"Okay dick, let's meet. but where? "
Sinend ni dyke ang message na iyon kay Eran, saka bumalin kay Cynthia na ina ni Karrie upang magpaalam
" Uhm, tita Cyn, I have to go now"
" Huh?, where are you going, dyke? " Takang tanong ng ginang
" To my friend po, tita. Hangout lang po"
"Ah, sige anak. Ingat ka!" Pag sang- ayon ng ginang saka naman nag pop up muli ang message mula kay eran
" At FAQ club, dick exact 10 pm. I'll wait you there, and also my treat kase alam kong mahirap kana
: ) : )"Kumulo ang dugo ni dyke sa nabasang iyon kaya't nag reply siya ng mas matinding tagos sa buto at magiging Bars para sa kaibigan
"Oh the CEO of De Luna's Phone company who's one of the richest billionaire bachelor in Asia is poor? okay your treat lil dicky. xoxo" Mapang- asar na tugon ng binata.
Nagpasya na lamang siya na umuwi ngayon upang makatulog pa sa kanilang bahay at maramdaman ang napakalambot niyang kama sa maaliwalas at napaka- supistikado niyang kwarto sa kanilang mansion, isa pa ay kailangan niyang makakuha ng sapat na oras ng pagtulog dahil inaasahan na niya na puyatan na naman ang mangyayari sa kanila sa club
Matapos ipadala ang message na iyon ay saka muling nagpaalam si dyke sa ina ni karrie. Kailangan niyang mag- ayos ng sarili upang magmukhang presentable sa club na pagkikitaan nila ni eran cuangco, medyo threatened na din ang binata dahil mula pa nung nasa high school pa lamang sila ay amoy na amoy niya na may gusto ito kay karrie, hindi niya naman hahayaan iyon, but still they were friends. Maayos pa rin ang pakikitungo nila sa isa't isa, sa totoo lang ay na- miss niya rin ang mokong na iyon dahil kasama niya rin ito sa mga masasayang kalokohan kahit pa gaano kahirap ang pag- aaral at ganuon ka- laki ang prustrasyon ni dyke sa mataas na grado upang magmukhang maayos ang paningin ng kaniyang pamilya sa kaniya. Hindi na nagtungo ang binata sa kwarto ni karrie dahil alam niyang pagod iyon sa byahe.
Nang makaalis na ang binata sa mansion ng mga villegas ay tinignan niya ang kaniyang relong pambisig upang kumpirmahin ang oras ng pagdating niya sa kanilang bahay. It was 4 in the afternoon kaya may oras pa siyang matulog, akala nila kanina aabutan sila ng gabi sa daan, sakto walang traffic at naiuwi niya ng tanghali si karrie. Walang pinagbago sa presensya ng kanilang mansion, tahimik pa rin at maaliwalas ang paligid, halatang busy ang kanilang mga katulong sa paglilinis kaya't hinayaan niya na lamang ang mga ito.
" Magandang hapon po sir, dyke" Pagbati ng isang katulong nila, hindi niya namalayan na napansin pala siya nitong papasok ng elevator paakyat sa kaniyang kwarto, kahit pa gaano ka- abala ang katulong na iyon sa pag va- vacuum at paglalampaso ng malawak at kulay puti nilang sahig
" Good afternoon, yaya!" Sagot ni dyke sa katulong at saka nagpatuloy sa pag akyat sa kaniyang kwarto gamit ang elevator papuntang 4th floor ng kanilang mansion, sa laki ng kanilang bahay na hanggang 5th floor ay halos minsan hindi na sila nagkakasalubong ng kaniyang mga magulang ngunit pag dating ng oras ng kanilang hapunan ay duon lamang sila nakakapag bonding bilang isang pamilya, mukhang alam na ni dyke na hindi siya makakababa para kumain mamayang gabi dahil alam niyang matatagalan siya sa pagtulog hanggang sa dumating ang oras ng pagkikita nila ng kaibigan, shempre filipino time, dapat late siya ng isang oras, i- seset niya ng exact 10 pm ang kaniyang alarm upang magkaroon pa siya ng isang oras na mag- ayos ng sarili.
Nakarating na ang binata sa kaniyang napakalaking kwarto, pagbukas niya pa lamang dito ay sinalubong agad siya ng yakap ng lamig na mula sa kaniyang aircon, na magdamag lang nakabukas at hindi maaring patayin ng mga kasambahay na naatasang maglinis duon, ang tanging gagawin lamang nila ay i- arrange ang mga gamit at mag vacuum ng sahig, saka gawing maaliwalas ang paligid, hinubad niya ang kaniyang sapatos saka ito nilagay sa lagayan ng kaniyang mga gamit na sapatos, natungo si dyke sa kaniyang cr at naghubad ng damit upang maligo. Lantad ang napakalaking mga muscle sa kaniyang balikad at ang walong pandesal na nag- aalboroto sa ibabaw ng kaniyang tiyan.
Grabe, walang sino mang babae ang hindi maaakit sa ganitong katawan bukod kay karrie na seryoso at hindi nadadala sa ganuong hubog. Kung minsan nga lamang.
Para nga lang isang mahiyaing bantay salakay ang dalagang iyon, sobrang galing magpakipot sa binatang ito.Nagtanggal na ng buong saplot si dyke saka nito binuksan ang shower. Pagpatak pa lamang ng butil ng mga tubig sa kaniyang katawan mistulang naging lantang dahon na ang binata dahil sa pagiging kalmado at lumanay na ramdam ng kaniyang katawan, ipinikit ni dyke ang kaniyang mga mata saka bahagyang hinayaan na umagos lamang sa kaniyang katawan ang maligamgam na tubig na sinadya niyang i- set kanina sa otomatiko niyang gripo na nagpapasya sa temperatura ng tubig, pagkatapos pumailalim sa tubig ng binata ay lumipat siya sa kaniyang bathtub na may laman na napakabagong sabon na nag- uumapaw sa bula at duon na tuluyang ipinahinga ang katawan hanggang sa malinis ang kaniyang napakaputi at malalambot na kutis
Habang nakapikit ang binata ay hindi maiwasang sumagi sa kaniyang isipan ang mga batang nakakasalamuha niya sa lansangan, lubos ang pagka- dismaya niya sa mga nasaksihan bago pa lamang niya makasama si karrie sa date. Kahit minsan lang na hindi maisama si karrie sa kaniyang mga isipin ay para naring itong balakid na umuobliga sa kaniya, hindi niya pa naman maaring sabihin ang lihim dito. Ang misyon niya lamang ay bigyan ng karapatan ang mga naninirahan sa lansangan na pinaalis ng malalaking kompanya sa mga dinemolish na bahay sa cavite at pinili na lamang lumipat dito sa manila at makipagsapalaran sa mga bus na nagkalat sa kalsada. Pati na rin ang bagay na alamin kung sino ang taong may pakana ng lahat ng iyon na hindi manlang inisip ang ibang tao.
Ang huling habilin ng kaniyang lolo ay ayusin ang mga mahihirap na tao, na inalisan ng karapatan sa mga malaking lote ng silang cavite at pabalikin sila duon dahil napaka laki ng mga naitulong ng mga taong iyon sa lolo niya nuong nakikipagsapalaran pa lamang ito sa napaka sagrado at hirap na buhay. Gustong tuparin ni dyke iyon dahil hindi na rin kaya ng konsensya niya ang makita ang ilang gusgusing bata na nilalabanan ang hirap sa lansangan. Sa
Damang-dama ni dyke ang lamig na yumakap sa kaniyang katawan, tila'y gusto na siyang gisingin at pabangunin nito sa pagkakatulog. Kaya nagpasya ang binata na ibukas na ang kaniyang mga mata, isa pa'y gising narin naman ang kaniyang diwa kaya't maari lamang na mag-asikaso na siya upang maabutan pa ang lakad nila ng kaniyang kaibigan na si eran. Medyo maaga pa ng tatlong minuto si dyke para sa alarm na sinet niya kanina sa eksaktong pag gising niya ng gabi.Iginala ng binata ang kaniyang paningin sa paligid ng kaniyang kwarto at ibinalin ang atensyon sa puting kisame sa taas, marahan niyang pinagmasdan ito at tumingin lamang sa kawalan, saglit siyang nagmuni- muni para tuluyang mawala ang kaniyang antok. Laman ng kaniyang isip ang mga batang nasa lansangan na nasaksihan niya ang mga paghihirap na dinadanas sa isang masalimuot na sitwasyon. Inisip niya kung paano mapapapayag ang mga itong lumipat na lamang sa ipinagawa niyang pabahay upang sana'y makaahon ang mga ito mula sa pagkakalu
Saktong 9 am ng umaga nang makapasok si karrie sa kanilang kompanya, madaling madali siya dahil ngayon ang appointment niya with Mr. Cuangco. Sa sobrang dami ng iniisip kagabi ay mangani- ngani nang makalimutan ng dalaga ang kanyang meeting sa poging investor na iyonKasalukuyan siyang naglalakad ng mabilis papasok sa kaniyang opisina upang makapag handa ng proposal para kay Mr. Eran Cuangco, napansin naman ni daisy ang pagmamadaling iyon ng boss niya kaya sinundan niya ito " Ma'am, karrie. Bakit po kayo nagmamadali?" Saglit na nakuha ng sekretarya ang atensyon ni karrie na labis ang pag a- atubili sa pag- aayos ng sarili at kagamitan"I have an appointment with Mr. Cuangco, I need to set up my presentation to our meeting room! "Napangisi na lamang si daisy sa kaniya at nanatiling kalmado dahil naayos niya nang i- set up ang mga gamit na iyon"Okay na po yun, ma'am. Naayos ko na po"Napanganga si Karrie sa sinabing iyon ng kaniyang sekretarya at bakas ang gulat sa kaniyang itsurain
Free time ngayon ni daisy dahil binigyan siya ng special treatment ng boss niya na si karrie, natuwa kase ito sa ginawa niya kanina kaya nag kusa ang dalagang iyon na bigyan siya ng pahinga, hindi na sana papayag si daisy sa gustong mangyari ng boss niya pero ipinilit pa rin nito ang bagay na iyon kaya hindi na siya nakipagmatigasan pa. Baka isipin ni karrie na hindi agad siya susunod sa gusto nito. Thankful talaga si daisy ngayon dahil sa sobrang buti ng boss niya at naisipan pa ang pahingang iyon na kailangan niya talaga, napakarami na rin kasing stress ang dumarating sa kaniya. Nagpasya si daisy na magtungo sa isang cafe malapit sa kompanya na pinagtratrabahuhan niya para duon na lang muna magpahinga habang sumisimsim ng kape. Kasalukuyang papasok ang dalaga sa cafe habang patuloy lamang ang paningin sa pagmamasid sa paligid na sakto lamang sa nais niyang ambiance. Naghahanap siya ng maayos na mapag pu- puwestuhan at saka pumili na ng table, sabay namang lumapit ang isang wa
Tila'y isang istranghero ang turing ng bawat isa sa pagitan nila daisy, hindi naman magawa ng dalagang mag simula ng pag- uusapan dahil hiyang- hiya siya sa kaniyang magiging boss na ngayon ay parang lalamunin siya sa hiya dahil sa tigitg nito ngayon at kasalukuyang naka-kalumbaba. Napalunok na lamang si daisy sa ginagawang iyon ni eran at marahang nginitian ang dalaga. " Ngayon ko lang napansin na napaka- ganda mo rin pala daisy, parang si karrie. normal lang ba na maraming magagandang babaing impleyado ang villegas company?" Napatawa ng konti si daisy sa sinabing iyon ni eran, nagtakip na lamang ang dalaga ng bibig dahil sa hiyang nararamdaman. Bakit hindi ko mapigilang hindi kiligin?.Tanong ng dalaga sa kaniyang isipan. Sabagay kahit sino namang poging lalaki ang mag bigay ng ganuong compliment sa isang babae ay tiyak na kikiligin din." Hindi ko naman po masisigurado sa aking sarili na maganda ako, sir. Sa totoo nga po ay ngayon lang ako nakarinig ng ganiyang kagandang papuri sa
"Mukhang na- eenjoy mo ata itong walking natin? haha" Nakangiting sita ni eran kay daisy na sobrang aliw na aliw sa paglalakad" Ngayon na lang kase ako nakapaglakad ng ganito ka- payapa, pero i've been here before kasama ang dad ko when I was a kid, we used to hangout here everyday, but now when i grew up it didn't happen again" Malungkot na pag ku- kuwento ng dalaga. Gumuhit ang saglit na pagkalungkot sa mukha ng binata at nagpasiyang mag kuwento na rin."Ganun talaga kapag bata no, mas na- eenjoy mo yung life. Walang iniisip na problema or mga stress dahil sa trabaho. Habang tumatanda kase tayo nadadagdagan ang mga responsibilities na nai- aatang sa atin. But we can't ignore it as we go through our lives, kakambal na iyon ng pagmumuhay natin sa mundo, kaya nga God created us because we have a good purpose here"" That's a good one huh, you have a good mind set. That's why i live my life happily even though there are lots of difficulties or challenges that God had given to us, al
Naka- upo lamang ang dalawa habang pinagmamasdan ang napaka- preskong paligid. Maganda talangang mag pahinga sa mga ganitong lugar na maraming puno dahil talagang ma- re- relax nito ang katawan ng kung sino mang pipili ng ganitong pahingahan. Hindi lingid sa kaalaman ni dyke na makikita niya si eran at daisy na sekretarya ni karrie sa park na pinagbibigyan niya ng mga pagkain para sa mga bata, medyo kinabahan ang binata sa pagkakataong iyon dahil ayaw niyang malaman ng mga ito ang kaniyang ginagawang pag tulong, gusto niya lamang kumilos ng payapa at tago sa mga taong malalapit man o malayo sa kaniya. Sa pagkilos dapat lang na tahimik talaga. Hindi naman na kailagan ipagmalaki ang mga nai- aambag o nagagawa sa lipunan.Kasalukuyang nag mamaneho ng mabilis ang binata kasabay ng pag- iisip sa nangyari kanina, paano na lamang kung nakilala ako ng mga yun, siguro baka iba na naman ang masasabi nila sa akin, napaka- gago talaga. Bulong ni dyke sa kaniyang isipan habang nakahawak ang isan
Kakadating lamang ni dyke sa parking lot ng kanilang company, saglit nitong pinatay ang makina ng kaniyang sasakyan, saka tumingin sa orasang pambisig... medyo maaga pa para sa kinahapunang oras. Marahang nag hintay ang binata matapos kumpirmahin ang oras. Sumandal siya sa gilid ng kotse habang naka- krus ang kaniyang mag kabilang kamay. Mga ilang sandali pa ay bigla na lamang may dumating na sasakyan, biglang natanaw ng binata ang napaka- gandang kotse na mercedes benz, mukhang alam niya na kung kanino ang sasakyang iyon kaya nagmadali siyang pumasok sa loob ng kaniyang kotse upang hindi siya makita ni eran at mag taka pa ito kung bakit siya naroon. Huminto ang kotse at saka nagmamadaling bumaba ng sasakyan ang binatang si eran. Kita ng dalawang mata ni dyke sa kaniyang tinted na bintana na pinag buksan ni eran si daisy ng pintuan, napataas ang magkabilang bahagi ng labi ni dyke dahil duon. Mukhang may kakaiba sa dalawa ah, mabuti iyon upang hindi na umaligid kay karrie ang kaniyang
NAGPASYA si Karrie na maglakad na lamang patungo sa isang ministop na malapit sa kanilang kompanya. Hindi niya naman magawang utusan ang sekretarya niyang si Daisy, sapagkat kaniyang nakita na halos hindi na ito magkanda- ugaga sa pag-aasikasong kaniyang ginagawa patungkol sa paperworks na kinakailangang ayusin at isa pa, alam niyang magagalit ang kaniyang ama, kapag hindi ito inunaTinanggihan niya din ang alok sa kanya ng driver niyang si mang Berting. Ang katwiran niya ay pumasok siya sa kompanya nila para magtrabaho at matutong mag manage ng company nila, hindi para magreyna-reyna-han at magpa- baby sa mga tauhan doon.Mga isang tawiran lang din naman atmadali na lang makapunta saministop, bibili lamang siya ng kape, at nagpasya siyang doon nalang saglit na manatili. Habang naglalakad patungo sa ministop, bigla nalang may sumulpot na isang matangkad na lalaki sa kaniyang harapan.May tangan iton
Kakadating lamang ni dyke sa parking lot ng kanilang company, saglit nitong pinatay ang makina ng kaniyang sasakyan, saka tumingin sa orasang pambisig... medyo maaga pa para sa kinahapunang oras. Marahang nag hintay ang binata matapos kumpirmahin ang oras. Sumandal siya sa gilid ng kotse habang naka- krus ang kaniyang mag kabilang kamay. Mga ilang sandali pa ay bigla na lamang may dumating na sasakyan, biglang natanaw ng binata ang napaka- gandang kotse na mercedes benz, mukhang alam niya na kung kanino ang sasakyang iyon kaya nagmadali siyang pumasok sa loob ng kaniyang kotse upang hindi siya makita ni eran at mag taka pa ito kung bakit siya naroon. Huminto ang kotse at saka nagmamadaling bumaba ng sasakyan ang binatang si eran. Kita ng dalawang mata ni dyke sa kaniyang tinted na bintana na pinag buksan ni eran si daisy ng pintuan, napataas ang magkabilang bahagi ng labi ni dyke dahil duon. Mukhang may kakaiba sa dalawa ah, mabuti iyon upang hindi na umaligid kay karrie ang kaniyang
Naka- upo lamang ang dalawa habang pinagmamasdan ang napaka- preskong paligid. Maganda talangang mag pahinga sa mga ganitong lugar na maraming puno dahil talagang ma- re- relax nito ang katawan ng kung sino mang pipili ng ganitong pahingahan. Hindi lingid sa kaalaman ni dyke na makikita niya si eran at daisy na sekretarya ni karrie sa park na pinagbibigyan niya ng mga pagkain para sa mga bata, medyo kinabahan ang binata sa pagkakataong iyon dahil ayaw niyang malaman ng mga ito ang kaniyang ginagawang pag tulong, gusto niya lamang kumilos ng payapa at tago sa mga taong malalapit man o malayo sa kaniya. Sa pagkilos dapat lang na tahimik talaga. Hindi naman na kailagan ipagmalaki ang mga nai- aambag o nagagawa sa lipunan.Kasalukuyang nag mamaneho ng mabilis ang binata kasabay ng pag- iisip sa nangyari kanina, paano na lamang kung nakilala ako ng mga yun, siguro baka iba na naman ang masasabi nila sa akin, napaka- gago talaga. Bulong ni dyke sa kaniyang isipan habang nakahawak ang isan
"Mukhang na- eenjoy mo ata itong walking natin? haha" Nakangiting sita ni eran kay daisy na sobrang aliw na aliw sa paglalakad" Ngayon na lang kase ako nakapaglakad ng ganito ka- payapa, pero i've been here before kasama ang dad ko when I was a kid, we used to hangout here everyday, but now when i grew up it didn't happen again" Malungkot na pag ku- kuwento ng dalaga. Gumuhit ang saglit na pagkalungkot sa mukha ng binata at nagpasiyang mag kuwento na rin."Ganun talaga kapag bata no, mas na- eenjoy mo yung life. Walang iniisip na problema or mga stress dahil sa trabaho. Habang tumatanda kase tayo nadadagdagan ang mga responsibilities na nai- aatang sa atin. But we can't ignore it as we go through our lives, kakambal na iyon ng pagmumuhay natin sa mundo, kaya nga God created us because we have a good purpose here"" That's a good one huh, you have a good mind set. That's why i live my life happily even though there are lots of difficulties or challenges that God had given to us, al
Tila'y isang istranghero ang turing ng bawat isa sa pagitan nila daisy, hindi naman magawa ng dalagang mag simula ng pag- uusapan dahil hiyang- hiya siya sa kaniyang magiging boss na ngayon ay parang lalamunin siya sa hiya dahil sa tigitg nito ngayon at kasalukuyang naka-kalumbaba. Napalunok na lamang si daisy sa ginagawang iyon ni eran at marahang nginitian ang dalaga. " Ngayon ko lang napansin na napaka- ganda mo rin pala daisy, parang si karrie. normal lang ba na maraming magagandang babaing impleyado ang villegas company?" Napatawa ng konti si daisy sa sinabing iyon ni eran, nagtakip na lamang ang dalaga ng bibig dahil sa hiyang nararamdaman. Bakit hindi ko mapigilang hindi kiligin?.Tanong ng dalaga sa kaniyang isipan. Sabagay kahit sino namang poging lalaki ang mag bigay ng ganuong compliment sa isang babae ay tiyak na kikiligin din." Hindi ko naman po masisigurado sa aking sarili na maganda ako, sir. Sa totoo nga po ay ngayon lang ako nakarinig ng ganiyang kagandang papuri sa
Free time ngayon ni daisy dahil binigyan siya ng special treatment ng boss niya na si karrie, natuwa kase ito sa ginawa niya kanina kaya nag kusa ang dalagang iyon na bigyan siya ng pahinga, hindi na sana papayag si daisy sa gustong mangyari ng boss niya pero ipinilit pa rin nito ang bagay na iyon kaya hindi na siya nakipagmatigasan pa. Baka isipin ni karrie na hindi agad siya susunod sa gusto nito. Thankful talaga si daisy ngayon dahil sa sobrang buti ng boss niya at naisipan pa ang pahingang iyon na kailangan niya talaga, napakarami na rin kasing stress ang dumarating sa kaniya. Nagpasya si daisy na magtungo sa isang cafe malapit sa kompanya na pinagtratrabahuhan niya para duon na lang muna magpahinga habang sumisimsim ng kape. Kasalukuyang papasok ang dalaga sa cafe habang patuloy lamang ang paningin sa pagmamasid sa paligid na sakto lamang sa nais niyang ambiance. Naghahanap siya ng maayos na mapag pu- puwestuhan at saka pumili na ng table, sabay namang lumapit ang isang wa
Saktong 9 am ng umaga nang makapasok si karrie sa kanilang kompanya, madaling madali siya dahil ngayon ang appointment niya with Mr. Cuangco. Sa sobrang dami ng iniisip kagabi ay mangani- ngani nang makalimutan ng dalaga ang kanyang meeting sa poging investor na iyonKasalukuyan siyang naglalakad ng mabilis papasok sa kaniyang opisina upang makapag handa ng proposal para kay Mr. Eran Cuangco, napansin naman ni daisy ang pagmamadaling iyon ng boss niya kaya sinundan niya ito " Ma'am, karrie. Bakit po kayo nagmamadali?" Saglit na nakuha ng sekretarya ang atensyon ni karrie na labis ang pag a- atubili sa pag- aayos ng sarili at kagamitan"I have an appointment with Mr. Cuangco, I need to set up my presentation to our meeting room! "Napangisi na lamang si daisy sa kaniya at nanatiling kalmado dahil naayos niya nang i- set up ang mga gamit na iyon"Okay na po yun, ma'am. Naayos ko na po"Napanganga si Karrie sa sinabing iyon ng kaniyang sekretarya at bakas ang gulat sa kaniyang itsurain
Damang-dama ni dyke ang lamig na yumakap sa kaniyang katawan, tila'y gusto na siyang gisingin at pabangunin nito sa pagkakatulog. Kaya nagpasya ang binata na ibukas na ang kaniyang mga mata, isa pa'y gising narin naman ang kaniyang diwa kaya't maari lamang na mag-asikaso na siya upang maabutan pa ang lakad nila ng kaniyang kaibigan na si eran. Medyo maaga pa ng tatlong minuto si dyke para sa alarm na sinet niya kanina sa eksaktong pag gising niya ng gabi.Iginala ng binata ang kaniyang paningin sa paligid ng kaniyang kwarto at ibinalin ang atensyon sa puting kisame sa taas, marahan niyang pinagmasdan ito at tumingin lamang sa kawalan, saglit siyang nagmuni- muni para tuluyang mawala ang kaniyang antok. Laman ng kaniyang isip ang mga batang nasa lansangan na nasaksihan niya ang mga paghihirap na dinadanas sa isang masalimuot na sitwasyon. Inisip niya kung paano mapapapayag ang mga itong lumipat na lamang sa ipinagawa niyang pabahay upang sana'y makaahon ang mga ito mula sa pagkakalu
"Okay dick, let's meet. but where? "Sinend ni dyke ang message na iyon kay Eran, saka bumalin kay Cynthia na ina ni Karrie upang magpaalam" Uhm, tita Cyn, I have to go now" " Huh?, where are you going, dyke? " Takang tanong ng ginang " To my friend po, tita. Hangout lang po""Ah, sige anak. Ingat ka!" Pag sang- ayon ng ginang saka naman nag pop up muli ang message mula kay eran" At FAQ club, dick exact 10 pm. I'll wait you there, and also my treat kase alam kong mahirap kana : ) : )" Kumulo ang dugo ni dyke sa nabasang iyon kaya't nag reply siya ng mas matinding tagos sa buto at magiging Bars para sa kaibigan"Oh the CEO of De Luna's Phone company who's one of the richest billionaire bachelor in Asia is poor? okay your treat lil dicky. xoxo" Mapang- asar na tugon ng binata. Nagpasya na lamang siya na umuwi ngayon upang makatulog pa sa kanilang bahay at maramdaman ang napakalambot niyang kama sa maaliwalas at napaka- supistikado niyang kwarto sa kanilang mansion, isa pa ay ka
KASALUKUYAN nang nasa byahe sila dyke matapos silang sunduin ng driver niyang si julyo, kalahating araw lamang silang nanatili sa bahay nila tatay alpring ay tila’y parang napakalaki na ng pinagbago sa pagitan nilang dalawa ni karrie, kakaiba ang pakiramdam na ito kumpara sa dating normal na enerhiyang namamayani sa kanila. “Mukhang natagalan po ata kayo ni ma’am duon, sir!” Untad ni julyo“Actually, uuwi na sana kami ng midnight by that time, but nagkaroon ng problema sa connection ng phone ko, hindi ka man lang sumasagot nun, then nawalan ng signal malapit sa dagat kaya may kasalanan ka din sa akin sa hindi mo pagsagot sa tawag ko” Napangisi na lamang si julyo sa sinabi ni dyke, nasanay na rin naman siya sa boss niya na ganito ang ugali, ngunit alam niyang maayos makisama ito at sinisindak lamang siya.“Ok lang iyon, sir. Nakasama niyo naman ho ng matagal si ma’am karrie eh, hahaha” “Hmp!” Hindi na nagsalita pa si dyke dahil baka mahalata ng dalaga ang pagkatuwa niya sa nangy