Bukas ulit. Thank you po. Marami kasi akong nilabhan kanina kaya tanghali na ako nag start magsulat. Bukas po ulit, hope you enjoy today's update.
“Saang room, Eya?” tanong ko habang binabaybay ko ang daan papasok ng hospital na pinagdalhan kay Rod. Mahigpit ang hawak ko sa cellphone ko dahil baka mabitawan ko ito sa panginginig. Matapos niyang sabihin sa akin kanina na naaksidente si Rod, namalayan ko nalang ang paa ko na nasa tapat ng hospital. “Hindi ko alam, March. Teka tatanungin ko si Bal.” Nngunit nakita ko agad si attorney na nagmamadaling pumasok ng hospital kaya pinatayan ko na ng tawag si Eya para sundan si attorney Manilou. Nakarating kami sa OR pero hindi ako nagpakita kaagad dahil nadatnan ko doon si Clarissa na umiiyak habang sinasampal siya ni attorney. “Kapag mag nangyaring masama kay Rod, ipapakulong kita!” Iyon ang banta ni attorney na narinig ko. Sumandal ako sa dingding at nagtago. Hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko habang iniisip ang kalagayan ni Rod sa Operating Room. Sumilip ako ulit at nakita si Clarissa na umiiyak habang paalis. Nagtago ako muli at saka lang sumilip nang malagpasan niya ak
“Attorney, ano.. nandito po kayo?” hilaw ang ngiti ko at hindi na mapakali sa kinatatayuan. Mabuti at hindi sila nagpang-abot ng mga anak ko. “Akala ko nasa malayo ka nakatira e ang lapit mo lang pala sa bahay ni Rod,” nakangiting sabi ni attorney. “Paano niyo po nalaman na dito ako nakatira?” “Nong isang araw pa kita hinahanap. Pumunta ako sa bahay ni Karen, akala ko kasi naroon ka malapit sa kaniya nakatira buti may kapit-bahay niya na nagturo kung saan ka nakatira.” Nanlaki ang mata ko. Lumingon ako sa bahay, at mabuti nalang dahil wala na ang mga bata pero magtataka si attorney oras na pumasok siya at makita niya na maraming gamit pang bata sa loob. “M-May kailangan po kayo sa akin, attorney? Pwede niyo naman po ako tawagan.” “Ay iyon na nga hija. Na misplace ko yata ang cellphone ko dahil hindi ko na makita saan iyon.” Tumango ako. “May gagawin ka ba? Pwede ba kitang makausap?” Nag-aalangan ako, tumingin ako sa kaniya at nakita siyang sumisilip sa bahay ko. “Pwede po ba
10TH DAY nang ma-received ko na naman ang text ni attorney. “May sinend na naman si attorney na picture, March?” tumango ako. “She’s manipulating you.” Turan ni Karen at wala akong nagawa kun’di ang suklian sila ng isang malungkot na ngiti. Tumingin muli ako sa sinend ni attorney, a picture of Rod na naka wheelchair. Kahit pa ano ang sabihin nina Karen, hindi ko pa rin maiwasang titigan ang mukha ni Rod na nahihirapan. “Bakit kasi hindi ka pa nag move on, Marso? Kaya ka nahihirapan kasi mahal mo pa rin siya.” Si Eya. “Mahirap kalimutan ang taong sinubukan ka namang ipaglaban, Eya. Naiintindihan ko si March.” Karen “Ano? Papayag ka na ba?” tumingin ako sa dalawa. At saka bumaling sa mga bata. Ilang beses ko na itong pinag-isipan. Kagat labi akong tumingin sa dalawa. “H-Hanggang sa gumaling si Rod, p-pwede bang sa inyo muna ang mga anak ko?” nakikiusap na sabi ko. Nagkatinginan silang dalawa. Maliban sa pictures, may videos rin ni Rod na nagwawala at nahihirapan sa sitwasyon n
(BACK TO PAST) “Ready ka na, Marcha?” tanong ni attorney matapos akong ayusan ng hinire niyang make-up artist. Nakasuot ako ng backlist black cocktail dress ngayon. Kanina pa panay tawag si Rod na hindi ko sinasagot. Ilang messages na niya ang pumapasok sa SMS na dinidelete ko agad dahil ayaw kong basahin. “Opo, attorney. Ready na po ako,” ang sabi ko. Pinipilit kong ngumiti kahit na ayaw ko namang ngumiti. “Ah wait, sagutin ko lang si Rod.” Sabi ni attorney. Natigilan ako at kinabahan. “Rod? –yes.. Marcha? Yeah. She’s with me.” Kinutuban na ako na baka ako ang hinahanap niya at hindi nga ako nagkamali dahil ako nga ang hinahanap niya. “March, Rod wants to talk to you,” ani ni attorney sabay bigay sa akin ng cellphone niya. Nanginginig ang kamay ko na kinuha ang cellphone ng mama niya. Lumayo ako ng konti para kausapin si Rod. “H-Hello?” “Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ko?” kahit hindi ko siya kita, alam kong kunot ngayon ang noo niya. “Ah.. Sorry. May ginagawa kasi ak
His kisses went down to my breast as he pushed me to his room. I know at this moment that I am ready to give him everything in me. He laid me down in bed and started kissing my body. He whispered sweet words to my ears and I am deeply drowned by it. He removed his clothes and went back to my lips and kiss me hungrily like he didn’t taste it before. I felt his touch in my thighs upward to my mound. I arched my back when I felt his thumb, rubbing my flesh while svcking my breast. I am catching my breath when Rod entered his finger in my hole while playing my nipples. I grabbed his hair and pulled in closer to my breast. I am biting my lower lip to suppressed my moan but Rod is thrusting me hard and fast, which made me close my eyes and started to shout his name. I am moaning. “Are you ready?” he whispered. I nodded. “Yes, you are.” He said after he dip his finger in my flesh and felt my juices coated with his thumb. I am dripping wet. I felt him in my entrance and I cried when h
Huminga muna ako ng malalim bago umalis ng bathroom ngunit sa pagdating ko sa elevator, mukha ni chairman ang nadatnan ko. Nanlaki ang mata ko pero agad ring yumuko. Nandito siya? “Chairman, good morning,” ang sabi ko. “Hija,” napaangat ako ng tingin sa hija niya. “C-Chairman?” kinakabahan kong sabi. Napatingin ako kay Miss Tanya na nasa tabi niya. Sinabi ba ni Miss Tanya? “Pwede ba kitang makausap?” ang tanong niya. Hindi naman siguro sinabi ni Miss Tanya. Pero bakit ganito ang reaction ni chairman? Nag-away ba sila ni Rod? "Opo chairman," sagot ko. Nauna siyang maglakad paalis habang ako ay naka sunod sa kaniya. Tumunog ang phone ko, alam kong tumatawag si Rod pero hindi ko sinagot. Alam ko rin ang bahagyang paglingon sa akin ni Miss Tanya. Sa sasakyan, nang makapasok kami, nasa tabi ako ni chairman. "Hindi na ako magpaligoy ligoy pa. Alam mo ba hija kung sino ang babae ni Rod?" Nanlaki ang mata ko at napatingin sa unahan kung saan si Miss Tanya ay nakatingin rin sa aki
“Why are you so quiet today?” ang tanong ni Rod habang papasok kami sa isang eat all you can. “What? Hindi naman,” sabay pakita ng pekeng ngiti. Kinuha niya ang kamay ko pero hindi nagbago non ang itsura niya. He looks serious na para bang hindi na siya natutuwa sa inaasal ko. Ilang linggo na akong tahimik lang dahil iniisip ko ang sinasabi ni Miss Tanya. “Is it bothering you?” ang tanong niya muli. “Bothering? Na ano?” tanong ko. “Iyong sinabi ni Clarissa,” ah—iyong kabit ako? umiling ako at tumingin sa harapan. Hindi ko pwedeng sabihin na oo, that it’s really bothering me. Kahit pa sabihing, medyo matagal na yun, hindi pa rin yun nawala sa isipan ko. Dahil guilty ako sa paratang na isa nga akong kabit. “Bakit naman ako mababahala doon?” napakasinungaling ko na. “Well yeah, hindi naman dapat.” Ang sabi niya. “First time ko sa eat all you can,” pag-iiba ko ng topic nang makapasok kami. May narinig pa kaming kasiyahan sa unahan. Parang may pinapalakpakan. “Congratulations,
(Back to present) "Bakit ka pa bumalik?" mahihimigan ang digusto sa boses niya na tila ba kinamumuhian niya talaga ako. Walang bahid ng kahit anong emotion ang mukha niya. "I'm here para alagaan ka," mahinahong sabi ko. Ngunit ngumisi siya. Ngising puno ng panunuya. "Nagpapatawa ka ba?" Hindi ko siya sinagot. Nilapitan ko siya habang hawak ang plato ngunit malakas niyang hinawi ito dahilan kung bakit natapon ang pagkain at nabasag pa ang plato kasama ng baso. "Umalis ka na dahil hindi kita kailangan," ang sabi niya. Hindi ako nakinig. Pinulot ko ang basag na plato. "BINGI KA BA? UMALIS KA SABI!" Galit na galit na sabi niya na kulang nalang ay masugat ang lalamunan niya sa lakas nang pagkakasigaw niya. Nanatili pa rin akong nakaupo at pinulot ang mga nabasa. Bawat sigaw niya, naninibago ako. Bawat sigaw niya, nasasaktan ako. Ang daya lang kasi gusto ko pa rin siya. Kahit ginaganito niya ako. "HOY! GINAGALIT MO BA AKO?" "Kamuhian mo na ako, pero nandito ako para alagaan k