"Bakit nga ba hindi na lang si fafa Evo, Kars?" ani Eliza.
Ni-kwento na sa kanya lahat lahat ni Karina mula sa pinakasimula hanggang sa wakas. Oo, para kay Karina, wakas na ang kwento nila ni Winston. Wala nang dahilan pa para ipagpatuloy 'yon."Ano ka ba, Eliza! Magkaibigan lang kami ng tao.""Nako, sis! Huwag ka ngang showbiz! Anong kai-kaibigan? Pwede 'yon! Ipakita mo kay Winston na kaya mo nang wala siya! Hahayaan mo na lang ba na makita niyang miserable ka? Magbubunyi ang bruhang sino pa 'yon, Tiffy?"Mahinang binatukan ni Karina si Eliza. "Tiffany 'yon, baliw.""Tse! Akala mo naman ke-ganda ng pangalan. Arte arte ng babaeng 'yon. WHindi nabigo si Marky sa paghahanap kay Karina. Una niya itong pinuntahan sa tiyahin niya pero pinagtatabuyan siya nito.FLASHBACK"Tao po?" Tawag niya mula sa gate ng bahay nina Karina.Habang yumuyupyop ng yosi, lumabas ang tiyahin nito. "Ano?! Sino ang hinahanap mo?!" bulyaw nito sa kanya."Hinahanap ko po si Karina."Mas lalong nagasalubong ang kilay ng matanda. "Hindi ko alam kung nasaan na ang haliparot na 'yon! Wala na siya dito!! Layas! Lumayas ka na!! Sinasayang mo ang oras ko!!"END OF FLASHBACKButi na lang, nagka-ideya si Marky na puntahan si Karina sa dati nitong pinagtatrabahuhan. Sa bar. At hindi siya nabigo. Doon niya nakita si Karina. Kasama ang kaibigan nitong si Eliza pati na rin si Evo. Nilapitan niya agad ito."Ms. Karina. Pinauuwi kayo ni Mrs. Olivia." Iyon agad ang bungad niya sa dalaga.Napatigin sa kanya si Karina na gulat na gulat."Marky?? How did you find me??""I know a lot of informati
"Sh*t!! What have I done!!" Hindi makapaniwala si Winston na pagmulat niya ng mga mata niya, katabi na niya si Tiffany. Kapwa sila mga walang saplot. Hubo't hubad, magkatabi sa isang kama at hindi siya naniniwalang natulog lang sila because he can still remember what happened last night. Unang pumasok agad sa isip niya si Karina. Naalimpungatan si Tiffany sa pagka-alarma ni Winston. "Hmmm, baby, why are you up so early?" "Damn, you!! What did you put on my drink?!!" singhal niya dito habang dali-daling sinuot ang boxers at slacks niya."Baby, I didn't. Kusa kong ibinigay ang gusto mo. I gave you myself. You should be happy," sarkastiko ay malandi nitong sagot."F*ck!!" Nagliparan ang mga gamit sa loob ng kuwarto. "Hey! Stop that!! What are you doing?!! Stop destroying my room!!""You, daughter of a b*tch!!!!" Nasakal niya si Tiffany. "Aaack!! W-Winston! S-Stop!" nauutal na sagot nito, gasping for air. Wala na, wala nang mapagsidlan
"Marky, tell me what you know," maotoridad na tanong ni Winston sa kararating lang na si Marky sa opisina niya. His eyes is full of coldness. Lamig na manunuot sa sistema mo.Nakaupo siya ngayon sa swivel chair nakahawak sa kanyang sentido. He's tired of all the things that had happened. Mas lalong nagiging kumplikado ang lahat dahil sa kapalpakan niya. He never imagined that he would wake up with Tiffany. And worst, ni-frame up pa siya nito. Napakaruming maglaro ni Tiffany. "Sir, I heard, aalis daw si Karina as soon as possible."Agad na napatayo si Winston sa narinig niya. His eyes widened. "What?! Saan?!" "Iyon ang hindi ko na alam, Sir. Ang kaibigan lang ni Karina ang nagsabi sa akin. Ayaw magsabi, e."Mabilis na hinapit niya ang case sa mesa niya. "Do you know Karina's address?" tanong niya na mukhang susugod agad kung saan si Karina. Kung totoong aalis ito, he needs to know where. He needs to stop her from leaving. At umaasa siya na mababago pa niya an
Nadatnan ni Winston at Marky ang buong pamilya Miller sa sala. Kausap ang ama ni Tiffany, maging ito ay nariyan din. Parehas sila masinsinang nag-uusap. Napakunot-noo si Winston. Badtrip na nga siya, tapos ito pa agad ang bubungad sa kanya.Tumayo si Tiffany nang makita siya, sabay lingkis ng braso niya sa binata. "Baby! I missed you! We are talking about the wedding day. Come, sit for a while."Mrs. Olivia's eyes looked weary. She knows his son well. Nakikita niya sa mga mata nito na malungkot siya. "Son, it's okay. You can go upstairs. Kami na lang ang mag-uusap."Umiling-iling si Winston. "No, Mom. I will join you."Kumisap ang malalanding mga mata ni Tiffany. Napangiti siya na parang aso. "Really, baby?! Oh my gosh!! Come, sit beside me!" excited nitong sabi. Inakay niya si Winston para maupo sa tabi niya. Naguluhuan si Mrs. Olivia sa inakto ni Winston. Bakit naman biglaan itong nagbago ng mood? Okay na ba sa kanya ang magiging kasal nila ni
Padespedida ngayon ni Karina. She's leaving for Taiwan tomorrow. At sa despedida party ngayon, sila lang nina Evo at ni Eliza ang magkakasama. She feels empty, kasi may kulang, at alam naman niya sa sarili niya kung sino iyon."Karina, balisa ka diyan? Iniisip mo na naman ba ang prince charming mo?" Pang-aasar ni Eliza saka umupo ito sa tabi niya."Prince charming? Sino? Hindi, ah!" Umiwas ng tingin si Karina."Naku, naku, Karina. Iyang ilong mo, hahaba 'yan sa kakasinungaling mo. May iba ka pa bang tinuturing na prince charming bukod kay Mr. Wi?""Mr. Wi?" kunot-noong tanong ni Karina."Mr. Wiwi, charot! Mr. Winston! Ano ba? Slow mo, ha?""I know what you mean, Eliza. But he is not my prince charming! He is my worst nightmare!"Eliza raised an eyebrow at tila hindi kumbinsido. "Ay? Nighmare ba? Hindi knight in shining armour?"Napatayo si Karina. "Hindi!" Pagsusuplada niya. She grabbed the bottle of wine na dala ni Evo kanina. N
"Kampay!!" sigaw ni Eliza. Halatang lasing na 'to. Himala, si Eliza ang pinakamatibay sa inuman kumpara kay Karina pero nauna uata itong natamaan ngayon. Ang likot din kasi nito. Sumasakit na tuloy ang ulo sa kanya ni Evo."Eliza! Hey! Natatapon ang alak!" Suway ng binata."Sh-shaan? H-Hindi naman e-eh, sh-shinungaling k-ka," nauutal nitong sagot.Napailing-iling na lang si Evo saka napatingin kay Karina na namumula na rin. "Kars, you okay? Baka gusto mo nang magpahinga?"Umiling-iling ito to disagree. "No, Evo. I-I'm still fine. Hindi masakit ang ulo ko. I-Iba yata ang masakit, e." Napahawak siya sa puso niya. She really easily gets emotional kapag nakakainom siya at hindi na niya iyon kayang ma-control pa."Saan?? Saan banda masakit?" nag-aalalng tanong ni Evo. Tumayo na agad ito para mas lalong ilapit ang sarili kay Karina."D-Dito sa puso ko. S-Sobrang sakit. Parang binibiyak."Napayuko si Evo sa sinagot nito. Ang kaninang ngingisi-ngisi na si
Dala-dala ang maleta niya,tinulungan ni Evo si Karina na ipalabas ang mga gmit nito. Good thing may kaibigan siyang tulad ni Evo na masasandalan niya ngayong kailangan niya ito. Malakingtulon rin talaga ang pagkakaroon niya ng kaibigang tulad ni Evo na maaasahan sa lahat ng oras. "Karinna, let's go. Baka ma-late ka sa 2PM flight mo." Paalala sa kanya ni Evo.Napatingin siya sa orasan niya and it's almost 12PM. Dapat na sa airport na sila by 1PM para siguradong hindi sila mali-late sa aflight ni Karina."Ang bigat palang umalis, Evo, ano?" ani Karina sa malungkot na tinig. Bawat hakbang ng mga paa niya palabas ng inuupahang bahay ay naging mabigat.Bago umalis, sumaglit muna sila sa land lady para magpaalam. Kung hindi kasi dahil dito, hindi naman makakapangibang-bansa si Karina. Napakabuti ng land lady nila dahil kahit sandali pa lang silang nagkakilala ni Karina, hindi ito nag-atubiling tumulong. May mga tao pa rin talagang gano'n. Kung sino pa nga iyong hind
"Karina!" malakas na sigaw ni Evo na siyang nakapagpalingon sa dalaga. She saw Evo, teary-eyed, running towards her. "Sorry, hindi ko mapigilan ang sarili ko," anito saka siya niyakap ng mahigpit. "It hurt here seeing you go, Karina." Sabay turo sa bandang puso niya."Sshhh, Evo. Babalik ako. Magkakausap pa rin tayo through social media. Mag-iingat kayo, ha? Huwag ka nang umiyak dahil naiiyak na naman ako."Labag sa kalooban ni Evo na kumalas sa pagkakayakap kay Karina. She kissed her forehead this time kasabay ng pagpatak ng luha sa kanyang pisngi. "Take care, my princess."Hindi na rin napigilang maluha ni Eliza habang pinagmamasdan ang dalawa. She saw how Evo really loved her friend Karina."It's time for me to go, Evo. Goodbye."Sa huling pagkakataon, Karina waved her hand to wave goodbye to her friends, kasabay ng pagpatak ng kanyang luha.There, carrying her luggage, she finally took the courage to leave. Two hours ang biya