She’s looking at him. She’s horrified. Hindi niya alam kung paanong si Aiden pala ang investor niyang naglapag ng ilang milyon para sa kanyang negosyo. Nakatitig siya rito at kulang na lamang ay magkaroong ng malaking question mark ang kanyang ulo ngayon.And he’s staring at her too. Mukhang marami rin itong tanong sa kanya. She can’t decipher a single emotion in his eyes. Blanko ito na para bang nakatingin sa isang patay.“What… why…”“Let’s order first,” saad nito at agad na inangat ang kamay at nagtawag ng waiter.“Zdravstvuyte, ser. Dobro pozhalovat' v russkuyu kukhnyu. Vam razresheno govorit' tol'ko po-russki,” pagbati ng waiter sa kanila. [translation: Hello, Sir. Welcome to Russian Cuisine. You are only allowed to speak in Russian.]Ngumiti ang waiter. “Chto by vy khoteli zakazat'?” [translation: What would you like to order?]Parang mas lalo pang sumakit ang kanyang ulo sa narinig. Sobrang lambot ng boses ng waiter, napaghahalataang hindi ito Russian. She roamed her eyes all ov
“Who si Miracle Luna?” he asked.She was stunned. Hindi niya alam kung ano ang kanyang isasagot. Tila ba ay tinakasan siya ng sariling boses and now she’s unable to talk. While Aiden is patiently waiting for her reply. She’s starting to feel nervous. Her palms are sweating cold and she can feel the beads of sweat forming on her forehead.And before she could say anything, she grabbed her sling bag and hurriedly left. Narinig niya pa ang pagtawag ni Aiden sa kanyang pangalan ngunit hindi niya na ito binigyang pansin.Lumabas siya ng restaurant na iyon at sakto namang may taksi na kakababa lang ng pasahero. Walang pagdadalawang isip niya itong tinulak at pumasok sa loob.“Hey!”She closed the door and turned to the driver. “Drive, please!”“Pero hindi pa po sila nakakapagbayad.”“I’ll pay that woman’s fare. Just please, drive!”The driver sense the urgency in her voice. Agad nitong sinunod ang kanyang tugon. Lumingon siya sa likod at nakita si Aiden na nakatingin lang sa sasakyan na kan
Where to go?She’s now walking along the road. May napapatingin sa kanya, lalo na sa kanyang suot na pumps dahil kumikinang ito sa tuwing naiilawan. Wala na siyang pera dahil nagpi-feeling hero siya kanina kay manong driver. Well, worth it naman.After crying her heart out in the church, she feels a little better now. Ngunit hindi pa rin klaro sa kanyang isipan kung saan siya pupunta. She bit her lower lip and roamed her eyes all over the place. Wala rin siyang load para tawagan si Cali kaya’t mukhang maliligaw siya sa pagkakataong ito.Magpapatuloy pa sana siya sa paglalakad nang may isang puting van ang huminto sa kanyang harapan. The door opened and her eyes widened to see some armed man in front of her. Mabilis ang tibok ng kanyang dibdib nang makitang bumaba ang mga ito.“What are you planning to do?” malakas niyang sambit.And when someone grabbed he arm, she started screaming.“Help! Help! Tulong! Tulungan niyo ako!”Someone put a sack on her head, making it hard to see where s
SHE ROAMED her eyes all over the place. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o ano. This is not what she prayed for. Hindi ito ang pinagdasal niya sa altar kanina. Hindi ito ang iniyakan niya. Pero bakit paglabas pa lang niya ng tahanan nito ay ganito ang bungad sa kanya?“Napakagalante naman ng kasintahan ni Aiden. Tignan mo yung sapatos, pre. Mukhang mamahalin.”She bit her lower lip and rolled her eyes. “Walang bibili niyan. Peke lamang ‘yan.”“Hoy, babae. Sinong niloloko mo?” tanong ng lalaking mayroong tartar sa ngipin. “Basta jowa ni Aiden, mayaman. Maraming pera!”“Hindi niya nga ako jowa. Hindi ka ba nakakaintindi?” Nagsisimula na siyang maramdam ng irita sa halip na takot.“Ty ne mozhesh' khot' raz zakryt' rot?” tanong ng isang lalaki na mukhang jologs. [translation: Can you even close your mouth for once?] Aba! Magkapareho lamang sila ng reklamo ni Aiden. Hindi naman ako madaldal. Ang korni pa ng suot. Ikaw ba naman mag long sleeve tas papatungan ng isang shirt na may tata
Tahimik na pinapanood ni Aiden ang monitor na ginagalaw ngayon ni Xander. Kahit ito ay nalilito kung alin ang uunahin. Kung i-trace ba ang bomba na nakatanim umano sa paligid ng quarters o ang i-trace ang location ni Bliss.“Manghingi kaya tayo ng tulong sa asawa mo?” tanong ni Xander. “Maybe she can help.”Sinamaan niya ito ng tingin. “Do you even hear yourself?”“YA dumayu, Ksander prav.” Napatingin siya sa kanyang kasamahan nang masalita ito. “My seychas imeyem delo s dvumya problemami, i yeye doch' uzhe vovlechena. Nam nuzhno chto-to sdelat.” [translation: I think Xander is right. We're dealing two problems right now and her daughter is already involded. We need to do something.]Cydine is a Russian man. Full blooded as well. Their organization was based in Europe, particularly in Russia. And that is the reason why they sometimes talk Russian.“My ne mozhem vtyagivat' yeye v eto. YA ne khochu, chtoby ona vyzyvala podozreniya obo mne i moyey lichnosti. YA ne khochu, chtoby gody, kot
Agad na bumilis ang tibok ng kanyang dibdib nang itanong ‘yon ng jologs kay Aiden. And from the playful aura he had a while ago, suddenly, she can feel the changes of the atmosphere. Parang bumigat at nahihirapan siyang makahinga.Sa paraan pa lamang ng pagtingin ng binata ay nanginginig na kanyang mga tuhod sa takot. Kusang pumikit ang kanyang mga mata nang mas diniin pa ng jologs ang bibig ng baril sa kanyang sintido.Sa totoo lang ay hindi na siya nakaramdam ng takot kanina dahil sa kung paano siya kausapin ng mga lalaking kumidnap sa kanya kanina. Parang nakikipag-usap lang nga sa kumare nilang natagpuan nila sa kanto, e.“Why are you even insisting to revive your already dead clan?” malamig na tanong ni Aiden habang pinaglalaruan sa kamay ang baril. And it was a real gun! Alam niya dahil ito ang baril na kinuha niya sa loob ng drawer nito sa sasakyan. “They’re long gone.”Napasinghap si Bliss nang hawakan siya ng jologs sa leeg at mas lalong diniin ang bibig ng baril sa kanyang u
Isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa kanilang dalawa habang na sa loob ng sasakyan. Hawak niya nang mahigpit ngayon ang kanyang sling bag na talagang pinakuha niya pa. Dito siya kumukuha ng lakas at para hindi siya mahimatay.But… maybe losing consciousness is way better than be in this kind of situation. Tahimik lamang si Aiden at seryosong nakatingin sa kalsada sa unahan. None of them had plans on breaking the silence. Well, mukhang may plano naman si Aiden na basagin ito.“Aren’t you gonna explain it to me?”Wala sa sarili siyang napatingin dito at napalunok. “Uhm…”“You ran away instead of just answering my questions.” Saglit siya nitong tinapunan ng tingin. It was just a mere glance, but her heart started pounding faster as it could ever be.“I…” Nag-iwas siya ng tingin dito at humugot ng malalim na hininga. “I don’t know. I really… really don’t know.”Rinig niya ang paghugot nito ng malalim na hininga. Mariin naman niyang nakagat ang ibabang labi, ngunit agad din siyang
She was silently staring over the horizon. She haven’t taken a shower yet. Nakalublob lang ang kanyang katawan sa bathtub habang tulala siyang nakatingin sa kawalan. Maraming tumatakbo sa kanyang isipan ngayon. Isa na roon ang takot na kanyang nararmdaman ngayong alam na ni Aiden kung ano ang totoo. Her mind is overthinking things and what might happen, and what is this man going to do with the information.Hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa utak ni Aiden. Who knows what he’s going to do, right? Baka biglang mabagok ang utak non at isabotahe siya sa kanyang ina. Mariin niyang pinikit ang mga mata at hinilot ang kanyang sintido.Tumingala siya sa kisame at humugot ng malalim na hininga. Mas lalo lang yatang nadagdagan ang kanyang mga dapat isipin ngayon.“You’ve been sitting there for hours. Aren’t you cold?”Wala sa sarili siyang patingin sa nagsalita. Nagulat siya nang makita si Aiden na nakatayo sa may hamba ng pinto. Nakatitig ito sa kanya na para bang nakikipagsukatan sa ka
“Is your heart okay now?”Bumaling siya kay Sue at mahinang natawa rito. She nodded her head in agreement and smiled even wider. “Yeah. A little better now, your highness.”Napag-alaman niyang isa palang anak ng duke ang lalaking kanyang kausap ngayon at pinsan ng prinsesang kanyang nakita noon sa Pampanga. And it’s really funny to think how small their world is right now. Sobrang liit ng kanilang mundo. Sa dami ng taong palagi niyang makakasagupa, talagang ang isa pa sa Royal Family.Sinamahan siya nitong umiyak doon at hindi sinasadyang nabulaslas niya sa binata ang kung ano man ang bumabagabag sa kanya. Luckily, nangako naman ito na hindi nito ipagkakalat ang tungkol sa kung ano ang narinig nito.Ngunit gaano ba siya kasiguradong hindi magsasabi si Sue sa kung ano ang nalaman nito? Well, wala naman siyang ibang choice kundi ang magtiwala rito. It’s not like she can go back and take back what she told him.Her reckless mouth.“Are you sure you’re okay now? You still have to drive on
“WHERE have you been?”Yan ang unang tanong na bumungad sa kanya nang makapasok siya sa loob ng kanialng silid. Tulalang nakatitig si Marcella sa wedding gown nito na mukhang handa na para sa kanilang pagrampa.“I was in Dubai.”“Dubai, yet it took you seventeen hours to travel,” anito. “Ilang Dubai ba ang pinuntahan mo, Aiden?”It was this time that Aiden had to put on his mask and conceal his expressions and emotions. Alam niyang nagdududa na si Marcella. And kung tama nga ang kanyang mga kaibigan, nakakatunog na si Marcella.Tumayo ito at bumaling sa kanya. Pansin niya sa mga mata nito na wala itong gana. Nanatili lamang siyang nakatitig dito. He’s doing good at hiding his emotions too well. Ngunit agad siyang natigilan nang marinig ang pangalan ni Bliss.“Why does it feel like you and Bliss are slowly drifting away from me?” mahinang tanong nito habang nakatitig sa kanya. “Why do you keep delaying our wedding?”“Marcella…”“I know.” Napakagat labi ito. “I know it was my fault. I w
“There are times when I'm lying in my bed. How I bellow and cry from this stupid gate. And my eyes are like windshields on a rainy day. Almost rubbed-down, swelling, as I keep on dipping my face in these cold hands of mine. Heaven knows how embittered… I am…” mahinang pagkanta niya kasabay ng kantang pumapainlanlang ngayon sa kanyan stereo.She’s holding the necklace that her mother gave her as she sang the song her and his father used to sing. Umaagos ang luha sa kanyang mga mata ngunit hindi niya alam kung paano ito patigilin. Tila ba’y isa itong sirang gripo na patuloy lamang sa pag-agos.The conversation she had with Aiden’s father kept playing inside her head like a broken disc. Hindi niya alam kung magpapadala ba siya sa mga salita nito. Kung magpapadala ba siy sa mga sulsol nito.But one thing is for sure: She’s hurt. Sobrang nasasaktan siya.“Cause this angel has flown away from me, leaving me with drunken misery. I should have clipped her wings and made her mine for all eterni
AS SOON as the plane landed at the Ninoy Aquino International Airport, Aiden immediately walked out of the aircraft, followed by his secretary. Mabilis ang kanyang bawat hakbang na para bang nagmamadali. Magdadapit hapon na nang sila ay mag-landing. At kung tama ang kanyang hinuha, naghihintay sa labas ng airport si Marcella.“Sir, Mrs. Fu is calling.”Agad siyang tumigil sa paglalakad at nilingon ito. Kumunot ang kanyang noo at agad na tinanggap ang phone na inaabot nito. Dinikit niya ito sa kanyang kanang tenga at muli silang nagpatuloy sa paglalakad.“What is it?” he asked as he made his way between the crowds to pass through.“Sir, I am sorry for calling right now but Ma’am Bliss…” anito.Doon na siya tuluyang tumigil sa paglalakad at halos magkasalubong na ang kanyang kilay dahil sa pagkakunot ng kanyang noo. “What happened?”“Your father came here this morning and took her with him. It’s almost midnight but she’s still not here. Miracle has been crying this morning and I’m afra
THE COFFEE above the table is hot, yet the atmosphere feels so cold. Minsan nga ay parakiramdam niya’y nahihirapan na siyang huminga dahil sa lamig at bigat ng atmosphere. Especially now that she’s sitting across a deadly man.Kung halos makapugto ng hininga si Aiden, itong lalaking na sa kanyang harapan ay talagang malalagutan ka na ng hininga. Ngunit sa kabila ng nakakamatay nitong aura ay hindi niya maiwasang mapatitig sa mga mata nito.And damn… he does have a beautiful pair of green eyes. They’re captivating.“Your coffee will turn cold if you just let it sit there,” anito na siyang bumasag sa kanilang katahimikan.She bit her lower lip and looked at him. “What do you want to talk about?”Binaba nito ang hawak nitong kape. Malaki ang café kung nasaan sila ngayon ngunit silang dalawa lamang ang nandirito. And that just made her want to run away. Iniwan niya si Miracle kay Mrs. Fu at sa yaya nito sa bahay.Nang una ay nagtataka siya sa inaakto ni Mrs. Fu kanina. Ngunit ngayon ay na
NAPATINGIN SIYA sa kanyang anak na ngayon ay nakatitig sa kanya. Confusion is written all over her daughter’s face as her pretty eyes gazed at her. Hindi niya tuloy mapigilan ang sariling kuruting ang pisngi nito.“Ouch!” anito. “Mommy, you’re not answering me. Why is daddy still not calling?”Tipid siyang ngumiti rito. “Daddy is still busy, baby. Don’t worry. I will tell you once he called.”Tinignan siya nito. Mayroong pagdududa sa mga mata nitong. Mabuti na lang ay pinakawalan na lang siya ng bata at muling nanood sa paborito nitong palabas sa cartoon network. Muling nabaling ni Bliss ang tingin sa kanyang hawak na kwintas.It’s the only thing that reminds her of her mother. Nang tumuntong kasi siya ng eighteen years old ay dinayo siya ng kanyang ina sa New York noon para ibigay itong kwintas. Marcella said it’s a tradition of San Juanico family to pass the family heirloom to the first daughter of the family.At sa kasamaang palad, siya lang ang nag-iisang anak ng kanyang ina. Laki
“WHERE ARE you going to sleep tonight?” tanong ng binata sa kanya.“I’ll sleep beside my daughter,” she replied. “Hindi ako sanay matulog na hindi siya katabi kapag magkasama kami.”She bit her lower lip when he nodded his head. His mood was totally off. She can feel it. Ngumingiti lamang ito sa tuwing kaharap nito ang kanilang anak. And right now, Miracle is with her nanny, taking a shower before bed. Kaya’t heto si Aiden, sobrang lamig kung makitungo. Parang nakakatakot tuloy itong kausapin.“Aiden…”“I will handle everything, Bliss. Don’t worry,” anito at hinawakan ang kamay niya. “For tonight, you’ll rest. And if Miracle will be looking for me tomorrow, tell her I have a meeting with some foreign investors.”Napatitig siya sa mga mata nito at hindi na nagsalita. She bit her lower lip and nodded her head. Nang matapos maligo si Miracle ay sa master bedroom silang dalawa natulog. Hindi niya maiwasang makaramdam ng ilang, lalo na’t magkasama sila ni Aiden sa iisang silid.The only di
KANINA pa siya tahimik at hindi mapakali. She tried calling her mother ngunit hindi ito sumasagot sa kanyang tawag. So as Cali. Hindi niya maintindihan ang nararamdamang hindi pagkabahala sa dibdib. It’s like something bad is happening.Or maybe she’s just overthinking things.“Ma’am…”Halos mapaigtad siya nang mayroong nagsalita sa kanyang likuran. Wala sa sarili niya itong nilingon at bumungad sa kanya ang maid ng bahay ni Aiden. Well, hindi naman talaga ganoon kalaki ang bahay ni Aiden. Ngunit para sa busy person na tulad nito, kailangan talagang mayroong maid bawat bahay.And yes, hindi ito ang main na bahay ni Aiden. Isa lamang itong rest house na tinutuluyan nito sa tuwing nandirito ito sa London.“What is it?” she asked.“Mr. Aiden wants you to come down into the kitchen for dinner,” wika nito.Magsasalita pa sana siya nang biglang umugong ang phone na kanyang hawak. Tinignan niya ang caller at nakita ang pangalan ng kanyang ina. She looked at the woman in front of her and said
“MOMMY, daddy was so kind and handsome!” anas ng kanyang anak habang nag-aayos sila ng kanilang gamit.Ngayong araw sila makakalabas ng hospital. Okay na rin naman ang mga vital signs ng kanyang anak. Ngunit mahigpit na pinagbabawal ng mga doktor sa kanila ang paggiging magalaw ng bata. Kaya naman ay pansamantala muna siyang magwo-work from home para pagtuonan ng pansin ang kanyang anak.Lumapit sa kanya si Pia at ngumiti. Binigay nito sa kanya ang isang resibo. “I already paid for the little girl’s bills.”“Thanks, Pia.” Tipid siyang ngumiti rito. “Can you take this to the car, please?”Walang angal namang tinanggap ni Pia ang kanyang binigay ritong bag at lumabas na ng silid. Bumaling siya sa kanyang anak na ngayon ay sobrang behave. Nakaupo na lamang sa kama. Kung wala pa siguro itong sugat, paniguradong nagtatalon na ito sa kama.She caressed her daughter’s face. “Do you like him?”“Yes!” agad nitong sagot at pumalakpak pa. “I think he’s the best daddy. And I can’t wait to see him