Chapter 46

Pumarada si Esteban sa harap ng isang gate at lumabas sa kotse, kilala na siya ng mga tao kaya hindi na siya hinarangan pa. Mukhang natuto na. Pumasok siya sa loob at nakita niya kaagad si Ruben o mas kilalang Marcopolo. Nilapitan niya ito at nagsalin ng alak. Napangiti naman si Ruben nang makita muli ang kaibigan.

"Anong ganap? Hindi ka bumisita tuwing Biyernes ah, may nangyari ba?" tanong niya kay Esteban. Bago niya ito sagutin, kumuha siya ng isang sigarilyo ni ruben at sinindihan iyon. 

"Gusto lang kitang makita kasi na-miss kita." Pareho silang natawa sa sinabi ni Esteban. 

"Baka kalimutan kong ako talaga ang mahal mo, bata..." Natawa si Ruben niya kay Esteban at ganoon din ang binata.

"Kumusta naman?" tanong ni Esteban. Kibitbalikat naman si Ruben bago magsalita.

"Ito, tumatanda na nga ako may mga galamay pa rin na gumagawa ng hindi ginagamitan ng utak. Alam nilang illegal ay sige laban. Minsan gusto ko na rin silang patayin agad."<