PANAKA-NAKANG sumusulyap si Aiden sa hagdanan, naghihintay kay Bliss. Hindi pa rin bumababa ang kanyang anak na si Miracle. Sana lang ay nagpunta ito sa ina para kumbinsihin ito.Sa totoo lang ay hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin ngayon. He’s confused as hell. Natatakot siya para sa kapakanan ng kanyang pamilyang gusto niyang buohin. Nag-aalala siya na baka sa oras na makarating ito sa tenga ng kanyang ama ay pagbubuntunan nito si Bliss at Miracle.Tumingin siya sa hapag na puno ng pagkain. It was all for Bliss. And this was the reason why he knew he wanted to build this family. The moment he wanted to make breakfast for her in the morning, the moment he wanted to wake up next to her, the moment he wanted to take his daughter to school, and the moment he realized he couldn’t imagine himself with someone who is not Bliss.His phone suddenly vibrated. Agad niya naman itong hinila para tignan kung sino ang tumatawag. Nang makita niya ang pangalan ng kanyang kaibigan ay nagdala
IT FEELS LIKE a dream; watching her daughter and Aiden running around and laughing. Pakiramdam niya ay nasa isang panaginip siya at ayaw na niyang magising pa. She can see pure happiness in her daughter’s face. Nakakataba ng puso.“Tag!” sigaw ng kanyang anak.Nandito sila ngayon sa tabi ng lake. Aiden put a camping chair for her and a picnic mat. Nakalapag doon ang kanilang mga pagkain. It was like a family bonding. May hawak din siyang camera na ngayon ay puno na yata ang storage kakakuha niya ng litrato.Mahina siyang natawa nang makita ang pagsimangot ni Aiden, ngunit hinabol naman nito ang bata.“Careful!” aniya nang makita kung gaano kabilis tumakbo ang kanyang anak.But her daughter just laughed. Kinunan niya ng litrato ang senaryong ‘yon at tinignan. A smile lifted her lips as she browse through the camera’s gallery. Nag-angat siya ng tingin sa dalawang taong dahilan ng ngiti sa kanyang labi.Pinanood niya ang mga itong maghabulan. Parehong walang sapin sa mga paa ang mga ito
CYDINE WAS busy cleaning his gun. Bukas na bukas ay uuwi na siya ng Russia. Doon muna siya mananatili ng ilang buwan. Mas mabuti na ang lumayo siya kaysa naman makagawa pa siya ng bagay na alam niyang pagsisisihan niya.It’s better for him to leave than to witness Bliss being a subject for a mission. Alam niyang walang kinalaman si Bliss sa kung ano mang kagaguhang ginagawa ng ina nito. Sa pagkakaalam niya nga ay walang close relationship si Marcella at Bliss. They’re just treating each other like a normal mother and daughter would.Inayos niya ang muzzle ng kanyang hawak na baril at hinipan ito. Sa totoo lang ay gusto na niyang tawagan si Bliss. He wanted to check on her. Alam niya kung anong klaseng tao si Aiden. He can be deadly at times, and he could be heartless. The fact itself makes him not want to leave her with him.“Are you planning to make it look transparent?”Nag-angat siya ng tingin at nakita si Charles na umupo sa mahabang couch, adjacent sa kanyang kinauupuan. Hindi ni
“What the hell are you doing here?” agad niyang sikmat kay Bridgette nang makalayo-layo na sila sa pwesto nila ni Bliss. “Can’t you see I’m in a middle of bonding with my family?”“I know and I’m sorry for interrupting it.” Sumulyap ito sa kanyang likuran kung saan naroroon si Bliss. Kita niya ang pagngiti nito ng pilit bago tumingin sa kanya. “Kailangan mong magmadali.”Kumunot ang kanyang noo. “I already know about that—”“Marcella is already preparing for Bliss’s wedding!” mariing sambit ni Bridgette na kanyang ikinatigil. “She’s already in London. As of now, mukhang alam na ni Marcella kung ano ang totoong pakay mo. She’s plotting to marry her daughter off to the enemy’s heir.”“Who?” Kumunot ang kanyang noo.“Kenji Nakamura,” anito. “Are you stupid? Pagiging tanga ba ang resulta ng pag-ibig? Aiden, Nakamura Clan is one of the strongest clan in Japan. They are slowly invading Europe. And isa ang organisasyon natin na ibabagsak nila! Marcella was the one supplying guns to them and
TAHIMIK NA tinatanaw ni Bliss ang lake sa kanyang harapan. Nandito na siya ngayon sa loob ng kanyang silid sa rest house. She’s having different kinds of thoughts. And right now, everything is finally completing her puzzle. The puzzle that has been a big question to her is now finally complete.Narinig niya ang pagsarado ng pinto ngunit hindi niya ito nilingon. Alam na niya kung sino ang pumasok. She doesn’t have to check who it was. From the footsteps and the scent that immediately filled the whole place, it was clearly Aiden.“Dinners ready,” anito.“Hmm,” she hummed and turned to look at him. “Can we talk for a bit?”Kumunot ang noo ng binata. “What is it?”Ngumiti siya rito ngunit hindi niya maitago ang pait sa kanyang mga ngiti. Humugot siya ng malalim na hininga at nagtungo sa kama. Umupo siya rito at mariing kinagat ang ibabang labi.Sumunod naman si Aiden kahit na halata rito ang pagtataka. She then smiled at him and asked, “Why did you choose to be with me? Why did you choose
HINDI NIYA alam kung ano ang kanyang dapat na isagot ni Aiden. Rinig na rinig niya ang mabilis na pagtibok ng kanyang dibdib. She was lost for words. Gusto niyang tumawa at hintayin itong sabihin na nagbibiro lamang ito.But no. The sweats forming on his forehead, the veins on his neck, the trembling of his hands, and the way he chased his breath, she knew it wasn’t a joke at all. He was dead serious about it.Mahina siyang napailing. And with all her strength, she did her best to find her voice and said, “You can’t. You can’t love me.”Nanubig ang kanyang mga mata. Her hear is rejoicing but her mind is telling her this is not how it should be. Hindi dapat ganito ang kanyang nararamdaman para sa binata. She’s torn between being happy or regretting everything.Umiiling siya. But Aiden held her arm, making her look at him. He cupped her cheeks and wiped the tears away. “Hush now.”“Hindi mo ako pwedeng mahalin, Aiden.” Her voice is trembling. Napipiyok na siya ngunit pinapatibay niya an
She took a step out of the plane and breathe in the fresh–– no–– polluted air of the country she left years ago to study abroad. Nilibot niya ang paningin at mahinang napailing. Sinuot niya ang dalang sunglasses at bumaba na sa hagdanan. Matapos niyang makuha ang kanyang bagahe ay naglakad na siya patungo sa arrival area. Sabik na siyang makapagpahinga.To be honest, wala siyang balak na umuwi ngayon. More like, wala na siyang balak bumalik pa ng Pinas. Bukod sa wala rito ang negosyong pinapatakbo niya ay medyo nakakalimot na rin siya sa mga salitang ginagamit ng bansang ito. Who wouldn’t? She left Philippines since she was ten and now she’s turning twenty three next month.“Bliss!”Nilingon niya ang tumawag sa kanyang nakakarinding pangalan at nakita ang kanyang ina na may hawak na malaking placard at mayroong pangalan niya. Kumakaway ito at may malawak na ngiti sa labi. Napangiti na lang din siya at nilapitan ito.“Mommy!” she greeted her mother happily.“My baby!”Niyakap siya nito
“Damn…”Umupo siya sa kanyang kama at inayos ang sarili. Nakatitig lamang siya sa laptop na nakapatong sa ibabaw ng desk. The screen contains the public information about her mother’s fiancé, Aiden Ivanov. She tilted her head and bit her lower lip.He is a famous businessman; one of the youngest and richest tycoon in Europe and Asia. Marami itong business at sikat din ito sa larangan ng drag racing. Aiden is also a full-blooded Russian man. Kaya’t hindi nakakapagtaka ang physical feature nito na hindi man lang nababahiran ng pagiging pinoy.But the question is: Paano ito nakilala ng kanyang ina.Look, she’s not trying to be a villain here. Nang makita niya ang uri ng ngiti ng kanyang ina nang magkwento ito tungkol sa mapapangasawa ay kahit papano’y nagbibigay ginhawa sa kanya dahil sa katotohanang masaya ito sa napiling mapapangasawa. But now that she met this man, she’s having doubts. Lalo pa’t marami ang mga news articles tungkol sa binata na na-li-link sa iba’t ibang babae, especia
HINDI NIYA alam kung ano ang kanyang dapat na isagot ni Aiden. Rinig na rinig niya ang mabilis na pagtibok ng kanyang dibdib. She was lost for words. Gusto niyang tumawa at hintayin itong sabihin na nagbibiro lamang ito.But no. The sweats forming on his forehead, the veins on his neck, the trembling of his hands, and the way he chased his breath, she knew it wasn’t a joke at all. He was dead serious about it.Mahina siyang napailing. And with all her strength, she did her best to find her voice and said, “You can’t. You can’t love me.”Nanubig ang kanyang mga mata. Her hear is rejoicing but her mind is telling her this is not how it should be. Hindi dapat ganito ang kanyang nararamdaman para sa binata. She’s torn between being happy or regretting everything.Umiiling siya. But Aiden held her arm, making her look at him. He cupped her cheeks and wiped the tears away. “Hush now.”“Hindi mo ako pwedeng mahalin, Aiden.” Her voice is trembling. Napipiyok na siya ngunit pinapatibay niya an
TAHIMIK NA tinatanaw ni Bliss ang lake sa kanyang harapan. Nandito na siya ngayon sa loob ng kanyang silid sa rest house. She’s having different kinds of thoughts. And right now, everything is finally completing her puzzle. The puzzle that has been a big question to her is now finally complete.Narinig niya ang pagsarado ng pinto ngunit hindi niya ito nilingon. Alam na niya kung sino ang pumasok. She doesn’t have to check who it was. From the footsteps and the scent that immediately filled the whole place, it was clearly Aiden.“Dinners ready,” anito.“Hmm,” she hummed and turned to look at him. “Can we talk for a bit?”Kumunot ang noo ng binata. “What is it?”Ngumiti siya rito ngunit hindi niya maitago ang pait sa kanyang mga ngiti. Humugot siya ng malalim na hininga at nagtungo sa kama. Umupo siya rito at mariing kinagat ang ibabang labi.Sumunod naman si Aiden kahit na halata rito ang pagtataka. She then smiled at him and asked, “Why did you choose to be with me? Why did you choose
“What the hell are you doing here?” agad niyang sikmat kay Bridgette nang makalayo-layo na sila sa pwesto nila ni Bliss. “Can’t you see I’m in a middle of bonding with my family?”“I know and I’m sorry for interrupting it.” Sumulyap ito sa kanyang likuran kung saan naroroon si Bliss. Kita niya ang pagngiti nito ng pilit bago tumingin sa kanya. “Kailangan mong magmadali.”Kumunot ang kanyang noo. “I already know about that—”“Marcella is already preparing for Bliss’s wedding!” mariing sambit ni Bridgette na kanyang ikinatigil. “She’s already in London. As of now, mukhang alam na ni Marcella kung ano ang totoong pakay mo. She’s plotting to marry her daughter off to the enemy’s heir.”“Who?” Kumunot ang kanyang noo.“Kenji Nakamura,” anito. “Are you stupid? Pagiging tanga ba ang resulta ng pag-ibig? Aiden, Nakamura Clan is one of the strongest clan in Japan. They are slowly invading Europe. And isa ang organisasyon natin na ibabagsak nila! Marcella was the one supplying guns to them and
CYDINE WAS busy cleaning his gun. Bukas na bukas ay uuwi na siya ng Russia. Doon muna siya mananatili ng ilang buwan. Mas mabuti na ang lumayo siya kaysa naman makagawa pa siya ng bagay na alam niyang pagsisisihan niya.It’s better for him to leave than to witness Bliss being a subject for a mission. Alam niyang walang kinalaman si Bliss sa kung ano mang kagaguhang ginagawa ng ina nito. Sa pagkakaalam niya nga ay walang close relationship si Marcella at Bliss. They’re just treating each other like a normal mother and daughter would.Inayos niya ang muzzle ng kanyang hawak na baril at hinipan ito. Sa totoo lang ay gusto na niyang tawagan si Bliss. He wanted to check on her. Alam niya kung anong klaseng tao si Aiden. He can be deadly at times, and he could be heartless. The fact itself makes him not want to leave her with him.“Are you planning to make it look transparent?”Nag-angat siya ng tingin at nakita si Charles na umupo sa mahabang couch, adjacent sa kanyang kinauupuan. Hindi ni
IT FEELS LIKE a dream; watching her daughter and Aiden running around and laughing. Pakiramdam niya ay nasa isang panaginip siya at ayaw na niyang magising pa. She can see pure happiness in her daughter’s face. Nakakataba ng puso.“Tag!” sigaw ng kanyang anak.Nandito sila ngayon sa tabi ng lake. Aiden put a camping chair for her and a picnic mat. Nakalapag doon ang kanilang mga pagkain. It was like a family bonding. May hawak din siyang camera na ngayon ay puno na yata ang storage kakakuha niya ng litrato.Mahina siyang natawa nang makita ang pagsimangot ni Aiden, ngunit hinabol naman nito ang bata.“Careful!” aniya nang makita kung gaano kabilis tumakbo ang kanyang anak.But her daughter just laughed. Kinunan niya ng litrato ang senaryong ‘yon at tinignan. A smile lifted her lips as she browse through the camera’s gallery. Nag-angat siya ng tingin sa dalawang taong dahilan ng ngiti sa kanyang labi.Pinanood niya ang mga itong maghabulan. Parehong walang sapin sa mga paa ang mga ito
PANAKA-NAKANG sumusulyap si Aiden sa hagdanan, naghihintay kay Bliss. Hindi pa rin bumababa ang kanyang anak na si Miracle. Sana lang ay nagpunta ito sa ina para kumbinsihin ito.Sa totoo lang ay hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin ngayon. He’s confused as hell. Natatakot siya para sa kapakanan ng kanyang pamilyang gusto niyang buohin. Nag-aalala siya na baka sa oras na makarating ito sa tenga ng kanyang ama ay pagbubuntunan nito si Bliss at Miracle.Tumingin siya sa hapag na puno ng pagkain. It was all for Bliss. And this was the reason why he knew he wanted to build this family. The moment he wanted to make breakfast for her in the morning, the moment he wanted to wake up next to her, the moment he wanted to take his daughter to school, and the moment he realized he couldn’t imagine himself with someone who is not Bliss.His phone suddenly vibrated. Agad niya naman itong hinila para tignan kung sino ang tumatawag. Nang makita niya ang pangalan ng kanyang kaibigan ay nagdala
Mabilis niyang pinunasan ang luha sa kanyang mga mata at umiwas ng tingin sa kanyang anak. She sniffed and calmed herself down before turning to her daughter. Medyo mataas ang kama kaya’t nahirapan ang kanyang anak sa pag-akyat.Binuka niya naman ang kanyang mga braso para i-welcome ang bata ng isang mahigpit na yakap. Agad naman itong tumabi sa kanya at niyakap siya. Pinikit niya naman ng kanyang mga mata at humugot ng malalim na hininga. Dinama niya ang yakapan nilang dalawang mag-ina.It feels like she’s been parted from her daughter for too long. Well, basically, matagal naman talagang nawalay sa kanya ang kanyang anak, Ngunit mas lumala lamang ngayon dahil matagal niya itong naalala.“Mommy, stop crying. You’re making me sad,” rinig niyang bulong ng batang yakap-yakap siya sa beywang.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi para pigilan ang sariling humagugol. She wanted to explain to her daughter how bad her situation is, ngunit ayaw niya namang malaman nito na sobrang komplikado
Rinig niya ang pagbubukas ng pinto ngunit hindi niya ito magawang lingunin. Ni hindi niya nga kaya ang magpanggap na tulog. She was just lying there, staring outside the window, scolding herself mentally for being such a stupid girl. Bakit ba masyado siyang nagpapaalipin sa tawag ng kanyang laman? Ngunit tawag ng laman pa ba ang tawag sa bagay na ‘yon kung puso na rin niya ang nagsasabi? She knew something was off from the very start, yet here she is, nagpapaalipin na naman.“Bliss…”It was Aiden’s voice. Kahit na hindi siya lumingon ay alam niyang ang binata ‘yon. Napahugot na lamang siya ng malalim na hininga at pinikit ang mga mata.“Your breakfast is ready,” rinig niyang usal nito.Hindi siya nagsalita. Nang maramdaman niya ang paglubog ng kama sa kanyang likuran ay alam na niyang umupo si Aiden. Ramdam niya ang paghaplos nito sa kanyang buhok dahilan para muli niyang maidilat ang kanyang mga mata.“You’re awake. You should eat your breakfast or else our daughter would be worrie
HINDI mapakali si Aiden habang nakatitig sa dilag na nakahiga ngayon sa kama. Hindi niya alam kung ano ang nangyari rito. Basta na lang siyang tumakbo patungo sa silid kahit na punong-puno ng icing at flour ang kanyang mukha.He was scared. Especially after hearing her small groans of pain. Pati rin ang kanyang anak ay nag-aalala rin sa ina nito. Sino ba naman kasi ang hindi, ‘di ba? Bliss’s face a while ago just told how painful she felt.“Daddy, what if mommy doesn’t wake up?” tanong ng kanyang anak at nag-angat ng tingin sa kanya. Doon niya napansin ang panunubig ng mga mata nito.Aiden shook his head. Umupo siya sa kama, sa tabi ng kanyang anak. Hinawakan niya ang kamay nito at tipid na ngumiti. “Everything will be fine. Your mother is going to wake up soon and she will remember you.”Bliss waking up is certain. And hindi niya lang sigurado ay kung makakaalala pa ba ito.Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang anak nang bigla nitong hawakan ang kanyang pisngi. Her cute little