Hello po, happy weekend po. Sorry po kung now lang ako nakapag-update. Kakauwi ko lang dahil may mahalaga akong nilakad. Maraming salamat po sa inyong lahat. Sana po ay suportahan niyo po ito. Kasali po ito sa bagong contest, hindi man po manalo ang mahalaga po ay matapos ko ito ng maayos. Maraming salamat po at ingat po kayo palagi ❤️❤️❤️
LIYANNA’S POV “Pakiulit nga po kuya, sino nga ulit ang nasa labas?” Tanong ko ulit sa guard namin.“Carlos po, Ma’am.” sagot niya ulit sa akin. At doon ko nakumpirma na si Carlos nga talaga ang nasa labas ng bahay namin ngayon.“Huwag mo siyang papasukin kuya,” utos ko kay kuyang guard.“Sige po.” Sagot niya sa akin at lumabas na.“Yaya, isama mo muna si Mireya sa silid niya.” utos ko kay yaya. Oo may sariling silid si Mireya pero sa ngayon ay kami muna ang magkatabi matulog.“Si daddy po ba ang nasa labas mommy?” Biglang tanong sa akin ni Mireya. Napalunok ako at para bang nalunok ko ang dila ko. Pero sinubukan ko pa rin na sagutin ang anak ko.“Yes baby, siya nga. Sorry baby, patawarin mo ako pero hindi pa handa si momm–”“It’s okay po mommy, I understand po.” Biglang sabi niya sa akin.“Thank you anak.” parang iiyak na sambit ko sa kanya.Hinalikan ko muna siya bago sila umakyat sa taas. Nagpatuloy kaming kumain dahil alam ko na anytime ay susulpot si Carlos dito sa loob ng dining
LIYANNA’S POVRamdam ko na kaya ko ng tumayo kaya sinubukan ko na. Pasalamat ako dahil nagtagumpay naman ako. Bumalik na ulit ang lakas ng mga tuhod ko.“Thank you Lord,” pabulong na sabi ko. Sinimulan ko na rin na ihakbang ang paa ko papunta sa banyo para magsipilyo at naghilamos na rin ako. Ito ang reason kung bakit hindi ko masyadong binubuhat si Mireya. Kasi nabitawan ko siya noong baby pa siya. Kaya takot na akong kargahin siya noon. Si Vena na ang laging kumakarga sa kanya. Paglabas ko sa banyo ay nakangiti ito sa akin at halata na inaantok na siya. Kaya sumampa na ako sa kama para tabihan siya.“Sleep na po tayo mommy,” aniya sa akin.“Okay ana—”“Wait po mommy, hindi pa po kayo uminom ng medicine niyo.” Mabilis itong bumaba sa kama at kumuha ng gamot ko at tubig ko.“Thank you baby,” pasasalamat ko sa kanya.“You’re welcome mommy.” Nakangiti ito sa akin.Pinainom niya sa akin ang gamot ko. Pagkatapos ay tumabi na ulit siya sa tabi ko.“Baby, okay lang ba na hindi si mommy ma
LIYANNA’S POV Lumabas na ako sa silid na inakupa ko. Lihim akong napangiti dahil alam ko na maiinis sa akin si Pia. ‘Yon ang goal ko ngayon ang galitin sila ni Cathy. Habang pababa ako sa hagdanan ay nakita ko si Carlos na nakatayo at may hawak itong alak. Nakikipag-usap ito sa ibang mga bisita. Lumingon ito sa akin, ngumiti ako sa kanya. Nasa tabi rin kasi niya si Pia kaya mas ginandahan ko pa ang ngiti ko. Naglakad ito para salubungin ako at inilahad niya sa akin ang kamay niya pero hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang ako papunta kay mommy. “You look so lovely, iha.” salubong sa akin ni mommy habang may magandang ngiti. “Thank you mommy,” nakangiti na sagot ko sa kanya. “Mrs. Ballarta, puwede mo ba akong ipakilala sa magandang binibini na kasama mo ngayon?” Saad nang isang lalaki kay mommy. “She is my—” “She’s my wife, Mr. Santiago.” Si Carlos na mismo ang sumagot sabay hapit sa baywang ko. Hindi na tuloy natapos ni mommy ang sasabihin niya. “Woah! Really? Kasal kan
LIYANNA’S POV “Mommy, gumising po kayo. Jusko po! Mommy please, wake up.” Natatakot na bulalas ko. Ginigising ko siya dahil nawalan siya ng malay. Mabilis akong bumaba sa room ko. Hinanap ng paningin ko si Carlos. “Carlos!” Sigaw ko sa kanya nang makita ko siya. Mabilis itong lumingon sa gawi ko. Hinihingal man ako ay tumakbo pa rin ako papunta sa kanya. “What happened?” Nagtataka na tanong niya sa akin. “S-Si mommy, C-Carlos, si mommy. Nahimatay siya, dalhin natin siya sa hospital.” Hinihingal na sabi ko sa kanya. “What?! Fvck!” Mabilis itong tumakbo paakyat sa hagdanan. Sumunod naman ako sa kanya. Pagpasok namin ay nakahiga pa rin si mommy at hindi pa rin ito nagkakamalay. “Mommy, wake up. Mommy,” tinapik tapik ito ni Carlos. “Carlos, dalhin na natin siya sa hospital.” Utos ko sa kanya. “Sige,” nakikita ko ang takot sa mga mata niya. Pero nang akmang bubuhatin na niya ito ay bigla na lang nagkamalay si mommy. “Mommy, are you okay?” Nag-aalala na tanong ni Carlos sa momm
LIYANNA’S POV Unang bumungad sa akin ang nag-aalala na mukha ni Carlos. Iginala ko ang paningin ko sa loob ng silid at nakumpirma ko na nasa ospital ako. May naramdaman akong kirot sa bandang siko ko. “How’s your feeling? May nararamdaman ka bang kakaiba?” Tanong niya sa akin. Umiwas ako ng tingin dahil sobrang lapit niya sa akin. “Okay lang ako, anong nangyari sa akin?” Tanong ko sa kanya. “Nabangga ang kotse mo, nawalan ng preno. Mabuti na lang at walang nangyari sa ‘yo.” Sagot niya sa akin, nang tingnan ko siya ay may nakita akong kakaiba sa mga mata niya. Para bang sobra itong nag-alala sa akin. Napaisip ako sa sinabi niya. Malakas ang kutob ko na may gumalaw sa kotse ko. Malalaman ko rin kung sino ang may gawa sa akin nito. Hindi ko lang alam sa dalawang kontrabida sa buhay ko. Nagpapasalamat ako dahil hindi ako pinabayaan ng nasa itaas. “Uuwi na ako,” sabi ko sa kanya. “Itatanong ko muna sa doktor kung puwede ka na umuwi.” “Wala akong ibang nararamdaman, kaya puwede na
LIYANNA’S POV “Happy birthday to you.. Happy birthday to you… Happy birthday, happy birthday.. Happy birthday my Mireya…” pagdilat pa lang ng mga mata niya ay kinantahan ko na siya kaagad. Masaya kong kinakanta sa kanya ang birthday song. “Thank you so much, mommy.” Nakangiti ito kaagad sa akin at alam ko na masaya siya. “Make a wish na baby,” utos ko sa kanya. “My wish po, sana ay gumaling na si mommy. Para hindi na po siya mahirapan, at para po hindi niya ako iwan. Mahal na mahal ko po ang mommy ko at hindi ko po kaya na wala siya sa tabi ko. Ayaw ko rin po na mahirapan siya.” Umiiyak siya habang sinasabi ang wish niya. Hindi ko rin inaasahan na marinig ‘yon mula sa anak ko. She’s just five years old para maisip niya ang wish na ‘yon. Niyakap ko siya at pareho kaming umiiyak. Napakabuti ng Panginoon dahil si Mireya ang ibinigay niya sa akin. “I love you, anak ko.” buong puso na sabi ko sa kanya. “Wala po akong ibang wish mommy kundi maging healthy ka po. Ayaw po kitang makita
LIYANNA’S POV “Good morning, kuya. Nandito ba si Ate Cathy?” tanong ko sa asawa niya na palabas ngayon sa pintuan ng bahay nila. Sinadya kong agahan ang pagpunta dito sa bahay nila. “Good morning, Liya. Nasa loob ang ate mo, pumasok ka na lang.” nakangiti na sabi niya sa akin ni kuya. “Thank you po, pasok na po ako kuya.” “Sige, papasok na rin ako papunta sa office.” aniya sa akin, masipag si kuya dahil maliban sa pagiging politiko ay businessman rin siya. Pumasok ako, kaagad kong nakita si Cathy na pababa sa hagdan. Ngumiti ako sa kanya ng ubod ng tamis. Nakita ko na kumunot ang noo niya sa akin. Marahil ay nagtataka siya kung bakit ako narito ng ganito ka aga. “Bakit ka nandito? At bakit ang aga mo yata na pumunta dito?” Sunod-sunod na tanong niya sa akin. “Good morning ate, gusto ko lang personal na magpasalamat sa mga gamot. Sigurado ako na masarap na naman ang tulog ko. Maganda pala sa katawan ang vitamins na ‘yon. Sayang at walang nagbebenta sa US.” Saad ko sa kanya, kitan
LIYANNA’S POVHindi ako makapagtrabaho ng maayos. Iniisip ko kung ano ang gagawin ko. Nandoon rin ang kaba ko na baka palayasin niya nga si Pia may part ng puso ko na naawa ako sa anak nila. Sa totoo lang ay balewala lang sa akin ang sagot ko sa kanya na bibigyan ko siya ng chance. Pero dahil sa ginawa niya kanina at nakita ko na seryoso siya kaya napaisip ako bigla. Mukhang mapapasubo ako pero sa tingin ko ay magandang oppurtunity rin ito para sa mga plano ko.“Papasukin mo ako! Ano ba?! Bitawan mo nga ako!” May naririnig ako na sumisigaw mula sa labas ng office ko.“Ano ba?!” Sigaw pa nito ulit.Tumayo ako sa swivel chair ko para sana pumunta sa labas nang bigla bumukas ang pintuan ng opisina ko.“Sorry po, Ma’am.” Nakayukong sabi ni Jessica habang hinihila pa rin si Pia para hindi makapasok.“Okay na Jessica, iwan mo na kam—”“Bitawan mo na nga ako! Hindi mo ba ako kilala?!” Naiinis na bulyaw ni Pia sa sekretarya ko.“Wala kang karapatan na sigawan ang empleyado ko dito sa mismong o
CARLOS POVNoong isinama ako ng asawa ko sa loob ng delivery room ay grabe ang kaba ko. Nilalamig ang mga daliri ko sa paa ganun rin ang mga kamay ko. Ang makita na nahihirapan ang asawa ko ay parang torture sa akin. Doon ko lalong hinangaan at minahal ang asawa ko ganun rin ang mommy ko.Tumulo ang luha ko ng makita ko ang anak ko. Sobrang saya ng puso ko. Sa wakas ay naranasan ko ng maging isang ama, naranasan ko ang mga ganitong pangyayari sa buhay ko. Kaya ipinangako ko sa aking sarili na ako ang mag-aalaga kay baby. Na kahit mapuyat ako ay gagawin ko ang lahat. Gusto kong bumawi sa mag-ina ko. Alam ko ang hirap niya sa pagbubuntis at ngayon nais ko na ako naman ang maghirap sa pag-aalaga. Hindi ko ito nagawa kay Mireya kaya bumabawi ako kay Baby Inzio. Kaya kong tiisin ang pagiging moody ng asawa ko. Nalaman ko na nangyayari pala talaga ito. Ang nagbabago ang ugali niya. Postpartum ang tawag nila kaya sinabi rin sa akin ni Dok na lawakan ko pa ang pag-unawa ko sa asawa ko dahil hi
LIYANNA'S POVHawak ni Carlos ang kamay ko. Pawis na pawis at ramdam ko ang sobrang sakit. Kung gaano ako nahihirapan ay ganun rin kalamig ang kamay ni Carlos. Ramdam ko na nilalabanan niya ang takot niya. "Uhmmmm.....!" Nakatikom ang bibig ko habang patuloy na umiire. Sabi kasi sa akin ni Dok ay mas makakakuha ako ng lakas kaysa sa sumigaw ako. Lahat ng sinasabi ni Dok ay ginagawa ko."1, 2, 3 push.." utos sa akin ni Dok na ginawa ko naman."Uhmmmmmm!" Tumutulo na ang luha ko sa mata ko. Pero naka-set na sa isipan ko na kahit anong mangyari ay ilalabas ko ang baby ko ng maayos. Ngayon ko naranasan ang hirap ng mag ina na iluwal ang kanilang mga anak. Normal delivery o cesarean delivery ay pareho na mahirap. Paulit-ulit ang utos sa akin ni Dok hanggang sa narinig ko ang iyak ng baby ko. "Congratulations, Liya." Sabi sa akin ni Dok."I love you," bulong ni Carlos sa tainga ko at nakita ko na umiiyak siya. Paulit-ulit rin niya akong hinalikan sa noo.Pagod na pagod ako pero sobrang
LIYANNA'S POVIto na ang pinakahihintay naming araw. Ang gender reveal party. Pagkagaling namin sa simbahan ay tumuloy kami sa venue. Napili nila sa open grounds. Hindi ko alam pero ang mga kaibigan ng asawa ko sa racing club ang may pakana. Gusto ko sana sa bahay na lang pero mas gusto daw nila doon.Pumayag naman ako dahil alam ko na namiss nilang mag-race. Hapon na ginanap para hindi gaanong mainit. "Kinakabahan ako, babe." Pabulong na sabi ni Carlos sa akin."Vava, dapat masaya ka. Kasi ito na pinakahihintay mo, natin. Sa wakas ay hindi kana magpupuyat, hahaha!" Pabiro na sabi ko sa kanya."Sorry, babe. Alam ko na napupuyat ka sa akin." Nakangisi na sabi niya sa akin."Hahaha! Sinusulit mo talaga dahil ilang buwan ka rin bago ka ulit makakapasok." Natatawa na sabi ko sa kanya."I love you and thank you for understanding me, for loving me and for carrying our child." Nakangiti na sabi niya sa akin."I love you too and I'm always willing to carry our child." Malambing na sagot ko s
LIYANNA'S POVMabilis na lumipas ang mga araw at halos hindi ko na namalayan. Nagising ako dahil naririnig ko ang asawa ko. Kaya mabilis akong pumunta sa banyo para silipin siya. "Vava, are you okay?" Nag-aalala na tanong ko sa asawa ko.Bigla na lang kasi itong nagsuka ngayong umaga. Hindi ko alam pero napansin ko na palagi siyang inaantok kaya isang linggo na siyang hindi pumapasok sa trabaho. "Nahihilo ako, babe. At nangangasim ang sikmura ko." Sagot niya sa akin."Magpacheck-up na kaya tayo?" Saad ko sa kanya."Okay lang ako, itutulog ko lang ito," sagot niya sa akin at mabilis na bumalik sa kama namin para matulog ulit.Inayos ko ang kumot niya at hinalikan ko siya sa labi. Lumabas naman ako sa silid namin para puntahan si Mireya at Prexie. Oo sa amin na nakatira si Prexie. Dahil hiniling rin niya kay daddy habang si Precious ay doon pa rin sa mansyon. Masaya ako dahil magkasundo ang dalawang bata. Nakakatuwa dahil si Prexie ang madalas ba nag-aasikaso kay Mireya. Pero may hil
LIYANNA'S POV"Babe, hindi ito totoo diba? Hindi pa patay si Ate?" Umiiyak na tanong sa akin ni Carlos."Vava," umiiyak ako at niyakap ko siya."Okay na siya eh, noong dinalaw ko siya ay nakangiti na siya at nakakausap na siya ng maayos. Hindi ito, hindi ito ang nais ko. Mahal na mahal ko ang ate ko, kahit na ano pa ang naging kasalanan niya." Umiiyak na saad sa akin ng asawa ko. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya."I'm sorry, alam ko na ako ang may kasalanan ng lahat kung bakit naging ganun si ate. Sorry, Vava sana hinayaan ko na lang siya." Sabi ko sa kanya dahil sinisisi ko ang sarili ko."No, babe. It's not your fault, hindi mo kasalanan. Kagustuhan ito ni ate, nakakalungkot lang dahil tinapos niya na kaagad ang buhay niya." Saad sa akin ng asawa ko.Kaagad kaming umuwi sa Pilipinas dahil sa natanggap naming balita. Ate Cathy ended her own life. Nagpakamatay siya at nagluluksa ang buong pamilya namin. Kaya kahit na may magandang balita kami sa kanila ay hindi namin magawang s
LIYANNA'S POVHindi ko maintindihan ang mga cravings ko ngayon. Ibang-iba sa cravings ko noon kay Mireya. Alam ko na nahihirapan ang asawa ko pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. Kapag hindi niya naiibigay ang gusto ko ay mabilis na sumama ang loob ko. Sobrang maraming nangyayari sa akin lalo na sa ugali ko.Mabilis akong mainis sa kahit na maliit lang na bagay. Ang sabi ko ay uuwi na kami pero nagbago ang isip ko lalo na mabilis akong magalit tapos sobrang init pa sa Pilipinas. At masasabi ko rin na maganda rin talaga na dito na lang ako manganak dahil sa kakagaling ko pa lang naman sa sakit ko at under observation pa rin ako.Ngayon ang araw ng check-up ko. Actually hindi pa naman talaga sana ngayon kaya lang makulit lang talaga si Carlos. Kasama namin si Mireya dahil na rin sa wala siyang kasama sa bahay at excited rin itong marinig ang heartbeat ng kapatid niya.Pagdating namin sa hospital ay sobrang excited na ang mag-ama ko. Kahit na ako ay excited rin na marinig ang heartbeat
CARLOS' POV"Babe, wala namang santol na walang buto. Diba hindi ka naman kumakain ng ganun?" Sabi ko sa kanya. Never ko pa naman siyang nakita na kumain ng ganun."Gusto ko na ngayon, hanapan mo ako. Nakatikim na ako noong college tayo. Kaso may buto 'yon eh. Sinawsaw ko pa nga 'yon sa asin na may sili. Pero mas gusto ko na isawsaw sa ketchup. Vava, please." Malambing na sabi niya sa akin."Babe, hindi ko talaga alam kung may santol na walang buto at kung may santol ba dito sa Amerika." Sagot ko sa kanya.Nakita ko na malungkot na naman ito. Pero ano nga ba ang gagawin ko. Saan ba ako makakahanap ng ganun? Dahil hindi nga ako pamilyar sa ganoong prutas. Buti pa nga siya nakakain na ng ganun ako hindi pa."Babe, uwi na lang kaya tayo sa Pilipinas?" Tanong ko sa kanya."Ayoko, gusto ko dito. Sigurado ako na mainit na naman sa Pilipinas. Dito na lang muna tayo kapag five months na si baby ay saka na tayo umuwi. Pwede rin naman na dito na tayo manganak." Sagot naman niya sa akin.Napaisip
CARLOS' POVKakabalik ko lang dito sa US galing sa Pilipinas. May mga kailangan lang akong ayusin sa company. Sobrang excited ko pagkalapag pa lang ng eroplanong sinakyan ko ay gusto ko ng liparin makarating lang kaagad sa mag-ina ko. Ang masaya kong mood ay biglang napalitan ng lungkot. Sinabi niya kasi na mabaho ako. Mabilis ko naman inamoy ang sarili ko pero hindi naman. Sa totoo lang ay nagulat ako sa naging reaksyon at ang mga kinikilos niya. Nasaktan ako dahil nilalayuan niya ako. Mabilis siyang magalit at sensitive ang pang-amoy niya.Nilalawakan ko pa rin ang pag-unawa ko dahil alam ko na epekto lang ito ng mga gamot na iniinom niya. Alam ko rin na hindi naman niya ito sinasadya.May mga gusto siya na kapag hindi ko naibibigay ay kaagad na sumasama ang loob niya. Mabilis siyang umiyak at magdamdam. I tried my very best na igawa siya ng bibingka. But I failed pero laking gulat ko dahil sarap na sarap siya. Napilitan pa akong kainin ang ginawa ko. Tiniis kong ubusin kahit na ang
LIYANNA'S POV"Vava, gusto ko ng bibingka." Biglang sabi ko sa kanya. Bigla akong natakam sa tostadong bibingka na may itlog maalat."Babe, hindi ko alam kung meron dito ng bibingka. Wait, maghahanap ako." Sagot niya sa akin."Gusto ko ikaw mismo ang gumawa." Biglang sabi ko sa kanya."What?! Ako ang gagawa? Seryoso ka?" Gulat na gulat na tanong niya sa akin."Oo, tapos gawin mong tostada pero maputi." Nakangiti pa na sagot ko sa kanya."Babe, puwede naman na maghanap na lang ak—""Sumusuko kana agad. Di mo pa nga sinusubukan. Mas gusto ko na ikaw mismo ang gagawa mahirap ba 'yon?" Naiinis na sabi ko sa kanya."Babe, bakit kasi kailangan pang ako. Bakit ka ba ganyan? Kahapon halo-halo tapos ngayon bibingka naman.""Naging maselan na kasi ang panlasa ko. Sabi ni Doc nangyayari daw talaga 'yon. Pero kung ayaw mo ay okay lang naman. Hindi naman kita pinipilit." Parang naiiyak na sabi ko sa kanya."Okay gagawa na ako. Pero don't expect too much dahil hindi naman ako marunong sa mga ganiton