I hope you could leave a comment about your thoughts and opinion for Aurora and Alted.
Aurora's Point of View Nang sumunod na umaga, kabado ako dahil tumawag pala si Alted nang alas dyes nang gabi pero hindi ko nasagot. Natutulog na kami ng mga bata at hindi ko man lang narinig ang pagring ng cellphone ko kahit na nasa side table lang iyon. Pagkatapos na maghilamos, nagtipa agad ako ng mensahe para sa kaniya. To Alted: Good morning. Pasensya na, hindi ko nasagot kagabi ang tawag. Natutulog na ako at hindi napansin na tumatawag ka pala. Pasensya na talaga. Kagat ang ibabang labi na pinadala ko ang mensahe sa kaniyang numero. Pabalik-balik ako sa paanan ng kama dahil sa tensyon na nararamdaman. Kagabi, pagkatapos namin kumain nila Snow at Winter ng hapunan, bumalik kami sa taas at nagbasa ng mga libro. Ilang oras din kaming nagkwentuhan tungkol sa mga paborito nilang laruan, lugar, pagkain at kung ano-ano pa. Hindi ko na halos namalayan na nakatulog na pala ako. Hindi ko na maalala kung sino ang unang natulog sa aming tatlo. Napatalon ako sa gulat nang biglang
Aurora's Point of ViewKagabi, maayos pa naman si Manang Osmet sa pagkakaalala niya."Anong gamot ang kinuha ni Manang Osmet?" Tanong ko sa kaniya."Hindi ko po alam, pero parang gamot sa lagnat at sakit ng ulo?" Alanganin na sagot ni Lilac."Si Manang Osmet kasi hindi 'yan nagsasabi kapag may sakit. Minsan kahit na may sakit e gusto pa rin na nagtratrabaho siya. Kaya tingnan mo kami, nahihiya rin na hindi magtrabaho kapag may sakit." Sabat ni Nay Consing.Huminga ako ng malalim. Hindi rin naman maganda na nagtratrabaho kapag may sakit. Mahina ang katawan mo at may dinaramdam ka kaya dapat na magpahinga muna.May kakaibang kirot sa dibdib ko nang maalala kung paano ako pwersahan na pinagtratrabaho noon kahit pa may masakit sa katawan ko.Ibinaba ko ang kape at naglakad paalis ng kusina."Pupuntahan ko lang si Manang Osmet." Paalam ko sa kanila.Ang katapat na hallway ang siyang patungo sa kuwarto ni Manang Osmet, at diretso pa nito ay siyang maids quarter."Manang?" Katok ko sa kaniya
Aurora's Point of View"Sonya?" Tawag ko sa kaniya.Tapos na namin pakainin, painumin ng gamot at palitan ng damit si Manang Osmet. Medyo maayos na rin ang hitsura niya kumpara kanina."Hmm?" Inaayos niya ang kinainan ni Manang.Sinulyapan ko ang matanda at nakitang nakatulog na ito ng mahimbing. Hindi na rin siya masyadong nilalamig. Mukhang presko na siyang tingnan."Wala bang kapatid, anak, asawa o pinsan man lang si Manang Osmet?" Marahan kong tanong.Sinulyapan ni Sonya si Manang Osmet at umiling."Wala po, matandang-dalaga si Manang Osmet. May kapatid naman siya, limang taon na pong patay. Namatay dahil sa kanser. Tyaka wala pong bumibisita na pamilya ni Manang Osmet dito, kaya wala po kaming ibang kilala maliban sa namatay nitong kapatid."Humugot ako ng malalim na hininga at naaawang nilingon ulit si Manang Osmet.Kawawa naman talaga si Manang."Si Señorito ang tinuturing niyang anak. Para sa kaniya, mga apo na rin niya ang dalawa niyong anak. Kaya sobrang devoted si Manang Os
Aurora's Point of View "Manang, sana hindi na muna kayo lumabas ng kuwarto." Hinawakan ko ang kaniyang braso. Ngumuso siya, hindi nagustuhan na iyon agad ang lumabas sa bibig ko. Kinunutan ko naman siya ng noo. Nag-aalala lamang ako na baka magtrabaho na naman siya at mabinat. "Narinig ko na uuwi na ang Señorito. Sinasalubong lahat ng katulong ang pag-uwi nito, kaya hindi pwedeng nasa kuwarto lang ako." Sagot niya. "Pero may sakit—" "Maayos na ako, ano ka ba?" Putol niya agad sa akin. Sumimangot pa siya. "Kaninang umaga, wala na akong lagnat. 'Di ba pumunta ka pa sa kuwarto ko at idinampi ang palad sa noo ko? Hindi ba't wala na akong lagnat?" "Pero mahina pa ang katawan niyo." Kontra ko. "Kaya ko na." Pagmamatigas niya. Huminga na lamang ako ng malalim at inalalayan siya papunta sa mahabang sofa kung saan naroon din sila Snow at Winter. "I miss you, Manang." Malungkot na sabi ni Snow. "Ayaw ni Mommy na pumunta kami sa kuwarto niyo." Sumbong nito. Matipid na ngumiti si M
Aurora's Point of ViewNgayon ang alis namin nila Alted papunta sa Isla Elteko na kaniyang sinasabi.Kaya silang Manang Osmet, June, Nay Consing, at isa pang katulong ay sasama sa amin para ihatig kami sa pantalan kung saan naghihintay sa amin ang yate.Sa SUV van kami sumakay. Si Bert ang driver, at sa shotgun seat naman naupo si Alted.Sa likod naman kami nila Snow at Winter.Sa pinaka-likod ay si Sonya na siya naming isasama sa isla para sa aming bakasyon.Nakasunod ang isa pang sasakyan sa likod namin, kung saan si June ang nagda-drive at sakay nito si Manang Osmet at Nay Consing."O siya, mag-ingat kayo Alted." Bilin ni Manang Osmet nang maibaba na ang lahat ng mga gamit namin.Hinaplos ng matanda ang buhok ni Snow at nginitian ng matamis si Winter. "Mag-enjoy kayo, ha?" Ngiti niya sa mga bata."We will, Manang." Nakangiting sagot ni Snow.Binuhat ni Bert at ni June ang mga gamit hanggang sa loob ng yate. Sumunod si Sonya para siguro ayusin ang mga gamit."Maganda ang islang iyo
Aurora's Point of View Ngayon hindi ko rin maipaliwanag ang nararamdaman ko, hindi kayang sabihin sa iisang salita lang.Nakapukos na lamang ako sa nararamdaman ko, at hindi sa mga bagay na dapat sana ay iniisip ko. Pagkatapos nito anong mangyayari? Ang simpleng tanong na iyon ang siyang nagbibigay ng samu't saring emosyon na hindi ko kayang pigilan. Ngunit sa lahat ng nararamdaman ko ngayon, kaba ang siyang nangingibabaw.Awtomatikong nahila ako sa malalim na pag-iisip at pagbabalik-tanaw nang pumulupot sa bewang ko ang isang pamilyar na kamay.Normal ang bilis ng puso ko kanina kahit pa kinakabahan ako, ngunit ngayon ay naghuhurumintado iyon dahil lang sa isang yakap.Hindi ko na nagawang lumingon nang ipatong niya ang baba sa kaliwa kong balikat. Itinali ko ang buhok kanina, kaya nararamdaman ko na ngayon ang paglapat ng kaniyang labi sa batok at sa gilid ng leeg ko. Mahigpit kong hinawakan ang barandilya at doon kumuha ng lakas dahil tuluyan nang nanghihina ang tuhod ko."Kanina
Aurora's Point of View Nanatili pa kami roon at nag-usap sa iilang bagay katulad ng trabaho niya sa Manila. Ang hitsura ng summer house niya sa Elteko at mga gagawin namin kung sakaling makarating na kami. Niyaya ko rin siya papuntang cabin nang maalala ang mga bata at katulad ng sinabi niya naglalaro sila Snow at Winter kasama si Sonya. Five hours passed easily. Hindi ko na napansin ang mabilis na paglipas ng oras dahil nang tumigil ang yate sa isang pier na mukhang pinasadya talagang gawin ni Alted purong pagkamangha na lamang ang naramdaman ko. The place looks perfect! Kagaya ng sinasabi ni Alted, magugustuhan ko ang lugar. Ngayon pa lang gustong-gusto ko na ito. Buhat-buhat ni Alted si Snow at hawak ko naman si Winter sa isang kamay dahil gusto niya raw maglakad sa buhangin mamaya. Dala-dala ng tatlong lalaki ang mga gamit namin at sa likod ko ay si Sonya na may dala rin na isang bag. Hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa hindi kalayuan na mga cottages, mga tao, mga bangkang d
Aurora's Point of View Sobrang lakas ng pintig ng puso ko nang makita ang repleksyon sa salamin. Malaki ang bathroom, gray ang tile at marmol ang dingding, may isang dingding na gawa sa salamin, may dalawang pabilog na sink na may faucet at mukhang pinasadya talaga ni Alted na pangcouple ang bathroom na ito. May malaking bathtub, shower room, at toilet na nasa loob ng isang glasswall sa gilid. May mga halaman din na pinasadyang ilagay; sa sulok malapit sa pinto, sa gilid ng dalawang sink at malapit sa shower room. Hindi ko na alam kung ilang oras na ako rito sa loob pero kinakabahan pa rin ako. Dinala ko na sa loob ang damit ko dahil ayaw kong makita ni Alted na nakatapis lang ako kung sakaling nasa labas man siya. Hindi ako sanay, dahilan para kabahan ako sa sitwasyon namin ngayon. Iisang kwarto, malaki pero parang maliit ang espasyo nito para sa akin. Na-blow-dry ko na ang buhok ko at tuyo na iyon, nakapagpalit na ako ng damit at pwede na akong lumabas, nakapagsipilyo na ako n
Aurora's Point of View Siya ang unang nagbawi ng tingin upang balingan ng tingin si Elizabeth. Alted. He's here. "Pinayagan kaming sumama ni Daddy." Ani Winter. Nakita ko ang pagtango ni Elizabeth sa sinabi ni Alted na hindi ko narinig dahil sumabay si Winter. Naunang naglakad ang babae palabas, sumulyap sa amin ulit si Alted at sumunod din palabas ng bahay. Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa maglakad sila palayo. Patungo sa pool side sa labas. Pumitik ako sa reyalidad at ibinalik ang atensyon sa dalawang prinsesita na yakap ko. "G-gusto niyong kumain? Nagbreakfast na ba kayo?" Tanong ko. Masyado pang maaga, baka hindi pa sila kumakain. Mariin ang titig sa akin ni Winter, samantalang nakangiti naman ng magaan si Snow. "Done na Mommy." Sagot ni Snow na ipinulupot muli ang dalawang kamay sa batok ko. Lumapit siya para patakan ng halik ang pisngi ko. Humagikhik siya pagkatapos. Natigilan ako, hindi dahil sa paghalik at sa paghagikhik niya, napatulala ako sa kaniya nang mai
Aurora's Point of ViewMalaki pa rin ang ngiti sa labi ni Snow nang nagmamadaling tumakbo papunta sa pinto ng bahay.Wala akong lakas para suklian ang matamis niyang ngiti, pero nang marinig ko ang boses niya, parang hinaplos ng mainit na kamay ang puso ko.Bumalot agad ang matinding kasiyahan sa sistema ko, kasabay ng pagragasa ng pangungulila sa bawat parte ng pagkatao ko, dahilan para mangilid ang luha sa mga mata ko.My heart is aching deep inside. Ang alam ko masaya ako, sobrang saya, pero bakit nakakaramdam ako ng matinding kirot sa kaibuturan ng puso ko?Sinalubong sila ni Elizabeth para pagbuksan ng pinto dahil hindi ko na magawang umalis sa kinatatayuan ko.Dire-diretso naman si Snow sa pagpasok ng bahay nang mabuksan ang pinto, hindi na niya halos tinapunan ng tingin ang kaniyang Tita Liza dahil nagmamadali siyang tumakbo papunta sa akin.She held her small arms up. Patakbo siyang lumapit at umamba ng yakap."Mommy!" She excitedly shouted.Idinipa niya ang mga kamay kaya aga
Aurora's Point of View Isinubo niya ang tinapay bago nagpatuloy. "Oo, nagkamali ka. Sabihin natin na nagsinungaling ka sa kanila, pero may ginawa ka ba na ikinasama nila? Wala naman, hindi ba? Naging mabuti ka sa kanila." Ibinaba niya muli ang pagkain at matiim akong tinitigan. "Nasaktan lang si Kuya Alted kasi huli na para malaman niya ang totoo at hindi pa iyon gaanong maliwanag sa kaniya. He was shocked to know the truth! Kahit naman ako, noong nalaman ko ang totoo, hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Hindi madali na tanggapin na lang iyon agad, Aurora. Naguluhan din ako." Naalala ko bigla na hindi siya agad naging mabait sa akin. Kahit na inaalagaan nila ako ni Nexon, nakikita ko pa rin sa kaniyang mga mata ang pag-aalinlangan, ang pagkamuhi, at ang pagkalito. It was hard. Kahit sa sarili ko noon, hindi ko magawang tanggapin agad na magkapatid kami ni Candice kaya magkamukhang-magkamukha kami. "If you really love my cousin, as well as the kids, hindi ba dapat na
Aurora's Point of View "We are just going to visit them, Aurora. Hindi naman tayo matutulog sa bahay ni Kuya Alted, babalik din tayo agad kapag palubog na ang araw! Or even before the sun sets!" Puno ng frustrasyon ang boses ni Elizabeth. Tiningnan ko siya at nagbuntong-hininga. Sumunod siya sa akin nang pumasok ako sa kusina. Hindi maipinta ang kaniyang mukha at halatang nasira na ang kaniyang umaga dahil sa patuloy kong pagtanggi. Gusto ko naman e, gustong-gusto kong sumama, pero hindi ko pa kaya. Kahit anong pilit ko sa sarili. Kahit akong kumbinsi ko. Naduduwag pa rin ako. Maisip ko pa lang na makikita ko si Alted sa bahay niya kapag bumisita kami ngayong araw ay para na akong binubuhusan ng malamig na tubig. Wala akong mukhang ihaharap sa kaniya. Ayaw ko rin pahirapan ang mga bata. Naiintindihan ko ang galit ni Alted sa akin. Naiintindihan ko kung hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa akin. Wala nang dahilan para tanggapin niya ako sa pamamahay niya. Sabihin man natin na
Aurora's Point of ViewHapon nang makabawi ako sa lahat ng pagkakatulala at pagkawala sa sarili. Ang dami kong iniisip, dahilan para mapagod na lamang ako at walang magawa sa buong maghapon.Alas kuatro y media nang bumaba ako at maabutan sa sala si Elizabeth na mag-isang nanonood ng romantic movie.Nag-order pa siya ng dalawang pizza na ngayon ay nakapatong sa coffee table kasama ang popcorn at juice. Napailing ako sa sarili. Akala ko nasa taas siya at nagkukulong sa kuwarto.Lumapit ako at tumabi sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa. Saglit niya akong nilingon at ibinalik din agad ang tingin sa flatscreen.“What happened to your eyes?” Tanong niya, ngunit ang mga mata ay nakapako na sa television.Hindi ko siya sinagot.Umupo ako sa kabilang dulo. Siya naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo ng sofa. Ang kaniyang mga paa ay nakapatong sa sofa, bahagya siyang nakaharap sa akin, ngunit ang kaniyang ulo ay nakatutok sa flatscreen.“Get yourself some pizza.” Aniya.Iniabot niya sa aki
Aurora's Point of View I shifted on my seat. Ngayon ko lang din napansin na halos hindi na ako humihinga dahil sa pakikinig sa kaniya. "Nabuntis niya si Candice, but she didn't really love him. She has a lover in Lanayan. Iyong kababata niya, kaya ayaw niyang dito magpakasal para hindi malaman ng lalaking iyon na kasal na siya kay Kuya Alted. Pero sa huli, nalaman din ng lalaki, ang Auntie mismo ni Candice ang nagsabi do’n sa lalaki kaya ayon," umiling siya. "Nagpakamatay." Patuloy siya sa pag-iling. "Nasa ibang bansa pa no'n sila Kuya Alted, kaya nang makauwi, huli na nang nalaman ni Candice. Then everything turned out complicated. Sinisi niya si Kuya Alted sa lahat. Muntik niya pang ipalaglag sila Snow at Winter dahil sa galit na nararamdaman dahil sa pagpapakamatay no’ng lalaki. Mas lalo pa akong nagalit sa kaniya kasi lumabas lang na hindi niya naman pinakasalan si Kuya Alted dahil gusto niya, pinakasalan niya alang-alang sa pera. Goodness!" Naramdaman kong lumalamig na ang ga
Aurora's Point of View"Twelve years old lang siya no’n nang mangyari ang aksidente. Tita Dem and Tito Astren didn't make it. They were declared dead on arrival. Si Kuya Alted lang ang nakaabot sa ospital." Humina ang kaniyang boses at tuluyan siyang nagpakawala ng malalim na buntong-hininga."It was hard for him. Bata pa siya masyado para maiwan mag-isa. Kaya dinala siya ni Papa sa bahay noon para sa amin muna tumira hanggang sa gusto niya. Maraming naiwan na ari-arian at negosyo sila Tito Astren kaya si Papa muna ang humawak no’n habang hinihintay si Kuya Alted na makapagtapos, dahil siya lang naman ang magmamana ng lahat sa huli. Si Papa at Mama muna ang kumupkop at tumayong magulang sa kaniya."Marahil, iyon din ang rason kung bakit sobrang lapit ni Alted kay Elizabeth at kay Nexon. Magkakasama pala silang lumaki."Madalas, nakikita ko siyang umiiyak ng tahimik sa kaniyang kuwarto. Bata pa ako masyado para mapansin ang mga problema ng ibang tao, pero sa tuwing nakikita ko siyang u
Aurora's Point of ViewAlas nuebe nang gabi nang bumaba ako sa kusina para magtimpla ng gatas. Madalas, nahihirapan akong makatulog lalo na kung marami ang iniisip. Kaya bumababa ako para magtimpla ng gatas.Matatanaw mula sa dining area ang malaking swimming pool sa labas. Bago dumiretso sa kusina, nasulyapan ko ang pamilyar na pigura ni Elizabeth na nakatayo malapit sa pool.Mukhang may kausap siya dahil hawak niya ang kaniyang cellphone malapit sa tainga.Saglit na kumunot ang noo ko nang makitang pabalik-balik siya, tila hindi mapakali.Baka may problema?Kaysa tumuloy sa kusina, dumiretso ako sa double doors para lumabas ng bahay. Aligaga masyado si Elizabeth, baka mayroong problema."Of course not, Kuya!"Hindi marinig mula sa loob ang kaniyang boses, pero ngayon na nasa labas na ako'y napuno agad ng galit niyang tono ang pandinig ko."Why is it that it's my fault now? Masisisi mo ba ako kung nagalit din ako sa ginawa niya do’n sa tao? He was unfair! Dapat lang na may makuha siy
Aurora's Point of View "No, it's okay." Maagap na tugon ni Deo. Seryoso ang ekspresyon ng kaniyang mukha. "Virginia is just messing around, Aurora. I'm sorry." Dagdag niya. "She really likes to sell me around like a pizza." I awkwardly smiled at him. Hindi ko alam kung seryoso siya o hindi, pero ayaw kong makipag-date na lang ng ganoon. Kahit pa biro lang ni Virginia, mas mabuti nang malinaw sa amin. Marahan na tumawa si Virginia. "Ang hina mo talaga sa babae, Deo." Tumawa rin si Elizabeth. Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa sa nangyari. "We have to go. Mauna na kami sa inyo." Paalam ni Elizabeth. Nilingon niya ako at tumango. Naglakad kami paalis, ngunit sa may pinto pala naghihintay ang sales lady na may dalang limang paper bag. "Thank you for purchasing, Miss Dela Fuente." Nakangiting sabi ng sales lady. Tinanggap ni Elizabeth ang paper bags at tumango. Lumabas kami sa store. Dala ko ang mga pinamili niya para sa kambal, samantalang dala naman niya ang mga bagong pape