Chapter 25

READ AT YOUR OWN RISK. This chapter is important, just skip the....You know na! Then continue reading.

Pagkagising ko'y agad akong nagbanyo, sapo ko ang ulo nang maligo, damang-dama ko ang hilo. Natutulog pa si Xavion nang magising ako, I came down to look for our breakfast, pero naunahan akong magluto ni Eleanor, naabutan ko siyang inaayos ang pagkain sa lamesa.

"Morning," she murmured, I replied a small smile.

"Huwag mo na sila hintayin, kumain ka na," sabay kaming umupo.

"Kumusta kayo ni Ruselle?"

Napahinto siya saglit sa pagsasandok at saka mapait na ngumiti.

"Still friends," she shrugged her shoulders before leaving a sigh.

"Bakit?" tanong ko.

"Anong bakit? Natural, hindi kami talo, e," untag niya, natawa ako.

"Ginawa mo na ba ang lahat?" it's funny, I remember myself doing the same thing towards Adiel.

"Uh–huh, wala na talagang magbabago sa pagitan namin."

"Maybe, he's not the one. Malay mo, kagaya ko, may makikilala kang hindi mo inaasahan na darating," I smiled sadly, pero paano kung iyong taong 'yon ay muling dadaan lang sa buhay ko? paano kung hindi si Xavion?

"Malas niya, sawa na akong maghintay ngayon pa lang. Wala na s'yang mapapala sa'kin," nakangising sabi ni Eleanor, hindi makapaniwalang umiling ako sa kaniya.

"Hindi pa oras para makilala mo ang taong nakatakda sa'yo. It's not the right time for us."

"Hope you find your happy ending," she smiled sweetly, nawala ang mata niya dahil doon. She looks so cute, sana all singkit.

"You too."

After I ate, umakyat muli ako sa taas. Umupo ako malapit sa kinaroroonan ni Xavion, maluha luha kong pinagmasdan ang mukha niya. Naudlot lang iyon ng mag-ring ang kaniyang cellphone, pagtingin ko'y si Phenny ang tumatawag.

"H–Hello," nangangatal kong bati.

"O? Yvonne?"

"Yes, ba't ka napatawag?" napahawak ang kamay ko sa upuan, inihahanda ang sarili sa kaniyang sasabihin.

"Our parents are asking for his presence, magse-send sana ako ng message sa'yo sa messenger kung sakali man na 'di siya sumagot. Anyways, where is he? Busy ba siya?"

"A–Ahh, he's sleeping," I bit my lower lip.

"Sleeping? Wait! You slept with him?" she sound so surprised.

"Yes, ako na lang ang magsasabi kapag gising na siya, or I could wake him up."

She sighed. "Nevermind, let him be, matagal na ba kayong gan'yan?"

Tumango ako kahit hindi niya nakikita. "Oo, e. Why?"

She sighed again. "May sasabihin ako sa'yo."

"What is it?" I said calmly, hindi ko alam kung hanggang saan ang kaya kong tanggapin.

"After his shs, lilipad kami sa canada. Doon niya ipagpapatuloy ang pag-aaral, according to his father's decision."

I bit my lip, preventing myself from sobbing. She continued.

"Yvonne, I know that this is hard for the both of you, lalo na sa'yo pero please.."

"Let him go."

Nanatali akong tahimik, nakakatitig sa payapang pagtulog ni Xavion. Makakaya ko ba? Sasaktan ko ang taong mahal ko, pareho kaming magdudusa.

"Yvonne.." naibaba ko ang cellphone nang gumalawa si Xavion, nakapikit pa siya pero kinakapa niya ang malaking espasyo ng kama. I silently placed his phone back on the cabinet.

"I'm here, Xav," I wiped my tears bago siya daluhan sa kama. He wrapped his arms around and hurried his face on my neck.

"How's your sleep?" malambing kong tanong, he showered my neck with kisses.

"Fine, you?"

"Okay lang din," bumangon siya at pumatong sa akin. I raised my brows when he pouted.

"Bakit? Hmm?"

"Gutom na'ko," natawa ako sa sinabi niya. "Kumain ka na pala, may pagkain sa baba."

"Ayaw," parang batang sabi nito, napangiwi ako.

"Nako, hindi kita maintindihan! Sabi mo gutom ka na?"

"I don't want food, I want you," he smiled genuinely pero napalitan iyon ng ngising aso, he pinned my wrist and moved closely.

"Para 'tong timang!" umiwas ako ng tingin, bumilis ang kabog ng dibdib ko. Sinubukan kong i-angat ang kamay ko pero mas lalo niyang idiniin ang pagkakabaon doon.

Napatili ako nang halikan niya ang leeg ko, naramdaman ko ang pamumula ng aking pisngi. He chuckled, sinunggaban niya ako ng halik sa labi. Nangibabaw sa pandinig ko ang tunog ng matamis niyang paghalik.

I closed my eyes and responded. Napaigtad ako nang ipasok niya ang dila. Walang silbi ang aircon ng aking kwarto, natabunan iyon bigla ng init. His hand started to roam around my body, nakadagdag lamang iyon ng init.

Huminto siya sa paghalik sa akin. "Mag pills ka pagkatapos natin."

I nodded. My lips parted when he take off his shirt, bumaba ang tingin ko sa katawan niya, namangha naman ako. Bumalik siya sa paghalik sa akin, tumaas ang t–shirt ko, I felt his hand trying to unhook my bra, when I notice that he's struggling, tinulungan ko siya nang hindi kumakalas sa halik.

I moaned when he massage my breast, ang isang kamay niya ay abala sa pagtanggal ng aking pambaba.

"Damn," mura niya, he removed my shirt and shorts, including my remaining undies. Pinasadahan niya ako ng tingin na siyang dahilan nang pagpula ng pisngi ko.

Tumingila ako nang sinimulan niyang halikan ang leeg ko, giving him more access. His hand reached my treasure, may kung anong kumiliti sa'kin nang maramdaman siya doon. He inserted one finger, making me scream.

I heard him chuckled, sinamaan ko siya ng tingin. His fingers started to move, kung saan saan bumaling ang ulo dahil sa kakaibang sensyasyon na idinulot no'n sa'kin. Ang isa ay nadagdagan pa.

"Xav.. " napakapit ako sa kaniyang braso, madilim ang mata niyang nakatingin sa akin.

"Hmm?" napapikit ako, he pressed his lips to mine. Hindi ko alam kung saan ko itutuon ang atensyon, his fingers keeps on distracting me.

I felt a hot liquid slowly rushing down, hinihingal akong kumalas sa halik. Pero hindi pa siya tapos, nagsimula siyang tanggalin ang natitirang pa niyang saplot. I gulped when my gaze met his manhood. He pinned me again while positioning himself, nakagat ko ang labi nang maramdaman ko iyon. I squeezed his arm when I felt the pain.

"I'm sorry," he whispered, ginawaran niya ako ng halik habang marahang gumagalaw sa ibabaw ko. In every thrust, I can't help but to mutter a curse.

Ang sakit ay unti-unting naglaho, a moan escaped from my lips. His thrust became faster, napahiyaw ako.

"Oh my god!" I squealed. Bumagal ang paggalaw niya na talaga namang nagpabaliw sa buong sistema ko.

"Masarap?" he teased, pinalo ko siya sa braso na ikinahalakhak niya.

"Stop talking shits! And move—Ahh!" napaigtad ang likod nang bumilis ang pagbayo niya. He parted my legs wider, nagbigay iyon ng matinding sarap sa'kin.

"Xav!" tili ko, he chuckled again. Nanatali kaming gano'n hanggang sa tuluyan na siyang sumabog sa loob ko, pagod siyang bumagsak sa tabi ko, nanghihina ako pero nagawa ko siyang yakapin, he kissed my forehead before I fell asleep.

Nagising ako nang wala si Xavion sa aking tabi, bumango ako pero gano'n na lamang ang pagsisi nang maramdaman kirot sa pagitan ng hita. Paika-ika akong lumakad palapit sa banyo para magbihis.

Pagbaba ko'y lahat sila ay nakangisi sa akin. "What? Where's Xav?"

Nakangisi si Devika. "Hindi niya sinabi kung sa'n, nagmamadali, e," nagkibit balikat siya.

I sighed. "Okay, hahapin ko siya."

Akmang aalis na ako nang pigilan ako ni Lyndsey. "'Te, sarap 'no?"

I grabbed the pillow and threw it at her direction. "Tse! Mabuti pa, ihatid niyo na lang ako sa condo niya."

"Tsk, fine! Magbibihis lang ako," sabi ni Ivory. Tinotoo nila ang sinabi ko, talagang sumama sila lahat.

Nagpaiwan sila sa labas, nagmadali akong umakyat. The door wasn't close properly, may awang iyon. I was suppose to knock but I heard a familiar voice.

"Ano!? Hindi pa kayo tapos? That girl is nothing compared to Phenny! Isa siyang malaking kahihiyan sa atin!" narinig ko ang boses ng ama ni Xavion, wala pa mang katuloy, nangilid muli ang luha ko.

"That's it! Iuurong namin ang engagement n'yo sa susunod na araw!"

"Xav, bakit hindi na lang kasi ako?" atungal ni Phenny, sumara ang palad ko nang madiin.

"Pa! Hindi pwede!" anas ni Xavion.

"Too late, nakahanda na ang singsing, hihintayin na lang namin kayo na makapagtapos bago kayo ikasal!"

"Alright, I'll do it. Give me a day, Pa, please."

Napaupo ako sa sahig, natabig ko ang pinto kaya tuluyan iyong bumukas, gulat silang napatingin sa akin. Mas lalong naiyak si Xashna at ang Mama niya.

"Yvonne," sinubukang lumapit ni Xavion pero itinapat ko sa kaniya ang palad at umiling. Nahirapan akong tumayo.

Tumalikod ako at tumakbo palayo. Napahagulgol ako, kahit anong gawin kong pagpupunas ng luha, muli namang madadagdagan ng panibagong luha. May humawak sa aking braso at sapilitan akong hinarap.

"Yvonne," sinakop ng braso ni Xavion ang katawan ko.

"Bitawan mo'ko!" pilit ko siyang tinulak pero mas humigpit ang kaniyang yakap.

"Hindi pwede," bulong niya, his voice cracked.

"Let me go, Xav," pinalo ko ang dibdib niya. "Let me go."

"Ayoko," matigas niyang sabi.

I gulped. "Xav, let's just stop," pabulong kong sabi.

"W–What?"

"I said, let's stop!" sigaw ko habang nakapikit, lumawag ang yakap niya sa akin, sinamantala ko iyon para lumayo nang kaunti.

May plano na pala talaga siyang iwan ako. Bakit hindi na lang niya gawin kaagad?

"Yvonne, you said you'll fight," tumulo ang kaniyang luha, nabasag ang puso ko doon. Hindi ko siya kayang panoorin sa ganitong sitwasyon.

"I'm done fighting, hindi ko na kaya!" I bit my lower lip.

"Hindi ko na kaya ang pagmamaliit ng tatay mo, Xavion! Paano ako lalaban? Kung may taong patuloy na humihila sa akin pababa? Hindi ako malakas, Xav! Mahina ako! Hindi ako kagaya mo na hanggang ngayon ay patuloy pa rin na nakatayo."

"Then I'll fight for us! Huwag ka lang mawala, huwag mo lang akong iwan!"

"Lalaban, Xav? You said it to yourself, already. Iiwan mo rin ako! alam natin kung saan papunta 'to, alam natin na sa umpisa pa lang, hindi ako ang makakasama mo hanggang dulo."

Napaawang ang labi niya, umiling siya sa akin.

"Yvonne, hindi. Ikaw lang ang gusto ko.."

"Tama siguro ang Papa mo, Xav. Wala akong maibibigay sa'yo, wala kang mapapala sa'kin," tumagos sa aking dibdib ang mga salitang binitawan ko.

"That's not true! Nagsinungaling ako! Sinabi ko lang 'yon dahil baka sakaling tigilan ka niya!Yvonne, alam mong ikaw ang kailangan ko! Huwag mong ipagkait ang sarili mo sa'kin," nagtiim ang bagang niya.

"Hawak na kita,bibitaw ka pa ba?" pinunasan niya ang luha.

"I'm slipping away, please be happy with Phenny."

"Stop! Sa'kin ka ikakasal, enough!"

"No! Let's finish this, ayaw ko na, tapos na akong lumaban, ubos na ubos na ako."

"Please, don't," hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan.

"I'm sorry," I sobbed. "This is the best way to end our pain. Sandali lang naman, e. Makakalimutan din natin ang isa't isa pagkatapos ng sakit."

"Baby, please. I can't, stay with me, please," binawi ko ang aking kamay.

"You can," hinaplos ko ang pisngi niya, ginawaran ko siya ng halik sa labi na agad niyang tinugunan.

Kumalas ako pagkatapos ay nginitian siya.

"See you soon, doctor."