"Isang gabi lang, Eveone." Mom was raising her eyebrow as she took a sip of her coffee.
Tumango ako sa kaniya at saka umiwas ng tingin. Mahigpit kong hinawakan ang laylayan ng puting t-shirt.
I want to yell at them like how I did before.
"We'll be out then. We'll visit Evelyn. I don't want to stay here knowing that you'll bring chaos."
Mapait akong napangisi. Is that how she calls a birthday party? Tumayo na lang bigla ang tatay ko at walang paalam na lumayo sa dinning area kung nasaan kami ngayon.
"It's just a party, Mom. Para niyo na rin sinabi na wala pa rin kayong tiwala sa'kin at hindi niyo ako tanggap," untag ko habang pinapanood ang pag-alis nito sa hapag.
"Really?" Umiiling itong suminghal. "Oh, dear. We never did."
"Hindi mo na kami nirerespeto!"
Malakas kong nailapat ang palad sa lamesa. I gave her a glare causing her to flinch.
"How unfair," singhal ko.
"Tinanggap ko kayo bilang magulang ko. I used to admire you, Mom. I respect you until now," I emphasised and sarcastically replied to her.
"But you're the one who's making everything worst! Ask yourself too, did you change?"
"Morning fight, huh?" Someone spoke from behind. Mabigat ang paghinga ko nang lingunin ko ito. Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya nang matagal.
Evelyn.
"Ma, you don't have to be like this," she said. Lumapit ito sa tabi kong upuan at doon naupo.
"Ate died because of this. When will you change? Kapag may sumunod pang namatay?"
Naguguluhan akong nagbaba ng tingin kay Evelyn. Hindi siya ganito, kailan man ay hindi siya pabalang na sumagot at naging sarkastiko sa harap ng magulang namin. What happened to my almost perfect sister? Nakakapanibago dahil mukhang pinagtatanggol pa ako nito.
"Evelyn, what are you saying?!"
That's it, I'm out. Padabog akong naglakad palayo. Hindi dapat masira ang araw ko dahil lang dito. They came home earlier than I expected.
My life sucks big time.
I went to our living where my friends at. They were putting some decorations and placing beverage for my birthday party. Nang mapansin na pagod sila at kaagad akong naghanda ng makakain.
After an hour, my parents left including Evelyn. Nakuha pa akong bigyan ng yakap at ngiti ni Evelyn na minsan ko lang maramdaman at makita mula sa kaniya.
"Let's bond next time, Ate." H*****k ito sa pisngi ko at kumaway paalis.
"Wow, ang bait naman pala." Kinurot ko sa tagiliran si Devika dahil sa pang-aasar niya.
"Umakyat ka na at mag-ayos, parating na ang mga bisita!" Tinulak ako nito malapit sa hagdan pataas. She raised her middle finger before giving me a flying kiss.
Napailing na lang ako sa ginawa niya. Kahit kailan talaga ay napakabarumbado nito katulad ni Eleanor.
I took a shower first and then wore a blue bikini. Pinatungan ko ito ng shorts at saka bumaba.
"Let's have a drink!" Pag-aaya ni Devika. Itinuro niya ang direksyon nila Lyndsey. I chuckled when I saw Eleanor taking shots, like it was just water.
Marami ang bumati sa akin habang naglalakad. Some were already swimming outside. Mahina pa lang ang tugtugin dahil hindi pa masyadong maraming tao.
"Adiel mo ayan na."
"Stop it," saway ko.
I'm happy he's here though. As expected, Sara was clinging on his arm. Sa likuran ay ang mga kaibigan nila. I suddenly rolled my eyes.
I plastered a smile on my face as I welcomed them. Hindi ako mapakali at parang gusto kong humiwalay kaagad sa yakap ni Sara. Meanwhile, Adiel handed me a designer bag.
"Happy birthday!" Nag-fistbump kami pagkatapos.
"Thank you! Go and have fun na!" Iginaya ko sila living room. Lumalakas na rin ang nakakaindak na tugtog kaya kailangan kong sumigaw.
"Eveone!" tawag sa akin ni Lyndsey, may itinuturo ito. I turned around and gasped when I saw a familiar figure.
Kaagad akong napalayo kila Adiel at nagsimulang lumapit sa kaniya. He's wearing a beige shorts paired with a plain black shirt. Nakasuot din ito ng clear glasses at may bitbit na box at regalo.
"Hey," he said and smiled at me.
"Hmm, you came!" Inilahad niya sa'kin ang hawak pero ibang kamay ang kumuha noon. It was Ivory and Devika, both of them were grinning at me.
"Kami na d'yan! Enjoy na kayo!" ani Devika. She even pushed me lightly towards Xavion. Babatukan ko na sana ito nang bigla silang tumakbo palayo.
"Sorry about that, are you hungry?"
"Kinda but I want to give you something first, come here." I felt his hand traveled around my waist.
"What is it?" Hindi ako makatingin sa kaniya ng diretso. "Let's sit down."
Umupo kami sa sofa. Sa kabilang dulo ay naroon si Eleanor na pinapanood kami. Hindi ko tuloy maiwasan na mas mailang pa.
"Here." Binuksan ni Xavion ang maliit na box. Tumambad sa akin ang isang kwintas na may pendant na seashell.
Hindi pa ako nakapagsasalita ay siya na mismo ang nagsuot nito sa'kin. I was stunned and flattered. I couldn't even absorb it, he spent money just to buy me a necklace.
Kung sa tutuusin ay masaya naman talaga mabigyan ng regalo. Pero kung sa kaniya manggagaling, wala na akong mahihiling pa.
Celebrating my special day with someone who walked with me through my path of fears. It's alluring yet magical.
"Thank you."
"Thank you too." Naguguluhan akong tumingin sa kaniya. Matamis ang iginawad nitong ngiti sa'kin.
"Thank you for trusting me."
Isang matamis na ngiting tila nagsasabing hindi siya aalis sa tabi ko. Hiling kong manatili siya, iyong nakakasama ko siya sa bawat takot ko.
I held his hand and stood up. "Kain na tayo!"
Hinatak ko siya papunta sa kusina kung saan walang masyadong tao. Naupo siya sa counter at doon pinatong ang baba sa kaniyang kamay.
"What do you want to eat?"
The side of his lips curved. Pagkatapos ay ngumuso ito sa akin.
"What?" Nakangiwi kong asik.
"You."
My eyes rolled at him but my lips betrayed me. I bit my lower lip to prevent myself from smiling.
"Be serious! Ano nga?" Kunwaring naiinis na sambit ko sa kaniya.
Mahina itong napahalakhak. Napapikit ako dahil sa naghahalong hiya at tuwa. Even his laugh sounds like music to me.
Ikinuha ko na lang siya ng cake mula sa refrigerator at juice. He will probably drink alcohol later, hindi ako makakapayag na gawin niya iyon nang walang laman ang tiyan.
"So, which med-school do you want to go?" He suddenly asked.
"I don't know yet. I'm planning to move in Manila or Baguio." Nagkibit balikat ako. Kung anong matipuhan ko ay doon na lang.
"Bakit mo natanong?"
"Gusto kong kasama kita sa med-school. So you better choose wisely, tutal ako naman ang mauunang mag-graduate, I'll just wait for you there."
Mabigat akong napabuntong hininga. Gusto ko rin naman siyang makasama habang inaabot ang pangarap ko pero pakiramdam ko naman ay lumilihis ang mga desisyon niya kung susunod siya sa'kin.
"You can choose which school you want, Xavion. Hindi ko naman hawak ang desisyon at buhay mo."
"Well, I'm letting you rule my life, Eveone."
I looked at him, confused and puzzled. And why would he?
"I don't want to manipulate you. Why would I do that? At saka hindi tayo related para pakialaman kita," I said using my lowest tone.
"You'll carry my surname soon anyway, what's the difference?"
My eyes suddenly widened. Nakangisi pa rin ito sa akin. Hindi makapaniwalang napailing ako sa kaniya, bumuka ang bibig ko na para bang may gustong sabihin sa kaniya pero hindi iyon natuloy.
"My name beside your surname? Are you kidding me? We're just friends remember?!"
"The solution is just simple." Pinunasan niya ang icing na kumalat sa gilid ng kaniyang labi.
"I'll court you."
Matunog akong napasinghap sa kaniyang sinabi. Gusto ko siyang tanungin kung narinig niya ang lumabas sa bibig niya. I felt a tingling sensation inside me. A stroke of lightning was aggressively poked my heart.
"Xavion.."
"Don't say no to me, Eveone, because you can't," siguradong sagot nito sa akin.
"You have a crush on me."
It wasn't a question. It was declared by him. Walang halong pag-aalinlangan.
Umangat ang kilay nito sa'kin pagkatapos inilapag ang tinidor sa counter.
"There's nothing to worry about, the feeling is mutual, miss."
Tumayos siya at pinagpagan ang sarili. Naglahad ito ng kamay sa'kin na naiilang kong tinanggap.
"Let's have a drink, shall we?" He whispered into my ears. His hand travelled around my waist before pulling me closer.
Napapansin kong napapadalas niya na itong gawin sa akin. And I don't know why I'm not protesting. Hinahayaan ko lang itong gawin ang gusto.
Bumalik kami sa living room kung nasaan ang mga band mates ko at sila Adiel.
"Oh? The birthday girl is back na! Can we play a game na ba?" Vanessa spoke, one of Sara's close friend. Parang gusto ko na lang umurong dahil sa kakaibang tingin nitong ibinabato sa akin.
"Relax, Eveone." Humigpit ang kapit sa akin ni Xavion.
"Let's play truth or dare!"
Most of my band mates laughed. I let out a heavy sigh.
"Are you serious? Hindi na tayo bata para laruin 'yan!" Nakangiwing sabi ni Devika.
"Please! This won't take long and I'm pretty sure Eveone wouldn't mind."
My eyes narrowed as I held Xavion's arm tightly. What is she trying to do?
"Silence means no, Vanessa," gatong ni Ivory.
"What? Come on." Umirap ito at muling bumaling sa akin. "Is it okay?"
"Sorry, Vanessa, but I think she doesn't agree to it," Xavion muttered. Tila nakahinga naman ako doon ng maluwag. I feel uncomfortable, I want to stay away from them for a while.
"Don't tell me, she's afraid to play because she's hiding something?"
I blinked non-stop and focused my sight on the floor. My hands were shaking again.
"If you say another word again, I'll throw you out of this house," may pagbabanta ang tono ni Lyndsey.
"What is she hiding anyway? The fact that she likes Adiel?"
Nakarinig ako na parang may nabasag. A shattered bottle of an alcohol quickly spread through the floor. Gulat akong napalingon kay Devika na nakatayo na ngayon, masama ang tingin kay Vanessa.
"Vanessa! That's enough!" Adiel yelled at her. Curiosity and confusion was evident on his eyes.
"Impakta ka! Sinasabi ko na nga ba, e! Plastic! What are you doing here? 'Di dapat nasa basurahan ka?" nababagot na sabi ni Devika. Susugod na sana ito pero mabilis siyang inawat ni Eleanor.
"Kuya, can you take Eveone somewhere far from here?" Collete suddenly popped and covered my sight.
Before I could even complain, Xavion carried me all the way outside our house. Ipinasok niya ako sa kotse, siya na rin mismo ang nag-ayos ng seat belt ko. Everything happened so fast, I found myself in the middle of the road with Xavion driving.
Huminto ang kotse sa malawak na espasyo. He was the first one to go out and opened the door for me.
Mula dito ay tanaw ko ang papalubog na araw. Napagtanto ko na dinala ako nito sa SBMA. May kauting tao rin ang namamasyal dito at kumukuha ng litrato.
I watched how the waves collide with the solid structure we're standing at.
"Are you okay?"
"I'm fine," mahina kong sagot sa kaniya.
Paano nalaman iyon ni Vanessa? Bigla ko tuloy naalala ang nagtatanong na tingin sa akin ni Adiel. Ano na kayang tumatakbo sa isip niya ngayon tungkol sa akin?
"Are you hungry?" May inabot siya akin box ng french macaroon? He took one out from me. Siya na rin ang nagsubo no'n sa'kin.
"Say, do you still like him?" My lips parted as if he started at me.
"A bit? I have a crush on you, right?" Umiwas ako ng tingin. I'm scared of what he's going to say. Binabagabag ako sa itsura niya ngayon. He looks serious.
"That's fine." He gently caressed my cheek. He was holding me like I'm a expensive gem.
"I can drown you with admiration, Eveone." Napapikit ako nang maramdaman ang labi nito sa kanang pisngi ko.
"I can be your distraction."
We're heading to Manila, doon daw kami sa NAIA hihinto. He suddenly sent me a message telling me to pack my things up and bring my passport with me."Sa'n ba talaga tayo pupunta?" ani ko habang kumakain, bumaling siya saglit sa'kin bago ipinako iyon sa daan."Siargao Island."Napatango ako at ngumuso, aabutin kami ng ilang oras sa himpapawid kung gano'n. Hindi ko inaasahan na lalabas kami sa Luzon."You should eat first." He sighed and nodded."Ahhh!" palabirong sabi ko habang nakatapat sa bibig niya ang kutsara. The side of his lips rose up, I hissed and gave him glare.I was stunned after what he did. I felt his lips pressed on mine. Saka niya lang isinubo ang kutsara nang umayos na ito ng upo.Nag-init ang pisngi ako sa nangyari. He let out a chuckle and laid his sight again on the road."Do it again a
I woke up and immediately opened the door at the veranda. Sinalubong ko ang sariwang hangin at pinanood ang payapang dagat. Another peaceful moment and experience, I won't let any burden destroy this divine quietness."Morning." An arm made its way around my waist. I could feel his breath near my neck, marahan niya iyong pinapatakan ng mainit na halik.Everything is at its full speed. I just found us, doing things beyond our boundaries. We're supposed to respect each others spaces but instead we're invading it. Bakit nga ba kasi ako pumapayag sa ganito? It feels nice yet I have doubts."Are you hungry?" Tumango ako kasabay ng pagkulo ng aking tiyan. We couldn't help but to laugh."Is there an anaconda inside your stomach?"I rolled my eyes and simply removed his arm. Kumunot ang noo niya habang nakanguso.Ngumiwi ako. "What? I'm going to take a shower!""Can I come?"I groaned. What is he? A sixtee
Confirmed, may trauma si Collete. Mas pinili ng kaniyang nanay na lumipat ng tirahan, inaayos na rin ang kaso, hindi namin alam kung kailan ipapasok sa kulungan ang Papa niya. Nakakalungkot man, kailangan humiwalay ni Collete sa amin. Sandali lang naman daw iyon, if she'll get better, she can come back here.Nagpasko kami ng hindi kumpleto. That was our plan, masaya pa rin naman. Nagiging maayos na si Devika, what surprise us the most. She became their ace, muli siyang tumutok sa academic at nangibawbaw siya sa klase nila."Anong gagawin niyo this week?""Uuwi?" ani Lyndsey. Malungkot ako para sa kaniya, paniguradong wala siyang makakasama sa kanilang mansion."Sasama ako kay Xav," sagot ko kay Ivory."Shet, sana all na lang," sabi ni Eleanor."Isa ka rin kasing torpe, e," sumimangot siya, naghalakhakan kami."Kawawa ka naman," Devika teased. "Hanap ka na lang ng talong d'yan sa lidgi!""Tse!
"Yvonne.." may mahinang yumugyog sa balikat ko, tamad akong nagmulat ng mata."We're here na," Xavion caressed my cheeks, dinampian niya ako ng halik sa labi.Nang bumangon ako, napansin kong kami na lang ang natira sa loob ng van, malaya na rin na nakabukas ang pinto."Xav," I traced his face using my fingers. Pinigilan kong ipakita ang kalungkutan."Hmm?" para akong hinihila papalapit ng kaniyang mata. I can't avoid his stare, kung pwede lang na magdamag ko siyang titigan, gagawin ko. Natatakot akong pumikit, na baka pagmulat ko, wala na siya sa harap ko."Mahal mo ko di'ba?" He frowned. "Yes, Yvonne. I do."Ngumiti ako. "Me too."Bago pa tumulo ang luha ko, hinatak ko siya papalapit at siniil ng halik ang kaniyang labi. Narinig ko ang pagsara ng pinto ng van pero hindi iyon ang pumigil sa akin para mas palalimin ang halik."We can't do this thing here, baby," bulong niya. Napapapikit ako nang halikan
"What!?" nailayo ko ang cellphone mula sa aking tenga."You heard it right, Ate," I replied then sighed."It must be Phenny! Later, I'll ask Xion, baka may alam siya.""Thanks, Ate Xyrile. Hindi ko na kasi alam ang gagawin, e," tumikhim ako."Don't worry, Yvonne. I trust my brother, may dahilan siya kung bakit niya nagawa 'yon."Sana nga, sana maayos ang dahilan niya. Ilang minuto pa kaming nag usap sa cellphone, kailangan ko ng ibaba ang linya dahil malapit nang magsimula ang klase namin."Yvonne, ano ba? Focus!" napaigtad ako, mahina akong niyugyog ni Ivory."I'm sorry," bigla akong nanghina, I almost got zero on our quiz, big deal iyon sa'kin lalo na't grade conscious ako. Our teacher was kinda disappointed, madalas kasi ay ako ang may mataas na score sa lahat, mabuti na lang at hindi gano'n kabigat ang quiz namin.Natapos ang buong klase nang hindi ko nakakasama si Xavion kahit isan
"Tell me more about yourself," ani Phenny matapos uminom mula sa kaniyang baso."I am planning to take med?" naiilang kong sabi, pinisil ni Xavion ang kamay ko, nakapatong iyon sa lamesa."Good for you, hindi kasi ako gano'n katalino," ngumiti siya. Tahimik kaming kumain, mas nangingibabaw ang kaba sa loob ko. Kung hindi ko kasama si Xavion, baka hindi ko kayanin."You know, I like Xavion."Nag-iwas ako ng tingin. Actually, she's not bad. Malayong malayo siya sa inaakala ko."I feel so sorry for you. Kahit ako, walang magawa para pigilan ang engagement," malungkot siyang ngumiti.Bigla na lang nadagdagan ang insecurities ko. Sa tingin ko'y tama ang ama ni Xavion, I sighed. Nagtuloy-tuloy ang pag-uusap namin."I think I have to go na, see you, Ton," she smiled at Xav, he only responded with a nod."Huwag kang magpadala sa ugali niya ngayon, Yvonne. Nakita ko na ang tuloy na kulay no'n," nakangiwing
READ AT YOUR OWN RISK. This chapter is important, just skip the....You know na! Then continue reading. Pagkagising ko'y agad akong nagbanyo, sapo ko ang ulo nang maligo, damang-dama ko ang hilo. Natutulog pa si Xavion nang magising ako, I came down to look for our breakfast, pero naunahan akong magluto ni Eleanor, naabutan ko siyang inaayos ang pagkain sa lamesa."Morning," she murmured, I replied a small smile."Huwag mo na sila hintayin, kumain ka na," sabay kaming umupo."Kumusta kayo ni Ruselle?"Napahinto siya saglit sa pagsasandok at saka mapait na ngumiti."Still friends," she shrugged her shoulders before leaving a sigh."Bakit?" tanong ko."Anong bakit? Natural, hindi kami talo, e," untag niya, natawa ako."Ginawa mo na ba ang lahat?" it's funny, I remember
"Allisa," kaagad akong napabangon nang marinig ang pamilyar na boses, nagmadali akong tumayo at binuksan ang pinto. Isang mahigpit na yakap ang sinalubong sa akin ni Collete."Col," malungkot kong bati."My god! I heard the news!" she caressed my back, tumulo ang luha ko."What are you doing here? Magaling ka na ba?" I said in the middle of my sob."I'm starting to get better!" aniya."I can't just let you suffer! Don't worry, I'm here, nandito ako, kami.""Don't scroll through social media," nagbabantang sabi ni Ivory."I already did," sumimangot siya, inalalayan nila ako pabalik sa aking kama.Their engagement exploded through social media. Nangyari ang dapat mangyari, a week after our break up, kumalat ang tungkol doon at sa engagement. Many were asking about me, ano daw ba ang nangyari sa amin?Wala akong ibang alam na gawin kung hindi ang manahimik na lang at huw
Noong nakilala ko siya, hindi na maalis sa isip ko ang pagnanakaw ko ng halik. I remember how she flinched, tila binaliw ako ng labi niya. I was busy walking when I heard a loud voice, nahanap ko kung saan ito nanggagaling. They looked like a couple, para silang nag-aaway. Palapit ako nang palapit at naging mas klaro sa pandinig ko ang pinaguusapan nila. I noticed that the girl is not comfortable. Saka ko lang nakita ang babae nang makalapit ako. I know it's her."May problema ba dito?" lumapit ako sa kanila, the girl flinched, nakita ko pa ang pagtingin nito sa kabuuan ko. ."Yvonne, kilala mo ba siya?""Hin—"I cut her off. "Kaibigan, bro. What's the matter?" her eyes widened when I placed my arm around her shoulders."Yvonne bakit hindi mo sinabi sa'kin?""D–Do I have to
"Are we there yet?" nababagot kong usal, he chuckled."Malapit na," nanatili ang isang kamay niya sa likod ng ulo ko, hinahawakan ang makapal na piring. Habang ang kabila ay inaalalayan ako."Para sa'n ba kasi 'to? Pwede mo naman sabihin na lang sa'kin, e.""Relax, baby!" tumawa siya, simimangot ako. Ilang segundo lang ay nakaramdaman ako ng mga bato, may ingay din na para bang nagkikiskisang bakal."Are you ready?" I nodded, lumuwag ang piring ko. Hindi ako nakapaghintay at dali ko itong tinanggal."Xav," tawag ko. He hugged me from behind. Tanaw namin ang construction workers na abala sa kanilang ginagawa. Sa harap ay ang tatlong palapag na bahay, hindi pa ito tapos pero nakikita ko na ang disenyo.That means, matagal ng sinimulan ang paggawa ng bahay."We're going to live here," sumandal ako sa dibdib niya."Let's go inside, baka may gusto kang ipabago?" naglahad siya ng kamay na maagap kong tinanggap
READ AT YOUR OWN RISK!"What?" hindi makapaniwalang sambit ko."You have no choice, Yvonne," he played with my hair, may pagkakataon na hahalikan niya ang gilid ng labi ko. He knows how to play well, damn."Let me live with Xarina," I stuttered, yumuko siya upang dampian ng halik ang pisngi ko."What else?" bulong niya, I bit my lower lip."W–Wala na," panay ang titig niya sa akin, pinapanood ang bawat reaksyon ko."Gusto mo bang ikasal?" humigpit ang kapit niya sa baywang ko.I nodded. "Oo? Kapag stable na ang buhay ko kasama si Xarina.""Now that I'm here, your life is stable," ngumisi siya.Napatili ako nang buhatin niya ako, binuksan niya ang pinto ng kwarto. Marahan niya akong inihiga sa kama, umiwas ako ng tingin. He removed his coat and started unbuttoning his bu
After three weeks, madalas na nakakasama ni Xarina si Xavion. Hindi ko magawang tumutol, isa 'yon sa mga bagay na hindi ko ipagkakait sa anak ko, ang makasama ang ama niya."Mimi, excited na'ko!" tumalon talon siya sa kama, I laughed."Ingatan mo 'yon, a," she nodded."Come here," lumapit ako sa tapa ng salamin, bumaba siya sa kama at sumunod sa'kin. Pinusod ko ang buhok niya at nag iwan ng hibla. I applied lipbalm on her lips and covered it with lip gloss."Am I pretty na?" she giggled, pinisil ko ang pisngi niya. Sabay kaming napalingon sa direksyon ng bintana nang marinig ang pagbusina."He's here! Huwag kang makulit, a!" inunahan niya ako sa pagbaba, sinalubong siya ni Xavion ng yakap at halik sa noo."Excited much ka, girl!"Natawa ako, ngumuso si Xarina. "Chill, baby. Madami pa tayong pupuntahan!"Nakakainggit, I want to come with them but I can't, hindi ko pa day off."Mi, aalis
Nag-jeep ako para makapasok, hindi ko pa nakukuha ang porsche kay Xion. Hindi ko alam kung paano iyon kukunin, should I approach Xavion?My shift started, pero ang sasakyan ko ang tumakbo sa aking isip. Nakasalubong ko si Carlvin, lalagpasan ko na sana siya nang bigla itong magsalita."Ahh, Yvonne," I turned my gaze at him."Are you free after your shift?" kumunot ang noo ko."Bakit?""Aayain lang sana kitang lumabas," he smiled genuinely.Napamaang ako, "Gano'n ba, I'll try. Kailangan ko pa kasing sunduin ang anak ko, e.""May anak ka?" nawala ang ngiti niya, tumango ako. Napaiwas siya ng tingin."Pwede naman natin siyang isama!""O, sige," ngumiti ako. "Salamat!"Nagpaalam siya sa akin, akmang maglalakad ako nang maabutan ko si Xavion na blankong nakatingin sa akin, I gulped. My body stiffened, ang paa ko'y parang dinikitan ng glue at dumikit sa sahig upang h
"Mimi, why do you look so tense?"Napahinto ako sa paglapag ng pagkain sa lamesa. Gusto kong sabihin sa kaniya na nandito na ulit sa Pinas ang ama niya. Umiling ako."Nothing, pagod lang si Mimi. Kain na," I smiled."Mi, I forgot to tell you about this yesterday, kailangan n'yo na pong pirmahan 'yong card ko.""Sure, after ng shift ko, ako na rin susundo sa'yo." tumango siya.After we ate, umalis na ako, bahala na si Collete maghatid sa kaniya. Abala ako sa pagmamaneho ng biglang bumagal ang takbo ng kotse ko. I tried to increase the speed, pero hindi ko nagawa. I parked my car on the side of the road, muntik pang hindi makaabot. Huminto na nang tuluyan ang kotse.Lumabas ako para tignan ang problema, at saka papasok ulit para subukang paandarin. Hindi naman flat ang gulong!I hate this! Malalate na ako sa shift ko."Ma'am, ano pong problema?" lumapit sa akin ang isang security gu
"Yvonne, Xarina badly needs you, hinahanap ka niya! I think it has something to do with her school.""I'm sorry, my shift is not over yet. Magtiis ka muna, El, malapit na ako umuwi," nagpunas ako ng pawis.I heard her sighed. "Fine, bilisan mo, a.""Oo, take care, thanks," I immediately ended the call and got back to work."Yvonne! Kailangan daw tayo ngayon sa OR! Emergency!" tumatakbo sa gawi ko si Queeny, nakisama na rin ako sa kaniya sa pagtakbo.Luckily, the operation was a success. 3 pm nang matapos ang shift ko, naabutan kong tulog si Xarina habang si Eleanor naman ay nagsusuot ng uniform."Thanks, El," she nodded."Sa'n lipad n'yo?" inayos ko ang kumot ni Xarina."Japan, 'te. Excited na'ko, first time ko, e!""Good luck, sana hindi bumagsak ang eroplano n'yo," I laughed, pinalo niya ako sa braso."Napakasama ng ugali mo!" singhal niya."Kidding! Ilang araw?"
My parents were disappointed, at first, they were mad at me, pero kalaunan ay natanggap din nila. I decided to stay with the girls for a while. For now, I don't know what to do, I cried after I took the test. I wasn't happy about it, but Collete and the girls manage to made me understand and accept the baby I'm carrying. I don't know if I should tell Xavion about this, I can't even contact his phone number. He deactivated his account, even his siblings, hindi ko alam kung saan siya hahagilapin.I estimated it, I can still graduate. Hindi pa naman masyadong malaki ang tyan sa loob ng tatlong buwan, I can still make it.After three months of waiting, I passed. Nagawa kong maka graduate, my stomach has a little bump already. Madalas, french macarons ang hanap ko. Kada linggo ay um-o-order ang girls para lamang sa akin. My parents visits me, especially Mom, dalawang araw kada isang linggo. Ilang buwan ang nakalipas ay lumipad si Devika patungong London, doon si
"Allisa," kaagad akong napabangon nang marinig ang pamilyar na boses, nagmadali akong tumayo at binuksan ang pinto. Isang mahigpit na yakap ang sinalubong sa akin ni Collete."Col," malungkot kong bati."My god! I heard the news!" she caressed my back, tumulo ang luha ko."What are you doing here? Magaling ka na ba?" I said in the middle of my sob."I'm starting to get better!" aniya."I can't just let you suffer! Don't worry, I'm here, nandito ako, kami.""Don't scroll through social media," nagbabantang sabi ni Ivory."I already did," sumimangot siya, inalalayan nila ako pabalik sa aking kama.Their engagement exploded through social media. Nangyari ang dapat mangyari, a week after our break up, kumalat ang tungkol doon at sa engagement. Many were asking about me, ano daw ba ang nangyari sa amin?Wala akong ibang alam na gawin kung hindi ang manahimik na lang at huw