Simula

"Mom! Dad! I'm home!" Sigaw ko habang inilalapag ang aking bag sa sofa.

"Mommy?!" Sigaw ko ulit nang walang sumagot sa akin. That's new, everytime I got home from school lagi nila akong sinasalubong. Pero bakit parang iba ngayon? Parang ang tahimik yata? "Manang, nasaan sila Mommy?" Pagtawag ko sa aming mayordoma. Kahit ang mga kawaksi ay wala. Naiinis na ako. Hindi ako natutuwa sa ganitong biro.

"Ate?!" Naiiritang tawag ko sa aking Ate Moreen. 

"What the hell is wrong with them?" Takang tanong ko sa sarili bago naglakad papunta sa kusina. I'm thirsty. I need water—nah, I want orange juice.

I was about to enter the kitchen when I heard moans. I'm already eighteen years old and I'm not that innocent when it comes to those things. And you know what I'm talking about.

"Are they really doing that right now?" Takang tanong ko sabay pasok sa kusina. Hindi ko na lamang pinansin ang mga ungol galing sa taas. I'm sure nakalimutan lang nila Mommy saraduhan yung pinto nang kwarto nila.

"Fuck!!!" Sigaw na muntik nang makapagpatalon sa akin. Mabilis kong ibinaba ang pitsel ng tubig bago inisahang lagok ang tubig sa baso. 

"What the hell!" Hindi makapaniwalang bulalas ko sabay punta sa lababo. Pero ganoon na lamang ang hindik na naramdaman ko. Nabitiwan ko ang aking hawak. Pumailanlang ang ingay ng baso nang malaglag iyon sa sahig.

"W-Wait, no! N-No! M-Mommy?!" Nauutal na sabi ko habang nakatingin sa aking ina na nakahandusay sa lapag at naliligo sa sariling dugo. "Oh God, no! Mommy! Wake up! Mom! Prank ba 'to? Mommy hindi nakakatuwa!" Humahagulgol na sabi ko sabay hawak sa kamay ni Mommy. Lalo akong napahagulgol nang maramdaman ko ang lamig niyon. Bakit?! Anong nangyayari?! 

"Fuck you!" Muling rinig ko sa sigaw mula sa second floor.

"Ate?" Mahinang sabi ko sabay takbo papunta sa taas. Hindi ko alam kung paano ko natakbo ang grand staircase. Lagi akong nagrereklamo sa tuwing pumapanhik-panaog ako sa kuwarto. Pero ngayon, tila hindi ko naramdamang tinahak ko ang hagdanan. Nang makarating sa second floor ng aming bahay ay nakita ko ang bukas na kwarto ni Mommy at Daddy. 

"Oh no, Dad?" Halos bulong na sabi ko bago pumasok sa nakabukas na pinto. Napapikit na lang ako nang mariin at napatakip sa aking bibig nang makita ko si Daddy sa kama. Nakadapa, may dugo sa uluhan nito. Wala nang buhay.

Can someone tell me what is happening?! This is not funny at all!

"Tama na! Patayin niyo na lang ako!" Narinig kong sigaw ni Ate mula sa kaniyang kwarto.

"Patience Sweetheart, darating tayo riyan. Pero ngayon, papatayin ka muna namin sa sarap!" Nangilabot ako nang marinig ko ang boses na iyon, parang galing sa hukay. Nakakatakot. Gusto ko na lang kumaripas ng takbo para maisalba ang sarili. Pero paano si Ate?

"Gago ka! Napakahayop niyo!" Halos wala nang boses na sigaw ni Ate Moreen.

"Ang totoo niyan, mas hayop si Roman. Utos niya ito kaya siya ang sisihin mo!" Sabi ng lalaki sabay halakhak. Tahimik na kinuha ko ang baseball bat sa kuwarto ni Dad. Iyon lang ang alam kong pwedeng maging pansalag kong aatakihin ako ng isa man sa mga taong gumawa nito sa pamilya ko.

Tahimik na naglakad ako papunta sa kwarto ni Ate. Maingat kong binuksan ang pinto ng kaniyang kwarto. Noon ko nakita ang isang pangyayaring ni minsan ay hindi ko inakalang mangyayari sa isa sa pamilya ko. Nakahiga si Ate Moreen sa kama habang nakatali ang dalawang kamay at mga paa. Nasa ibabaw niya ang isang lalaking medyo may edad na at walang sawang inaangkin si Ate.

I want to help her. Pero isang iling ang natanggap ko kay Ate nang magtama ang mga mata namin. Umiiyak na umiling rin ako bilang sagot. Kailangan ko siyang iligtas, siya na lang ang meron ako!

"No! Run!" Sigaw niya sa akin nang akmang lalapit ako para hampasin ng baseball bat ang isa sa mga bumababoy kay Ate.

"Run Alex! Iligtas mo na ang sarili mo!" Umiiyak na sabi ni Ate kaya bigla kong nabitiwan ang aking hawak at napatakbo palabas.

"Ruel habulin mo iyon!" Rinig kong sigaw ng isa sa kanila. Mabilis kong kinuha ang aking bag at muling tumakbo. Napahinto ako nang makarinig ako nang putok ng baril. Tila itinulos ako sa kinatatayuan dahil sa sobrang takot. If this is a dream, please, wake me up. 

"Ayun! Bilis, habulin niyo! Malilintikan tayo nito kay Boss kapag nakatakas si Alex!" 

Nang marinig ko ang boses ng mga humahabol sa aki'y pinilit ko ang sariling makalapit sa kotse. Kahit na nanghihina ang aking mga tuhod dahil sa takot ay nagawa kong sumakay sa nakaparada naming sasakyan. Napatili pa ako nang makitang wala nang buhay ang driver namin na siyang sumundo sa akin sa school. Sariwa pa ang dugong umaagos sa leeg nito. 

"M-Mommy, I'm scared!" Mariing bulong ko sa sarili habang pilit hinihila palabas ang aming driver. Nang matapos ko itong mailabas ay kaagad akong naupo sa driver's seat. I don't know how to drive. Pero wala naman akong magagawa. Kailangan kong makalayo para mailigtaa ang sarili.

Mahaba na ang itinakbo ng sasakyang minamaneho ko. Pa-zigzag ang takbo ng sasakyan. Mabuti na nga lang at walang gasinong sasakyan akong nakakasalubong. 

Muli akong napaiyak. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Hindi ko alam kung saan ang police station na malapit. Sana pala hindi ko sinanay ang sarili na school at bahay lang ang alam. Ngayon nahihirapan ako kung paano makakapunta sa mga awtoridad.

Humigpit ang pagkakahawak ko sa manibela. "Aalis ako ngayon, pero babalik ako para pagbayarin kayo! Magbabayad kayo! Papatayin ko rin kayo gaya nang ginawa niyo sa pamilya ko!" Humahagulgol na sigaw ko habang nagmamaneho.

Magbabayad silang lahat!