Bukas ulit. Thank you po. Marami kasi akong nilabhan kanina kaya tanghali na ako nag start magsulat. Bukas po ulit, hope you enjoy today's update.
“Saang room, Eya?” tanong ko habang binabaybay ko ang daan papasok ng hospital na pinagdalhan kay Rod. Mahigpit ang hawak ko sa cellphone ko dahil baka mabitawan ko ito sa panginginig. Matapos niyang sabihin sa akin kanina na naaksidente si Rod, namalayan ko nalang ang paa ko na nasa tapat ng hospital. “Hindi ko alam, March. Teka tatanungin ko si Bal.” Nngunit nakita ko agad si attorney na nagmamadaling pumasok ng hospital kaya pinatayan ko na ng tawag si Eya para sundan si attorney Manilou. Nakarating kami sa OR pero hindi ako nagpakita kaagad dahil nadatnan ko doon si Clarissa na umiiyak habang sinasampal siya ni attorney. “Kapag mag nangyaring masama kay Rod, ipapakulong kita!” Iyon ang banta ni attorney na narinig ko. Sumandal ako sa dingding at nagtago. Hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko habang iniisip ang kalagayan ni Rod sa Operating Room. Sumilip ako ulit at nakita si Clarissa na umiiyak habang paalis. Nagtago ako muli at saka lang sumilip nang malagpasan niya ak
“Attorney, ano.. nandito po kayo?” hilaw ang ngiti ko at hindi na mapakali sa kinatatayuan. Mabuti at hindi sila nagpang-abot ng mga anak ko. “Akala ko nasa malayo ka nakatira e ang lapit mo lang pala sa bahay ni Rod,” nakangiting sabi ni attorney. “Paano niyo po nalaman na dito ako nakatira?” “Nong isang araw pa kita hinahanap. Pumunta ako sa bahay ni Karen, akala ko kasi naroon ka malapit sa kaniya nakatira buti may kapit-bahay niya na nagturo kung saan ka nakatira.” Nanlaki ang mata ko. Lumingon ako sa bahay, at mabuti nalang dahil wala na ang mga bata pero magtataka si attorney oras na pumasok siya at makita niya na maraming gamit pang bata sa loob. “M-May kailangan po kayo sa akin, attorney? Pwede niyo naman po ako tawagan.” “Ay iyon na nga hija. Na misplace ko yata ang cellphone ko dahil hindi ko na makita saan iyon.” Tumango ako. “May gagawin ka ba? Pwede ba kitang makausap?” Nag-aalangan ako, tumingin ako sa kaniya at nakita siyang sumisilip sa bahay ko. “Pwede po ba
10TH DAY nang ma-received ko na naman ang text ni attorney. “May sinend na naman si attorney na picture, March?” tumango ako. “She’s manipulating you.” Turan ni Karen at wala akong nagawa kun’di ang suklian sila ng isang malungkot na ngiti. Tumingin muli ako sa sinend ni attorney, a picture of Rod na naka wheelchair. Kahit pa ano ang sabihin nina Karen, hindi ko pa rin maiwasang titigan ang mukha ni Rod na nahihirapan. “Bakit kasi hindi ka pa nag move on, Marso? Kaya ka nahihirapan kasi mahal mo pa rin siya.” Si Eya. “Mahirap kalimutan ang taong sinubukan ka namang ipaglaban, Eya. Naiintindihan ko si March.” Karen “Ano? Papayag ka na ba?” tumingin ako sa dalawa. At saka bumaling sa mga bata. Ilang beses ko na itong pinag-isipan. Kagat labi akong tumingin sa dalawa. “H-Hanggang sa gumaling si Rod, p-pwede bang sa inyo muna ang mga anak ko?” nakikiusap na sabi ko. Nagkatinginan silang dalawa. Maliban sa pictures, may videos rin ni Rod na nagwawala at nahihirapan sa sitwasyon n
(BACK TO PAST) “Ready ka na, Marcha?” tanong ni attorney matapos akong ayusan ng hinire niyang make-up artist. Nakasuot ako ng backlist black cocktail dress ngayon. Kanina pa panay tawag si Rod na hindi ko sinasagot. Ilang messages na niya ang pumapasok sa SMS na dinidelete ko agad dahil ayaw kong basahin. “Opo, attorney. Ready na po ako,” ang sabi ko. Pinipilit kong ngumiti kahit na ayaw ko namang ngumiti. “Ah wait, sagutin ko lang si Rod.” Sabi ni attorney. Natigilan ako at kinabahan. “Rod? –yes.. Marcha? Yeah. She’s with me.” Kinutuban na ako na baka ako ang hinahanap niya at hindi nga ako nagkamali dahil ako nga ang hinahanap niya. “March, Rod wants to talk to you,” ani ni attorney sabay bigay sa akin ng cellphone niya. Nanginginig ang kamay ko na kinuha ang cellphone ng mama niya. Lumayo ako ng konti para kausapin si Rod. “H-Hello?” “Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ko?” kahit hindi ko siya kita, alam kong kunot ngayon ang noo niya. “Ah.. Sorry. May ginagawa kasi ak
His kisses went down to my breast as he pushed me to his room. I know at this moment that I am ready to give him everything in me. He laid me down in bed and started kissing my body. He whispered sweet words to my ears and I am deeply drowned by it. He removed his clothes and went back to my lips and kiss me hungrily like he didn’t taste it before. I felt his touch in my thighs upward to my mound. I arched my back when I felt his thumb, rubbing my flesh while svcking my breast. I am catching my breath when Rod entered his finger in my hole while playing my nipples. I grabbed his hair and pulled in closer to my breast. I am biting my lower lip to suppressed my moan but Rod is thrusting me hard and fast, which made me close my eyes and started to shout his name. I am moaning. “Are you ready?” he whispered. I nodded. “Yes, you are.” He said after he dip his finger in my flesh and felt my juices coated with his thumb. I am dripping wet. I felt him in my entrance and I cried when h
Huminga muna ako ng malalim bago umalis ng bathroom ngunit sa pagdating ko sa elevator, mukha ni chairman ang nadatnan ko. Nanlaki ang mata ko pero agad ring yumuko. Nandito siya? “Chairman, good morning,” ang sabi ko. “Hija,” napaangat ako ng tingin sa hija niya. “C-Chairman?” kinakabahan kong sabi. Napatingin ako kay Miss Tanya na nasa tabi niya. Sinabi ba ni Miss Tanya? “Pwede ba kitang makausap?” ang tanong niya. Hindi naman siguro sinabi ni Miss Tanya. Pero bakit ganito ang reaction ni chairman? Nag-away ba sila ni Rod? "Opo chairman," sagot ko. Nauna siyang maglakad paalis habang ako ay naka sunod sa kaniya. Tumunog ang phone ko, alam kong tumatawag si Rod pero hindi ko sinagot. Alam ko rin ang bahagyang paglingon sa akin ni Miss Tanya. Sa sasakyan, nang makapasok kami, nasa tabi ako ni chairman. "Hindi na ako magpaligoy ligoy pa. Alam mo ba hija kung sino ang babae ni Rod?" Nanlaki ang mata ko at napatingin sa unahan kung saan si Miss Tanya ay nakatingin rin sa aki
“Why are you so quiet today?” ang tanong ni Rod habang papasok kami sa isang eat all you can. “What? Hindi naman,” sabay pakita ng pekeng ngiti. Kinuha niya ang kamay ko pero hindi nagbago non ang itsura niya. He looks serious na para bang hindi na siya natutuwa sa inaasal ko. Ilang linggo na akong tahimik lang dahil iniisip ko ang sinasabi ni Miss Tanya. “Is it bothering you?” ang tanong niya muli. “Bothering? Na ano?” tanong ko. “Iyong sinabi ni Clarissa,” ah—iyong kabit ako? umiling ako at tumingin sa harapan. Hindi ko pwedeng sabihin na oo, that it’s really bothering me. Kahit pa sabihing, medyo matagal na yun, hindi pa rin yun nawala sa isipan ko. Dahil guilty ako sa paratang na isa nga akong kabit. “Bakit naman ako mababahala doon?” napakasinungaling ko na. “Well yeah, hindi naman dapat.” Ang sabi niya. “First time ko sa eat all you can,” pag-iiba ko ng topic nang makapasok kami. May narinig pa kaming kasiyahan sa unahan. Parang may pinapalakpakan. “Congratulations,
(Back to present) "Bakit ka pa bumalik?" mahihimigan ang digusto sa boses niya na tila ba kinamumuhian niya talaga ako. Walang bahid ng kahit anong emotion ang mukha niya. "I'm here para alagaan ka," mahinahong sabi ko. Ngunit ngumisi siya. Ngising puno ng panunuya. "Nagpapatawa ka ba?" Hindi ko siya sinagot. Nilapitan ko siya habang hawak ang plato ngunit malakas niyang hinawi ito dahilan kung bakit natapon ang pagkain at nabasag pa ang plato kasama ng baso. "Umalis ka na dahil hindi kita kailangan," ang sabi niya. Hindi ako nakinig. Pinulot ko ang basag na plato. "BINGI KA BA? UMALIS KA SABI!" Galit na galit na sabi niya na kulang nalang ay masugat ang lalamunan niya sa lakas nang pagkakasigaw niya. Nanatili pa rin akong nakaupo at pinulot ang mga nabasa. Bawat sigaw niya, naninibago ako. Bawat sigaw niya, nasasaktan ako. Ang daya lang kasi gusto ko pa rin siya. Kahit ginaganito niya ako. "HOY! GINAGALIT MO BA AKO?" "Kamuhian mo na ako, pero nandito ako para alagaan k
LAST AUTHOR’S NOTE Hi everyone, this is your Ms. A. I’m no longer putting some special chapters here to avoid any confusion. Nag end na po talaga ang story sa Epilogue. Naglagay lang ako ng SC to prolong the story a bit para may ma e look forward kayo na medyo related kina March at Clarissa. Iyong special chapters, medyo confusing na yata sa ibang readers so ayaw ko naman magkaganoon, that’s why, I’m ending it here. Ganoon pa man, nagpapasalamat ang puso ko sa inyo na sinamahan niyo ako sa journey ko dito. See you sa story ni Aru. Hope nandoon pa rin kayo. Kitakits sa April! This is indeed a long journey noh? September tayo unang nagkilala sa story ni March at nagtatapos sa 2024. Haha. Basta, mahal ko kayong lahat. Thank you po talaga. --Love, bulalakaw. (Ang story ni Aru ay series, remember the friends of Clark na si Hut, Jed, at Fero? Iyong business nila na Ship of Temptation ang gagawin kong series. Si Aru ang mauuna sa kanila (the first member) at isusulat ko siya sa 3rd po
MARCH “Ma, si kuya DJ ayaw akong samahan sa mall,” sumbong ni Farrah. Mainit ang ulo ko dahil kagabi pa hindi umuuwi si Rod. Kasama niya si kuya, Symon, Yu at Kin. Sinabi ko ng umuwi siya ng maaga pero nilasing ng walangho kong kapatid. “DJ?” Tumayo si Daniel at naglalambing na tumabi sa akin. Binata na ang boys ko pero kung umasta, parang bata pa rin. “Ma, huwag ako please.. Ayoko,” “Kuya, bakit ayaw mo kasi?” “Dahil kasama mo for sure ang baliw mong kaibigan,” nakangusong sabi ni Daniel. “Farrah, ang ate Alexa mo nalang ang isama mo,” sabi ko at wala siyang choice kun’di ang pumayag sa sinabi ko. Nang umalis si Farrah sa harapan namin, tumingin ako kay DJ. Nagpeace sign siya agad. “Ma, pupunta ka ba kay lolo ngayon?” “Bakit?” “Can I come?” “At bakit nga?” Lumapit siya sa tenga ko at may ibinulong. “Lolo has a treasure,” Pinagsingkitan ko siya nang mata at saka ko na namalayan na kumpleto na pala ang mga anak ko sa harapan. “Anong ginagawa niyo?” tanong ko. Nakasuot s
MARCH Pagpasok namin sa kwarto kung nasaan ang lolo Renan, napahinto kami nang makita siyang nakaupo sa kama at tinitignan ang sarili sa maliit na salamin. “Gwapo na ba ako?” sabi niya sa assistant niya. Tumingin ako sa tabi ko, nakita kong nalukot ang mukha ng kuya ko habang nakatingin sa lolo namin. “Dapat gwapo ako oras na magkita kami ng isa ko pang apo,” sabi niya. “Bakit hindi naman siya nagpagwapo no’ng ako ang kinita niya?” bulong bulo ni Clark sa tabi ko/ “LO!” Tumingin si lolo Renan sa gawi namin at agad umaliwalas ang mukha niya nang makita niya ako. “Ang apo ko!” Sabi niya at tumayo pero nakaalalay ang mga nurses papunta sa akin. “Hello po,” nahihiya kong sabi. “Apo, sa wakas, nandito ka na,” sabi pa niya. “Lo, apo mo rin ako,” sabi ni Clark pero hindi siya pinansin ni lolo Renan. “Parang isang beses pa niyang nakita ang paborito niyang apo ah,” si Clark na agad kinurot ni Ate Clarissa. “Tumahimik ka nga love,” ate “Bitter ka lang e,” Rod Sinimangutan silang da
MARCH “Let’s go?” sabi ni ate at tumango ako. Hinawakan niya ang kamay ko saka niya pinaandar ang sasakyan niya paalis papunta sa bahay ng lolo ni Clark. Kinakabahan ako. Pero nakita at nakilala ko na naman si lolo Renan sa tagal ng panahon na magkakilala kami ni ate at Clark. At masasabi kong sobrang spoiled talaga ako sa kaniya. Akala ko ay natural lang siyang ganoon pero ngayon, alam ko na bakit kakaiba ang kabaitan niya sa akin at sa mga anak ko. Nagring ang phone ko at nakita kong tumatawag si mama. “Ma?” “Papunta na kayo sa lolo niyo?” “Opo ma at kasama ko si ate,” “Are you okay anak?” Tumingin ako kay ate bago sumagot ng “yes ma, I’m okay,” Narinig ko ang pagbuntong hininga nito sa kabilang linya. “Ma, I’m fine. Huwag na kayong mag-alala sa akin,” “Hindi ko maiwasang mag-alala anak lalo pa’t-" hindi na natuloy ni mama ang sasabihin niya.. Naiintindihan ko kung mahirap sa kaniya na pagkatiwalaan muli si Sr. Renan kahit pa ilang taon na ang lumipas. “Ma, kasama ko n
MARCH “Nina texted me, your boys ordered a 1 case of beer from her.” Nakasimangot na sabi ko. Rod smiled at kissed my forehead. “Hindi ka pa ba nasanay?” “Why are you looking so proud there?” Natawa siya. “I’m not proud ah, what are you talking about?” “Sus, hindi daw!” “Oo nga. By the way, they are here,” sabi niya habang nakatingin sa gate. Nakita namin si ate na nakatayo sa labas at sa likod niya ay naroon si Clark na nagtatago sa akin. It’s been what? More than 10 years nang pinili nilang itikom ang bibig nila para sa akin. “Why are you hiding from ate’s back?” taas kilay na tanong ko. Oo, inabot ako ng ilang taon para tanungin kay mama kung sino ang totoong ama ko. When mama said the name Abeola, I knew that Clark and his grandfather are somewhat connected to me. Noon pa man, nagtataka na ako sa kabaitan ng lolo ni Clark sa akin, pero pinili kong huwag pansinin at piniling mamuhay kasama ni Rod, mga anak namin, ni mama, at ibang malapit sa amin. Hindi ko na inisip pa an
PUNN Lalapit na sana ako kay kuya BJ at Munn nang may kumalabit sa akin sa likuran. Nang tignan ko kung sino, nakita ko si Farrah. She’s smiling from ear to ear and hula ko ay may kailangan siya sa akin. “Kuya Punn, are you busy tomorrow?” Yeah. Tomorrow is Sunday, magsisimba kami. “Magsisimba kami bukas, bakit?” “Kuya, pasama ako bukas after ng samba niyo. Is it fine?” “Saan ka pupunta?” lumapit siya sa akin at may binulong. Nanlaki ang mata ko nang banggitin niya ang pangalan ng taong pupuntahan niya bukas. “Why me? Your brothers wouldn’t mind kung sila ang sasabihan mo,” Nakita kong humaba ang nguso niya. “Papa wouldn’t let me to come alone for sure. And ate AJ has something important to do tomorrow. Sina kuya naman, may training sila bukas sa martial arts.” “Yeah but I’m sure one of them wouldn’t mind to skip that training for you,” Pinagsingkitan niya ako ng mata. “Ayaw mo ba akong samahan kuya?” She’s here again, gaslighting me to get what she wanted. Farrah is a sl
PUNN “Punn, the table is set! Sunduin mo nga mga kuya mo sa labas!” ate AJ said, annoyed cause my cousins are not here yet. “Ate, walang magpapaypay dito!” I am pertaining to the barbeque na ginagawa namin. Ako nakatoka, kanina pa. “Si Farrah na bahala diyan!” I sighed and put down the fan para sunduin ang mga kuya ko na bumili lang naman ng drinks sa labas ng villa. Paglabas ko palang, I saw my cousins hitting on Aleng Nina’s granddaughter. Jujelen is at my age, and I heard kuya Blake kinda like her. I’m wondering, what’s with her, why kuya find her pretty? She’s plain and simple. I just sighed. “Kuya,” tawag ko sa kanila nang makalapit ako sa kanila. Jujelen looked at me, I just stared at her blankly before I look at my cousins. “Hanap kayo ni ate AJ,” sabi ko. I saw how kuya Elias’ eyes widen. “I told you kuya na bumili na tayo ng beer at bumalik. You didn’t listen,” kuya CJ said while busy on his phone. “Aleng Nina-" “Sinabi ng magulang niyo na no beer so walang beer. K
CLARISSA (15 years later) “Clarissa, pakilagay ito sa mesa,” “Mommy, wala pa po ba si kuya?” Napabuntong hininga siya. “Ewan ko ba dito sa kuya mo, sinabi ng agahan nila umuwi pero hanggang ngayon, wala pa rin,” Natawa ako. “Prena, hindi ka pa nasanay sa anak nating iyon,” natatawang sabi ni tiyang Ysabel na kakapasok lang ng kusina kasama ng mga maids sa likuran niya. Lumapit si mommy kay tiyang at isinabit niya ang kamay niya sa kamay ni tiyang. “Alam mo bang ang panyong ginawa mo?” “Talaga ba? Magbenta kayo ako sa mga amega mo?” Natawa nalang ko at napailing sa kanilang dalawa. “Tawagan ko lang si kuya mom, tiyang,” paalam ko pero hindi yata nila ako narinig na. Isang dial palang sinagot na agad ni kuya Aru ang tawag. “Nasaan ka na ba kuya?” “Easy lang little sis. Malapit na kami diyan. Nandiyan ba si tiyang?” “Kanina pa. At lagot ka sa kanila ni mommy pagpunta mo dito. Ang tagal mong dumating e,” “Traffic kasi sa langit kanina e. Hindi makadaan ang airplane na sinasakya
Happy new year, dear readers! Thank you po sa inyong lahat. Sana happy kayo kung nasaan kayo ngayon. :3 Please know na I am happy and grateful for what you've done to me. Sobrang salamat talaga sa inyong lahat kasi naging part kayo ng 2023 ko. Alam kong I'm not here to where I am now kung wala kayo. Kaya your Ms. A is very happy na nameet kayo. This is a sudden message. Haha. Pero gusto ko lang e type ito at sabihin sa inyo na heto, thankful ako. Sana po, hayaan niyo ako maging part ng 2024 niyo at maging part kayo ng 2024 ko. Hoping for a prosperous and bless year this coming 2024 and sana lahat tayo masaya. ------ Love, bulalakaw.