CHAPTER 9

CHAPTER 9- BITTER REALITY

MARIA

"MAYANG dalian mo na dyan! Nandiyan na ang fafy mo! Wag mo na syang paghintayin!" Rinig kong sigaw ng bakla sa labas ng kwarto ko kaya mas binilisan ko naman ang pagsuklay ng buhok ko.

I look at my self in the mirror and smiled sweetly. What a gorgeous creation. I laugh and tried to act cute infront of my reflection.

Ang ganda mo talaga Mayang!

"Mayang!"

I took a last glance at my reflection before I hurriedly got out.

Pagkalabas ko ay sya naman hila nito ng buhok ko. Tinignan ko ito ng masama pero umirap lang ito bago bumaba. Sumunod na din akong bumaba sa kanya at naabutan ko ang boss ko na nakaupo sa luma naming sofa. With his simple t-shirt and a denim pants, he looks like a model. He looks like model without even trying hard. Yung kahit simpleng t-shirt lang ang suot mo ay nagmumukha ka pa ring dyamante.

How can he do it? And why did I even asked right? Of course he can because he is Denrick Moncuedo. He can turn the old sofa into a beautiful one with just seating there.

I cleared my throat when his gaze darted on me. He look up and it feels like he is waiting for his queen. At sino pa ba ang pwede nyang maging reyna? Hahanap pa ba kayo? Nandito na ang dyosa na si Maria Isabella oh!

I saw how his eyes wandered around my body. I unconsciously bit my lower lip that makes his face darken. I am not planning to seduce him, but it feels like I just did. I didn't know that biting my lips will affect him.

He was still looking at me that I needed to clear my throat to pull him back to his reverie.

I saw him blinked twice before he spoke. "Let's go?" Tanong nito sakin kaya kimi akong ngumiti bago tumango. This time, I intentionally seduce him but I think it didn't affect him. I just wanna roll my eyes. Kung kailan tinotohanan ko na ang pag seduce sa kanya dun pa magiging walang effect.

Pasimple akong umirap sa likod nya bago sumunod sa kanya. Nagpaalam naman muna ito kay bakla na nasa kusina bago kami lumabas. Hindi pa ako tuluyang nakalabas ay nilingon ko muna ang kaibigan ko na nakamasid samin mula sa kusina. Binelatan ko ito at natatawang sumakay sa kotse.

I am imagining my friend having an irritated look. I can already visualize his face and with the image on my head I burst in laughter. I know I look crazy right now but I just can't help it. Hindi ko pa kaya nakalimutan yung ginawa nyang pag istorbo sa amin kahapon.

"Why are you laughing?" Tanong ng katabi ko kaya agad kong kinagat ang ibabang labi para pigilan ang pag bumulanghit sa tawa.

"Nothing." Sagot ko dahilan kung bakit tumaas ang kilay nito. Kita mo to'. Tinalo pa talaga ako sa pataasan ng kilay.

I cleared my throat.

"Si Macey kasi e iniimagine ko yung magiging mukha dahil sa pang iinis ko sa kanya bago ako lumabas ng apartment." Natatawang kwento ko kaya napailing ito.

"Well, I find your friend funny." Anito habang lulan kami ng sasakyan nya.

Ngumiti naman ako at tumango-tango na agad nawala dahil sa dinugtong nito.

"You two have the same personality. Just like him, you are also funny."

Natigilan ako at dahan-dahang nawala ang ngiti sa labi ko. Napalitan ang ngiti na meron ako ng isang mataray na mukha. Tumaas ang kilay ko sa kanya kaya nagtataka ako nitong tinignan.

"What?" Nagtatakang tanong nya kaya inirapan ko ito.

"Sinasabi mo na ang funny ko so it means mukha akong clown sayo? Ganun ba yun?" Mataray na tanong ko kaya ngumisi ito.

"Why? What's wrong with that? I think that is your charm." Anito kaya naman gusto kong kagatin ang ibabang labi at umirit dahil sa kilig. Tetee?

Tumikhim naman ako bago sya balingan ulit.

"Totoo?" Tanong ko gamit ang seryosong boses pero sa totoo lang ay gustong gusto ko ng ngumiti.

"Yes. And that is the reason why you and your friend is a great match." Anito kaya tumango nalang ako bilang pag sang ayon. Alam ko naman na kahit nagbabangayan kami ay masaya yung bawat oras na magkasama kami. Pag pinagsama mo kaya ang dalawang kalog ano ang mangyayari?

"I know you both value each other." Puna naman nito kaya tumango na lang rin ako dahil tama ito. Hindi ko narealize na sa ikli ng panahon na nakita nya kaming magkasama ni Macey ay mapapansin nito ang bond sa pagitan naming dalawa. He is really an observant person.

"Oo. Kahit na naiinis ako sa kanya minsan ay pinapahalagahan ko pa rin sya. But let's just keep it to ourselves ha?Panigurado kasi na pag nalaman nya ito ay lalaki lang ang ulo nun. Ayaw ko naman kasi na lumaki ang ulo nya kaya atin-atin nalang to." Sabi ko kaya naaliw itong tumango.

Hindi naman nagtagal ay nakarating kami sa clinic. Actually the clinic is not that far from my apartment. That is the reason why it didn't take us long to arrive here.

Nasa hallway palang kami papunta sa clinic ng ob-gyne ay hindi na maiwasan na makakuha ng atensyon itong kasama ko. And it is just normal when you are that gorgeous, but what's not normal is throwing him a flirty look. I can't help but feel possessive. Gusto ko mang humawak sa kamay nito ay hindi ko ginawa dahil wala naman akong karapatan na maging possessive sa kanya. I don't own him so that give me no right to do it.

Honestly, gusto kong tusukin ang mga mata nila at sabihin na, Hello! May kasama sya dito oh! At kaya kami nandito ay dahil buntis ako at sya ang tatay so back off b1tches.

Tumaas ang kilay ko ng kumindat pa ang isang babae sa kanya na nagpakulo talaga ng dugo ko. Kalma ka lang baby. Wag mong pansinin ang mga lumalandi sa daddy mo.

"Hey do you have a problem? Ba't ka nakasimangot dyan?" Tanong ng kasama ko at iling naman ang naging tugon ko.

"Wala to." Sabi ko kaya bumuntong-hininga ito at hindi na nagtanong pa hanggang sa makarating kami sa clinic.

I am dying to say that I am jealous. Gusto kong sabihin na naiinis din si baby sa mga malalanding nasa paligid namin pero hindi ko ginawa. Yan nga talaga minsan ang masakit no? Yung wala kang karapatan sa taong mahal mo. Kaya minsan talaga kailangan alam mo kung saan ka lulugar. Oo, masakit yun gawin pero minsan mas makabubuti pa ito para sayo. If you know your place then you know your limits. Pag alam mo kasi ang limits mo mas malelessen ang sakit kasi you didn't go that far, assuming something that in the end will just hurt or crash you.

I look up and was shocked that it was the same clinic that I am in last time. I didn't even realize that we are already inside because I was busy with my thoughts.

Napapansin ko na talaga lately na palagi akong nahuhulog sa sariling pag iisip. Siguro dahil na rin sa stress na hatid ng nangyari sa akin kaya ako nagkaganoon.

"Hi! We met again!" Masayang bati sakin ng doktora na medyo nagpagulat pa sa akin. Wala na naman kasi ako sa sarili ng batiin ako nito kaya ganun yung naging reaksyon ko.

Ngumiti naman ako. "Oo nga po eh." Nahihiyang sabi ko bago balingan si Denrick na nakakunot ang noo. Oh I forgot to tell him that she is my ob-gyne last time.

"Magkakilala kayo?" Taka nitong tanong kaya tumango ang doktora.

"Yep. Nagpacheck up sya sa akin last time." Sagot ng doktora kaya naman tumango ito. I just didn't expect what he said next.

"Now you can do your work." Maauthoridad nitong turan kaya nagulat ako. Nakakahiya kasi sa doktora--- Okay?

Instead of feeling insulted, she burst out in laughter. Kumunot ang noo ko sa inasal nito. Why is she acting like that? Sinasabi ko na nga ba. I knew it! Minsan kasi kaming magaganda ay may saltik din sa utak kaya naiintindihan ko yung asal nya. Kidding. Maybe I should be thankful that she didn't look offended.

"Still the impatient Denrick Moncuedo huh? Nothing change cousin." Natatawa pa rin ito habang sinasabi iyon. So he knows my boss and---did I just heard it right? They are cousins? As in? Now I know why they both came from Mt. Olympus and that is because they have the same genes. To be honest, I already saw his family and believe me when I say that they are all gorgeous.

"Just do your work George." He impatiently stated. Natawa naman ulit ang doktora habang umiiling iling na minwestra ang kamay para paupuin kami.

When we are already settled, she started to throw questions regarding my pregnancy. I answered all of her questions, and she keeps on nodding while jotting down. After that she handed the paper to my boss and she instructed him what to do.

He is really attentively listening. Nakatitig lang ako sa kanya habang nakakunot ang noo nitong binabasa ang papel. I want to smile while looking at him. He looks so innocent but eager to know everything.

Nag angat ito ng tingin kaya nagtama ang mga mata namin. Napakunot ang noo dahil may napansin akong isang bagay. No, I already noticed it before. His eyes. Kung titigan mo ang kanyang mga mata ay parang normal lang pero pag tinitigan mo talaga ito ng mabuti ay mapapansin mo ang kakaiba. He's lost.

"A-ah cr po muna ako." Paalam ko. Though this is just a part of my alibi. Hindi ko Kasi makayanan ang titig nito sakin eh. I can't take it. Para din akong nalulungkot habang nakatitig sa kanyang mga mata.

Habang nasa loob ng cr ay napatingin ako sa kawalan bago napabuntong hininga bago sumilay ang isang ngiti sa labi ko. I am very thankful that Denrick is here. It is not that ayaw ko kay Macey pero iba pa rin talaga pag tatay na ng anak mo ang kasama mo. Siguro dahil iyon ang nararamdaman ng baby kaya yun din ang nararamdaman ng isang ina.

I was really expecting the worst last week. I thought hindi nya ako paninindigan but look, we are here now. Muntik na akong mahihimatay last week dahil lang sa pag ooverthink ng mga bagay bagay. Masama nga talaga ang mag overthink ka. Pinapalala lang kasi nito ang sitwasyon eh. Pero ko naman maiwasan na mag overthink lalo na pag nasa ganito kag posisyon.

Come to think of it. You had a one night stand with your boss and the result is you gor pregnant. Sino kayang tao ang hindi mag ooverthink? Pero it is now in the past. Ang mabuti ngayon ay nandito ito para maging kaagapay ko.

Nawala ang mga mabibigat na nararamdaman ko noong nakaraang linggo. Napangiti ako bago ko napagdesisyunan na lumabas na ng Cr. I am smiling but it slowly vanished when I heard them talking. I completely frozen in my track.

"She's just a friend Georg. I just need her to maintain my posisyon in the company. You know? They want me out of my company but I will not let them. We already made an agreement for this. She is just a friend and nothing more nothing less."

"But look cousin! I think it is the time to move on from the past! Denise don't like this! Move on from her and start a new with maria. I know that she's great and I like her. Cousin, she will be a great mother and a wife. Better give her a chance and don't be stubborn." Mariing turan ng doktora sa pinsan pero umiling lamang ang kaharap nito.

"She is just my secretary and she will remain like that. Yes, she will be the mother of my child, but that's just it! I will not be going to fall for her. I will not. Me, having a happy family already vanished a long time a go Georg. I will love my child and that's it!" Ganti naman nito habang ramdam na ramdam mo ang riin sa mga salitang binibitawan nya.

I smiled bitterly. Ang kaninang pag asa na namuo sa puso ko ay biglang gumuho. Sabi nga nila, Don't get your hopes too high. He didn't love me and will never love me. He just need me and nothing more.

What a bitter reality.

But I should be grateful right? Because my child will have a complete family. That's more important right now.

Napangiti ako habang nag landas naman ang luha sa pisngi ko. Right, my child is more important right now. If having a complete family will make her/him happy so be it. I will give it even if it hurt me. Being tied with the person that you love but didn't want to love you back.

**Written by Stringlily**