-dahan itong kinakagat at pinipisil niya naman ang kabila.“Tumingin ka sa akin,” buong-buo ang boses niya at puno ng pagnanasa.Itinungo ko ang mata ko sa kanya. Bumaba ang kamay niya, mula sa pagitan ng labi ko at sinimulang himasin ang pagkababae ko. Masakit sa pakiramdam, ngunit habang umiikot at hinahaplos nito ang ari ko, ang aking katawan ay sumasabog, ang bawat cell sa loob ko ay sumisigaw ng kasiyahan. Nanginginig ang katawan ko habang patuloy siya sa paghaplos dito. Ramdam ko na naman ang sarili kong bumibigay. Sumisigaw ako at sigurado akong naririnig ito sa labas, pero wala akong pakialam.Sa wakas, bumagal ang kanyang mga hagod at hinayaan niya akong huminga. Hingal na hingal ako sa mga bisig niya at masay
Olivia“Hi!” Sabi sa akin ng matangkad, blonde, at napakagwapong lalaki, habang nakaupo sa tapat ko."Hindi ka niya sasaktan," pagpapanatag sa akin ni Alice.Ang may berdeng mga mata na guwapong lalaki ito ay malamang ay ang Alpha, kita sa kanya na malakas siya. At halatang may relasyon ang dalawa dahil sa kung paano nila titigan ang isa’t-isa.“Tapos na ang palabas, bumalik na kayong lahat sa trabaho!” utos ng kanilang Alpha at kahalusan ang lahat sa kanila ay agad na gumalaw. Napakatindi ng pagtibok ng puso ko, hindi ko kayang maatim na makita ang mga lalaki pero si Zaiden, hindi naman siya nakakatakot. Mukha naman siyang mabait, katulad ng iba dito.‘Ano bang problema sa akin? Bakit ba masyado akong kinakabahan sa mga lalaking ito?’ sigaw ko sa aking isipan.“Hi!” sagot ko sa kanya.&
AliceNapagtanto kong hindi pa talaga ako nakapasok sa bahay ni Samantha. Mainam itong pinalamutian nang ilang mga artifact na mukhang 100 na taon na ang mga gulang. Para kang nakapasok sa “Ripley's Believe It or Not Museum” nang walang mga morbid na bagay tulad ng mga mummies o lumiliit na bungo.Naupo ako sa isang malambot na sofa at naupo naman sa may tapat ko si Samantaha.“Kung ganun, gaano karami ang alam mo tungkol sa propesiya ng obsidian?” tanong ni Samantha, at inilagay niya ang mga kamay niya sa may kandungan niya.“Nag-research ako tungkol dito sa aming pack’s archive. Sinasabi nito na ang isang hybrid na witch ay makikipag-mate sa isang Alpha. Magkakaroon sila ng napakalakas na anak na magdadala ng kapayapaan at kasaganaan para sa mga shapeshifter.""Tama ka Ipinapal
ALICE"Aalis ka para sa isang pagsalakay?” sabi ko ng hindi makapaniwala.“Oo,” sagot ni Lucian habang naglalagay ng belt.“At wala ding saysay kung sasabihin kong sasama ako sa’yo. Hindi mo iyon hahayaan hindi ba?”“Ganun na nga,” sagot niya at iniayos ang kanyang baril. Puro itim ang suot niya. Bagay na parang combat gear niya. Ang kanyang buong koponan ay nakasuot ng itim, kasama ang ilang ekstrang itim na sweatsuit kung sakaling masira ang kanilang kasuotan sa pagpapalit ng anyo.“Bakit hindi? Alam mong kaya kong lumaban!”“Siyempre naman kaya mong lumaban. Pero hindi ibig sabihin ay kailangan mong gawin. Masyadong mapanganib. Wala tayong ideya kung sino ba ang haharapin natin. Ang mga ito ay mga hybrid na mga nilalang.”Niyakap k
LUCIANHabang pinagmamasdan ko ang mga mukha ng mga rogue sa harapan ko, napansin ko na lahat sila ay madudungis. Halos lahat sila ay gulat na nakatingin sa akin. Hindi pa sila nakakaharap ng ganap na mga werewolves. Tumango ako kay Damon. Sinigurado ng mga beta na ang lahat ay nakaposas na siyang ginawa para sa mga wolves.Paglabas namin mula sa sira-sirang bahay, napansin kong kinaladkad nina Zaiden at Kyle ang dalawa pang rogue na nasa pagitan nila. Pagkatapos ay itinulak ang dalawa sa lupa, tumingala sila at kumaway sa akin.“Ano ‘to?” tanong ko sa dalawa.“Nakita namin silang pumapasok kasunod niyo nang sandaling makapasok kayo sa loob,” sabi ni Zaiden.“May dala silang isa pa ulit na babae,” galit na sabi ni Kyle. “Tila napakabata pa ng babaeng ito.”“Nasaan siya?”&l