Good evening. Gabi na po ako may update kasi amy pasok at review pa po ako.. Pasensya na po.
Sebastian Alcantara's POV The night was cold, but my blood was boiling. Sitting behind my mahogany desk, I stared at the cityscape beyond my office window. The towering skyscrapers stood tall, a testament to the power and ambition that ruled this world. My world. But now, everything I built was at risk. The board wanted me gone. The investors were uneasy. And my so-called family—the same people who raised me, the ones I fought for—were the ones leading the charge to rip everything away from me. Daniel. His name was like a blade against my throat, pressing harder with each passing day. He was the rightful heir, they said. The true Alcantara? Pareho lang naman kaming walang dugong Alcantara. Anak siya ng ama ni Cassandra. A man who had no experience, no vision, no battle scars to prove his worth—yet they were ready to hand him the throne. I scoffed. Let them try. My fingers tapped rhythmically against my desk as I reviewed the reports in front of me. Every financial statement
Cassandra Dela Vega's POV"Hindi! Hindi ko ipapakasal ang sarili ko sa isang lalaking hindi ko mahal!"Ang sigaw ko ay dumagundong sa buong dining hall ng aming mansyon, na parang isang kulog na bumalot sa katahimikan ng hapunan. Ang mga magulang ko, sina Don Romano at Doña Esther Dela Vega, ay parehong nakatitig sa akin—ang isa may halong pagkadismaya, ang isa may malamig na determinasyon. Sa kabilang dulo ng mesa, nakaupo ang pamilya Alcantara, at si Daniel mismo, ang lalaking gusto nilang ipakasal sa akin, ay mukhang walang pakialam habang tahimik lang siyang umiinom ng alak."This is not up for discussion, Cassandra," malamig na sagot ng Daddy ko. "Napagkasunduan na ito. Your marriage to Daniel will strengthen our family's business empire. This is what’s best for everyone.""Best for everyone?" Halos tumawa ako sa frustration. "Paano naging best for me, Dad? Hindi ko siya mahal! I don't even know him that well!""Cassie—""No, Mom!" Napatayo ako, hinampas ko ang mesa, dahilan para
Cassandra Dela Vega's POVTatlong taon.Tatlong taon mula nang huli ko siyang makita. Tatlong taon mula nang bigla siyang nawala, hindi nagpaalam, hindi nagbigay ng paliwanag—parang hindi ako kailanman naging parte ng buhay niya.At ngayon, heto siya. Nakatayo sa harapan ko, sa mismong gabing desperada akong tumakas.Nanigas ako sa kinatatayuan ko, hindi makagalaw, hindi makapagsalita. Naramdaman ko ang malakas na tibok ng puso ko, pero hindi ko alam kung dahil sa galit o dahil sa simpleng katotohanang siya pa rin ang nag-iisang lalaking nagawa akong pakiramdaman ng ganito—isang halo ng pait, sakit, at isang bagay na hindi ko gustong aminin.Sebastian Alcantara.Mataas pa rin siya kagaya ng dati, mas lalong naging makisig, mas lumalim ang mga mata niyang laging puno ng misteryo. Pero ang pinakahindi ko kayang tiisin? Ang paraan ng pagtitig niya sa akin ngayon—parang may hinahanap, parang may gustong sabihin… pero hindi niya alam kung paano.Parang noong una niya akong iniwan."Cassand
Cassandra Dela Vega's POV "Then I will marry Cassandra."Nag-echo sa tenga ko ang boses ni Sebastian. Hindi agad nagrehistro sa isip ko ang sinabi niya. Hindi agad tumugma sa realidad ang mga salitang binitiwan niya."Did I hear that right? Tama ba ang narinig ko?"Napatingin ako kay Daniel, na halatang hindi rin makapaniwala. Agad siyang lumingon kay Sebastian, at sa unang pagkakataon mula nang magkita kaming muli, nakita ko ang matinding galit sa mga mata niya."What the hell are you talking about, Sebastian?!"Pero ang kuya niya, kalmado lang.Malamig na tumingin si Sebastian sa kanya. "Sabi ko, ako ang papakasal kay Cassandra."Nakita kong napapikit si Don Guillermo, parang mas sumakit ang ulo niya sa narinig. Si Daddy naman, nakatingin lang kay Sebastian na parang sinusuri kung ano ang motibo nito.Ako?Ako ang tuluyang nawalan ng koneksiyon sa utak ko.Anong pinagsasabi ni Sebastian?!"Wait a damn minute!" Itinaas ko ang kamay ko, nanginginig sa frustration. "Excuse me?! Bakit
Cassandra Dela Vega's POV Hindi ako makagalaw.Parang tumigil ang oras matapos sabihin ni Sebastian ang mga salitang iyon."Then I will marry you."Nanginginig ang kamay kong nakakapit sa laylayan ng gown ko. Ang dibdib ko, mabilis ang pagtaas-baba habang pilit kong inuunawa kung ano ang nangyayari.Sa paligid namin, unti-unting humina ang bulungan ng mga bisita. Ang ilan sa kanila ay nagulat, ang iba naman ay parang hindi makapaniwala.Si Daddy? Tahimik siyang nakatitig kay Sebastian, pero kita ko sa mga mata niya ang mabilis na pagproseso ng sitwasyon.Si Mommy? Halos hindi na makahinga sa kaba.At ako?Ako ang babaeng dapat ikakasal ngayon, pero sa hindi ko inakalang groom.Napalunok ako."S-Sebastian…"Pero hindi niya ako binigyan ng pagkakataong magtanong.Mabilis siyang lumingon kay Daddy at diretsong sinabi, "Ako ang papalit kay Daniel."Tahimik ang buong simbahan.Tila ba walang gustong magsalita.Si Daddy lang ang mukhang hindi nagulat. Parang inaasahan na niya ito.Tumingin
Cassandra Dela Vega's POV Tahimik ang buong biyahe papunta sa reception. Halos hindi kami nag-usap ni Sebastian. Hindi ko alam kung mas mabuti bang ganito, pero ang isang bagay na sigurado ako—wala akong ideya kung ano ang tumatakbo sa isip niya.Bakit siya ang pumalit kay Daniel?Ano ang tunay niyang dahilan?At paano ko haharapin ang lalaking minsan kong minahal—at minsan akong iniwan?Mas lalo akong kinabahan nang marating namin ang hotel kung saan gaganapin ang wedding reception. Isang five-star luxury hotel na pagmamay-ari ng pamilya Alcantara, kaya hindi na ako nagulat na sa kanila rin ito gaganapin.Pagkababa namin ng sasakyan, sinalubong agad kami ng malalakas na palakpak mula sa mga bisita. May mga nag-cheer, may mga mukhang nagtataka pa rin sa nangyari, pero wala nang nagtangkang magtanong.Kailangan naming magpanggap.Kahit ang totoo… wala akong ideya kung paano ko makakayanan ito.“Smile, Cassandra,” mahinang bulong ni Sebastian habang hawak niya ang kamay ko. “We have an
Cassandra Dela Vega's POV Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatayo lang sa gitna ng silid matapos lumabas si Sebastian. Parang isang hindi ko kayang ipaliwanag na bigat ang bumalot sa akin, na para bang ang dami-daming dapat kong maramdaman, pero wala akong lakas para harapin ang alinman sa mga iyon. Sa isang gabi, nagbago ang buong buhay ko. Nagpakasal ako sa isang lalaking hindi ko inasahan. Isang lalaking dati kong minahal, pero iniwan ako. Isang lalaking hindi ko sigurado kung paano ko haharapin sa susunod na mga araw. Huminga ako nang malalim at pilit na pinalis ang mga negatibong iniisip. Kailangan kong magbihis. Kailangan kong bumalik sa reyalidad. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa walk-in closet, tinanggal ang mabibigat na alahas na suot ko, at marahang hinubad ang wedding gown na kanina ko pa gustong alisin. Nang tuluyan na akong nakapagpalit ng silk nightwear, dumiretso ako sa harap ng malaking salamin. Tinitigan ko ang sarili ko. Ang babaeng nakatingin pab
Cassandra Dela Vega's POV Gising pa rin ako. Hindi ko alam kung anong oras na, pero ilang beses ko nang narinig ang tunog ng wall clock sa kwarto—isang mabagal at paulit-ulit na tik-tok na parang lalo lang nagpapaalala sa akin na hindi ako makatulog. Damn it. Nilingon ko si Sebastian. Nakahiga siya sa kabilang gilid ng kama, nakatalikod sa akin. Tahimik. Matatag ang paghinga, pero hindi ko sigurado kung tulog na ba siya o gising pa. Tiningnan ko ang espasyong namamagitan sa amin. This is so awkward. Paano ba naman, ngayon lang ulit kami nagkatabi sa iisang kwarto, sa iisang kama, matapos ang tatlong taon. Pero ngayon, may pagitan na sa amin. Isang invisible wall na mas mahirap sirain kaysa sa kahit anong konkretong harang. Dati, wala kaming problema sa ganitong sitwasyon. Dati, hinahayaan kong balot niya ako sa yakap niya hanggang sa makatulog ako. Dati, wala akong kahit anong duda sa kanya. Pero lahat ng iyon, nawala. At sa kabila ng lahat, hindi ko pa rin makuha ang sagot
Sebastian Alcantara's POV The night was cold, but my blood was boiling. Sitting behind my mahogany desk, I stared at the cityscape beyond my office window. The towering skyscrapers stood tall, a testament to the power and ambition that ruled this world. My world. But now, everything I built was at risk. The board wanted me gone. The investors were uneasy. And my so-called family—the same people who raised me, the ones I fought for—were the ones leading the charge to rip everything away from me. Daniel. His name was like a blade against my throat, pressing harder with each passing day. He was the rightful heir, they said. The true Alcantara? Pareho lang naman kaming walang dugong Alcantara. Anak siya ng ama ni Cassandra. A man who had no experience, no vision, no battle scars to prove his worth—yet they were ready to hand him the throne. I scoffed. Let them try. My fingers tapped rhythmically against my desk as I reviewed the reports in front of me. Every financial statement
Sebastian Alcantara's POV Nakatitig lang ako sa city lights mula sa glass wall ng opisina ko. Ang gabi sa lungsod ay tila walang katapusang kumikinang na alon ng ilaw, ngunit kahit gaano ito kaganda, hindi nito mapunan ang bigat na bumabalot sa dibdib ko. Isang linggo. Isang linggo lang ang ibinigay sa akin para patunayan ang sarili ko. Ang Alcantara Group of Companies ay hindi lang isang negosyo para sa akin. Ito ang buong buhay ko—ang dahilan kung bakit halos wala akong pahinga, kung bakit halos hindi na ako natutulog sa mga nagdaang taon. Hindi ako makapapayag na basta na lang ito maagaw sa akin dahil lang hindi ako isang tunay na Alcantara. Tatlong taon lang akong nawala dahil kailangan kung umalis mula nang nalaman kong may sakit ako sa puso at kailangan ng heart transplant. Pinaghirapan ko ang bawat tagumpay ng kumpanyang ito. Mula sa wala, itinayo ko ang mga proyektong ngayon ay bumubuhay dito. Alam kong hindi ako perpektong CEO—marami akong ginawang desisyon na hindi na
Sebastian Alcantara's POVTila isang larong chess ang mundong ginagalawan ko ngayon—lahat ng kilos ko, pinagmamasdan; bawat galaw ko, hinuhusgahan. At ngayon, nasa harapan ko ang mga taong matagal nang naghihintay ng pagkakataong pabagsakin ako.Nasa conference room kami ng Alcantara Group of Companies, isang silid na naging saksi sa bawat tagumpay at desisyon na ginawa ko sa loob ng maraming taon. Ngunit sa araw na ito, hindi ito isang ordinaryong pulong. Sa harapan ko, nakaupo ang board members—mga tao na dapat sana’y kakampi ko ngunit ngayon ay nag-aabang ng pagkakamali ko. Sa kanan ko, nandoon ang aking mga magulang—ang mga taong nagpalaki sa akin, ngunit hindi ako tunay na kadugo. At sa kaliwa ko, naroon si Daniel, ang tunay na anak, ang tunay na Alcantara.Nagsimula ang meeting nang walang kahit anong pag-aalinlangan si Mr. Vergara, isa sa mga senior board members, ang unang nagsalita."Sebastian, alam mo naman sigurong matagal na naming pinag-uusapan ang isyung ito," panimula n
Cassandra Dela Vega's POV Walang sinuman ang nakapansin ng lungkot na itinatago ko habang abala ako sa trabaho. Sa loob ng walong oras, nakatuon lang ako sa mga report, meeting, at deadlines. Ginawa kong kalasag ang pagiging abala para hindi ako malunod sa magulong emosyon sa loob ko. Naging maayos ang araw ko—o kahit paano, pinaniwala ko ang sarili kong ganoon nga. Wala akong ibang ginawa kundi magtrabaho, magpokus, at gawing perpekto ang bawat dokumentong hinawakan ko. Sa bawat numero, bawat presentasyon, at bawat papeles na inaprubahan ko, pilit kong nilalabanan ang bigat ng katotohanang bumalot sa akin kagabi. Pagod ngunit kuntento ako nang matapos ang shift ko. Hindi ko namalayan na halos alas-otso na ng gabi. Napalipas ko na naman ang oras nang hindi iniisip ang pamilya ko, ang sitwasyon ni Sebastian, at ang rebelasyong nagpagulo sa buhay ko. Ngunit nagbago ang lahat nang marinig ko ang usapan ng ilang empleyado sa may lobby habang nag-aabang ako ng elevator. “Alam mo ba? Na
Cassandra Dela Vega's POV Hindi ko alam kung ilang minuto akong nanatiling nakayakap kay Sebastian. Ramdam ko ang mahigpit niyang yakap, ang init ng katawan niya na tila nagbibigay sa akin ng kahit kaunting lakas sa gitna ng magulong emosyon ko. Pero kahit anong yakap niya, hindi kayang burahin ng init niya ang malamig na katotohanang natuklasan ko. Si Daniel… ang lalaking dapat kong pakasalan noon… ay kapatid ko pala. Paano nangyari ito? Bakit ngayon ko lang nalaman? At paano ko haharapin ang pamilya ko pagkatapos ng rebelasyong ito? Maraming tanong ang naglalaro sa isipan ko, pero alam kong may isang tao lang ang makakapagbigay ng sagot sa lahat ng ito—ang sarili kong ama. Dahan-dahan akong kumalas mula sa yakap ni Sebastian at tiningnan siya. May pag-aalala sa mga mata niya, ngunit hindi niya ako pinigilan nang tumayo ako at kumuha ng coat. “Where are you going?” mahina niyang tanong. I swallowed hard before answering. “I need to see my father.” Habang nasa loob ako ng sasa
Cassandra Dela Vega's Isang buwan na ako sa trabaho sa Alcantara Group of Companies, at sa bawat araw na lumilipas, mas lalo kong pinapatunayan sa sarili ko na kaya kong tumayo sa sarili kong paa. Hindi ko ginamit ang pangalan ko bilang asawa ni Sebastian para makakuha ng special treatment. Sa halip, nagsumikap ako upang patunayan sa lahat—at higit sa lahat, sa sarili ko—na may halaga ako, na kaya kong magtagumpay sa sarili kong paraan.Isang umaga habang nasa opisina ako, natanggap ko ang isang tawag mula sa isang hindi pamilyar na numero. Dahil abala ako sa paggawa ng reports, hindi ko na sana ito sinagot, pero may kung anong kaba sa dibdib ko kaya’t pinindot ko ang green button.“Hello?” sagot ko habang sinusulyapan ang laptop screen ko.“Cassandra.”Napatigil ako. Isang pamilyar na tinig ang narinig ko mula sa kabilang linya, isang boses na hindi ko inaasahang maririnig pa.Napasinghap ako. “Daniel?”“Can we meet?”Napahigpit ang hawak ko sa cellphone. Ilang linggo na ang nakalip
Cassandra Dela Vega's Hindi naging madali ang desisyong ito para sa akin. Ilang araw kong pinag-isipan kung ano ang dapat kong gawin matapos akong itakwil ng pamilya ko. Alam kong hindi ko na maibabalik ang dating buhay ko, pero hindi rin ako maaaring manatili lang sa bahay ni Sebastian at hayaang lamunin ako ng lungkot.Kailangan kong bumangon at ang unang hakbang ay ang maghanap ng trabaho.Alam kong maraming kumpanya ang maaaring tumanggap sa akin, lalo na’t may mataas akong pinag-aralan at maraming koneksyon. Pero gusto kong magsimula nang patas—gusto kong ipakita na kaya kong tumayo sa sarili kong paa.Kaya naman nagpasya akong mamasukan sa Alcantara Group of Companies, ang kumpanyang pagmamay-ari ni Sebastian.Noong una, tutol siya. Ayaw niyang makita akong nahihirapan, lalo na’t alam niyang hindi ko kailanman kinailangang magtrabaho noon. Pero nagmatigas ako.“Sebastian, hindi ko gustong umasa lang sa’yo habambuhay,” matigas kong sabi sa kanya isang gabi habang nasa kwarto kam
Cassandra Dela Vega's POVTahimik kaming nakasakay sa sasakyan ni Sebastian, pero hindi iyon dahil wala kaming gustong sabihin. Sa totoo lang, ang daming emosyon ang gustong kumawala sa dibdib ko—galit, sakit, lungkot, takot. Ngunit hindi ko alam kung paano ko iyon ipapahayag nang hindi tuluyang bumigay.Nakatitig lang ako sa labas ng bintana habang nilalandas namin ang kalsadang patungo sa bahay ni Sebastian. Ngayon ko lang napagtanto kung gaano kabilis nagbago ang buhay ko. Dati, buong akala ko na ang pamilya ko ang laging magiging tahanan ko, pero ngayon, sa isang iglap lang, itinakwil nila ako. Dahil lang sa pagmamahal ko kay Sebastian. Dahil lang hindi ko kayang ipagpalit ang taong pinakamahalaga sa akin.Ramdam ko ang matinding pagkapit ni Sebastian sa manibela. Halata sa panginginig ng kanyang kamay ang pagpipigil niya sa galit. Alam kong gusto niyang bumalik at makipagtalo pa sa Daddy ko, pero mas pinili niyang sumunod sa gusto ko—na umalis, lumayo, at hanapin ang katahimikan
Cassandra Dela Vega's POV Nananatili akong nakayakap kay Sebastian, ninanamnam ang init ng kanyang bisig habang hinahayaan kong humupa ang kaba sa dibdib ko. Pero kahit pa anong pilit kong pakalmahin ang sarili ko, hindi ko pa rin maiwasang mag-alala. Daniel may have walked away, but I knew deep down that this wasn’t over. Hindi niya basta-basta tatanggapin ang desisyon ko. At higit sa lahat, hindi ko rin alam kung ano pa ang gagawin ni Mommy para ipilit ang gusto niya. "Hey," mahinang bulong ni Sebastian habang hinahaplos ang buhok ko. "Stop overthinking." Napatingin ako sa kanya. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang pag-aalala. "I'm not overthinking," sagot ko, kahit na alam kong kasinungalingan iyon. Napangiti siya nang bahagya, pero halata ang pagod sa kanyang mga mata. He knew me too well to believe my lies. "You are," sagot niya. "And I get it. Alam kong hindi madali para sa'yo ang lahat ng nangyayari. Pero, Cassandra, hindi ka nag-iisa rito." Huminga ako nang malalim bag