Kabanata 6

Sam/Clyde Pov

Pababa palang ako mula sa hagdan ng marinig kona ang boses ng mga taong nag-uusap mula sa isang kwarto, hindi lang dalawa kundi marami sila.

Sinundan ko ang boses na iyon, dumaan na ako sa dining and kitchen aread hanggang sa napahinto ako sa kulay ginto na pintuan.

Bigla kong naalala na dito sila nagkakaroon ng pagtitipun kapag meron silang mahalagang bagay na pag-uusapan, pero hindi ako si Clyde kaya baka na out of line na ako kapag gagawin ko pang mag spy.

Aalis na sana ako ng marinig ko ang pangalan ko.

Lumapit ulit ako doon at idinikit sa pinto ang tenga ko. "Yes, it's Clyde."

Bakit ako ang pinag-uusapan nila? Nahuli kase ako ng pagpunta dito kaya hindi ko tuloy narinig kung ano man ang kanilang discussion.

"Si Clyde ang pakay ni Natasha kaya palagi ko siyang nakikita." Rinig ko na sabi ni Silvia.

Ako? At sino naman si Natasha?

Sa lahat talaga ng memory ay tungkol sa ganitong bagay which is the most important thing tungkol kay Clyde ang hindi niya binigay saakin kaya marami tuloy akong tanong.

"Clyde is the reason why you almost got on Jail, Silvia. You're the soon the Queen of out Enterprise tapos malalaman lang ng mga enemy's natin that, that girl which is your wife is your weakness. Bakit kase sa dinamidami ng babae dito sa pilipinas ay ang Mahal din ni Natasha ang inagaw mo kaya nagkakaroon tayo ng problema!!" Rinig kong sigaw ng isang lalaki.

Hindi ito pangkaraniwan na boses tulad ng kay James na leader ng bodyguard ni Silvia, parang pangmatanda na ang boses.

Siguro matanda narin yun tapos marami pang dada ang nalalaman, sinasali pa ako sa usapan.

Narinig kona naman ang malakas na pagbagsak ng isang bagay or something sa mesa at natahimik ang mga taong nagbubulongan sa loob.

"Shut up you little old money you asshole, you don't have the rights to say that to my wife because in the first place, I'm the reason why you become a Top 3 most richest man in Assia. Don't ever forget about that thing cause I can steal whatever you have now." Sigaw ni Silvia at wala na akong narinig na iba bang boses kundi hangin lang.

"Good day Ma'am, kakain napo ba kayo?" Napatalon ako ng biglang lumitaw ang maid sa likod ko.

"Ah eh, hi-hindi ako gutom." Sagot ko.

Bigla din namang tumunog ang tiyan ko kaya napatingin ako sa Maid at napakamot sa batok dahil sa kahihiyan.

Kaninang tanghalian pa kase ako hindi kumakain kase may nakita akong isang malaking bar ng chocolate sa refrigerator kaya kinain ko ng palihim.

Nabusog naman ako pero sobrang nagugutom ako ngayon. Ngumiti naman si Manang dahil siguro sa inasta ko.

"Halina po ma'am, luto napo ang dinner." Sabi nito at umalis na.

Gusto ko pang makinig para malaman ko kung ano ang pinag-uusapan nila pero at the same time ay nagugutom ako.

Mas mahalaga ang kalusugan kaya pagkain ang pahalagahan.

Sumunod kaagad ako kay manang, pagpasok ko palang ay nalanghap kona ang masarap na amoy at pagkain na inihanda ni Manang.

Nag request kase ako kanina na Chicken ang ulam kaya nagluto siya ng adobo at fried chicken, ganitong pagkain ay hindi ko matitikman kapag walang 100 pesos tapos ubos pa ang sweldo ko pangbili ng gamit.

Ang trabaho ko kase ay naglalaba sa mga mayayaman na tao sa aming village, sa isang planggana na labahin ay 100 kaya kumikita na ako ng almost 1k sa isang araw.

Ang 1k na yan ay pambili ng ulam, gamit, damit, at ang natira ay tinatago ko para pambayad sa bill kada huling araw ng buwan.

Kahit nasa mayamang pamilya ako napunta ay na miss ko ang mga ginagawa ko kapag walang pasok.

"Ma'am, kain napo kayo. Kanina papo kayo jan nakatulala." Naputol ang pag-iisip ko tungkol sa bagay na yun ng magsalita si Manang.

Nakakaiyak din kaseng isipin na kahit bata palang ako ay marami na akong experience sa pagtatrabaho, minsan nga kahit mabuti na ang trato ko sa mga pinagtatrabahoan ko ay sinisigawan parin nila ako at pinapamukha na hindi na kami aangat sa buhay.

Marahan akong ngumiti kahit na malungkot na ako, umupo ako at nilagyan ng pagkain ang plato.

Nagdasal muna ako bago kumain ngunit hindi parin umaalis si Manang at nakatingin lang saakin, nakatingin siya za pagkain.

Gutom ba siya?

"Manang, pwede niyo naman po akong salohan. Marami naman po ito." Sabi ko sa kaniya at umiling naman siya.

Baka nahihiya lang si Manang.

"Kakakain kolang po Ma'am, natutuwa lang po akong nakikita kayo na kumakain."

"Bakit manang?" Tanong ko naman sa kaniya.

"Kase simula ng mamatay ang magulang niyo at kinasal kayo ni Madam Silvia ay hindi niyo kailan kinausap ang mga kasambahay dito, lalo na saakin pero ngayon. Palagi pa kayong ngumingiti at medyo madaldal na kayo." Sabi nito.

Hindi masyadong marami ang binigay na alaala si Clyde saakin tungkol sa kaniya pero gusto ko pa siyang makilala ng labis.

"Bakit manang? Wala po akong matandaan, pwede niyo po bang ekwento sakin?"

Lumapit ito sakin pero nakatayo parin.

"Actually po, nong bata pa kayo ay iniwan kayong dalawa ng papa mo ng mama mo. Ng nalaman yun ni Sir ay pinatay niya ang mama mo dahil may kabit pala siya, matalik kasing kaibigan ni Sir ang papa mo at the same time ay pinagkakatiwalaan. Ng dumating si Ma'am Silvia galing Russia for her 21th birthday ay nagkaroon na ng interes si Ma'am sa inyo.

Minsan nalang siyang bumalik sa Russia and when she finally said na mahal kana raw niya, humingi ng favor si Sir kung pwede bang ipakasal ka kay Ma'am, sumang-ayon naman ang papa mo dahil malaki ang utang na loob niya kay Sir so ikinasal kayo by the age of 14 and 21.

Ma'am Silvia take IVF operation at pinanganak niya si Cidny, ng pinatay ng kalaban ni sir ang papa niyo ay sinisi niyo si Sir sa pagkamatay ng papa mo."

Naaawa ako kay Clyde dahil parehas pala kami, naghihirap ako while siya naman ay namatayan at nahirapan din siyang mag move on.

Namatay din si Papa noon but because nakita siyang kasama niya ang asawa ng isang pulis kaya pinatay siya non at the same time ay nakulong din ang pulis.

"Hindi niyo kailan man kinausap ang isa sa mga tao dito sa mansion except your friends po. Hindi niyo rin kailan man kinarga si Cidny o kinausap man lang. Palagi din kayong nasa bar at nakikipag talik sa mga ramdom girls, pinabayaan lang kayo ni Ma'am. Mas okay na raw yun kesa naman raw iwan niyo si Ma'am. Yun po"

Kwento ni manang, napaka harsh ko pala— I mean ni Clyde pero meron din naman siyang reason. Hindi naman siguro tayo magagalit diba kung wala silang nagawa na mali o ikagagalit natin.

Pero sa ganong reason, Hindi dapat niya kamuhian ang ibang tao. People in life they will come and they leave at wala tayong magagawa doon.

Tumango tango lang ako at pinagpatuloy lang ang pag-kain, masarap din kase ang luto ni Manang at nakakapanibago lang para sakin ang masarap na pagkain.

Habang kumakain ako ay may narinig akong hakbang na papunta saamin, I'll guess na si Silver yan.

"Good afternoon ma'am." Bati Manang sa kaniya.

Natawa ako kahit na wala namang nakakatawa, for me kase ang inis or mad face ay nakakatawa kaya hindi ko mapigilan ang sarili ko.

"You can leave muna, Manang." Sabi nito.

I mimick what she said at natawa na naman ako, para akong isip bata.

Umalis na si Manang, hinila niya ang isang upuan at umupo siya doon. It's not a normal post of her kase parang natutunaw siya na yelo, naka horizontal ang upo niya habang nakatingin sakin.

Humihinga siya ng malalim kaya naisip ko tuloy na buhay ang breast niya dahil sa up and down nito, yes.....Sobrang laki.

"We need to go on hospital tomorrow, we need to check your health first." Sabi niya at humihinga ng malalim.

I think she's really tired talaga, nagsisigawan pa sila kanina. I think may problema silang kinakaharap, I'm her wife kaya dapat ko siyang alagaan din.

But I'm not Clyde.

"You can, Sam. I don't care kung ano man ang gawin ko kay Silvia." Narinig kona naman ang boses ni Clyde sa isipan ko.

"Gusto moba ng massage?" Tanong ko, napatingin naman siya saakin.

"Massage only?" Tanong naman niya.

Huh?