Chapter One

Chapter One

NAPAPIKIT NANG MARIIN si Jann. Kanina pa siya naririndi sa lintanya ng kaibigan niya. Nag-iisip na nga siya ng masamang gagawin sa kaibigan para matahimik na. Dahil mabait siya, hindi na lang niya itutuloy. Alam niyang may kasalanan din siya. Sukat ba namang nag-MIA ng tatlong linggo. Ginawa lang naman niya 'yun dahil stress siya at broken hearted.

She pouted her lips, "Sorry na friend. Hindi na mauulit 'to. Promise!"

"Tigilan mo 'ko, Jann Michelle. Tumataas presyon ko sa 'yo. My God!"

"Pababain natin friend?" she jokingly said. "Char, joke lang!"

"Hindi na talaga 'yan mauulit Jann! Kundi isusumbong kita sa iba pa nating mga kaibigan. Nag-aalala rin sila sa 'yo. Ano ba kasing pinaggagawa mo, ha?"

Sumandal siya sa upuan saka ginala ang tingin sa buong studio. "Ano," she paused for a while and sighed. "Break na kami ni bebe boy."

"Na naman? At bakit? Anong ginawa sa 'yo ng hinayupak na 'yun?" mariing tanong ni April.

"Ahm, gusto niya rin kasi ng lalaki?" pabirong sabi ni Jann pero deep inside masakit pa rin.

"Sabi ko sa 'yo 'di ba? Umaariba kaya 'yung gay radar ko! Teka ano bang ginawa niya?"

Sumimangot siya, "Nahuli ko siyang may kahalikang lalaki. Kaya ayun, naiyak ako. Actually nagwala ako. Na-triggered ako, Sist! Matapos ko siyang bilhan nang kung anu-ano. Ako pa mismo ang gumagastos tuwing date namin. Siya pala ang bakla sa 'min? Akala ko ako. Kaya ayun na-hurt ako nang bongga, nag-unwind ako sa kung saan-saan. Ubos na pera ko kaya naisipan ko ng umuwi."

April rolled his eyes, "Hay, ewan ko sa 'yo, Jann. Ang sarap mong kutusan."

"Uy, h'wag! Maawa ka sa height ko! Baka mawalan pa 'ko ng leeg."

"Puro ka kalokohan. Ano okay ka na?" he asked worriedly.

"Hindi ako magsisinungaling. Hindi pa, eh. Masakit, siyempre minahal ko 'yung sirenang 'yun."

"Kung bakit ba kasi tanga-tangahan effect ka rin! Isa ka sa nominee ngayong taon."

"Ha? Aling nominee ba 'yan?" she asked excitedly.

He grinned, "Gawad Ulirang Tanga Awardee."

"Leche!"

Sa edad na bente cinco, ilang beses ng nagmahal si Jann. Ilang beses na rin siyang nasaktan at nagpakatanga. But she never give up on love. She believed that every person has their own love story na maaaring naisakatuparan na at maisakakatuparan pa lang. Pakiramdam niya malapit na rin      niyang makita ang sa kaniya. Hintay-hintay din pag may time, ika nga nila.

Hindi na niya mabilang kung ilang beses na siyang nagmahal at nasaktan. Paulit-ulit pa rin siyang naniniwala sa pag-ibig. It's just that for her, love is so powerful. That every boyfriend she had, she always see the possibilities of being with them for the rest of her life. 'Yun nga lang, hindi niya mawari kung isinumpa ba siya o sadyang ang pangit ng taste niya sa lalaki. Kung hindi siya iniiwan, niloloko naman siya. Pakiramdam niya ay may balat siya sa puwet, kahit ilang ulit man siyang magdasal, palpak pa rin talaga ang love life niya. Hindi na mabilang kung ilang kandila ang sinindihan niya, ilang dahon ng laurel ang sinulatan niya sa pag-aakalang magkakatotoo lahat.

Sa lahat ng kasawian sa pag-ibig to the rescue ang lahat ng barkada  niya. Kaya nakakaya naman niyang mag move-on.  Ilang beses man siyang nasawi pero paulit-ulit pa rin siyang naniniwala sa pag-ibig. Kasi mas maraming beses siyang nakasaksi ng mga kakaiba at nakakakilig na love stories sa mga kliyente niya. Kaya hindi pa rin niya sinusukuan ang paniniwala niya. Isa siyang photographer and she manage a studio with her friend April.

KINAUMAGAHAN maagang pumunta si Jann sa studio para mag-ayos ng gamit. Excited naman ang dalaga dahil panibagong kasal at love story na naman ang masasaksihan niya. She'll never get tired attending weddings because wedding is the most magical union of two individuals.

Mabilis rin silang umalis ni April sa studio. Kailangan kasi maaga sila sa venue. Panay daldalan at tawanan sila sa kotse.

"Ay, Jann! Naalala ko sa saturday may group date tayo. Tutal uuwi si Dee. Saka matagal-tagal na rin tayong hindi nakakapag get together."

"Sunduin mo ko sa apartment ko, ha? Feeling ko tatamarin akong mag drive."

"Wow, ha! May schedule pala ang katamaran!"

"Kaniya-kaniyang trip yan! Baklang 'to!" eksaheradang sabi ni Jann.

"So trip mong maging pandak?" he chuckled habang pinipilantik ang daliri nito.

"'Yan tayo, eh. Height ko na naman ang pinag diskitahan. Tirisin ko kaya yang pimples mo, ha?"

"Ay, grabe siya. Atleast, minahal ako ng pimples ko at hindi ako iniwan at pinagpalit. 'Di gaya ng iba diyan."

"Kahit iniwan ako, maganda pa rin ako. Eh, ikaw maganda ka ba?"

"Ay! Taray, Teh!"

Napuno ng halakhakan at bangayan ang sasakyan hanggang sa nakarating sila sa isang beach resort at agad na pinuntahan ang kliyente nila. Agad na nag-umpisa silang kumuha ng litrato sa mga venue. Mamayang hapon pa naman ang kasal, alas diyes y media pa lang naman.

Umalis muna siya at naglibot-libot sa resort habang kumukuha ng litrato. Hindi naman niya ininda dahil hindi siya takot umitim. Kung anu-ano ang kinunan niya ng litrato. Whenever she holds a camera, hindi niya mapigilan ang sariling kumuha ng litrato. Taking picture has always been her passion, simula pagkabata niya.

"Chin, h'wag ka ng iyak. Sige ka, kukunin ka nung syokoy. 'Di ba sabi ni Tita Francine, nangunguha raw yun ng batang umiiyak."

"Kasi naman kuya, ayaw niya tayo samahan. Lagi na lang siya nagbabasa! Hindi niya tayo love."

Hindi mapigilang kuhanan ni Jann ng litrato ang dalawang paslit. They look so cute, lalo na't pinapatahan nung batang lalaki ang batang babae. God! Naalala niya tuloy ang kuya niya. Her kuya is her saviour. Whenever she would cry pinapatahan siya nito. At kung may umaway man sa kaniya pinagtatanggol siya nito, her kuya is the best brother!

"Hi," bati niya sa dalawang cute bata habang nakangiti. "H'wag ka ng iiyak, Beh! Nakakapangit ang umiiyak. Bili tayo ice cream?"

"No!" mabilis na sigaw ng batang lalaki at niyakap ang batang babae.

Natawa naman siya sa inasta ng batang lalaki. Ginulo niya ang buhok ng batang lalaki, "Don't worry hindi ako kidnapper. D'yan lang tayo sa restaurant. Bibili tayo ng ice cream. Sa tuwing iiyak ako o sad ako, bumibili ako ng ice cream . Ta's nagiging happy na 'ko."

"Kuya, I want ice cream," bulong ng batang babae habang hinihila ang damit ng batang lalaki.

"Sige, sasama kami sa 'yo. Pero hindi ibig sabihin nun friend ka na namin!"

Natawa siya sa sinabi ng batang lalaki, "Don't worry baby boy. Hindi ako bad, mabait ako promise!"

Habang hinihintay nila ang ice cream. Panay ngiti pa rin siya sa dalawang bata. Naku-cute-an kasi siya sa dalawa. Ang lambing-lambing sa isa't-isa parang gusto na niya tuloy magka-baby.

"Babies. Ano nga name niyo?" she asked.

"Ako po si Ching. Siya po ang kakambal ko si Chan."

"Ang cute ng pangalan niyo, Ching at Chan. Kambal na kambal ang dating!" humahagikgik pang sabi ni Jann.

"Kayo po ano name niyo?" magiliw na tanong ni Ching habang hawak-hawak ni Chan ang kamay nito.

"Ako si Ate Jann niyo. Ang cute-cute niyo at ang liit-liit pa!"

"Maliit ka rin naman po, eh." Chan commented.

Aba't! Maattitude rin palang ang batang 'to! Naku! Ngumiti na lang si Jann kahit gusto niyang kutusan si Chan.

"Maliit ako pero matanda na 'ko. Twenty five na 'ko, eh!"

"Ba't ang liit mo po? Magiging kagaya po namin kayo?" tanong ni Ching.

"Mana kasi ako sa Mama ko. Maliit rin siya gaya 'ko. Kayo tatangkad pa kayo, ako hindi na," sagot niya.

Hindi niya alam kung maku-cute-an pa ba siya o maiinsulto na. Lalong-lalo na nang tumawa si Chan! Aba't maattitude talaga ang batang 'to.

Mayamaya, dumating na ang order nila at tahimik silang kumakain. Paminsan-minsan kinukunan niya ng litrato ang dalawang paslit. Maasikaso kasi si Chan kay Ching kaya aliw na aliw siyang panoorin ang  dalawa. Mukhang close na close ang dalawang chikiting.

"Chieniza Leira! Chander Lauther!"

Biglang nagulat siya nang may lalaking lumapit sa kanila at hinila ang dalawang bata. Pinigilan niya ang lalaki.

"Teka, sa'n mo sila dadalhin?"

Nag-aalalang tanong niya nang biglang umiyak si Ching. Napabitaw siya sa pagkakahawak sa binata nang hilahin nito ang kaniyang braso.

"I'm taking my kids!" mariing sabi ng lalaki saka tinignan siya nito ng masama.

"Pwede mo naman silang kunin ng hindi sumisigaw. Natatakot na ang mga bata sa 'yo."

"Who are you to tell me what to do?!"

"Hindi niyo ako kaanu-ano pero concern citizen lang ako!"

"H'wag kang makikialam. Remember this, h'wag kang nangunguha ng bata na hindi naman sa 'yo. Kundi ipapakulong kita."

Matalim siyang sa tumitig sa lalaki.

"Eh, 'di sa 'yo na 'yan. Hindi ako mang-aagaw ng anak. Alagaan mo naman yang mga bata. Kung hindi ko pa sila nakita baka may masamang loob na kumuha na sa kanila. Irresponsable! Leche!"

Hindi niya mapigilang pag walk-out. Baka kasi mahampas niya ito ng camera. Sayang naman ang camera niya. Halos mag-usok ang bumbunan niya sa sobrang galit. Hindi siya yung tipo ng tao na madaling magalit. Pero dahil sa lalaking yun! Ubos ang pasensya niya ngayong araw.

Napaka-antipatiko! Walang modo! Bastos! Panget! Kapre!  Kung anu-ano pa ang panlalait na iniisip niya habang pabalik sa lugar kung saan niya iniwanan si April kanina.

Busy pa rin ito sa kakakuha ng litrato sa bride na inaayusan pa rin. Tumabi siya rito habang nakabusangot at inaayos ang camera niya. Para siyang bulkan na sasabog anumang oras.

"Na pa'no ka?" biglang tanong ni April habang inaayos ang anggulo ng camera.

"Ang pera ko hinding-hindi basta nauubos pero ang pasensya ko! Konting-konti na lang!" inis na sagot niya.

April chuckled, "Teh, hindi lang pasensya ang maliit sayo, pati height mo! Maka-Angelica Panganiban lines 'to! Hindi pandak si Angelica, Sis."

"Leche!"

NAKANGITING kumuha ng litrato si Jann. Malapit na kasing mag-umpisa ang seremonya. Kompleto na ang mga bisita bride na lang ang kulang. Inaliw-aliw niya ang sarili kanina sa kakakuha ng litrato kaya nawala na ang inis niya sa lalaki kanina.

Sayang! Ang cute pa naman nung mga bata. Bakulaw nga lang ang tatay nila.

Nagsimulang na ang entourage kaya busy na siya sa kakakuha ng litrato. She was smiling until she saw the most annoying person. Automatically her lips formed a frown. Pero agad rin siyang ngumiti, pekeng ngiti. Kunyari tuwang-tuwa siya kunan ng litrato ang mga kasali sa entourage. Kahit na nanginginig na siya sa inis. Tuloy pa rin ang trabaho niya.

Panay pa rin ang kuha ng litrato niya hanggang sa natapos ang seremonya. Nakita niya kanina ang dalawang chikiting! Ang cute-cute ng dalawa sa suot nila, kaya medyo nawala ang hidden desire to kill niya.

Lumipat na ang lahat sa wedding reception. Sabay na silang naglalakad April. Panay ngiti ang baklang kaibigan niya na para bang kinikiliti ito.

"Ngiti ka nang ngiti, kamukha muna si Chucky!" she commented.

"Hiyang-hiya naman ako sa kakabusangot mo, teh! Kanina ka pa highblood."

"Hindi, ah!" tanggi pa niya.

April rolled his eyes, "Wow, Teh. Kulang na nga lang umusok yang ilong mo, eh."

Napahawak naman siya sa ilong niya, "Sira! Uusok! Ano ako dragon?"

Umiling-iling si April, "Hindi, baby dragon ka lang. Liit mo, eh."

"Tseh!"

"Pero Teh! Kita mo kanina 'yung gwapong best man?"

"May gwapo pala?" inosenting tanong niya.

"Wow! Nabulag ka na ba, teh? Naapektuhan na ba niyang height mo yang mata mo?"

She rolled her eyes, "Whatever!"

"So, yun nga. May mga anak na pala siya. Hindi halata, infairness!"

"Alam ko," pabulong na sabi niya.

"Paano mo nalaman? Magkakilala kayo?" nagtatakang tanong ni April.

Todo iling naman siya. Hindi aakalaing narinig ng kaibigan ang sinabi niya, "Hindi, ah! Nakita ko lang kanina na nilapitan niya yung dalawang bata."

"Ah!" tumatango-tango pa nitong sabi, "Gwapo niya, napansin ko kanina habang kinukunan siya ng litrato. Pero may something sa mata niya, eh."

"Ano naman?" kunot noong tanong niya.

"There's something in his eyes that I couldn't explain."

"Psychologist ka na pala? Ba't 'di ko alam?" sarkastikong ani niya.

"Taray, may mens ka, Teh? Pero totoo nga! His eyes are full of sadness, and loneliness. Parang ganun! Tapos nalaman ko rin kanina na namatay pala ang wife niya sa panganganak. Hindi na raw nagmahal ulit si bebe boy. Feeling ko ako ang hinihintay niya."

"Yuck! Kilabutan ka nga sa pinagsasabi mo. T'saka pa'no mo naman yan nalaman?"

April smirked, "Alam mo naman yang chismis radar ko mabilis makasagap. Saka pinag-uusapan siya ng mga haliparot na mga babae kanina!"

Nakaramdam siya ng konsensya  bigla. Sinabihan niya pa naman ng irresponsable kanina ang lalaki. Ta's sinigaw-sigawan niya pa kanina.

Naman, oh! Mali rin naman ang lalaki kanina pero may mali rin ako.

She sighed. Natapos ang reception, pero panay ang sulyap niya sa lalaki. Hindi dahil tinamaan siya rito kundi dahil nakokonsensya siya. Aaminin niya, gwapo ang lalaki. Halatang hindi ito pure pilipino. Matangkad rin ito, mukhang nasa six feet ang height nito.

Kamusta naman ang height kong four feet and ten inches?

Napagdesisyunan niya at ni April na 'wag na munang umuwi. Tutal tinatamad ng magmaneho si April 'saka pagod na pagod sila kakakuha ng litrato. She excused herself and went to the shore.

The cold breeze fondled her skin but she doesn't care. Her eyes were glued to the twinkling stars and the sound of waves calmed her. Whenever she felt lonely, only the stars can make her happy. The more she stared at it, mas   lalo siyang nahuhumaling.

She took her phone from her pocket and dialed her brother's number. Mayamaya'y sumagot na ito.

"Hello, Kuya!" she cheerfully said while playing on the sands with her feet.

"Queen! Nakung bata ka! Sa'n ka ba nagsusuot? Sabi sa 'kin ng mga kaibigan mo nawala ka daw ng tatlong linggo?"

Natawa naman siya, "Chill, Kuya. Hinay-hinay lang sa kakatanong. Isa lang ang kalaban."

"Umayos ka, ha! Pasalamat ka hindi ko sinabi kay Mama na nawala ka ng tatlong linggo. Ang sabi ko lang busy ka kaya hindi ka nakakatawag."

She sighed, "Kuya, break na kami."

"What? Okay ka lang ba? Teka,  bakit kayo nag break? May babae ba?"

"He," she trailed off and sighed heavily. "Cheated on me."

"Tarantadong 'yun! Uuwi ako ng pilipinas gugulpihin ko ang tarantadong yun!"

"H'wag na, uy! Sayang lang ang pamasahe mo, Kuya. He's not worth the trouble."

"Next time, don't just go MIA. Magsabi ka, para maiganti kita."

"Nah, h'wag ka na gumanti. Baka pagnasaan ka lang nun."

"Pagnasaaan?" he trailed off. "Don't tell me— his gay?"

She rolled her eyes, "Unfortunately, he is."

"Siraulong yun! Kaya pala ang lagkit makatingin."

Napahagikgik siya. Bakas sa boses ng kuya niya na kinikilabutan ito but her laughter ended too soon. She saw someone sitting on the sand while holding something. Perhaps, it is liquor, hindi sigurado si Jann. Hindi niya kasi masyadong maaninag.

"Kuya, tatawag ako mamaya. Bye!"

She said and ended the call. Without any hesitations, she walked fast as she could. Hanggang sa nakarating siya sa likod ng lalaki.

She bit her lower lip and sighed.

"Hey," she whispered underneath her breath.

Lumingon ang binata. His brows furrowed in confusion pero agad rin napalitan ng inis. He smirked making her roll her eyes.

"Why are you here?" he asked sarcastically.

Walang anu-ano'y umupo siya katabi ng lalaki. Alam niyang naguguluhan ito sa inasal niya, siya rin naman ay naguguluhan.

"Ano, gusto ko lang mag sorry      tungkol dun sa nangyari kanina. Alam kong may mali rin ako. Dinala ko yung mga bata dun sa restaurant ng walang  paalam. Ta's nasigawan kita kanina, Ikaw naman kasi! Naka ha-highblood ka rin, p'wedi mo namang kunin yung mga bata ng malumanay. Bigla ka naman nag ala-Hulk dun!"

"Nanunumbat ka o nagso-sorry?"

"Pwedi both?"

Napangiti ang lalaki kaya napahagikgik na rin siya. Ang pakikipagkaibigan ay hindi mahirap para kay Jann, forte na ata niya yun. With her charming and jolly personality, marami siyang nagiging kaibigan.

"If you don't mind me asking. Asa'n ang dalawang chicklits?"

"Chicklits?"

She chuckled, "Chikiting! Junakis! Mga bata. Ano ka ba naman."

Napailing ang lalaki, "Nasa kwarto. Tulog na."

"Pwedi naman siguro akong maupo rito diba?"

"Naupo ka na. Papaalisin pa ba kita?" he asked, sarcastically.

"Wow naman, Kuya! Nakikipagfriends na nga ako, 'di ba? Kaya chill. Masyado kang hard, eh. Teka, sino ka nga ulit?"

"Kanina mo pa 'ko kinakausap, hindi mo naman pala alam pangalan ko."

She rolled her eyes, "Kaya nga nagtatanong 'di ba?"

"Sansrif," he calmly said.

"Sansrif?"

"Sansrif is my name," naiirita nitong saad.

Natawa naman siya, "Seryoso ka?"

"Do you think I'm joking?"

"Kalma lang! Masyadong kang high blood. Pero totoo nga Sansrif? Anong trip ng magulang mo? Don't tell me kapatid mo si Arial?"

Marahang tumango ang binata.

"What the hell?!"

Walang humpay sa kakatawa si Jann habang hawak-hawak pa ang tiyan niya na sumasakit na. Mayamaya'y nahimasmasan na ito.

"Sorry, natawa lang kasi ako sa trip ng nanay mo. Buti hindi mo pinangalan ang anak mo ng bold o kaya italic. Sorry! Medyo ang daldal ko na at feeling close."

Ngumiti ang lalaki, "No, it's okay. Nasanay na 'ko, simula pa nung inaway mo 'ko."

"Grabe siya!"

"Kanina ka pa daldal ng daldal. Hindi ka pa nagpapakilala."

"I'm Jann."

"Are you still on highschool?"

"Hindi, ah! Graduate na 'ko ng college."

"Hindi halata."

Pinaningkitan ng mata ni Jann si Sansrif, "Iniinsulto mo ba 'ko?"

He immediately shook his head. "Hindi, nagsasabi ako ng totoo. Mukha ka pang highschooler."

"Kasalanan ko bang maliit ako at baby face?"

Natawa naman si Sansrif, "Nagsisentimento ka ba o nagbubuhat ng sariling bangko?"

"Both, syempre, before other people can accept you and your flaws you must accept yourself first. Love yourself na rin. Nakakapagod rin kasing mahalin ang mga taong sasaktan ka lang."

"You and your smart mouth," he said.

"Buti pa yung bibig matalino," humahagikgik pang sabi niya.

"Baliw!"

Nanlaki ang mata niya, "Hindi, ah! Happy lang ako kasi naka-enervon. Sama mo na rin ang Milo. Para energy, energy gap! With Milo everyday."

"May sayad ka nga sa utak."

"FYI! Maganda at mabait lang ako, wala akong sayad 'no."

"Eh, ano yung kanina?" nakangising sabi ni Sansrif.

Umismid siya sa tinuran ng binata, "Natrigger lang talaga yung hormones ko at kontrabida side ko."

Sansrif stood up, kaya nagtatakang sumunod siya. Baka magpakamatay ito, konsensya pa niya.

"Hoy! H'wag kang magpapakamatay may anak ka pa. Kung may problema ka man pag-usapan natin 'yan!"

Lalong nataranta si Jann nang lumapit si Sansrif sa dagat.

"Don't worry I am not going to commit suicide."

"Oy! Ano 'yan! H'wag kang nagtatapon ng b****a sa dagat. Sisirain mo pang kalikasan!"

Binitawan ni Sansrif ang bote ng wine na kanina niya pa hawak. Umiling ang lalaki at humarap sa kanya.

"I'm not, it's me and my wife's thing," tipid nitong sabi.

Napabuga siya ng hangin, "Akala ko magpapakamatay ka, eh. May letter ba 'yun?"

Sansrif tilted his head and slowly nodded.

"Wow!" namamanghang sambit ng dalaga, "Parang sa Message in a Bottle. Nakakakilig naman! Teka asa'n ba ang asawa mo?"

"She died."

Pagak namang tumawa si Jann.

Shoot! Ang bibig mo talaga, Jann!