SAKAL

Keziah Arwen

"Handa ka na ba?" Tanong sa akin ni Lola Gemma, habang kami ay patungo sa wedding church kung saan gaganapin ang aking kasal.

Oo, kasal. Kasal na isasakal ako sa sasakalin ko mamayang gabi.

"Ah, paano po ba pag hindi pa ako ready?" Tanong ko. "May call a friend option po ba 'ko?" Dagdag ko pa.

Marahan akong kinurot ni Lola Gemma sa tagiliran bago ngitian ng malawak.

Si Lola matapos ako kurutin, ngingitian ako katapos. Tama ba yon?

"Keziah Arwen, hija, napag-usapan na natin 'to diba?" Tanong nito sa akin pabalik, na isinagot ko naman ng tango. "Matagal na natin itong napag-planuhan. Bata ka pa lamang ay ipinaliwanag na namin ang lahat sa iyo." Dagdag niya pang sabi.

Napilitan na lang akong tumango. "Opo, La." Sagot ko.

Bata pa lang ako at natuto makaintindi ng bagay bagay. Ipinaliwanag na nila sa akin ang kahahantungan ko sa buhay. Advance kasi ang pamilya mag-isip, overthinker masiyado. Kaya eto, eighteen pa lang ako, mag-a-asawa na agad agad.

Okay lang sana kung mahal ko yung tao, eh hindi naman eh. Yung pakakasalan ko pa may katok sa ulo. Sa dami dami ba namang pinili ng Lolo ko makipag-kasundo doon pa sa Lolo ni buang.

Ako ang nawawalan ng tamang pag-iisip sa nangyayari. Sana hindi na lang pala ako gumising, kahit next century na.

Si Lolo kasi tropa yung Lolo ni buang. Nag dare daw sila na kapag babae daw ang magiging anak ni Mama, ipapa-kasal daw sa apo niyang lalaki. Sakto, ako ang naire, babae. Hays. Malas ko naman since birth.

Dahil nag-iisang anak na babae lang naman din ako, no choice kaya ako talaga. Hindi naman pwedeng mag-pakasal siya sa isa sa kuya ko. Pwede pero dipende.

Sana naging lalaki na lang din pala ako, l***t na lang kulang ko. Malas talaga.

"Nakikinig ka ba, Keziah hija?" Ani ni Lola Gemma.

Napalingon ako sa kanya, mukhang naghihintay ng sagot ko. Agad akong tumango, tatlong beses pa nga. Para sure na sure kahit hindi ko naman narinig ang sinabi ni Lola Gemma. "Opo, Lola. Opo. Kung saan ka po sasaya, sige doon na lang din ako." Pahabol na sagot ko.

Matamis na ngiti ang ibinalik sa akin ni Lola Gemma na ikina-panatag naman ng damdamin ko. Kahit papaano, pampalubag sa nangyayari sa buhay ko 'no?

Kung buhay pa siguro si Mama at Papa, baka hindi kami aabot sa ganito. Baka napaki-usapan pa sina Lolo at hindi ako nababaliw sa upuan ko ngayon.

Gusto ko lang din naman makasal sa taong mahal ko. Hindi naman ako excited ikasal, bakit ikakasal na ako agad agad? Sakit sa ulo, sana wala na lang akong ulo.

"Narito na ho tayo." Rinig kong sabi ni Kuya Don, ang aming family driver.

Pumitada pa siya ng tatlong beses, signal na andito na ang maganda―at ako 'yon. Ako ikakasal dito kaya kailangan ako mas maganda. Si Lola Gemma, sunod na lang siya na maganda sa akin, baka magtampo HAHAHA.

"We are here already, hija." Masayang sabi ni Lola Gemma at tinignan akong mabuti. "You are very pretty, Keziah Arwen. You look like your Mom nung dalaga pa siya." Ani niya pa, sabay hawak sa kamay ko.

"Talaga po ba?" Medyo gulat pa na tanong ko. "Maliit na bagay, Lola. Lahing magaganda kasi tayo, 'di natin yun maiiwasan." Komento ko pa na ikinatawa niya.

"Bolera!" Ngiting sabi ni Lola Gemma. "But Keziah, if things go hard and you feel like you are suffering already, do not hesitate to tell me. Lolo and Lola will help you right away. We promised you that one." Saad niya na ikina-ngiti ko.

Dahan dahan akong tumango. "Opo, Lola. Thank you po." Sagot ko.

"Oh siya, bumaba ka na at nang masimulan na ang kasal. Baka kanina ka pa hinahantay ni Noah." Ani ni Lola Gemma na ikina-ngiwi ko naman agad.

Edi mag-antay siya sa akin. Sino ba siya para magmadali ako? Ano siya boss? Baka busabos kamo.

Hanggang sa maaari, slow motion din yung paglabas ko sa kotse hanggang sa tapat ng pinto ng simbahan. Kailangan ko ng lasapin ang single life ko kahit ilang minuto. Mamaya 'di na ako single, double na ako shemay.

Maya maya pa ay bumukas na yung pinto at bumungad sa akin ang tugtog at mga naka-ngiting itsura ng mga kamag-anak ko.

Wala naman kaming ibang bisita maliban sa kamag-anak namin. Secret wedding kasi 'to. 'Yon ang napag-usapan naming dalawa. Mas maganda ng sikreto kesa naman maraming may alam. Ayoko mag-paliwanag ng mag-paliwanag sa ibang tao na 'Ah opo, dare po ng mga Lolo namin kaya charan kasal na kami. Para rin daw po sa business ng pamilya'. Huwag na 'no.

"Hija, ang maganda kong apo." Masayang sabi ni Lolo Jose habang siya ay papalapit sa akin.

"Lolo, ang gwapo mo rin po ngayon ah. Lola oh, si Lolo gwapings." Nagawa ko pang asarin ang Lolo at Lola ko. "Baka gusto niyo po, kayo na lang ulit ikasal. Fifteenth wedding anniversary, ayaw niyo po ba no'n." Dagdag ko.

"Ano ka ba Keziah, next year pa ang anniversary namin ng Lolo mo. Advance ka naman mag-isip." Saway ni Lola sa akin.

"Ay." Komento ko. "Mana lang po sa advance thinking skills niyo. Hehe."

"Tara na. " Aya ni Lolo Jose sa akin.

Agad kong sinukbit ang kamay ko kay Lolo. Dahan dahan kaming nag-lakad ni Lolo papasok sa simbahan.

Si Lolo ang escort ko, wala na kasi si Daddy.

Namatay si Mommy and Daddy bata pa lang ako. Hindi ko na sila naabutan dahil naaksidente sila noong five years old pa lang ako.

 Natatanaw ko na agad si Noah sa unahan, nagka-tinginan kami kaya agad ko siyang tinarayan. Pero in fairness, mukha siyang tao today. Madalas kasi siyang abnormal. Minsan ang sarap niya na lang tsinelasin ng walang dahilan.

Nang marating na namin sina Noah, lumapit naman siya sa amin at nag bless kay Lolo Jose.

"Ikaw na ang bahala sa apo namin, Noah." Saad ni Lolo Jose kay Noah.

"Opo, Lolo. Huwag po kayong mag-alala." Sagot naman ni Noah, pero mukhang kasinungalingan lang naman. "Arat na." Sabi niya pa sa akin at inalalayan ako papunta sa harap ng altar.

"Welcome to all who have gathered here this day to share in this marriage ceremony of Keziah Arwen and Noah Oliver." Saad ni Father.

"These words, spoken today between Keziah Arwen and Noah Oliver are indeed important and sacred, but they are not what joins these two together, nor is this marriage ceremony. We are not here to witness the beginning of their relationship, but to acknowledge and celebrate a lasting bond that already exists between them. Keziah Arwen and Noah Oliver have already joined their hearts together and chosen to walk together on life's journey, and we have come to bear witness to a sybolic union and a public affirmation of the love they share."

Of the love they share? Kabaliktaran po ata non father.

"Those of us in attendace today are present to witness a statement of lasting love and commitment between Keziah Arwen and Noah Oliver. The ceremonial union of two people in marriage, in its primordial form, is as ancient as our very humanity and yet is still as fresh as each day's sunrise. The commitment of love between Keziah Arwen and Noah Oliver speaks of their shared experience together and their dreams for the future, of the importance of each of them as individuals as well as the special bond they share, and of the importance of their community of family and friends." Ani ni Father.

Everyone gathered here today was invited to this ceremony because you have played a special role in Keziah Arwen and Noah Oliver's lives. You are present at this ceremony to celebrate their marriage and to witness their vows of love to one another. Will all of you, gathered here to witness this union, do all in your power to love and support this couple now, and in the years ahead? If so please respond, we will." Dagdag pa ni Father.

"We will." Sagot ng aming mga bisita.

"And Keziah Arwen and Noah Oliver, have you come here today with the intention to be legally joined in marriage? Do you pledge to choose respect, kindness, and compassion toward one another, to listen deeply to one other, and to speak to one another truthfully, today and always?" Tanong ni Father sa aming dalawa ni Noah.

Nagkatinginan kami ni Noah.

"Pwede pero dipende po, Father." Komento ko. "Joke only. We do, Father." Agad na pahabol ko at sunod na nilingon si Noah para sumagot.

"We do, Father." Natatawang sagot nito kay Father.

Pag ako kinurot ni Lola mamaya sa singit, kukurutin ko rin 'to mamaya.

"Keziah Arwen and Noah Oliver,

your love is something that you both cherish, so much so that it's moved you join in the union of marriage and create a home together. Today, you dedicate your lives to giving one another happiness and support. To be certain, entering into the covenant of marriage is an act of deep trust and faith in the strength of your love. It would be a fool's error to base your marriage on the hope that your partner will change to become something they are not, or do something in the future that they do not already do today. Your marriage must be based on the heartfelt and sincere acceptance of one another, as you are, in each moment."

"The pledge you make today expresses your devotion to one another and to the love you share, and the words spoken here will support your marriage if you are able to sustain your commitment through the inevitable hardships you'll face together. Today, in the presence of your families and friends, you pronounce your love for each other and make a commitment that will define the next phase of your journey. We celebrate it with you, and wish you well."

"I, Noah Oliver, take you, Keziah Arwen, to be my wife; to have and to hold, from this day forward, for better, for worse; for richer, for poorer; in sickness and in health; to love and to cherish; until we are parted by death." Saad ni Noah.

"I, Keziah Arwen, take you, Noah Oliver, to be my husband; to have and to hold from this day forward, for better, for worse; for richer, for poorer; in sickness and in health; to love and to cherish; until we are parted by death." Saad ko.

Dahan dahan na tumango si Father. "May I please have the rings?" Ani ni Father.

Inabot naman ang singsing namin kay Father at ito ay inabot sa amin.

"Since ancient times, the ring has been a symbol of the unbroken circle of love, with no beginning and no end. Love given freely has no giver and no receiver, for each is the giver and each is the receiver. May these rings always remind you of the freedom and power of this commitment you make here today."

Hinarap namin ni Noah ang isa't-isa.

"Noah Oliver, I give you this ring, as a sign of my vow to love, honor, and cherish you."

"Keziah Arwen, I give you this ring, as a sign of my vow to love, honor, and cherish you."

"Keziah Arwen and Noah Oliver, in as much as you have pledged yourselves, each to the other, and have declared the same in the presence of this company by the exchange of vows and the giving and receiving of rings, by the power vested in me I now pronounce you husband and wife."

"You may now kiss the Bride!"

Tinignan ako ni Noah.

"Just a quick peck, alright?" He said.

I nodded.

Wala bang hahabol ng tutol sa kasal namin? Ready naman na ako umiyak kunwari.

Una niyang hinalikan ang noo ko bago ako mabilis na hinalikan sa labi.

"Ladies and Gentlemen, it is my pleasure to present to you, the new Mr. and Mrs. Valencia!"

"Arwen." Rinig kong tawag sa akin ni Kuya Arlo sa akin.

Mahigpit ko siyang niyakap, pati na rin si Kuya Atticus. Ramdam ko rin naman ang lungkot at saya nila para sa akin. Nung una rin ay sila ang unang tumutol sa plano nila Lolo.

Pero wala naman kami magagawa. Kailangan din namin iyon para matulungan si Kuya Arlo dahil siya ang humahawak at nagpapatakbo sa company na naiwan nila Mom and Dad.

Bakit nga ba hindi si Kuya Arlo ang hindi magpa-kasal? Dahil nag-iisang anak lang si Noah at lalaki pa. Sana naging babae na lang din siya para sila na lang pala ni Kuya Arlo. Joke lang. Baka ako pa kutusan ni Kuya.

"Noah, alagaan mo kapatid namin ha?" Paalala ni Kuya Arlo kay Noah.

"Oo nga. Pag may narinig ako na sinaktan mo kapatid ko, humanda ka na. Dadayuhin kita." Segunda naman ni Kuya Atticus kay Noah.

"Opo, mga kuya. Huwag po kayong mag-alala. Wala naman po akong gagawing masama kay Keziah, baka siya po meron―kita niyo po oh. Pinanlilisikan agad ako ng mata, wala pa nga akong ginagawa." Sumbong niya pa kina Kuya.

Kung nakakamatay lang ang tingin ko, una 'tong bubulagta.