Chapter 3

I was looking at my wrist watch while waiting someone. I'm here at Camp Cuisine waiting for Mr. Carter to come. I don't know what his agenda to me but I am here, waiting for more than 5 minutes.

Wala namang masama sa paghihintay lalong-lalo na kapag mahalaga ang pag-uusapan. Actually this is the first time na naghihintay ako sa mga taong late.

I let out a deep when my phone rang inside my bag. For sure si mommy na naman ito. Kinuha ko na mula sa aking bag ang cellphone ko at tinignan kong sino ang tumawag. Am I right. Si Mommy iyong tumawag. Tumunog ulit ang cellphone ko at umilaw ito para mas lalong lumitaw ang pangalan ni Mommy.

I had no choice but to answer her call.

"What? I have someone to meet right now," I speak as I answered her call.

"Is that important to your soon to be husband, Seina?"she asked me coldly.

"Soon to be husband? As far as I remember I don't have any fiance. So stop it. Maski isa sa mga i-re-reto mo sa akin ay wala akong papatulan Mommy. I don't care with the money anymore. I want to live a normal people like others. I'm just a human who need privacy. Please leave me and my privacy alone!" After I said those words to my mother, I end up the phone call and breathe heavily.

Gadd! My mother is getting into my nerves.

Paano niya nagawang ipakasal ako sa taong hindi ko kilala at lalong hindi ko mahal.

Pinatay ko na rin iyong cellphone ko dahil kilala ko si Mommy. Tatawag at tatawag ulit iyon hangang sa mapapayag niya ako sa gusto niya. Pagod na akong sumunod sa gusto niya kaya gagawin ko naman iyong gusto ko.

Ang gusto ko ay mamuhay bilang isang normal na tao. To live happy and fully. Iyong walang nagdidikta sa akin. Iyong walang tao na magdidikta sa mga gagawin ko sa buhay. Napapagod na ako sa pagsunod sa gusto nila. For christ sake! I am not a puppet!

I'm tired... so tired.

"Ma'am can I take your order?" the waiter asked me.

I nodded my head. "But not now. I am waiting for someone. Balikan mo na lang ako after 10 minutes."

Pagkatapos kong sabihin iyon ay umalis na ang waiter. Naiwan ako rito sa VIP section na nakatingin sa kawalan habang hinihintay si Mr. Carter.

Grabe naman ang taong iyon. Paghintayin ba naman ako. Ang kapal ng mukha pero keribels lang natin.

Napaangat ang tingin ko sa kabubukas na pintuan. My brows automatically raised while looking at the person who is wearing a shades entering the hall. His cold and dark aura makes me chill but there is some familiar bonds to the both of us.

It's like I know him but I can't tell where did I meet him? Kung saan kami nagkita— nagkakilala.

"I'm sorry for the wait, Miss Francisca." Umupo na siya sa harap ko habang ako naman ay nakakunot pa rin ang noo habang nakatingin sa kaniya.

I'm just wondering where did I met him? Did we met before? He is very familiar to me. I mean his voice seems familiar and I think we already talk somewhere.

I cleared my throat. Umayos ako ng upo at muling humarap sa kaniya.

"So, why do you want to meet me Mr. Carter?" I asked with full of straightfowardness.

Ako iyong tipo ng tao na hindi nagpaligoy-ligoy kapag may gustong itanong. I am a straightfoward person that's why some of my relatives doesn't like my personality. Well, I do not give a damn after all.

He removed the shades he's wearing. A sweet smile formed on his lips. My eyes widened while looking at his handsome and angelic face.

Angelic face? What the... tumigil ka, Seina!

"Y-you're M-mr C-carter?" I asked him.

Shit. Why I am stammering? Why I'm so nervous? Hindi ba dapat ay maging masaya ako dahil nagkita ulit kami? Bakit naman ako magiging masaya? This is all about business nothing less and nothing more. Pero paano niya nalaman na... na doon ako nagtatrabaho? Paano niya nalaman iyong contact ng secretary ko? Hindi ko naman sinabi sa kaniya. Pero paano?

"Yes, I am Seina. I miss you."

My brows knitted. "You what?"

"I miss you so damn much, Seina. Why did you left me?" He huskily asked me.

He seems mad.

Ano naman ngayon kung galit siya? At bakit naman siya magagalit kung umalis ako? Hindi naman namin kilala ang isa't isa.

I looked away and took a deep breathe. "One night stand lang iyon. It's not a big deal after all."

"For you it's not. But how about me? You are a vir—"

"Your mouth Mr. Carter." Suway ko sa kaniya. Isang matalas na tingin ang ginawa ko sa kaniya dahil masiyado ng malaswa ang lumalabas sa walang filter niyang bunganga.

"Why? You want to taste me?"

"Eww! Bastos."

"Why don't you like my per—"

"Shut up!" I gasped and squeeze my eyes shut.

Marahan ako nagmulat ng mga mata at kinuha iyong isang baso ng tubig na nasa harapan ko at mabilis itong ininom. Mygadd! Gosh!

He laughed. "Just kidding."

Umayos siya ng upo at inilagay ang kaniyang kamay sa ibabaw ng mesa. "Pero bago muna tayo magsimula sa dapat nating pag-usapan ay kumain muna tayo... kumain ka muna dahil para kang pinapababayaan ng magulang." Tinignan niya ako mula ulo hangang paa na may ngisi sa labi. "Para na rin may resistensiya ka sa gagawin natin."

Aangal pa sana ako ng biglang dumating iyong waiter kanina. Isang matalas na tingin na lang ang binigay ko sa kaniya bago ito inirapan. Nag-order na ako ng pagkain ko at drinks. Isang lemonade juice at beef steaks iyong pagkain ko at sa kaniya naman ay isang Arabic food.

Hindi ko alam na mahilig siya sa Arabic food.

Paano ko naman malalaman kung kagabi lang kami nagkakilala? And worst is we have sex. Tsk. Unang kita, bumukaka agad at sinuko ang bataan. Oh diba ang nays kong bata.

Women empowerment 'to? Joke lang.

"So, why did you left me?" he asked me again.

I rolled my eyes. "Bakit naman ako magpapaliwanag sa iyo? One night stand lang naman iyon at hindi na big dea—"

"Of course! Big deal iyon sa akin, Seina, because I am your first. What if may nabuo tayo? What will happened to the baby?"  Tanong nito sa akin na may halong pag-alala.

Luh! Overthink malala lang? Advance mag-isip ah.

"Nabuo agad? Hindi mo naman pinutok sa loob ko kaya paano siya mabubuo? Ano iyon kapwa niya egg cell? Gago!"

Bobo lang? Paano mabubuo kung walang sperm cell na pumasok diba?

He dropped the spoon and fork. Seryosong tinignan niya ako kaya napatigil ako sa pagnguya ng pagkain ko at seryosong tumingin din sa kaniya.

"What if there is? May intercourse eh and there's a possibility na may naiwan diyan sa loob mo. So I have responsibility to you." He winked.

I rolled my eyes. "Kahit na wala. Manahimik ka na lang Mr. Carter at kumain baka nalipasan ka lang ng gutom."

Hindi na siya muling nagsalita pa at gano'n rin ako. Tahimik kong tinapos ang pagkain ko at ni isang salita ay walang lumabas sa labi ko.

Bakit nga ba kapag siya ang kausap ko ay sobrang magaan ang loob ko sa kaniya? Sa kabilang banda ay kapag siya ang kausap ko ay parang sasabog ako sa inis minsan. Dumating ata siya sa buhay ko para asarin ang buwisitin ako.

Mr. Carter? Marcus Zion Carter ano ang plano mo sa akin at hinanap mo ako?

Nagkakibit balikat ako habang nakasandal sa kinauupuan ko. Ininom ko na iyong lemonade ko. Pagkatapos ay muli kong kinuha iyong cellphone ko sa loob ng aking bag at muling binuhay ang baterya.

Nang tuluyan ng mabuhay ang cellphone ko ay sunod-sunod na text messages ang dumating galing kay Mommy at sa unknown number. Naging isang linya ang mga kilay ko at kumunot ang noo habang nagbabasa ng messages ni Mommy sa akin.

Mommy:

Where are you?

Mommy:

Where the hell are you Seina?

Mommy:

Wala ka talagang kwenta.

Mommy:

Seina, nasaan ka! Your fiance is waiting for you.

Mommy:

Could you please reply as soon as possible.

Mommy:

TANGA MO! HUWAG KA NA UMUWI RITO SA BAHAY! MAS MAY KWENTA PA SA IYO IYONG KAPATID MO.

After I read those messages. A bitter smile formed on my lips. Why I keep pleasing them? Bakit lahat ng gawin ko ay mali? Bakit para sa kanila ay wala akong kuwenta? Am I useless?

Fuck! Kahit sanay na ako ay hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na masaktan sa mga binabato nilang salita sa akin. Letseng buhay ito dahil nagkaroon ako ng pamilya na sobrang taas ng standards. Ang hirap abutin at paamuhin.

I let out a heavy sigh. I'm tired... so freaking tired.

"Are you free tonight?" I asked Marcus.

His eyes darted. "Yes, why did you ask?"

"Let's go on a date... I mean let's go clubbing, El Paradiso is a perfect place," I answered his question wearing a smile on my lips.

Kunot noo niya akong tinignan ngunit agad din siyang tumango bilang sang-ayon sa aking sinabi.

Isang mapaklang ngiti ang namuo sa aking labi. "Thank you, Marcus... you never failed to make me happy."