CHAPTER 2

Hinatid ko si Zarrie sa school niya gamit ang Toyota Vios Sedan na nabili ko kay Lav, gusto pa nga ni Lav na ibigay na lang sa 'kin ito pero 'di ako pumayag dahil kalabisan na iyon, kaya binenta niya na lang sa 'kin sa murang halaga.

"Zarrie, huwag kang aalis hangga't wala si Mama-ninang mo, at behave ka lang sa office niya ah?" pagbibilin ko kay Zarrie at agad naman siyang tumango.

"Opo, Mama! I will behave!" bibong sabi niya kaya natawa pa ako. 

"Promise?"

"Of course, Mama! Promise po!" sabi niya at nag-pinky swear pa kami.

"Yay! Ang bait naman ng baby Zarrie ko, kiss mo na si Mama dali!" pang-uuto ko at agad niya naman akong hinalikan sa pisngi. 

I kissed her forehead and put her purple backpack on her back. "Bye, Mama! I love you!" sigaw niya habang kumakaway-kaway.

Kumaway din ako sa kaniya at nag-flying kiss. "I love you too, Zarrie!" sigaw ko kaya ngumiti siya.

Hinintay ko munang makapasok si Zarrie sa classroom nila bago ako nag-drive pabalik sa apartment. 8 am pa lang kaya may dalawang oras pa ako para makapaghanda papasok sa trabaho. Isa akong hotel receptionist sa Hera Hotel, ang pinakasikat na five-star hotel dito sa Bulacan.

After taking a bath, I immediately got dressed. I'm wearing a black pencil skirt with a black blazer, and a white chiffon blouse. I put light make-up on and I fixed my hair in a chignon style to look more presentable. 

Nag-chat si Lav na magkita raw kami sa coffee shop na malapit sa Hera Hotel. Mabilis kong sinuot ang black pumps shoes ko at ni-lock na ang pinto ng apartment.

Nagmamadali akong sumakay sa kotse at nag-drive papunta sa coffee shop. Mabilis kong natanaw si Lav nang dumating ako do'n. Kumaway ako pero hindi niya ako napansin dahil parang may malalim siyang iniisip, kung hindi ko pa siya inuga ay 'di niya pa ako mapapansin.

"Hoy, Lav! Baka malunod ka diyan," pagbibiro ko.

"Geez! Sorry, 'di kita napansin," nakangiting pilit na sabi niya.

"Ano ba ang iniisip mo?" nagtatakang tanong ko.

"About Sean's wedding preparation." 

Natigilan ako at nabaliktad ang sitwasyon, ako na ngayon ang nagpilit ng ngiti. "Totoo ba talagang nakabalik na siya?" tanong ko.

"Yeah, nalaman ko lang din kahapon. My mom wants me to make the bridal gown for Sean's bride.

May kung anong bagay akong naramdaman sa d****b ko. So, totoo nga?

"Gagawin mo?" 

"Hindi ko pa alam, ayokong ma-involve pa sa mga taong iyon, at isa pa d*mn! Hulaan mo mo kung sino ang best man," frustrated na sabi niya.

"Sino?" kunot noong tanong ko.

"Si J-jarred," she stuttered.

My lips formed an "O" and look at her amused. Si Jarred ay ang childhood crush niyang hindi siya gusto.

Naikwento sa 'kin ni Lav na si Jarred ang main reason niya kung bakit siya umalis sa Manila at nanirahan sa Bulacan kasama ako. Kung si Sean ay kilala bilang heartless, si Jarred naman ay kilala bilang cold-hearted.

"So, anong plano mo?" I asked, worried.

"Parang gusto kong tanggihan si Mom," she bitterly said.

Hindi ko alam ang sasabihin dahil miski na ako ay nababahala rin dahil sa pagbabalik ni Sean. Iniisip ko pa lang na nakabalik na siya ay kinakabahan na ako, paano pa kaya pag nakaharap ko na siya.

"Lav, nandito lang ako lagi. Suportado ka namin ni Zarrie!" nakangiting sabi ko kaya napangiti rin siya.

"Aw, na-touch naman ako hahaha! Anyway, ikaw din magpakatatag ka, nandito lang din ako." Niyakap niya ako kaya yumakap ako pabalik.

Sobrang swerte ko dahil may ganitong klaseng kaibigan ako. Malaki ang utang na loob ko kay Lav, tuwing wala ako ay siya lagi ang nag-aalaga kay Zarrie dahil nasa Cebu na sina Mama at Mae. Si Lav din ang sumusundo kay Zarrie sa school at nanatili si Zarrie sa office ni Lav hanggang matapos ang work ko.

Pagkatapos kong malaman na buntis ako ay hindi na kami bumalik pa sa Manila. Binalak ko ring itago kay Mama ang pagbubuntis ko pero wala pang isang buwan ay nalaman niya na agad dahil nakita niya ang pregnancy test kong nakatago sa aparador.

Nung una ay nagalit sa 'kin si Mama dahil paano ko raw matatapos ang pag-aaral ko, pero nang sabihin ko sa kaniya ang dahilan ay agad din niya akong naintindihan at humingi pa siya ng tawad dahil dumaan ako sa maraming paghihirap.

Habang pinagbubuntis ko si Zarrie ay hindi ako pinabayaan nila mama. Maging si Lav ay hindi rin umalis sa tabi ko.

Inubos muna namin ni Lav ang inorder niyang Latte Macchiato bago kami umalis sa coffee shop. Saktong 9:30 am ako nakarating sa Hera hotel.

Naabutan kong nagtatawanan ang dalawang kasamahan ko sa front desk na sina Marga at Louise, agad silang ngumiti at kumaway nang makita ako.

"Good morning!" I greeted them.

"Good morning, Allyson!" sabay na bati nila.

"Nahatid mo na si baby girl?" tanong ni Marga at tumango ako.

"Gags! Miss ko na iyon, kailan mo siya isasama ulit?" tanong naman ni Louise.

"Pag puwede na ulit," natatawang sagot ko.

Alam ng mga naging kaibigan ko dito na may anak ako, never kong itinago na may anak ako dahil hindi deserve ni Zarrie ang ikahiya siya.

Maraming guest ang dumating ngayong araw at halos hindi na ako nakapag-lunch nang maayos.

Saktong alas-tres ng hapon nang biglang magkagulo ang mga hotel staffs at luminya sa entrance na parang may sasalubungin, hindi ko na nagawang maki-ususyo dahil may lumapit sa 'kin na isang guest.

"Good afternoon Sir. May I help you?" nakangiting tanong ko.

"Actually, I just received notification that my flight will arrive at 9:30 pm, instead of the scheduled 4:00 pm. I want to stay in your hotel room till the evening because I don't want to waste time waiting at the airport." 

"Sir, you're lucky as we don't have any booking of that room until evening. But Sir as you know, 8:00 pm is our last check out time and if you want to stay more then you have to pay for that." 

"What?" Tumaas ang boses niya kaya bahagya akong nagulat. "What the hell are you talking about! Why I have to pay?" galit na wika niya. Napatingin na sa 'min ang ilang staffs at ang ibang guest.

"Sir, it is the rule. Sir you will be happy to hear that you will not have to pay full down room rent. If you stay till evening then you will be charged only 50% of the room rent," pilit na ngiting sabi ko.

"Hey bitch, don't you know that I have settled my account already?" Mas lalong lumakas ang boses niya dahilan para makuha na namin ang atensyon ng lahat.

"Yes, Sir. But—"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla niyang hinatak ang kuwelyo ko. Galit na galit siya kaya nakaramdam ako ng takot. Naaamoy ko rin ang beer sa hininga niya kaya siguradong nakainom ito.

"Are you deaf? I will not pay anymore even a single cent! Is it clear to you?" Sobrang lakas ng boses niya kaya napapikit na lang ako.

Hindi na bago sa 'kin ang ganitong eksena, pero ito ang unang beses na may naging bayolente.

"If you don't want to pay, then go. We don't need an aggressive, violent, stupid guest like you," wika ng kung sino gamit ang baritonong boses.

I suddenly felt a chill down my spine, so I immediately opened my eyes. One pair of dark emotionless eyes is looking at me. 

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa gulat nang makilala kung sino iyon. Sh*t! Totoo ba ang nakikita ko? Bakit siya nandito?

Padarag akong binitawan ng guest dahilan para matumba ako. Lumapit ito sa lalaking walang emosyon lang na nakatingin sa kaniya at balak niya rin itong kuwelyuhan pero agad na dumating ang mga hotel security officers at mabilis itong nilapitan.

Nagpupumiglas at nagmura ang nakainom na guest pero wala itong nagawa nang bitbitin siya ng mga security officers.

"Are you okay, Mr. CEO?" tanong nila pero hindi na sumagot ang naka poker face na lalaki at sa halip ay tumalikod na lang ito.

"Let's discuss this chaos tomorrow. I have to go to Lavender Apparel for now," sabi nito at lumabas na ng Hotel.

Inalalayan akong tumayo nila Marga at Louise. "Okay ka lang ba Allyson? Nasaktan ka ba?" tanong nila pero iba ang sinagot ko.

"W-who's that man?" kinakabahang tanong ko kaya nagtaka sila pero agad din namang sumagot. 

"Si Sir Sean Mirzseil, our new CEO."

Para akong nabingi sa narinig. Mabilis na gumapang ang kaba sa buong sistema ko at mas dumoble iyon nang maalala ang narinig ko na sinabi niya kanina.

Fvck! He's going to Lavender Apparel. Darn it!

Mabilis akong pumunta sa office ng front desk manager para magpaalam at agad naman itong pumayag nang sinabi ko na family emergency. 

Tumakbo ako palabas ng hotel para sumakay sa Sedan ko. Narinig ko pang tinawag ako nila Marga pero hindi ko na sila pinansin at pinaharurot ko na agad ang kotse.

Halo-halong emosyon ang naramdaman ko sa mga oras na ito. Natatakot ako na baka makita ni Sean si Zarrie dahil si Lav ang may-a*i ng apparel na iyon at doon ang office ni Lav. Fvck! Kung puwede ko lang palipa*in ang Sedan ko ay ginawa ko na makarating lang kaagad doon.

Hindi pwedeng makita ni Sean si Zarrie!

Gusto kong mag-chat kay Lav para ipaalam ang pagpunta ni Sean pero lintik na kamalasan nga naman, lowbat ang cellphone ko. Arghh!

Sobrang lakas nang kabog ng d****b ko nang makarating sa company building ni Lav at nanuyo ang lalamunan ko nang makita ang isang Rolls-Royce Sports Car sa parking lot.

Sigurado akong kay Sean iyon. Mabilis akong tumakbo papasok ng building at hindi ko inaasahan ang nadatnang sitwasyon.

Nakaluhod ang isang tuhod ni Sean habang tinutulungan ang isang pamilyar na batang babae na pinupulot ang mga nagkalat na krayola sa lapag

Tuluyan akong naistatwa at napamura nang makita ng mas maayos ang hitsura ng bata. It was Zarrie. Darn it!

Nalaglag ko ang hawak kong susi dahilan para lumikha ito ng ingay at mabaling sa 'kin ang atensyon nila. Agad na lumiwanag ang mukha ni Zarrie at masiglang tumayo.

"Mama!" masayang sigaw niya habang nakatingin sa 'kin at kumakaway.

Mas lalong tumindi ang takot at kaba ko nang makita kung paano kumunot ang noo at napaawang ang labi ni Sean.

"Mama?"