Chapter 2

Kyro POV

Nandito kami ngayon sa isang Cafe dahil gusto nitong kasama ko ang kumain na naman ng paborito niya at dahil hindi ko naman kaya siyang hindian kaya go na lang din ako. Hindi namin kasama ang dalawa kung kaibigan pero baka sumunod din ang mga 'yon dito kung makakaabot sila.

"Kamusta naman ang klase?" tanong ko sa kanya habang hinihintay namin ang order.

Ngumuso naman siya. "Ilang beses mo na akong tinanong niyan at iisa lang din naman ang sagot ko."

"Iba naman ang sagot mo sa akin kanina sa sagot mo ngayon." anas ko.

"Pareho lang din naman 'yon, wala din naman kasing bago kung hindi ang subject lang at prof."

"Is it hard?" tanong ko sa kanya.

"Hindi naman, 'yong iba kasi alam ko na pero syempre kailangan ko pa din naman na makinig as respect sa nagtuturo."

"What about the students? Kamusta naman ang mga kaklase mo?" tanong ko pa sa kanya.

"Hindi ko pa naman sila kilala masyado kasi bago pa lang naman pero mukhang mababait naman sila sadyang si Kyla lang talaga ang nakakausap ko."

"Iyong kanina na kasama mo? Iyong may gusto kay Blue." saad ko.

'How did you know?"

"I just know, halata naman kasi kanina na nahihiya siya." anas ko.

Hindi din nagtagal ay dumating na ang pagkain namin at nakita ko naman ang labis na excitement sa kanyang mga mata, isa itong cafe na ito sa paborito naming kainan.

"Did your friend know about us?" tanong ko sa kanya.

"Hindi pa, hindi pa naman kasi siya nagtatanong pero tinutukso niya ako paminsan minsan."

"Mapagkakatiwalaan ba 'yan? Alam mo naman sa panahon ngayon na mahirap na magtiwala agad." saad ko.

"Hoy grabe ka! Mabait naman si Kyla."

"What? Sinasabi ko lang naman ang totoo, love lahat ng tao ay pwedeng maging mabait pwede din maging masama. I told you huwag ka agad magtitiwala kahit kanina." wika ko.

"I know love, pero ramdam ko naman na I can trust her in anything kahit na ngayon lang kami nagkakilala. At alam mo ba wala nga siya masyadong kaibigan sa room eh parang ang loner niya."

"Basta sundin mo lang ang palagi kung pinapaalala sayo, ayaw kung mapahamak ka. Hindi naman sa lahat ng oras ay kasama mo ako. Kung bakit kasi nag iba ka pa ng course, pwede naman kasi pareho na lang tayo para nakakasama na kita." ani ko.

Ngumiti naman siya sa akin. "Kahit naman hindi tayo same course nagkakasama pa din naman tayo, no'ng home school nga ako madalas ka sa bahay eh."

Halos dalawang oras din kaming nanatili sa Cafe na 'yon, tinawagan ko ang dalawang ugok pero si Blue lang ang sumagot, hindi pa tapos ang meeting nila kaya baka hindi na siya makasunod samantalang si Aiden ay hindi sumasagot.

"Love huwag na natin hintayin ang dalawa kasi hindi na sila makakapunta, hindi pa tapos si Blue eh, si Aiden naman ay hindi ko alam kung nasaan."

"Iyang isang kaibigan mo ubos talaga ng babaero, hindi na naawa sa mga babae na ginagamit."

"Alam mo naman ang dahilan diba? Kaya hayaan mo na lang muna siya, 'yon lang ang alam niyang paraan para makalimot." wika ko.

"Kasalanan niya din naman ang nangyari eh. Nasa kanya na pinakawalan niya pa tapos ngayon gaganyan siya."

Natawa naman ako, hanggang ngayon ay naiinis pa din siya kay Aiden dahil sa nangyari. Dati kasing magkasintahan ang kaibigan ko at kapatid ni Ysabelle.

Bago kami umalis sa Cafe ay nag take out pa ito, hinayaan ko na lang din siya dahil alam kung 'yon ang makakapagpasaya sa kanya.

"Ayaw mo pumasok sa loob?" tanong niya sa akin ng makarating kami sa tapat ng kanilang gate.

"Huwag mo naman ipahalata na masyado mo akong na miss." pang aasar ko sa kanya.

"Ang kapal naman ng mukha mo, tinanong ko lang eh."

Natawa naman ako. "Hindi na, alam kung pagod ka na din. I'll go ahead." saad ko.

"Drive safety please."

"I am doing it always, alam ko naman na iiyak ka kapag napahamak ako." anas ko.

"Seryoso kasi ako, sasabunutan kita eh."

"Anong bang sinabi ko? Ang pikon mo talaga. Sige na pumasok ka na sa loob." tumango naman siya at hinalikan ako sa pisngi bago pumasok sa loob. Nang hindi ko na siya makita ay saka lang ako nag drive pauwi.

Nang makarating ako sa bahay ay dumiretso na ako sa kwarto para magbihis, hindi mawala sa isip ko ang magandang mukha ni Krisa. Naalala ko pa ng una kaming magkita ay naiinis siya sa akin kasi hindi ko daw siya pinapansin at kapag kinakausap niya ako ay hindi man lang ako sumasagot. Madaldal kasi siya habang ako naman ay tahimik pero kahit gano'n ay hindi niya ako tinigilan. At dahil sa kakulitan niya ay bumigay na din ako, nasanay na ako na siya madalas ang kasama at kausap ko maliban kay Blue at Aiden.

Naging magkaklase din naman kami kaya mas lalo pa kami naging malapit sa isa't isa, siya ang prinsesa naming tatlo kaya walang nagtatangka na kumausap sa kanya maliban sa amin. Nang mag college kami ay do'n ko sinabi sa kanya ang nararamdaman ko at mabuti na lang dahil hindi niya naman ako nareject hanggang sa naging kami. Hindi nga lang kami pareho ng course, pero nakasuport naman ako sa kung ano ang gusto niya basta makakapag pasaya sa kanya.

Napatingin ako sa picture frame na nakapatong sa mesa . Picture naming dalawa nung nagbakasyon kami sa ibang bansa, gustong gusto niya kasi ang pagtatravel at madalas ko siyang sinasamahan para matupad ito.

I really love this girl. She's my everything. Hindi ko kayang mawala siya sakin at lalong hindi ko papayagan na may manakit sa kanya, sa babaeng mahal ko. I will always do everything para mabantayan at maalagaan siya. Hindi ako papayag na mapahamak siya. At ayoko madisappoint ang parents niya pag hindi ko napabayaan ko ang anak nila.

Mayamaya pa ay bumaba na ako dahil kakain na kami, nandito kasi ang parents ko ngayon kaya kailangan na sabay kaming kumain lahat. Minsan kasi ay wala sila dahil na din sa business namin pero naiitindihan ko naman 'yon kasi hindi naman sila nagkukulang sa akin.

"Akala ko kasama mo si Krisa." saad ni Mommy ng makaupo ako.

"Hindi mom, hinatid ko na siya sa kanila. Pumunta kasi kami sa cafe kanina at alam kung pagod na siya." sagot ko naman.

"Alagaan mong mabuti si Krisa anak, alam kung mahal na mahal mo siya pero gusto pa din kitang paalalahanan." saad naman ni Dad.

Ngumiti naman ako. "No worries dad, hindi ko naman siya pababayaan."

Nagkwentuhan lang kami habang kumakain. Boto kasi talaga ang mga magulang ko kay Ysa dahil sa kilala na nila ito simula ng bata pa kami kaya wala silang ibang gusto para sa akin kung hindi siya lang. Nang malaman nga nila na kami na ay sobrang saya nila gano'n di naman ang mga magulang ni Ysa.

Kahit naman hindi sabihin ng mga magulang ko ay gagawin ko pa din, hindi ako papayag na mawala siya sa akin, siya lang ang gusto ko makasama hanggang sa pagtanda. Isang taon na lang din naman ang hihintayin ko at kapag nakagraduate na kami ay magpopropose na ako sa kanya para hindi na siya makawala pa at masigurado kung sa akin lang siya magpapakasal.