Winston kissed her torridly until she can't resist anymore. Malayang ginapang ng mga magagaspang niyang palad ang katawan ni Karina hanggang sa maabot at makapa nito ang malulusog niyang dibdib. He unhooked her bra and started massaging her breasts.
"You like it?" he said in between their kiss."Hmmmmmm, S-Sir."Nararamdaman na ni Karina ang pamamasa ng pagkababae niya. But she can't resist Winston's charms kahit pa medyo masakit pa ang kabibe niya down there."I know you like it, but first let's continue what we're doing earlier," ani Winston sa nakakaakit na tinig.
Binitin niya si Karina. Nahihiyang napayuko ang dalaga at mag-isang ini-hook ang bra niya.She glared at him.
"O? Bakit parang lalamunin mo naman ako ng buo? Nabitin ka ba?" pang-aasar ni Winston."Tse!" sigaw ni Karina.
"Come here. Let's finish this so that we can do that thing," he said and winked at her.
Naramdaman na naman muli ni Karina ang bola-boltaheng
“Ayan kasi, puro libog. Tingnan mo itong batter ng cake napabayaan na." Puna ni Karina saka iyon hinalo ulit. "Ikaw kasi, e." "Ako? Kasalanan ko pa?" sagot ng dalaga. "Psh. Give that to me, stop over mixing that batter." Karina glared at him before she could ever handed the batter mixture. Marahang ibinuhos iyon ni Winston sa baking pan pero bago 'yon, nilagyan muna niya ng baking paper 'yung pan para hindi magdikit ang mixture sa pan. "Ganyan pala 'yan?" curious na tanong ni Karina. "Yeah. It should be done this way, so easy, right?" "Hindi rin," mabilis na sagot ni Karina. "What's easier, then?"Tumawa ang dalaga ng malakas."Siyempre ang kumain!" anito saka napahagalpak ng tawa. "Really, you love eating, huh?" sagot ni Winston nang may pang-aasar. "O-Oo naman, sino ba namang ayaw kumain? Baliw ka!" Karina crossed her arms. "How about sausages? You love eating them too?" Pinandilatan
Nakaabang na si Evo sa labas ng bahay nina Winston kinahapunan. Hindi niya maipaliwanag ang pagka-excite na nararamdaman niya. Bakit gustong-gusto niyang makita si Karina. Gusto niyang masilayan ang ngiti ng dalaga oras-oras.Ilang sandali pa ay bumukas na ang gate ng bahay nina Winston. Lumabas na si Karina. Nakasuot siya ng isang purple body hugging dress na isa sa mga pinagshopping ni Winston sa kanya sa mall nila. Halos hindi na kayang alisin ni Evo ang titig niya sa kagandahan ni Karina. Napakaganda nito at labas ang ganda ng hubog ng kanyang katawan."Evo!" masiglang tawag ni Karina saka inayos ang damit niya. Naiilang ito ng kaunti sa suot niyang damit."K-Karina. . .you look, stunning," hindi makapaniwalang sabi nito. Napako na yata ang mga mata niya sa dalaga."Totoo? Naiilang kasi ako, e. Ang iksi, saka napakapikit?" sagot ni Karina."Saka, hindi ba labas masyadong labas ang cleavage ko? Nakakahiya naman sa 'yo," prangkang tanon
"Paano ba 'yan, dito ka na lang, Karina. I had fun today kahit na sa ice cream shop lang tayo nakapunta. Ikaw kasi, e. Ayaw mong umalis," natatawang sabi ni Evo. "Nag-enjoy naman ako, Evo, e. Salamat, ha! The best ka talaga!" anito saka hindi niya napigilang mapayakap sa binata. Ikinagulat iyon ni Evo pero napangiti rin naman siya saka niyakap niya rin pabalik si Karina. Napabitiw si Karina sa yakap nang may narinig siyang pag-ubo sa likoran niya. "Sino 'yon?" tanong niya kay Evo.Nagkibit-balikat si Evo."Anyway, I'll get going, Karina. Thank you ulit, I had fun!" Iyon lang ang sinabi nito saka kumaway kaway na sa dalaga at umalis. Saktong inihakbang ni Karina ang mga paa niya sa loob ng gate ay lumabas si Winston.Nanlalaki ang mga mata niya nang makita ang itim na awra na nakapaligid sa binata. Nakapamulsa ito at nakatitig sa kanya ng isang blangkong titig. Walang reaksyon ang mga mata nito. Pero bakit siya natatakot? "W-Wi
Hirap maglakad si Karina kinaumagahan paggising niya. Wala na naman si Winston sa tabi niya. Pakiramdam niya tuloy, laruan lang siya na kailangan para mapaligaya ang binata at kapag sawa na ito ay aaywan na niya. A tear fell down her cheeks. Marahan niya agad iyong pinahid. She can't help but get emotional this time. "I hate you, Winston," aniya sa kahanginan. "What? You hate me?" Iniluwa ng kanyang pintuan si Winston na may dala-dalang tray ng pagkain. Wait. . .what? Hindi siya makapaniwala sa nakikita niya. Si Winston? Dinalhan siya ng breakfast? For real? Akala ko ba galit ito? Aasa na naman ba si Karina?Napaatras ang dila ni Karina. Isang matalim na titig ang ibinigay niya kay Winston bago niya iniwas ang kanyang tingin. "Breakfast, gusto mo?" Alok ni Winston."Ayaw ko, hindi ko kakainin 'yan." Pagsusuplada niya."Inaalok lang naman kita. I didn't say I'll give it to you," sagot ng binata. He smirked. Inaasar niya si Karina. "Uma
Karina seems to be day dreaming kaya sinampal-sampal niya ng mahina ang sarili niya. Baka kasi nananaginip lang siya ng gising dahil sa biglang pagmamalasakit sa kanya ni Winston. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala. Magkasama sila ngayon sa kuwarto mismo ng binata. Si Karina nakaupo sa may dulo ng kama. Si Winston naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo. Kapwa walang imikan sa isa't isa. "Are you going to stay quiet all the time?" Si Winston ang nagsalita. Karina cleared his throat at hindi alam kung ano ang ire-react niya sa binata. "A-Aalis na ako. S-Salamat sa paggamot ng sugat ko kanina," sagot ni Karina. Hindi pa rin nito matingnan sa mata si Winston. Hindi niya maipaliwanag, pero nakaramdam siya ng hiya. "Hindi ako tumatanggap ng thank you lang, Karina." Natigilan si Karina sa sinabi nito. Ano ang ibig sabihin ni Winston? Nanlalaki ang mata ni Karina nang isang ideya ang pumasok sa isipan niya. Hindi kaya. . .oh, no!
Marahang hinaplos ni Karina ang buhok ni Winston. ANg guwapo nito. para siyang anghel kapag natutulog. Ang amo ng kanyang mukha. Akalain mo na ang ganito ka-amo at ka-guwapong mukha ay halimaw kapag magalit?"Naniniwala talaga ako na pusong mamon ka rin, Winson. Bakit kasi tinatago mo 'yon? Nakikita ko ang malasakit sa mga mata mo," pabulong na sabi ni Karina.Mukhang pagod na pagod si Winston sa ginawa nila. Maging siya, ramdam na ramdam pa rin ang pananakit ng kanyng pagkababae. Humugot siya ng isang malalim na buntong hininga saka inisa isang pinulot ang kanyang mga damit. Mabilis niya iyong sinuot. She still needs to fulfill her duty as his maid dahil hindi siya pang kama lang.Iniwan na muna niya si Winston. Dumiretso siya sa kuwarto niya to take a shower. Ang lagkit ng pakiramdam niya ngayon. Ramdam niya pa rin ang kahabaan ni Winston sa may bandang ibaba niya. She have surrendered herself several times but everything still feels new to her. The pl
Minabuti na lang ni Karina na ituon ang atensyon sa paglilinis tutal, bukod sa mga personal na pangangailangan ng katawan ni Winston, kailangan pa rin niyang gawin ang trabaho niya bilang maid at hindi lang tagapag-paligaya sa kama.Pagpasok niya pa lang sa kuwarto ni Winston ay nadatnan niya ito na sobrang gulo. Sumakit ang ulo niya at hindi tuloy alam kung paano iyon uumpisahan."Hay! pinapahirapan mo na naman ako, Winston." Bumuntong hininga siya saka inisa isa na pulutin ang mga nagkalat na damit ni Winston sa sahig. May sa ahas siguro ito at sa kung saan saan na lang naghuhubad ng saplot. Pero wala naman siyang karapatan na magreklamo dahil ito ang trabaho niya. Kaya ang ginagawa na lamang niya, habang gumagawa, panay rin ang ngawa niya. Kinapa niya ang kanyang bulsa. Hindi pa pala niya nalalamn kung sino iyong tawag nang tawag sa kanya kanina kayanaputol tuloy ang gagawin dapat nila ni Winston. Andon na, e. Ipapasok na sana kung hindi lang panay ang pag ring
Nanghihinang iminulat ni Karina ang kanyang mga mata nang marinig na nagmumura si Winston. May kausap ito sa telepono. Hindi niya napigilang makinig habang hindi ipinahahalatang gising na siya. Inaapoy pa rin siya ng lagnag hanggang ngayon at sobrang sama ng pakiramdam niya. "How many times do I have to tell you that I can't go today! Cancel the meeting! I don't care about that fucking investor! The hell!!" nanggagalaiti nitong sagot sa tawag. Mukhang kausap nito ang secretary niya. Bakit naman hindi na lang niya siputin ang ka-meeting niya? Nag-aalala ba siya sa akin? Iyon ang iniisip ni Karina na agad rin niyang binura sa isipan niya. As if. Sa pagkakaalam niya ay galit pa sa kanya si Winston kaya malabo naman na hindi niya ito maiwan dahil nag-aalala siya kay Karina. Pinilit niyang magsalita even if her voice cracked a bit."O-Okay na ako, S-Sir. U-Umalis ka na." Ginalaw ni Winston ang panga niya na tila nauubusan ng pasensya."Jus
Hindi na magkandaugaga ang mga kaibigan at pamilya ni Karina sa paghahanda para sa pag-uwi nito. They have prepared a surprise dito mismo sa bagong condo na binili ni Winston para kay Karina at sa tiyahin nito. Okay na rin sina Evo at Winston. Sa katunayan, si Evo pa mismo ang nag-offer ng tulong sa kung ano mang balak ni Winston sa relasyon nila ni Karina starting today. FLASHBACK. . . "Para quits na tayo, gusto kong tulungan ka kay Karina." Suhestiyon ni Evo. Nasa labas sila ng hospital. Katatapos lang kasi na dalawin ni Evo si Karina. Doon niya napagtanto na kailangan na nga talaga niyang isuko ang dalaga, hindi dahil alam niyang hindi siya nito magagawang mahalin, kundi dahil hindi talaga ito para sa kanya una pa lang. "What do you mean?" Inis na nagsalubong ang kilay ni Evo. "Tsk. How have you become so slow, man? Pakasalan mo na si Karina! Ano pa ba ang hinihintay mo? Panibagong delubyo? O, ba
Iminulat ni Karina ang mga mata niya at halos mapapikit siyang muli sa tindi ng silaw na tumama sa kanyang mga mata. "Nasaan ako?" aniya sa sarili. Hindi siya pamilyar sa lugar pero puro puti ang nakikita niya sa paligid. Pagod na pagod siya sa paglalakad. Kanina pa niya binabagtas ang mahabang daan na ito kahit na wala siyang ibang maaninag kundi puro kaputian. Nang makarinig siya ng isang pamilyar na boses. "Anak." Nanginig siya sa narinig niya. Agad na nanghina ang kanyang mga tuhod nang mapamilyaran ang boses ng kanyang ina. She cried. She cried so much. Nagmistulang ilog ang mga luha niya at hindi na tumigil sa pagpatak. Humawi ang mga ulap at napatakbo siya nang maaninag ang imahe ng kanyang ina. "Mama?!" umiiyak nitong sigaw. Agad siyang napatakbo para yakapin ang ina niya na sobra-sobra niyang na-miss. Wala siyang ideya kung bakit niya ito kasama ngayon pero hindi na niya iyon
Kung tatanungin niyo naman kung ano ang nangyari kina Tiffany at sa ama niya, ngayon ay hinihimas nito ang malamig na rehas ng bilangguan. Hindi na nila nagawang tumakas dahil pinalibutan agad sila ng mga body guards no'n nina Winston."Where's my daddy?!! Take him out of here you fools!!! Mga wala kayong alam sa nangyari!!" Walang humpay na nagsisigaw si Tiffany na parang bata. Hinahanap sa bilangguan ang daddy niya. Mabuti nga at naawa pa sa kanya sina Mrs. Olivia at hindi siya dinamay sa pagkakakulong ng daddy niya.Pero pinagtawanan lang siya ng mga pulis. Hindi na nila ito pinansin dahil ilang araw na rin itong pabalik-balik dito, ganyan siya bumati sa mga pulis tuwing binibisita ang daddy niya kaya nasanay na sila.***Kinailangan ng doctor na tanggalin ang lobe sa lungs ni Karina. It isn't much risky. Mabuti na lang at hindi matindi ang tama nito sa lungs niya. Hindi ito mmasyadong napuruhan pero nahirapan sila doon. This is the only way the
Karina was rushed into the operating room. Hindi na sila pinapasok ng doctor dahil bawal at emergency situation na iyon. Kung ano man ang mangyari, ay baka ma-shock pa sila. Takot na takot na hinayaan ni Winston na dalhin ng doctor sa loob si Karina. Kung puwede lang na hawak-hawak niya lang ito sa kamay hanggang sa magising ito ay ginawa na niya. But there are procedures she needs to undego. Sa operating room ay nandoon na ang anesthesiologist at ang trauma surgeon kasama ng mga nurses. Katulong ang anestheiologis para mapanatiling buhay si Karina sa isang napakakritikal na oras ng buhay niya. They inserted a breathing tube on her inorder to manage her breathing status. Mabilis ang bawat pagkilos nila dahil marami nang dugo ang tumagas kay Karina because of some tubes left wide open. Kinailangan pa niyang salinan ng dugo. Walang problema. Sagot lahat ng mga Miller. Lahat ng gastos ay hindi iniinda ng bulsa nila. Ang iniinda nila ay ang sakit ng
The grandest wedding is about to happen few moments from now. Kalmado lang si Karina na nakaupo sa right side ng church. Everything is perfect. The arrangements, the details, and everything ay halata namang mamahalin. Imbitado ang lahat ng mga business partners ng pamilya nina Tiffany. The investors, and some friends from a higher social status. Hindi man lang nakaramdam ng kaunting kaba sa dibdib si Karina. Inaasahan niya pa naman sana na iiyak siya ngayon. Pinaghandaan na niya ang pag-iyak niya, e. If not for Mrs. Olivia. Talagang gagawin nito ang lahat para sa anak niya. Kahit sino naman sigurong ina ay hindi hahayaang mapunta ang anak nila sa pamilya nina Tiffany. Kilala niya ang galaww ng bituka ng mga ito. They know how to play dirty. Hindi nila alam, sanay maglaro sa putikan si Mrs. Olivia. Nasa kaliwa ni Karina si Evo, samantala, sa kanan naman niya ay si Mr. Tao at katabi nito si Eliza kaya ayun ay kilig na kilig ang babae
Several days have passed. Akala ni Tiffany, her plan is going smooth and fine. Napahawak siya sa fake baby bump niya saka tinanggal ito. "Ang init mo sa tiyan, anyway, handa naman akong panindigan ang pagsisinungaling ko para maging akin ka, Winston. I can do it my way. I have all the money to do it. Maging akin ka lang," nababaliw na wika nito sa sarili niya. Ngiting tagumpay si Tiffany habang tinutungga ang kanyang wine. Mag-isa siya ngayon sa kuwarto, she prepared a bed of roses on her bed. She is going to have a beauty rest today dahil bukas, ikakasal na siya, finally kay Winston. She had finally closed the deal with her make-up artist, Karina. Naisip niya na hindi naman pala masama na nandoon siya bilang make-up artist nito para makita niya kung gaano kasakit sa pakiramdam na makita ang lalaking mahal niya na itatali sa iba. Nababaliw na yata siya pero hindi niya mapigilang mapangiti sa tuwing iniisip niya ang magiging itsura ni Karina sa kasal niya. &nb
Pinakiusapan ni Mrs. Olivia si Karina na huwag na munang sasabihin sa kahit sino ang plano nila. Sa kanila na lang muna iyon dahil kapag may iba pang nakaalam ay baka makarating pa sa panig nina Tiffany ang kanilang nalalaman. Hawak na naman ngayon mi Mrs. Olivia ang doctor ni Tiffany kaya kaya na nila itong control-in. Bantay-sarado na rin ito ng mga body guards ng mga Miller. Siguradong hindi na ito makakatakas pa o makakapagsumbong kina Tiffany. Hinatid ni Mr. Tao si Karina sa mansiyon nina Evo. Wala pa kasi itong oras para makalipat sa isang condo. Lalo pa ngayon, may pina-plano pa sila nina Mrs. Olivia. Hindi siya mapapyapa kapag mag-isa na lang siya, o kahit sila pang dalawa ng tiyahin niya. Kung ano pa man ang mangyari, babae lang naman sila. "Will you be okay here, Love--I mean, Karina. . .sorry, I thought we're still pretending." Nadulas pa ito. Natawa si Karina. "Okay lang. Ano ka ba, love. . .joke! Biro lan
Parang may kuryenteng dumadaloy sa mga titig nina Winston at Mr. Tao sa isa't isa. Para silang nagpapatayan ng tingin walang nagpapatalo. "Tell me, habang kalmado pa ako. Ano ang relasyon mo kay Karina?" tiim-bagang na tanong nito habang hinihilot ang kanyang panga. He is lacking of patience dahil ni hindi man lang kumurap si Mr. Tao, instead, he smirked. "Hindi pa rin ba sapat na tinawag niya akong love para malaman mong pag-aari namin ang isa't isa?" Muling humigop ng matindig pasensya si Winston. Sarkastiko rin pala ang singkit na 'to. Kapag itp sinuntok ko, maglalaho na ang mata nito. Aniya sa isipan. "Hah. Dream on, dude. Akin ang puso niya." "Really? Aren't you getting married?" Natigilan si Winston as he gritted his teeth. F*ck that wedding. Naiinis na siya ngayon dahil mukhang mababara lang siya nitong si Mr. Tao. "Who cares? Kahit na ikasal pa ako, alam ko na ako ang g
Mahimbing na nakatulog si Karina dahil sa kaiiyak niya magdamag. Habang yakap-yakap siya ng kaibigang si Evo ay halos hindi ito magkamayaw sa pagluha. Hindi na niya alam kung saan pa isisilid ang luha niya na nag-uumapaw sa namumugto niyang mga mata. Habang pinagmamasdan siya ni Evo na payapang natutulog, hindi nito maiwasang hindi masaktan sa sitwasyon ni Karina. Ang sakit sakit lang. Parang pinipiga ang puso niya nang halos agaw hiningang humihikbi ang prinsesa niya. He gently caressed Karina's face at lihim na nagbigay ng mapait na ngiti. "Kung puwede ko lang sana na akuin ang sakit, prinsesa ko. Kung puwede lang na saluhin ko na lang ang pighati na nararamdaman mo, ginawa ko na."Pinagmasdan nito ang mga mata ng dalaga. It's better close than open kung iiyak lang naman siya sa muling pagmulat nito ng kanyang mga mata. Gusto niyang pagpahingahin na muna si Karina kahit sandali. Dahil hindi niya ito deserve. This is not what he wants for her princess. "H