Novels by Pxnxx

——"AKIO!" malakas kong sigaw bago tumalon."Ma'am!" narinig kong pagtawag sa akin ng ilan sa mga tauhan ni Raul bago ako tuluyang nilamon ng tubig dagat.I can swim! Tinuruan ako ni Akio! Kaya dapat lang na gamitin ko iyon para sagipin siya!Madilim sa ilalim ng tubig. Para akong masusuka nang maramdaman ang sobrang sakit sa tagiliran. Hindi ko napaghandaan ang pagpasok ng lamig sa aking sugat. Mahapdi rin iyon dahil sa tubig-alat.Tinalasan ko ang paningin. Madilim kaya mahirap hanapin si Akio. Kaya mas pinag-igi ko pa ang paglangoy. Nang tuluyang makita si Akio ay mabilis kong ikinampay ang mga paa.Kaagad ko siyang hinila sa damit pagkatapos ay mabilis na sinakop ang kaniyang bibig. I'll do everything para mabuhay sila. Hindi ako papayag na iwan na naman ako ng mga taong malapit sa akin. Hindi ako papayag na may m

PUTING kisame ang bumungad sa akin. Naririnig ko ang pagtunog ng makinang nasa gilid. Pati na rin ang mabining tunog na likha ng hangin mula sa bukas na bintana."Alex, gising ka na!" sabi ni Jason bago lumapit sa akin.Mabilis kong inilibot ang tingin. Nasaan siya? Bakit wala si Raul?"Nasaan ang asawa ko?" mahina kong tanong na ikinaiwas ng tingin ni Jason. Bakas sa mukha nito ang pag-aalinlangan. Maging ang pag-aalala ay dumaan sa kaniyang mga mata."Nasaan si Raul?!" mariin kong ulit sa tanong."Two days kang tulog dahil sa maraming dugong nawala sayo. Sa loob ng dalawang araw na iyon, maraming nangyari." sagot sa akin ni Jason na ikinabangon ko. Tila pinunit ang tagiliran ko nang maramdaman ang kirot mula roon."What happened?" naiiyak ko nang tanong."Nakatakas si Maximo." sagot niya sabay i

ISA pang malakas na sampal ang pinadapo ko sa pisngi ni Mr. Lim. Pakiramdam ko'y mamamaga ang palad ko dahil sa lakas niyon."That's for killing my Dad! And this, for betraying Saavedra!" galit kong sigaw bago muli siyang sinampal.Hindi ko na nakayanan ang pagpatak ng mga luha ko. Kahit papano'y parang nabawasan ang bigat na dinadala ko nang masampal ko si Mr. Lim.Isang pagtawa ang kumawala sa bibig ni Mr. Lim. Nakaluhod ito sa harap ko habang hindi tumitigil sa pagtawa. "Your father betrayed me first. Ipinangako niyang sa akin niya ipapamahala ang Saavedra na nakabase sa Canada. Pero anong ginawa niya, he humiliated me in front of everyone! Pinahiya niya ako at sinabing gahaman!" sigaw ni Mr. Lim."Because you are. Sino ka para pamahalaan ang pinaghirapan ng Daddy ko. Yes, you invested a lot of money pero hindi sapat iyon para pagkatiwalaan ka ni Daddy."

"I WANT them dead!" mariin kong sabi sa mga tauhan ni Raul. Walang nagawa ang mga ito kundi ang tumango. "Mag-iingat kayo, matinik rin si Maximo.""Huwag po kayong mag-alala Ma'am Alex. Mag-iingat po kami." nakangising sagot ng isa sa kanila.Nang makaalis ang mga ito'y pasimple kong binuksan ang laptop. Pinipilit kong pigilan ang sarili na tumawa nang malakas.Napakauto-uto ni Maximo. Anong akala niya, ibibigay ko ang mga hinahanap niya ng gano'n-ganoon na lang? Hindi ako bobong katulad niya."Kaunting-kaunti na lang, matatapos na ang lahat." mahina kong sabi bago muling pinanood ang mga ebidensiyang nakuha ko kay Maximo."Alex!" Taas ang kilay na napatingin ako kay Jason nang pumasok ito. Bakas sa mukha niya ang pagod at pag-aalala."What do you want?" Mataray kong tanong. Ang sabi ni Raul, mag-ingat raw ako kapag nariyan si Jason. E

MALAMIG akong napatitig sa salaming nasa banyo. Umaga na naman at kailangan kong harapin ang mga kampon ng demonyo sa opisina.Pinagbawalan na ako ni Raul na pumasok. Pero hindi ako pumayag, baka mas lalong matuwa si Maximo kapag nalaman nitong nagtatago ako.Hindi ako natatakot sa kaniya. Ilang beses ko nang kinaharap ang kamatayan, ngayon pa ba ako makakaramdam ng takot? Isa pa, nangako naman si Raul na pasasamahan ako sa mga tauhan niya. Mas maigi iyon, para kahit papaano'y mapanatag ang kalooban ko."Are you sure about this?" kunot ang noong tanong ni Raul habang nag-aalmusal kami.Mahinang pagtango ang isinagot ko sa kaniya. Hindi ko na alam kung pang-ilang beses niya na akong tinanong niyon. Alam kong nag-aalala siya para sa akin, pero hindi naman pupuwedeng dito lang ako sa bahay.

MALAKAS na ibinalibag ko ang hawak na baso. Nagkalat sa sahig ang mga bubog pati na rin ang natapong alak. "Anong ibig mong sabihin?!" "B-Boss." nahihintakutang sabi ng isa sa mga tauhan ko. "Nakita na lang po namin na wala na siyang buhay sa bahay na tinutuluyan niya. Mga dalawang araw na po siguro siyang walang buhay. Wala rin po doon si Raul." Isang malakas na sapak ang binigay ko sa kaniya. Nagngangalit ang ngiping sinakal ko ang kaharap. "Nasaan ang mga anak ko?! Nasaan si Moreen?! Nasaan si Rafael?!" nanlalaki ang mga matang tanong ko sa kaniya. Wala akong pakialam kung tumutulo man ang dugo sa kaniyang ilong. Ang mahalaga sa akin ngayon ay makita ko si Moreen at Rafael. "Boss! Nariyan na po ang bangkay ni Ma'am Moreen." anunsiyo ng k

Malalim na paghinga ang aking pinakawalan bago taas ang noong tumungo sa malawak na garden ng mental hospital. Noong una'y hindi ako makapaniwalang dito dinala si Lucinda. Ang pagkakaalam ko'y sa kulungan. Ang sabi sa akin ni Rios ay nag-iba raw ang ugali ni Lucinda nang maikulong ito ng isang buwan. Kaya walang nagawa ang mga pulis kundi ang ilipat sa mental hospital si Lucinda. Kinasusuklaman ko siya sa mga ginawa niya sa pamilya ko. Pero tao pa rin ako't nakakaramdam ng awa. Lalo na ngayong pinagmamasdan ko si Lucinda habang nakaupo ito sa silyang may gulong. She was staring on an imaginary wall. Malayo ang takbo ng isip.Marahan akong napatikhim saka nilingon ang nurse na siyang kasama ko para ihatid ako kay Lucinda. "Pwede kitang samahan dito..." mahina nitong sabi. "Ayos lang ako, hindi na rin naman ako masasaktan ni Lucinda." Tipid ang ngiting sabi ko.Ilang sandali lamang ay nagpaalam na ang nurse. Kaya marahan akong naglakad palapit kay Lucinda. Kumunot ang aking noo nan

Isang marahas na paghinga ang aking pinakawalan habang nasa loob kami ng kotse ni Rios. I am very nervous. Hindi ko alam kung bakit? Pero parang hinahalukay ang aking tiyan. "Hey, don't be nervous. Si Renzo lang ang pupuntahan natin." May matamis na ngiti sa mga labing sabi sa akin ni Rios. "I can't help it. Pakiramdam ko ang laki ng nagawa kong kasalanan dahil wala ako sa tabi niya. Wala ako noong kailangan niya ng ina sa US." Naiiyak kong sabi. Napapasinghot na napangiti na lang ako kay Rios nang hawakan niya ang aking kamay. Marahan niya iyong pinisil para ipabatid na nariyan lang siya para sa akin. Mahigit isang oras ang ibiniyahe namin ni Rios. Sa loob ng mahabang oras na iyo'y hindi naalis ang kaba sa aking dibdib. Nasasabik ako kay Renzo. Gustong-gusto ko na siyang mayakap. Muli akong napabuga ng hangin para kalmahin ang aking sarili. Nasa tapat na kami ng malaking gate ng bahay ni Lola Clara. Hindi ko alam kung ilang beses na akong napabuga ng hangin. Parang kakawala n

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na umiyak sa harap ni Rios. Pakiramdam ko napakasama kong tao. Wala akong kwenta. Hindi ko naprotektahan si Renzo tapos ang lakas pa ng loob kong akusahan si Rios. "Where is he?" Umiiyak kong tanong kay Rios. Malalim lang siyang napabuntong-hininga bago ako nilapitan. Marahan niya akong itinayo mula sa pagkakasalampak sa sahig. Umiiyak na tinitigan ko ang mukha ni Rios. "Please tell me, where's Renzo?" Tanong kong pilit na hinahawakan ang mukha ni Rios. "He's fine..." Marahang sagot ni Rios bago ako tinitigan sa mga mata. Maya-maya lang ay naupo siya sa kama. Hinila niya ako't inupo sa kaniyang kandungan. Titig na titig sa mga mata ko si Rios. Pagkatapos niyo'y pinunasan niya ang mga luha ko. "...please babe, don't cry."Sa sinabing iyon ni Rios mas lalo akong naiyak. Walang pasabing niyakap ko siya nang mahigpit. "Dalhin mo ako sa kaniya, please. Gustong-gusto ko nang makita si Renzo." "I will babe, pagkatapos mong kumalma. I don't want to

"Akio, send me the details. Pagdating namin sa isla pwede mo nang umpisahan ang plano." Seryosong sabi ko kay Akio na nasa kabilang linya. Pinag-uusapan namin ang tungkol sa mga nakalap nilang ebidensiya ni Jayson, laban kay Lucinda. Pagkatapos naming umalis ay magsisimula na ang plano. Kung maaari'y ako na lang ang magsasampa ng kaso. Ayaw kong madamay pa ulit si Rhyna. Napapabuntong-hiningang napapikit ako ng mariin. God, hindi ko kayang makita ulit ang takot sa mga mata ni Rhyna. Hindi ko alam ang gagawin, noon ko lang siya nakitang natakot ng sobra para kay Renzo. To think na hindi naman talaga ito galing sa kaniya. May nagawa ba akong mabuti kaya pinagkaloob sa akin ng Dios si Rhyna? "Sure, I'll send it right away." Narinig kong sabi ni Akio. Napapangiting bumaba ako ng sasakyan. Hindi ko na ipinasok sa loob ang kotse, may nakaharang kasing itim na sasakyan sa gate. "Thank—." natigil ko sa pagsasalita nang makarinig ng putok. "Putok ba yun ng baril?" Gulat na tanong ni Ak

"Happy new year!" Masayang bati ni Willa sa akin nang kumalat ang fireworks sa malawak na langit. "Happy new year Rhyna! Happy new year babe!" Malaki ang ngiting sabi ni Yohan bago hinalikan sa pisngi si Willa. Tipid akong ngumiti bago tiningnan ang langit. Renzo loves fireworks. Kung nandito lang sana siya sabay sana naming tinatanaw ang iba't ibang kulay sa langit. "Ano ba yan, kakasapit lang ng bagong taon may nakasimangot na kaagad!" Bigla akong natawa sa sinabi ni Willa. "Sira, may naalala lang ako.""Naku..." "Maiwan ko nga muna kayo, nagmumukha akong chaperone ninyong dalawa." Pang-aasar ko kay Willa. Saglit kong kinindatan ang kapatid ko bago pumasok sa loob. Sa kusina ako tumuloy para saglit na kumain. Kaunti lang ang inihanda ko dahil iilan lang naman kami. "Ay Ma'am Rhy, tikman mo itong cake na ginawa ko. Masarap iyan, baka pwede na akong magtrabaho sa kusina. Nakakasawa na kasing puro barya at papel ang hinahawakan ko." Sabi ni Apple na siyang kahera ko sa shop. N

Tunog ng makina at sinag mula sa malaking bintana ang nagpagising sa akin. Marahas akong napahigit ng paghinga bago nagmulat. Purong puti ang nasa paligid ko. Hospital o langit? Marahang bumukas ang pinto. Hindi ko maigalaw ang katawan ko. Pakiramdam ko'y napakabigat niyon. Hindi ko tuloy malingon ang kung sinong pumasok. "Ate..." halos walang boses na sabi ni Willa bago lumapit. Hilam sa luha ang kaniyang mga mata. Nakasuot rin siya ng kulay itim na bestida. "W-Willa...""Oh my god, tatawag lang ako ng doctor." Nanlalaki ang mga matang sabi ni Willa bago tumakbo paalis. Napansin kong wala na siyang pasa. Pero may sugat pa rin sa gilid ng labi niya. Renzo! Unti-unting tumulo ang mga luha ko. Pinilit kong bumangon. Kailangan kong makita si Renzo. Kailangan kong makita ang anak ko! "Ms. Guerrero, hindi ka pa pwedeng bumangon. Mahina pa ang katawan mo." Maagap akong hinawakan ng doctor para maibalik sa pagkakahiga. "No...I want to see my son." mahina kong sabi. Kahit nanghihina