Chapter 3

Kanina pang nakaalis si Garnet  ngunit nanatili pa rin akong nakatingin sa pintuan na pinanglabasan niya. I wanted to get away from this pack when I was a child but I was afraid of becoming a rogue and being killed in an instant. Goddess knew how much I desire freedom. Garnet almost let me grasp it and  it hurts that I almost want to cry. I anticipate to taste being free where beatings and bullying are out of the scene. I can almost taste it. Umaasa ako sa pangako ni Kuya. 

Kinagabihan ay hindi ako mapakali. Panay ang tingin ko sa orasan at pintuan habang palakad-lakad sa maliit kong silid.

Magulo sa taas. It's Leur's advance birthday today. Pinasya ng alpha at Luna na gawing gabi ang handaan nito para pagsapit ng alas dose, eksaktong ika- dalawampu't tatlo nitong kaarawan ay mahahnap na nito ang mate niya. It explains why female she-wolves are all excited lalo na iyong si Ashly, ang datinkong kaibigan na ngayon ay isa ko ng dakilang kaaway. Pangarap nitong maging Luna. Ito ang girlfriend ngayon ni Luer. Bagay naman sila. Isang bwisit na alpha at isang plastik na luna kung sakali. Sabay nilang tuluyang pabagsakin ang pack na ito. Well, it's not my concern anymore. Anytime soon ay iiwan ko na ang pack at lugar na ito. Mabuti na lamang at hindi ako pinayagang umakyat sa taas. 

It's almost midnight ngunit wala pa ring Garnet ang pumasok sa pintuan. Doon ako nagsimulang  kabahan. What if may nangyari kay Garnet.  What if? Wag naman sana.

The party music is booming upstairs dahil twenty three na si Leur, ang anak ng alpha. Excited ito dahil maaring mahanap na nito ang luna na pinapangarap niya. Palagi ko nga itong naririnig sa mesa kapag kumakain sila. Leur used to be my crush when he was still friends with Garnet. Nasira lang kanilang pagkakaibigan noong naging isang bully ito. At ito pa ang nangungunang bully at may pakana ng lahat kung kayat lagi ako nabugbog ng mga pack members.

Maya-maya ay narinig ko ang mga nagtitiliang mga babae sa taas. Rinig na rinig ko rin ang mga howls ng mga warriors. This act is to give praise to the alpha's son. They are giving him encouragement. Napatawa na lang ako sa aking sarili noong mga panahong ang taas ng tingin ko sa kanya. In fact I did have a crush on him way back when he and Garnet were on good terms. Ngunit nagbago ang lahat noong sumali ito sa mga bullies. Ito na nga mismo ang may pakana kapag nakikita niya ako sa taas.

Hindi ko napansin na nakatulog pala ako sa kahihintay kay Kuya. Nagising lang ako ng may marining kong nagmura.

“F*ck!” 

Ganun na lamang ang takot na aking nararamdaman nang makita kong nakatayo sa aking harapan ang galit na galit na si Leur. Agad kong naiyakap ang aking sarili ang aking mga kamay. 

“I patiently waited for my mate to come and anticipated this night to finally meet her and guess what moon goddess must have hated me when she gave you to me!” galit na galit niyang sigaw. 

Hindi agad nakarehistro ang mga sinabi niya sa akin dahil sa takot nararamdaman ko sa kanya. His eyes are changing from his normal eyes to his wolf eyes. Halatang nagdedebate ang dalawa base na rin sa pabago-bagong emosyon nito sa mukha. 

“I, Leur Savage rejecting you,  Crimson Inovia as my mate,” sabi niya  at saka nagmamadaling umalis. 

When the pain started to hit me, saka lamang rumihistro sa aking ispan ang sinabi niya. The pain is excruciating. As if someone ripped me into two. Masakit. Sobrang sakit. Walang wala ang sakit na aking nararamdaman sa tuwing sinasaktan nila ako.  Halos wala itong kapantay na sa akin. Hirap na hirap akong huminga. Pakiramdam ko ay bawat pasok ng hangin sa aking dibdib ay tila tinik na tumutusok dito. As if my lungs are malfunctioning. My heart feels like it was ripped away from my chest. at dahil doon naapektuhan ang iba ko pang mga organs magung mga trabaho nila. My brain has a hard time convincing all my organs to work or else I'll collapse and die.   

Hindi ko napigilan ang hindi mapahiyaw sa sakit. If i

I didn't do that, I'll collapse. Parang ito na lang kasi ang option na kailangan kong gawin upang maibsan ang sakit na aking nadarama sa ngayon. Leur killed my heart for the second time. Literally killed it. 

Noon lang ako nakaramdam ng ganitong ibayong sakit  na hindi ko pa naranasan. 

 I was rejected!

The mate that I have been waiting for all my life was Leur and he rejected me. Gumuho ang aking pangarap, ang aking pag-asa at ang imaheng binuo ko sa isang ideyal na mate. 

“Mate rejected us,” bulong ni Naja na halatang nasaktan din. “It can’t be,” aniya pang pahina ng pahina ang kanyang boses. 

Just like me, I can feel her pain. It resonates within me. Both of us are rejected. She doesn't even have her wolf form yet and here we are, we were rejected on sight. 

Kuya… Nasaan ka na ba? Kailangan kita ngayon. 

Hindi pa ako halos makarecover sa ginawa ni Leur ay bumaba mula sa taas ang limang lalaking miyembro ng aming pack. And before I could even talk. They began hitting me. I was almost close to passing out but another wave of pain suddenly struck me. It was a pain you feel when your mate is mating with another wolf. Even when I am rejected, that connection between him and me will never be undone. It will be forever tied to each other. When Leur mates with someone else than me, I wish to be killed already. 

Pain.

Funny how those four letters hurt so much. I'm sure how many level does a pain should be. Kung may level ang salitang iyon, maaring narating ko na ang pinakamataas na lebel nito to the point that I want to end myself right now.  Kung pwede lang sana at bumuka na ang lupa at lamunin ako ng buong-buo, tatanggapin ko ito ng buong-buo. Moon Goddess must have hated me to the point that inflicting pain like this probably is her hobby for me. 

Hindi lang sa katawan ang masakit sa akin. Pakiramdam ko ay pati ang aking kaluluwa ay durog na durog na rin lalo na at wala na ang kalahating dati ay kay tagal kong hinintay.

At bukod pa roon, nalaman kong si Ashly ang pinili niyang ipalit sa akin. I felt them mating last night. All the hell I’ve been through here double and I feel like I wanna give in. I want to get out of here no matter what ngunit nasaan na nga ba si kuya? Bakit lumipas na lamang ang magdamag ay wala pa ito? What happen to him? Did he decide in the last minutes to escape and leave me behind? No. Hindi ganoon ang kuya. 

Pero bakit wala pa rin siya hanggang ngayon? Bakit?

Paika-ika akong umakyat sa hagdan upang sana ay magluto ng pagkain ng buong pack. Kahit sobrang sakit ng aking katawan at pinilit ko pa ring bumangon at kumilos. Kahit nagpo-protesta ang aking katawan, wala akong magawa. Alam ko ang mangyayari sa akin kapag walang nadatnang pagkain sa dining area ng pagkain. Bawat hakbang na aking ginawa ay halos mapasigaw ako sa sakit. Mabilis na namuo ang mga luha sa aking magkabilang mga matan mabuti na lamang at mahaba ang bangs ng aking magulong buhok ang  tumatabon sa mga aking mata. Mas lalo pang nadagdagan ang sakit na aking nararamdaman noong madatnan ko sina Leur at Ashly sa isa sa mga dining table na naghahalikan. Nakaupo si Ashly sa ibabaw ng mesa habang nasa pagitan ng kanyang mga hita si Leur. 

Pakiramdam ko ay tuluyan ng gumuho ang aking pangarap na magkaroon ng isang mabuting mate. Sa tingin ko rin ay wasak na wasak ang imahe ng isang mate para sa akin. Iyong namuong luha sa aking mga mata ay tumuli na lamang at hindi ko ito napigilan. Once upon a time, nangarap akong magkaroon ng mate na ako lamang ang kanyang titignan, na ako lang ang para sa kanya. But I think I was foolish to wish for someone who doesn't exist. 

"Hoy, anong tinitingin mo riyan? Are you sneaking at us?" tanong ni Ashly na hindi ko namalayan na napansin na niya pala akong nakatayo. 

"N-nothing," medyo garalgal na sagot ko sa kanya at saka nagtuloy-tuloy akong naglakad patungo sa kinaroroonan nila since ito lang ang daanan patungo sa kusina. 

Hindi ako sila tinignan. Masasaktan lang ako lalo na at naiinggit ako sa paraan ng paghawak sa kanya ni Leur. Ako dapat ang naroon at hindi siya. Ako dapat ang kahalikan nito at hindi ang katulad niya. Ako dapat. Ako dapat! Ako dapat kasi akin siya. 

Pagkalampas ko sa kanila ay ramdam na ramdam ko ang mga tingin ni Leur sa akin. I feel like those stares can make holes on the back of my head ngunit hindi pa rin ako tumingin. The whole me wanted to throw myself at him but the rational part of my mind hinder it. We were rejected, wala ng dahilan upang magpantasya akong muling tatanggapin ni Leur

"Is that how you treat your Luna, omega?" narinig kong sabi ni Leur. 

Napahinto ako sa paglalakad at napakagat-labi. Pinigilan ko ang sariling humawag maiyak at tuloy-tuloy na ako sa kusina. 

Ashly doesn't deserve to be a Luna. Akin ang titulong iyon. Ako dapat ang kanyang Luna. Ako dapat. 

"Go ahead in our room, Ashly," narinig kong sabi ni Leur sa babae. 

"Why?" tanong nito. 

"I said go ahead," sagot ni Leur using his alpha tone to her. 

"F-fine," narinig kong sagot ng babae. 

Narinig ko na lang ang papalayong yabag nito. 

Naramdaman kong may pumasok sa kusina habang nilalabas ko lahat ang mga sangkap na lulutuin ko. Hindi ko uto pinansin dahil alam na alam ko kung sino ito. His scent tells me so. 

"Crimson," sabi niya. 

For the first time in history, Leur called me by my name. Simula noong pinalayas ako ng aking mga magulang ay huminto na ito sa pagtawag sa akin pangalan.  But still, hindi iyon nagdulot ng kagalakan sa akin. Not even a single trace of joy. The mere fact of him rejecting me feels like I will never build my broken self ever again. 

"Look at me when I talk to you Crimson," anito. 

Bahagya akong napaigtad. Sanay na sanay ako boses nitong tila galit kapag ako ang kaharap niya. 

He's not using his alpha tone to me which is new to me. 

"A-alpha?" tanong ko sa kanya na humarap at tumingin sa kanya. 

"I'm sorry for rejecting you," anitong may bakas na pagsisisi sa kanyang boses. "My human part is an ass. He doesn't want a wolf-less for a luna but I, his wolf spirit will always be honored to be your mate," sagot nito sa akin. 

Pagkasabi noon ay bigla na lamang akong umiyak sa harapan niya. Pakiramdam ko ay lahat ng sama at sakit ng loob na idinulot niya sa akin simula't-sapul ay lumabas lahat. 

Humakbang siya palapit sa akin at saka hinawi ang bangs na nakatakip sa aking mga mata. 

"You have very beautiful eyes, my mate.  You are beautiful compared to the she-wolf he chose over you. If only I am allowed to change my human part, I will do it. I will do it and choose you all over again."