Episode 3: A kiss

[AFTER 7 months and 2 weeks]

I woke up in a familiar room. Inilibot ko ang aking paningin sa buong kwarto at agad nag-sink in sa aking isipan na narito ako sa hospital.

Agad akong napahawak sa tiyan ko. Asan ang baby ko? Agad lumukob sa buo kong sistema ang pagkataranta. Simula nang mabuntis ako ay ang bilis ko nang mataranta. Takot akong mawala ang baby ko.

Mabilis akong napalingon sa pinto nang bumukas iyon. Agad nawala ang pagkabahala ko nang makita ko si Clive.

Nang magtagpo ang mga mata namin ay agad niya akong nilapitan. Mayroong maliit na ngiti sa labi nito at napaka-aliwalas ng kaniyang mukha.

“Kumusta na ang pakiramdam mo? Wala ka bang naramdamang sakit?”

Imbis na sagutin ko siya, “Ang baby ko?”

Agad niyang nilapag ang dala niyang basket ng prutas sa lamesa na katabi ng hinihigaan ko.

“S-Sige, teka…”

Ramdam ko ang excitement sa boses niya ikinataas ng kilay ko. Hinatid ko siya ng tingin hanggang sumara na ang pinto.

Napatingin ako sa de-salamin na bintana sa kanang bahagi ko. Nakikita ko ang kulay asul na kalangitan at mayroon ding iilang mga ulap. Napaka-aliwalas din nito tulad nang nakita ko sa mukha ni Clive.

Hindi ko alam kong matatawa ba ako o maaawa nang maalala ko ang matinding pagkataranta niya noong hinahatid niya ako rito sa hospital. A part of me ay nagustuhan ang naging reaksiyon niya. Hindi ko inaakalang magiging ganito siya sa akin.

Agad akong napatingin sa pinto nang bigla itong bumukas. Hindi ko mapaliwanag ang saya na nararamdaman ko ngayon habang tanaw ko ang maliit na ulo ng baby ko na tangan niya sa kaniyang bisig. Papalapit na siya sa akin at nakikita ko rin ang saya ni Clive.

Namumuo ang halo-halo kong emosiyon sa dibdib ko. Tila naninikip ito subalit masarap sa pakiramdam. Agad akong napaluha nang tangan ko na sa aking bisig ang baby ko.

“B-Baby…” Napasinok pa ako at nanglalabo ang paningin ko dahil sa aking luha.

Hinawakan ko ang kaniyang malulusog na pisngi. Ang baby ko ang pinakamagandang baby na nakita ko sa tanang buhay ko. Siya ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko. Worth it ang lahat ng sakit, pighati, at matinding kalungkutan na naranasan ko dahil malusog ko siyang pinanganak.

Napatingin ako kay Clive na ngayo’y nakatingin pa rin sa baby ko. I understand him kung bakit masaya siya. Siya ang isa sa dahilan ko kung bakit ako nabubuhay ngayon. Hindi ko alam kung bakit napakasaya ko nang makilala ko siya.

Pinahid ko ang luhang patuloy na dumadaloy sa mata ko. Agad niya namang iniabot sa akin ang kaniyang putting panyo.

“S-Salamat!” Agad ko itong tinanggap. “Maraming salamat, Clive! Hindi ko na alam kung anong mangyayari sa amin kung wala ka!”

Hindi ko mapigilang mapaiyak pa lalo. Halo-halo na ang nararamdaman ko ngayon. Napakasaya ko. Nakisabay pa si baby sa pag-iyak ko.

“Congratulation, misis.”

Napaangat ang tingin ko at ngayon ko lang napansin ang isang magandang nars na nakatayo sa gilid ko.

“Maraming salamat po.”

“Ang swerte mo sa asawa’t anak mo, misis. Hindi na ako magtataka kong magiging maganda ang baby n’yo paglaki n’yan!” masigla nitong wika na ikinatingin ko sa kaniya.

Tinignan ko rin si Clive na nakangiti pa rin ngayon. Parang wala lang sa kaniya na napagkamalan kaming mag-asawa.

Habang chine-check up ako ng nurse kung okay lang ang lahat sa akin ay hindi ko mapigilang mapangiti habang tangan ni Clive ang baby ko. Para silang mag-ama sa lagay na ito pero… argh! Stop it, Donna. Hindi ka na matutunton ni Justin.

Napabuntong hininga ako at ngumiti ako nang mapait. Naalala ko noong sobra akong sumigaw sa takot, matinding pagkataranta sa pag-aalalang nakunan ako. Hindi ko inaasahang kasabay ng magandang balita ay mag-iiba na rin ang trato ni Clive sa akin.

Nasabi ko na bang mabilis akong mataranta? Hindi ko ipagkakaila iyon. Hindi pala ako nakunan. Napa-upo lang pala ako sa isang piraso ng basag na baso at nasugatan ang hita ko kaya inakala kong nakunan ako nang makitang kong may dumaloy na dugo sa hita ko.

Simula nang malaman niyang buntis ako at pati na rin ang malagim kong kahapon ay naging mas maayos na ang pakikisalamuha niya sa akin. Siyempre, naroon pa rin ang minsanang napakalamig niya at pagsusungit.

Ayaw ko mang sabihin at ayaw ko mang maramdaman ito pero simula nang nangyari iyon, naging tahanan ko na si Clive. Nakaramdam ako ng seguridad sa kaniya lalo na’t napakamaalaga niyang tao kahit na kabaliktaran ito sa kaniyang ugali. Wala lang sa tamang tiyempo ang naging first impression namin sa isa’t isa.

Ewan ko ba pero ramdam kong napakahalaga niya sa akin. Siyempre, siya na rin ang bumubuhay sa akin at hindi ko alam kung hanggang saan siya magiging ganiyan. Alam ko namang hindi niya ako responsibilidad. Hindi niya kami obligasiyon pero naging tahanan ko na siya. Naging sandigan ko siya sa mga panahong lubog na lubog ako ng kalungkutan, pighati, at kawalan ng pag-asang mabuhay.

Napatingin siya sa akin at ngumiti siya. Tumugon din ako. I’m so blessed! Ngayon ko lang siya nakikitang ngumingiti at aminado akong mas gumwapo siya sa paningin ko. Tunay nga siyang pinakagwapo at hot na nakilala ko pero sa oras na ito, nakikita ko ang pinakabest niya.

•••

I am busy cleaning my beautiful baby, Clinna. Pinangalanan ko siya base sa pagsama-sama ng pangalan ko at ni Clive.

“Huwag ka lagi mag-pupu, baby. Pinapahirapan mo si mommy niyan, e,” malambing kong wika at hinalik-halikan ang maliit nitong mukha na ikinatawa nito.

It’s been 3 months since nakabalik na ako rito sa condo ni Clive. Marahan kong binuhat si baby at nilagay sa kaniyang crib. Marahan kong dinuduyan ang crib niya upang makatulog na ito.

After some moments, marahan akong lumabas sa kwarto ko upang makapaghanda na ng hapunan namin ngayon. It’s felt like mag-asawa kami na hindi.

I do household chores and even wash his clothes as a return sa mga ginawa niyang mabuting-kalooban sa akin at sa anak ko. He gives me my needs specially sa baby ko. Wala akong natanggap na masasamang salita sa kaniya tulad ng palamunin o ano pa.

I don’t know why he keep on doing this. Wala rin siyang hinihinging kapalit kaya nababahala ako dahil wala akong ibabayad sa kabuting nagawa niya sa akin—sa amin ni baby.

Pagkatapos kong maihanda ang lahat ay narinig ko ang kaniyang pag-door bell sa pinto. Alam kong si Clive iyon. Lagi siyang nag-do-door bell kapag nakauwi na siya kahit na alam niya naman ang password ng condo niya at meron din siya ng duplicate key. Hindi ko na lang siya tinatanong kung bakit.

Agad ko namang binuksan ang pinto at bumungad sa akin si Clive na maaliwalas pa rin ang mukha. Kahit na araw-araw ko nang nakikita ang mukha niya ay hindi ko pa rin maiwasang mamangha. Gusto kong makilala ang parents niya at magtanong kung bakit napakagwapo ng kaniyang anak.

“Good afternoon!” agad kong bati sa kaniya.

Tumango lang siya at pumasok sa loob. Sinara ko na ang pinto at nilingonan ko siya na ngayo’y sinara na ang pinto ng kaniyang kwarto.

Agad akong pumasok sa kusina at hintayin siya doon. Sanay na ako sa kaniyang malamig na personalidad, mas okay pa nga ito kaysa noong palaging nagsasalubong ang kaniyang dalawang kilay at pinapalibutan siya ng maiitim na awra.

Naghuhugas ako ngayon sa kamay ko at napalingon ako nang marinig ang pag-usog ng upuan. Nakaupo na si Clive at naglagay na ng kanin sa kaniyang pinggan.

Agad naman akong umupo katapat niya. Tahimik lang kaming dalawang kumakain. Palagi namang ganito at minsan nag-uusap kami pero tungkol lang din sa kakailanganin namin ni baby.

“Um… kumusta araw mo?” nagdadalawang-isip kong tanong sa kaniya.

“Pareho lang,” tanging tugon niya sa akin ni hindi man lang nag-abalang mag-angat ng tingin.

“Ah… okay.” Nakaramdam ako nang hiya. Bakit pa kasi ako nagtanong?

Sa kaloob-looban ko ay nag-wi-wild ako sa pagkapahiya. Ano naman ang ibig niyang sabihin sa sagot niya?

Simula no’ng bumalik kami rito galing sa hospital ay umaasa akong magkakaroon kami ng mahaba-habang pag-uusap kaso ganoon pa rin. Alam mo ’yong feeling na wala kang kausap dito sa bahay?

Minsan lang din akong bisitahin ni Hannah dito dahil may trabaho rin siya. Mabuti na lang ay may baby na ako para may mapagkaabalahan din.

Nakaramdam na rin ako nang pagkabusog kaya ay umiinom na ako ng tubig ngayon. Agad namang umiyak si baby Clinna kaya binaba ko na ang baso.

Napatingin ako kay Clive at nagdadalawang-isip akong tumayo. First time pa kasing umiyak si baby Clinna habang nasa hapagkainan pa kami.

Umangat ang tingin ni Clive sa akin. “Ako na bahalang maghugas ng mga ito.”

Tumango ako at agad na tumayo. Pinuntahan ko naman si baby Clinna at mas lumalakas ang iyak nito sa aking pandinig nang makapasok ako sa kwarto ko.

“Shh… bakit gising ka pa, baby? Nagugutom ka ba?” Agad ko siyang kinarga sa bisig ko at pinadede.

Tila ako ay sumayaw kahit walang tugtog upang mabilis siyang makatulog. Naghu-hum din ako. Aminado akong mahirap maging isang ina lalo na’t nag-iisa lang akong anak nina mommy at daddy subalit nawawala ang pagod ko kapag nakikita ko si baby. Ganito siguro kapag may anak ka na.

Nang mailapag ko na siya ulit sa baby crib ay naghintay muna ako nang ilang sandali. Nakangiting tinitigan siya. Napakaganda ng baby ko! I can’t stop myself to adore my baby.

After checking she’s already fell asleep, gumaan na ang pakiramdam ko. Napagpasiyahan kong bumalik sa kusina upang ako na ang maghugas ng pinggan. It’s my obligation lalo na’t galing sa trabaho si Clive at alam kong pagod siya kahit na hindi niya iyon sabihin.

To know him more, Clive is already 30 years old. Noong una ay hindi ako naniniwalang nasa trenta anyos na siya kasi naman he looks younger than his age. Nasa 25 or 26 ang akala ko. Mas nakakagulat pa nang malamang single pa ito! Napaka-workaholic niyang tao at cold person pa kaya siguro walang magtatangkang makipagrelasiyon sa kaniya.

Pagkalabas ko ng kwarto ay mahina kong sinara ang pinto upang hindi ko magising si baby. Laking gulat ko nang pagkalingon ko ay agad akong bumangga sa malapad na dibdib ni Clive.

“Ahh!” napatili pa ako nang maramdamang matutumba na ako.

Everything went so fast, natagpuan ko na lang ang sarili kong nasa bisig ni Clive. Our eyes met at hindi ako namalayang titig na titig na ako sa mata nitong kulay abo. He has this foreign figures, maybe he is a half American.

Unti-unting lumalapit ang kaniyang mukha sa akin and our lips met. At first, I was shocked! His lips move at hindi ko alam kung ano ang nakain ko kung bakit tumugon ako sa kaniyang halik.

My heart beats so fast. He leans me on the wall while my hands are on his nape while his hands are pressing my face softly to deepen the kiss. Nakatingkayad ako ngayon dahil sa sobrang tangkad niya.

T-Teka! Agad akong dumilat nang mata ko at halos malula ako nang makita ko ang napakalapit niya at nanglaki ang mata ko nang rumihestro sa isip ko na… were kissing!

Agad akong lumayo sa kaniya habang nanglalaki ang mga mata kong nakatingin sa kaniya. Hindi ako makapaniwalang nangyari ’to!

A few creased was formed on his forehead while looking at me with confusion. Agad akong napamulahan at mabilis akong umalis sa pagkakulong niya sa akin.

I took a dashed into my room at mabilis kong sinara ang pinto. Napasandal ako at napahawak sa dibdib ko na ngayo’y kumakabog nang mabilis.

Diyos ko! Ano na lang ang mukhang ihaharap ko sa kaniya bukas?

Napapikit ako nang mariin at napakagat ng ibaba kong labi. Sinuntok ko pa ang hita ko at nangisay sa malamig na sahig.