Magkasabay na lumabas ng opisina si dyke at karrie matapos pirmahan ng dalaga ang mga papeles na pinapaayos sa kaniya ng dad niya. Halatang buhay ang intriga sa mga pagmumukha ng mga taong nasasalubong nila sa daan at maging sa elevator hanggang sa pagbaba ng palapag ng Villegas Company.
Bakas sa mga itsura ng mga impleyado duon ang pagtataka sa pagitan ng dalawa, halo- halong reaksyon at bulong bulungan ang nag- uumapaw sa mga impleyado, hindi rin naman maikakailang nakaka- intriga talaga ang pagsasama ng dalawang tagapag mana ng big phone companies sa pilipinas, pareho din namang may matitibay na personalidad ang dalaga at binatang kanilang pinag- uusapan.
Isa pang dahilan diyan ay, likas talaga sa mga pilipino ang pagiging chismoso, na mahihilig sa issue.
Habang papalabas pa lamang ng kompanya, ang pilyong binata ay may naisipan na naman kakaiba na tiyak makakapag pa- wala na naman ng amor ng dalaga sa kaniya.
Kinuha ni dyke ang kamay ng dalaga at hinawakan ito nang mahigpit, akma namang ililihis ito ng dalaga ngunit nabigo siya nang pati- braso niya ay ipinaglandas ng binata mula sa matitigas nitong braso
Mas lalo pang naintriga ang mga nakakasalamuha nilang impleyado na halatang kilig na kilig sa ginawa ng binata, inis na inis na ang dalaga ngunit hinayaan niya na lamang ang binata sa gusto nito
Nang makalabas na sila ng building binuksan ni dyke ang kaniyang sasakyan upang alalayan si karrie papasok sa mamahalin nitong kotse. Kusang pumasok ang dalaga at bahagyang binigyan ng maamong ngiti ang binata bilang tanda ng pasasalamat sa inakto nito.
" Thank you" Ani karrie, tumango ang binata saka lumipat sa kabilang upuan upang magmaneho, isinaksak ng binata ang susi ng kotse at saka ito pinaandar.
Habang patuloy na umaandar ang sasakyan patungo sa restaurant na pupuntahan, nabalot ng katahimikan ang pagitan ng dalawa. Nakaramdam ng panlulumo ang binata, bumalin siya sandali sa dalaga na nakatingin lamang sa labas ng bintana ng kotse.
Binasag ni dyke ang katahimikan
"Pahirapan pa para pumayag ka sa gusto ko!". Sambit ng binata, marahang lumingon si karrie sa kaniya ngunit wala paring tugon." Matagal kanang ganyan sa akin, karrie. Hindi ko alam kung ano bang nagawa ko sayong masama" Sambit ng binata, bakas sa boses nito ang kalungkutan na may halong sama ng loob
Napalunok na lamang si karrie sa sinabi nito, alam niyang labis ang lungkot ng binata sa ipinapakita niyang pag- uugali dito, kaya mayroong parte sa puso niya ang makaramdam ng awa sa binata.
Nagu- guilty siya sa ginawa niyang pakikitungo dito, hindi niya rin naman kase masisisi ang sarili niya mula nuong nalalaman niya ang mga kasamaang pinaggagagawa ng binata sa ibang kompanyang walang awa niyang pinabagsak. Pati ang ibang maliliit na tao nadamay dahil sa mga kagagawan niya, maraming pamilya ang nawalan ng trabaho dahil duon, hindi naman sana magbabago ang pakikitungo niya dito nuon kung hindi ginawa ng binata ang lahat ng kasamaan na yun sa ibang tao.Alam niyang may kabaitan si dyke ngunit nagpalamon ito sa galit, dahil sa ginawang pagpapa- patay sa kaniyang lolo ng isang kompanyang kumalaban nuon sa kanila, masaklap pa, iyon ay ang pamilyang Torres na labis na pinagkakatiwalaan ng kaniyang lolo sa pagmamani- obra ng iba pang branch ng kanilang kompanya, masahol pa sa pagiging traydor ang ginawa ng pamilyang iyon, alam niya naman ang dahilan ng galit ni dyke ngunit hindi na ito tumigil sa paghihiganti hanggang sa napakarami ng company ang nadamay ultimo pati mga impleyado ay nawalan ng trabaho dahil sa kagagawan niya.
"i'm— sorry, dyke" sambit ng dalaga.
Parang gumaan ang pakiramdam ni dyke ng marinig niya ang mga salitang iyon mula sa dalaga
"Hindi ka naman ganyan sa akin dati nuong mga bata pa tayo, ngayon ilang taon mo na akong binabalewala. Napaka- sungit mo na karrie, kailan ba kita mapapasagot?"
"Hayaan mo muna ako, dyke. Gusto ko baguhin mo iyang pag- uugali mo, ibalik mo yung dating ikaw!" Seryosong sumbat ng dalaga. Mariin itong nakabalin ng tingin kay dyke at lubos ang talas ng mga sinabi
"What?, look karrie, i didn't changed!. Ikaw lang ang nag- iisip nun, kung may nagbago man sa ating dalawa, ikaw yun!"
Natatagis na saad ni dyke, habang patuloy parin sa pagmamaneho, napakataas ng tensyon sa pagitan nilang dalawa ngunit nakapanatili lang sa paghinahon ang dalaga
"I've never changed, dyke. Sarili mo lang ang pinaniniwalaan mo, kung ano lang ang alam mong tama yun lang paniniwalaan mo. Lagi mong bina- block ang mga sinasabi ng ibang tao, bata pa lamang tayo never tayong nagkasundo sa mga bagay. Dahil ganyan ang ugali mo!"
Tuluyan nang napuno ng inis ang binata, kaya hindi na lamang ito nagsalita at hinayaan na lamang si karrie sa mga pangangatwiran nito. Binalin na lamang ng binata ang buong atensyon sa pagmamaneho l, habang si karrie naman ay bumalik sa pagtutuon ng atensyon sa mga nadadaan nila, hanggang sa makarating na sila sa kanilang paroroonan.
Sandaling ipinarke ng binata ang sasakyan saka nagmadaling bumaba upang pagbuksan ng pintuan at alalayan si karrie, kahit pa nagkaroon ng pagtatalo sa pagitan nila kani- kanina lamang.
Maingat na lumabas ng kotse ang dalaga ngunit hindi nag- alinlangan bigyan ng tugon ang pag- alalay sa kaniya ni dyke
" Thank you!" Hindi na iyon pinansin ng binata sabay inalok ang kaniyang braso upang kapitan ng dalaga.
"Shall we?" Tumango ang dalaga at kumapit sa braso ni dyke, nagpaubaya na lang ito at hindi na nagpakipot pa.
Siyempre sino ba namang babae ang hindi tatanggi sa matipuno at napakagwapong binatang ito para lang sa isang pag- alalay papasok ng restaurant.Sumagi sa isip ni karrie na parang masyado nang hindi maganda ang pakikitungo niya sa binata sa mga lumipas na panahon. Napagtanto niya na baka sakaling sa simpleng pagpapakita niya ng amor dito ay maaring lumambot din ang binata, ngunit hindi niya naman ugaling samantalahin ang pagkakagusto ng nito sa kaniya.
Ramdam sa paligid ang lamig na mistulang niyayakap ang kanilang mga katawan kasabay ng hanging gumigising din sa gusto ni dyke na romantikong presensya. Gustong gusto ng binata ang ganitong pangyayari, dahil sakto lamang sa ninanais niyang set up ng date nilang dalawa ng dalaga
Naglakad ang dalawa patungo sa loob ng napaka sosyal na restaurant, ngunit pumasok sa isip ni karrie kung gaano siya ka- swerte sa binatang ito kung hindi niya lang siguro alam ang mga pinag- gagagawa ng matipunong lalaking ito ay tiyak na agad siyang mahuhulog dito.Sabay silang naglakad papuntang restaurant hanggang makapasok na ang mga ito, hindi akalain ni karrie na sila lang pala ang customer sa restorant na ito, bumungad sa kaniya ang napaka romantic na dekorasyon ng buong restaurant. Puno ito ng mga pulang lobong nakalutang na may magandang arrangement, kasabay ng mga rosas na nagkalat sa daan patungo sa table nila at mga piling staff na pasadya din ang pulang t- shirt na suot.Nakapinta sa mukha ng dalaga ang pagka mangha, she didn't expect this special venue. Ang alam niya lang naman kase ay inaya lang siya ng binata para sa isang dinner, hindi sa ganitong napaka romantic na restaurant.Lumapit ang dalawang waiter sa kanila at silay inalalay
Nakarating na sila dyke sa kotse at maingat namang pinagbuksan si karrie saka ito inalalayan papasok. Sumunod siyang pumasok at umupo sa driver's seat.Sinimulang paandarin ni dyke ang kotse at nagpatuloy na sa pagmamaneho. Kasalukuyan silang nasa biyahe habang ang dalaga ay nakatuon lamang sa mga punong nagsasayawan sa hangin na kanilang nadadaanan, biglang nagising sa reyalidad ang dalaga nang mapansin nitong iniliko ng binata pakanan ang direksyon nila na alam niyang hindi patungo sa lokasyon ng kanilang tinitirahanKunot nuong bumalin si karrie sa binata na seryosong nagmamaneho at tuloy lang na nakatuon ang atensyon sa daan."What- the!" sigaw ng dalaga, napabalikwas ang binata sa inakto nito. Sandali niyang hininto ang sasakyan saka bumalin kay karrie."What's your problem?" takang tanong ng binata"Iuuwi mo ba talaga ako?!"Napaangat ang magkabilang gilid ng labi ni dyke, at nagpakawala ng pilyong ngiti.
Chapter 5Ramdam ng dalaga ang lamig ng simoy ng hangin na kasalukuyang yumayakap sa kaniyang buong katawan, hindi siya makapagsalita sa binata dahil nahihiya siyang magsabi dito. Upang maibsan ang lamig ay minabuti niya na lamang na yakapin ang kaniyang sarili at bigyan ng kaonting init ang kaniyang balat gamit ang pagpahid ng mga palad sa sarili.Ngayon ay nakaupo ang binata habang pinagmamasdan ang hampas ng mga alon sa dalampasigan, aliw na aliw ito sa panonood sa mga kumikinang na algae sa ibabaw ng dagat kaya’t hindi niya napansin ang lamig na dama ni karrie. Mistulang magiging isang estatwa na ang dalaga sa kaniyang tabi ngunit hindi niya parin ito namalayan.“ I want this kind of presence, you and I together are the happiest date I&rsqu
KASALUKUYANG sinusuklay ni dyke ang mga hibla ng buhok ng dalaga habang ito'y tulog sa kaniyang mga bisig. Patuloy pa rin silang ginagabayan ng liwanag ng buwan na nagsisilbing ilaw ng binata upang mapagmasdan ang dalaga. Hindi na kinaya ni karrie ang antok dahil sa presensya ng dagat at hangin mula pa kanina. Hindi naman ito magawang gisingin ng binata kaya hinayaan niya na lamang na dito na sila datnan ng bukang liwayway. Nakabalin ang tingin ng binata sa maamong mukha ni karrie, napakaganda parin nito habang tulog, natutuwa si dyke dahil sa taglay na katangusan ng ilong ng dalagang ito. Dumako ang kaniyang palad sa tungkil nito saka sinundan ng kaniyang hintuturo ang perpektong guhit na kumukonekta sa mga labi ng dalaga. Banayad niyang dinama iyon hanggang sa dumampi na ito sa hugis puso nitong labi.Kahit pa maraming babae ang nagkukumahog sa kaniya, sa babaeng ito lang talaga siya nahulog ng ganito katindi. Siguro nga ay marami din siyang pagkakamalin
“Matagal na kaming namumuhay sa lugar na ito, anak” Sambit ni tatatang kay dyke. Umayos sa pagkaka- upo ang binata. “Ganun po ba, tang?” “Oo, tawagin mo na lamang akong tatay alpring, anak” “Ah sige po, tatay alpring” Ngumiti si dyke sa matanda at nagpatuloy naman ito sa pagsasalita “Mas pinili namin ng aking asawa ang manirahan sa ganito ka- simpleng lugar” “Bakit po?” Kunot nuo na tanong ni dyke “Dahil mas gusto namin ng tahimik na buhay, anak. Wala na rin ang aming nag- iisang anak. Bumukod na sa amin at mas pinili niyang manirahan sa amerika kasama ang kaniyang pamilya. May tatlo na kaming apo sa kaniya, pero dalawang beses sa isang taon lamang namin sila nakakasama, tuwing pasko at bagong taon lamang” Halata ang lungkot sa pananalita ni tatang. Bigla namang sumulpot sa kalagitnaan ng kanilang pag ku
Makalipas ang mahabang minuto ng pag ku- kwentuhan nila dyke ay hindi na nila namalayan ang kapeng inihanda ng ginang. Masyado kasing seryoso ang naging usapan ng dalawa lalo pa’t ngayon lang nakatagpo si dyke ng ganitong klase ng tao na katulad ni tatay alpring. Alam niyang mapagkakatiwalaan ito kaya ganun na lang ka- gaan ang loob niya sa matanda. Isa pa ay parang isang regalo na rin ito na makatagpo niya ang matalik na kaibigan ng kaniyang lolo nuon, sa pamamagitan nun ay nalaman niya ang pinagdaanang hirap ng kaniyang lolo at tunay na nakapagbigay motibasyon para sa mga gagawin niyang mabubuting bagay sa hinaharap “Hindi na natin nainom ang ating kape, anak. Higupin mo na yan, mukhang lumamig na rin, hahaha!” “Kaya nga po, tay” Napatawa na lang din si dyke at nag- ayos sa pagkaka- upo Kasabay naman ng mga lumipas na oras na iyon sa kuwentuhan ng matanda at ni dyke ay tapos na ring magluto ang ginang. Mukhang mataas ang ko
Nagising si karrie makalipas ang ilang oras na pagtulog sa napaka- lambot na kama ng mag- asawa, nag inat ng katawan ang dalaga saka kinusot ang kaniyang mata at iginala ito sa paligid. Wala pa rin nagbago sa ayos ng kwarto mula kaninang idinala siya dito ng ginang, ngunit ramdam niya ang lamig ng hangin na lumalabas sa aircon. Bumangon siya at naglakad papalabas patungo sa sala upang hanapin sila dyke. Alam niyang duon niya makikita ang binata ngunit sa pagpapatuloy ng paglalakad, nakasalubong niya ang matandang ginang.“Oh, gising kana pala, anak. Tamang- tama upang makakain kana, halika at ipaghahanda kita ng aking mga niluto kanina!” Nagpakawala ng ngiti si karrie sa ginang at tumango na lamang dito, subalit hindi niya maiwasang mag tanong kung nasaan ang binata.“Nay, nasaan po si dyke?” “Nandoon sa may sala, nahiga na siya sa sofa. Pinatulog ko muna dahil alam kong antok na antok na rin iyon, anak. Sinabi ko naman na ako na ang mag- aasikaso sayo pag gising mo. Kaya halika na a
KASALUKUYAN nang nasa byahe sila dyke matapos silang sunduin ng driver niyang si julyo, kalahating araw lamang silang nanatili sa bahay nila tatay alpring ay tila’y parang napakalaki na ng pinagbago sa pagitan nilang dalawa ni karrie, kakaiba ang pakiramdam na ito kumpara sa dating normal na enerhiyang namamayani sa kanila. “Mukhang natagalan po ata kayo ni ma’am duon, sir!” Untad ni julyo“Actually, uuwi na sana kami ng midnight by that time, but nagkaroon ng problema sa connection ng phone ko, hindi ka man lang sumasagot nun, then nawalan ng signal malapit sa dagat kaya may kasalanan ka din sa akin sa hindi mo pagsagot sa tawag ko” Napangisi na lamang si julyo sa sinabi ni dyke, nasanay na rin naman siya sa boss niya na ganito ang ugali, ngunit alam niyang maayos makisama ito at sinisindak lamang siya.“Ok lang iyon, sir. Nakasama niyo naman ho ng matagal si ma’am karrie eh, hahaha” “Hmp!” Hindi na nagsalita pa si dyke dahil baka mahalata ng dalaga ang pagkatuwa niya sa nangy
Kakadating lamang ni dyke sa parking lot ng kanilang company, saglit nitong pinatay ang makina ng kaniyang sasakyan, saka tumingin sa orasang pambisig... medyo maaga pa para sa kinahapunang oras. Marahang nag hintay ang binata matapos kumpirmahin ang oras. Sumandal siya sa gilid ng kotse habang naka- krus ang kaniyang mag kabilang kamay. Mga ilang sandali pa ay bigla na lamang may dumating na sasakyan, biglang natanaw ng binata ang napaka- gandang kotse na mercedes benz, mukhang alam niya na kung kanino ang sasakyang iyon kaya nagmadali siyang pumasok sa loob ng kaniyang kotse upang hindi siya makita ni eran at mag taka pa ito kung bakit siya naroon. Huminto ang kotse at saka nagmamadaling bumaba ng sasakyan ang binatang si eran. Kita ng dalawang mata ni dyke sa kaniyang tinted na bintana na pinag buksan ni eran si daisy ng pintuan, napataas ang magkabilang bahagi ng labi ni dyke dahil duon. Mukhang may kakaiba sa dalawa ah, mabuti iyon upang hindi na umaligid kay karrie ang kaniyang
Naka- upo lamang ang dalawa habang pinagmamasdan ang napaka- preskong paligid. Maganda talangang mag pahinga sa mga ganitong lugar na maraming puno dahil talagang ma- re- relax nito ang katawan ng kung sino mang pipili ng ganitong pahingahan. Hindi lingid sa kaalaman ni dyke na makikita niya si eran at daisy na sekretarya ni karrie sa park na pinagbibigyan niya ng mga pagkain para sa mga bata, medyo kinabahan ang binata sa pagkakataong iyon dahil ayaw niyang malaman ng mga ito ang kaniyang ginagawang pag tulong, gusto niya lamang kumilos ng payapa at tago sa mga taong malalapit man o malayo sa kaniya. Sa pagkilos dapat lang na tahimik talaga. Hindi naman na kailagan ipagmalaki ang mga nai- aambag o nagagawa sa lipunan.Kasalukuyang nag mamaneho ng mabilis ang binata kasabay ng pag- iisip sa nangyari kanina, paano na lamang kung nakilala ako ng mga yun, siguro baka iba na naman ang masasabi nila sa akin, napaka- gago talaga. Bulong ni dyke sa kaniyang isipan habang nakahawak ang isan
"Mukhang na- eenjoy mo ata itong walking natin? haha" Nakangiting sita ni eran kay daisy na sobrang aliw na aliw sa paglalakad" Ngayon na lang kase ako nakapaglakad ng ganito ka- payapa, pero i've been here before kasama ang dad ko when I was a kid, we used to hangout here everyday, but now when i grew up it didn't happen again" Malungkot na pag ku- kuwento ng dalaga. Gumuhit ang saglit na pagkalungkot sa mukha ng binata at nagpasiyang mag kuwento na rin."Ganun talaga kapag bata no, mas na- eenjoy mo yung life. Walang iniisip na problema or mga stress dahil sa trabaho. Habang tumatanda kase tayo nadadagdagan ang mga responsibilities na nai- aatang sa atin. But we can't ignore it as we go through our lives, kakambal na iyon ng pagmumuhay natin sa mundo, kaya nga God created us because we have a good purpose here"" That's a good one huh, you have a good mind set. That's why i live my life happily even though there are lots of difficulties or challenges that God had given to us, al
Tila'y isang istranghero ang turing ng bawat isa sa pagitan nila daisy, hindi naman magawa ng dalagang mag simula ng pag- uusapan dahil hiyang- hiya siya sa kaniyang magiging boss na ngayon ay parang lalamunin siya sa hiya dahil sa tigitg nito ngayon at kasalukuyang naka-kalumbaba. Napalunok na lamang si daisy sa ginagawang iyon ni eran at marahang nginitian ang dalaga. " Ngayon ko lang napansin na napaka- ganda mo rin pala daisy, parang si karrie. normal lang ba na maraming magagandang babaing impleyado ang villegas company?" Napatawa ng konti si daisy sa sinabing iyon ni eran, nagtakip na lamang ang dalaga ng bibig dahil sa hiyang nararamdaman. Bakit hindi ko mapigilang hindi kiligin?.Tanong ng dalaga sa kaniyang isipan. Sabagay kahit sino namang poging lalaki ang mag bigay ng ganuong compliment sa isang babae ay tiyak na kikiligin din." Hindi ko naman po masisigurado sa aking sarili na maganda ako, sir. Sa totoo nga po ay ngayon lang ako nakarinig ng ganiyang kagandang papuri sa
Free time ngayon ni daisy dahil binigyan siya ng special treatment ng boss niya na si karrie, natuwa kase ito sa ginawa niya kanina kaya nag kusa ang dalagang iyon na bigyan siya ng pahinga, hindi na sana papayag si daisy sa gustong mangyari ng boss niya pero ipinilit pa rin nito ang bagay na iyon kaya hindi na siya nakipagmatigasan pa. Baka isipin ni karrie na hindi agad siya susunod sa gusto nito. Thankful talaga si daisy ngayon dahil sa sobrang buti ng boss niya at naisipan pa ang pahingang iyon na kailangan niya talaga, napakarami na rin kasing stress ang dumarating sa kaniya. Nagpasya si daisy na magtungo sa isang cafe malapit sa kompanya na pinagtratrabahuhan niya para duon na lang muna magpahinga habang sumisimsim ng kape. Kasalukuyang papasok ang dalaga sa cafe habang patuloy lamang ang paningin sa pagmamasid sa paligid na sakto lamang sa nais niyang ambiance. Naghahanap siya ng maayos na mapag pu- puwestuhan at saka pumili na ng table, sabay namang lumapit ang isang wa
Saktong 9 am ng umaga nang makapasok si karrie sa kanilang kompanya, madaling madali siya dahil ngayon ang appointment niya with Mr. Cuangco. Sa sobrang dami ng iniisip kagabi ay mangani- ngani nang makalimutan ng dalaga ang kanyang meeting sa poging investor na iyonKasalukuyan siyang naglalakad ng mabilis papasok sa kaniyang opisina upang makapag handa ng proposal para kay Mr. Eran Cuangco, napansin naman ni daisy ang pagmamadaling iyon ng boss niya kaya sinundan niya ito " Ma'am, karrie. Bakit po kayo nagmamadali?" Saglit na nakuha ng sekretarya ang atensyon ni karrie na labis ang pag a- atubili sa pag- aayos ng sarili at kagamitan"I have an appointment with Mr. Cuangco, I need to set up my presentation to our meeting room! "Napangisi na lamang si daisy sa kaniya at nanatiling kalmado dahil naayos niya nang i- set up ang mga gamit na iyon"Okay na po yun, ma'am. Naayos ko na po"Napanganga si Karrie sa sinabing iyon ng kaniyang sekretarya at bakas ang gulat sa kaniyang itsurain
Damang-dama ni dyke ang lamig na yumakap sa kaniyang katawan, tila'y gusto na siyang gisingin at pabangunin nito sa pagkakatulog. Kaya nagpasya ang binata na ibukas na ang kaniyang mga mata, isa pa'y gising narin naman ang kaniyang diwa kaya't maari lamang na mag-asikaso na siya upang maabutan pa ang lakad nila ng kaniyang kaibigan na si eran. Medyo maaga pa ng tatlong minuto si dyke para sa alarm na sinet niya kanina sa eksaktong pag gising niya ng gabi.Iginala ng binata ang kaniyang paningin sa paligid ng kaniyang kwarto at ibinalin ang atensyon sa puting kisame sa taas, marahan niyang pinagmasdan ito at tumingin lamang sa kawalan, saglit siyang nagmuni- muni para tuluyang mawala ang kaniyang antok. Laman ng kaniyang isip ang mga batang nasa lansangan na nasaksihan niya ang mga paghihirap na dinadanas sa isang masalimuot na sitwasyon. Inisip niya kung paano mapapapayag ang mga itong lumipat na lamang sa ipinagawa niyang pabahay upang sana'y makaahon ang mga ito mula sa pagkakalu
"Okay dick, let's meet. but where? "Sinend ni dyke ang message na iyon kay Eran, saka bumalin kay Cynthia na ina ni Karrie upang magpaalam" Uhm, tita Cyn, I have to go now" " Huh?, where are you going, dyke? " Takang tanong ng ginang " To my friend po, tita. Hangout lang po""Ah, sige anak. Ingat ka!" Pag sang- ayon ng ginang saka naman nag pop up muli ang message mula kay eran" At FAQ club, dick exact 10 pm. I'll wait you there, and also my treat kase alam kong mahirap kana : ) : )" Kumulo ang dugo ni dyke sa nabasang iyon kaya't nag reply siya ng mas matinding tagos sa buto at magiging Bars para sa kaibigan"Oh the CEO of De Luna's Phone company who's one of the richest billionaire bachelor in Asia is poor? okay your treat lil dicky. xoxo" Mapang- asar na tugon ng binata. Nagpasya na lamang siya na umuwi ngayon upang makatulog pa sa kanilang bahay at maramdaman ang napakalambot niyang kama sa maaliwalas at napaka- supistikado niyang kwarto sa kanilang mansion, isa pa ay ka
KASALUKUYAN nang nasa byahe sila dyke matapos silang sunduin ng driver niyang si julyo, kalahating araw lamang silang nanatili sa bahay nila tatay alpring ay tila’y parang napakalaki na ng pinagbago sa pagitan nilang dalawa ni karrie, kakaiba ang pakiramdam na ito kumpara sa dating normal na enerhiyang namamayani sa kanila. “Mukhang natagalan po ata kayo ni ma’am duon, sir!” Untad ni julyo“Actually, uuwi na sana kami ng midnight by that time, but nagkaroon ng problema sa connection ng phone ko, hindi ka man lang sumasagot nun, then nawalan ng signal malapit sa dagat kaya may kasalanan ka din sa akin sa hindi mo pagsagot sa tawag ko” Napangisi na lamang si julyo sa sinabi ni dyke, nasanay na rin naman siya sa boss niya na ganito ang ugali, ngunit alam niyang maayos makisama ito at sinisindak lamang siya.“Ok lang iyon, sir. Nakasama niyo naman ho ng matagal si ma’am karrie eh, hahaha” “Hmp!” Hindi na nagsalita pa si dyke dahil baka mahalata ng dalaga ang pagkatuwa niya sa nangy