Biglang nanlamig ang mga mata ni Sean. Hindi siya makapaniwalang tumingin kay Bona. "Kung gusto mong mamatay, subukan mo."
May mapait na ngiti sa labi ni Bona.
“Sa tingin mo ba hindi ko pa iyon nasubukan? Ano kaya kung nawala na nga ang 2000cc na dugo sa akin, pipilitin mo pa rin ba akong mag-donate para sa kanya?”
“Bona, huwag kang maging unreasonable. Ang pinakamalaking dami ng dugo na nawawala sa menstruation ay 60cc lang. Kung gagawa ka ng dahilan, siguraduhin mo namang kapani-paniwala.”
Napangiti si Bona, ramdam niya ang pait sa dila niya. Sinabi na niya nang malinaw, pero hindi pa rin siya nito magawang paniwalaan.
Kung may pagmamalasakit man lang si Sean kahit kaunti, magtatanong sana ito. Kung kilala lang siya nito kahit papaano, alam nitong hindi siya ang tipo ng taong pababayaan ang nangangailangan ng tulong.
Ito ang kaibahan ng mahal ka sa hindi ka mahal.
Isang maliit na sugat kay Elena, pero sobrang apektado siya. Ngunit hindi man lang niya napansin ang pinagdaanan ni Bona—na dumaan sa isang delikadong operasyon ng abortion.
Habang nalulunod si Bona sa lungkot, bigla niyang nakita ang isang lalaki sa pinto ng ward.
Nanatili siyang nakatayo, tila natulala.
Noong araw na nawalan siya ng malay, naalala niya ang isang pigura. Isang mahinahon at malalim na boses ang tumawag sa kanya. Napilitan siyang idilat ang kanyang mga mata at nakita ang lalaking iyon sa harap niya.
Malinaw niyang naaalala na hinawakan niya ang braso ng lalaki at nagmakawa: “Please, iligtas mo ako.”
Nang magising siya, sinabi sa kanya ni Luna na dinala siya roon ng isang guwapong lalaking may suot na salamin.
Napangiti na lang si Bona.
Lumapit siya kay Felix at mahina ang boses na nagtanong, “Kapatid ka ba ni Elena?”
Tumango si Felix nang mahinahon, ang boses ay banayad, “Miss Sobrevega, kung may problema ka sa kalusugan, maaari akong…”
Napapikit nang mahigpit si Bona, tila sumuko sa tadhana. Talagang naging mabait ang Diyos sa kanya.
Ang taong nagligtas sa kanya, na nais niyang pasalamatan, ay kapatid pala ni Elena.
Mapait siyang ngumiti at sinabing, “Mr. Alvarez, pwede ba tayong mag-usap kahit sandali?”
Habang papunta sana sila sa stairwell, biglang hinawakan ni Sean ang pulso ni Bona.
“Bakit mo siya kakausapin? Hindi ba’t pwede mo namang sabihin sa harapan ko?”
Ngumiti nang mapanuya si Bona. “Sinabi ko na sa harapan mo. Karapat-dapat mo bang malaman?”
“Kailan ka pa ba naging ganito ka-unreasonable?”
“Ako ba ang unreasonable, o ikaw ang walang puso?”
Pagkasabi nito, pinakawalan niya ang sarili mula sa pagkakahawak ni Sean at iniwan ito. Sa ilalim ng malamig na tingin ni Sean, dinala niya si Felix sa gilid.
Namumutla na si Bona, wala nang bakas ng dugo sa kanyang dating makinis na mukha.
Tiningnan niya si Felix at kalmadong nagsalita, “Mr. Alvarez, noong araw na iyon, iniligtas mo ang buhay ko. Wala akong pagkakataong magpasalamat noon. Hindi ko inasahan na magkakaroon ako ng pagkakataong masuklian ang utang na loob agad-agad. Huwag kang mag-alala, magdo-donate ako ng dugo para sa kapatid mo. Pero may isa lang akong hiling—sana manatiling lihim ang ginawa mo para sa akin.”
Naningkit ang mga mata ni Felix, at banayad ang boses niya nang tanungin, “Kay Sean ba ang bata?”
Tipid na ngumiti si Bona. “Hindi na mahalaga kung kanino iyon. Wala na rin namang silbi. Ayokong makaapekto pa ito sa desisyon ko.”
Hindi alam ni Bona kung paano magre-react si Sean kung malaman nito ang totoo. Ayaw lang niyang magdulot ng gulo. Ang gusto niya ay tuluyan nang makalayo sa kanya.
Sandaling natulala si Felix, parang may nakita siyang alaala ng kanyang ina sa mukha ni Bona.
May bahagyang pag-aalala sa kanyang boses nang tanungin ito, “Pero malakas yung pagdurugo mo no’n, at ilang araw pa lang ang lumipas mula noon. Sigurado ka bang ayos ka lang?”
Ngumiti si Bona, ngunit may halong panunuya.
“Iyon ang problema ko. Ang gusto ko lang ay masuklian ang kabutihan mo. Simula ngayon, wala na tayong utang na loob sa isa’t isa.”
“Hindi mo kailangang gawin ito. Hindi ako ganong klaseng tao. Kung delikado para sa katawan mo, hindi kita pipilitin,” sagot ni Felix nang may pag-aalala.
"Ayokong magkaroon ng utang na loob sa iba, lalo na sa mga may kaugnayan kay Elena, Mr. Alvarez. Sana huwag mong kalimutan ang napag-usapan natin."
Matapos magsalita si Bona, bahagya siyang tumango kay Felix at saka lumapit sa nurse na matagal nang naghihintay.
"Pwede na ako kuhaan ng dugo."
"Bona!"
Hinila siya ni Sean at tiningnan siya nang mariin.
"Bakit mo siya kinausap, Bona? May tinatago ka ba sa akin?"
Tiningnan siya ni Bona nang malamig, may bahagyang ngiti sa kanyang labi.
"Bakit? Natatakot ka bang hanapin ko siya para maging bago kong sponsor? Huwag kang mag-alala, kahit kailan hindi ko idadamay ang kapatid mo, kahit na desperado ako."
Pagkasabi nito, malakas niyang binitiwan ang kamay ni Sean, itinuwid ang kanyang likod, at sumunod sa nurse papasok.
Sa hindi malamang dahilan, parang may tumama nang matindi sa puso ni Sean. Tinitigan niya ang likuran ni Bona, unti-unting humigpit ang pagkuyom ng kanyang kamao.
Dalawampung minuto ang lumipas, lumabas si Bona mula sa ward.
Ang maliit niyang mukha, na dating makinis at may kulay, ay maputlang-maputla na parang papel.
Ang dating mapula at mamasa-masang labi ay nawalan ng kulay.
Ang kanyang mga mata ay tila pagod at malalim, at ang kanyang katawan ay nanginginig.
Habang nakahawak sa dingding, dahan-dahan siyang naglakad sa kahabaan ng pasilyo.
Mabilis siyang sinundan ni Sean, yumuko at binuhat siya. May hindi maipaliwanag na emosyon sa kanyang mga mata.
"Dadalhin kita sa lugar na malapit para makapag pahinga."
Ngunit bago pa siya makagalaw, narinig nila ang boses ng maliit na nurse sa likod.
"Mr. Fernandez, umiiyak si Miss Alvarez. Hinahanap ka niya. Please, puntahan mo siya agad."
Tiningnan ni Bona si Sean, may bahagyang mapait na ngiti sa sulok ng kanyang maputlang labi.
Habang kinukuhaan siya ng dugo kanina, nakaramdam siya ng pagkahilo at gustong makatulog. Pinilit niyang lumabas mula sa ward.
Nang makita niyang papalapit si Sean, nagkaroon pa rin siya ng bahagyang pag-asa. Gusto niyang sabihin sa kanya na hindi na niya kaya, at sana'y dalhin na siya palayo.
Ngunit nang marinig niya ang sinabi ng nurse, napangiti na lang siya nang mapait.
Sa pagitan niya at ni Elena, hindi kailanman siya ang pinipili ni Sean.
Gaya ng inaasahan.
Sandaling nag-alinlangan si Sean bago ibinaba niya si Bona sa lupa at sinabing, "Maghintay ka rito."
Tila kalmado si Bona habang tinitingnan niyang inilapag siya ni Sean. Pagkatapos, nagmamadaling pumasok si Sean sa ward ni Elena.
Agad na ibinaba ni Bona ang ulo upang maitago ang kanyang mga namamasa-masang mata.
"Miss Bona, ihahatid na kita pauwi."
Lumapit si Felix at sinubukang alalayan si Bona, ngunit itinulak siya nito.
Tiningnan siya ni Bona nang matigas at malamig na sumagot, "Tapos na ang utang na loob sa pagitan natin, Mr. Alvarez. Ayoko ng umutang pa ng kahit ano sa'yo.”
Pagkasabi nito, humawak siya sa dingding gamit ang isang kamay at dahan-dahang naglakad palabas.
Ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga binti, ang kanyang paningin ay unti-unting lumalabo, at halos maubos na ang kanyang lakas.
Ngunit pinilit pa rin niyang bumaba mula sa itaas.
Gusto niyang makalayo sa pamilyang Alvarez. Gusto niyang makalayo kay Sean.
Pero hindi pa siya nakakalayo nang bumigay na ang kanyang katawan.
Dumilim ang kanyang paningin at bumagsak siya sa lupa.
Ngunit nang inakala niyang babagsak siya nang malakas, isang malaking kamay ang sumalo sa kanyang baywang.
Narinig niya ang boses ng isang lalaking nag-aalala, "Bona!"
Pagmulat ng mata ni Bona, isang pamilyar na mukha ang bumungad sa kaniya.Parang isang taong kumakapit sa patalim, mahigpit niyang hinawakan ang damit ng lalaki gamit ang dalawang kamay at mahinang sinabi, "Kuya, alisin mo ‘ko rito."Ayaw niyang makita ni Sean ang ganoong kahabag-habag niyang kalagayan. Ayaw niyang makakita ng awa sa mga mata nito.Wala siyang gusto—ang tanging nais niya ay makaalis agad doon.Tiningnan siya ni Jericho nang may pag-aalala, "Paano ka makakauwi ng ganito? Dadalhin kita sa doktor.""Huwag na, Jericho! Nag-donate lang ako ng dugo kaya medyo nanghihina. Ihatid mo na lang ako sa bahay."May bakas ng sakit sa mga mata ni Jericho habang tinitingnan siya.Binuhat siya nito nang maingat at binulungan, "Huwag kang matakot, aalisin kita rito."Nang habulin sila ni Sean, nakita niyang buhat na ni Jericho si Bona at papasok na ito sa sasakyan.Ang mga mata ng lalaki ay puno ng awa at malasakit habang nakatingin kay Bona.Sa galit, mahigpit na nabulusok ang kamao ni
Napakalakas ng boses ni Elena kaya't malinaw na narinig ito ni Bona.Kasama na rin ang masakit na mga salitang binitiwan ni Sean.Parang naglaho ang pitong taon ng pagmamahal ni Bona sa isang iglap.Tinitigan niya si Sean nang malamig. "Sinabihan ko lang si Lia na i-record ang video, pero hindi ko siya inutusan na burahin iyon."Walang emosyon sa mukha ni Sean nang sumagot, "Nandiyan na ang ebidensya. Gusto mo pang magdahilan?"Malungkot na ngumiti si Bona.Bakit pa siya magpapaliwanag?Umaasa ba siya na paniniwalaan siya ni Sean?Kapag may kinalaman kay Elena, lagi siyang nasa panig nito, walang tanong-tanong.Pilit niyang pinapanatili ang kanyang kalmado, habang sinasabi, "Kung gano'n, buksan natin ang kaso para sa imbestigasyon. Walang sinuman ang makakapilit sa akin na aminin ang bagay na hindi ko ginawa. Kahit maubos pa ang lahat ng pag-aari ng pamilyang Sobrevega, lilinisin ko ang pangalan ko."Si Bona na kilala bilang mahinahon, elegante, masunurin, at maayos, ngayon lang nagpa
Matapos ang matinding pagtatalik, ang katawan ni Bona ay natakpan ng manipis na kumot.Nagmumuni-muni si Sean habang niyayakap siya, ang mga bonyong daliri ay dahan-dahang humahaplos sa kanyang mga pisngi.Ang mga mata ng lalaki, na may malalim na kulay peach blossom, ay puno ng mas matinding pagmamahal kaysa kailanman. Kahit labis ang pinagdadaanan ni Bona, sa mga sandaling iyon, ramdam niya ang labis na pagmamahal.Ngunit bago pa man magsimulang humupa ang init ng kanyang katawan, tumunog ang cellphone ni Sean.Nang makita ni Bona ang tumatawag, para siyang tinamaan ng takot. Hinapit niya ang katawan ni Sean at tinitigan siya. "Hindi ba pwedeng hindi mo sagutin?"Si Elena ang tumatawag, ang "childhood sweetheart" ni Sean.Hindi pa man isang buwan mula nang bumalik siya sa bansa, ilang beses na itong nagtangkang magpakamatay. Paano nga ba hindi malalaman ni Bona na ginagawa ito ni Elena ng sadya?Ngunit hindi alintana ni Sean ang nararamdaman ni Bona. Wala ni isang patak ng lambing s
Nang marinig ito ni Sean, naging malamig ang ekspresyon nito.Ang malalim niyang mga mata ay titig na titig kay Bona. "Sinabihan na kita, ayokong magpakasal. Kung hindi mo pala kaya, hindi ka na sana pumayag sa simula pa lang."Medyo namumula ang mga mata ni Bona, "Dati, tayong dalawa lang, pero ngayon naging tatlo na.""Hindi siya threat sayo.”Ngumiti ng pilit si Bona. "Tinawagan ka niya at inutusan kang iwanan ako at huwag mag-alala kung mabubuhay pa ako o hindi. Sean, sabihin mo nga, ano ang ibig mong sabihin sa hindi ‘threat’?"Napuno ng galit ang mga mata ni Sean. "Bona, sapat na ba ang ilang linggong sakit para gumanito ka?""Paano kung buntis ako?""Huwag mong gawing dahilan ang bata. Lagi kong sinisiguradong protektado ang lahat!" Malupit at malamig ang tono ng lalaki, walang kahit anong pag-aatubili ang pagsigaw.Kung nandoon pa ang bata, baka pilitin niyang ipalaglag ito sa kanya. Dahil dito, ang huling pag-asa na naiwan sa puso ni Bona ay tuluyang nabasag.Pinisil niya ang
Humigpit ang hawak ni Sean sa baso ng alak. Parang tinusok ang puso niya sa mga oras na iyon.Noong araw na nagtangkang magpakamatay si Elena, tumawag si Bona sa kanya ng maraming beses dahil sa sakit ng tyan niya. Sinagot niya ang tawag nung una, pero pagkatapos ay nainis siya kaya ni-reject niya ang mga sumunod na tawag nito.Hindi kaya siya nakikipag-break sa kanya dahil dito?Bumaba ang tingin ni Sean at nakinig sa mga paninira nina Felix at Werner tungkol sa lalaking walang kwentang asawa daw. Hindi man lang niya naramdaman ang init ng sigarilyo sa kamay niyang nakakapit dito.Hindi siya mapakali buong gabi. Noon, kung hindi siya umuwi ng ganitong oras, siguradong tatawag si Bona at mag-aalala sa kanya. Pero ngayon, pasado ala-una na ng umaga at wala siyang natanggap na message.Bigla siyang nakaramdam ng masamang kutob. Agad niyang inubos ang alak, kinuha ang telepono, at umalis. Paglabas niya ng bar, nakita niya ang isang batang babae na papalapit sa kanya na may dalang baske
Ang mga halik ni Sean ay palaging malakas at mapilit, hindi binibigyan si Bona ng pagkakataong makawala. Tinulak niya siya sa mesa, hawak ang kanyang baba gamit ang isang kamay at mahigpit na niyakap ang kanyang bewang gamit ang isa pa. Ang malambot at matamis na haplos ay nagbigay ng matinding sensasyon sa buong katawan niya. Ang hayop na nakakulong sa kanyang katawan ay patuloy na sumisipa, parang gustong kumawala.Noong magkasama pa sila ni Bona, maayos ang lahat. Anuman ang kanyang hilingin, ibinibigay ito ni Bona. Minsan, pakiramdam niya'y sobrang pagod na para bang mahihirapan siyang magising, pero wala siyang reklamo. Ngunit ngayon, ang babae sa ilalim niya ay labis na matigas ang ulo at desperadong nanlalaban sa mga haplos niya. Mainit na mga luha ang dumadaloy mula sa mga sulok ng kanyang mga mata.Hindi na tinuloy ni Sean. Ang mahahabang daliri niya ay dahan-dahang pinunasan ang mga luha sa mga mata ni Bona. May bahid ng inis at hindi pagkasiyahan ang kanyang tinig.“Hindi m
Mabilis na gumalaw si Bona at umiwas sa gilid, pero tumalsik pa rin ang mainit na kape sa kanyang paa.Napasinghap siya sa sakit.Habang magpapaliwanag sana siya kay Elena, napansin niyang natumba ito patungo sa glass cabinet sa likuran niya.Dahil sa instinct, agad siyang nag-abot ng kamay para hilahin ito.Pero kumawala si Elena."Ah!” sigaw nito. Nabasag ang salamin, at nasugatan ang braso ni Elena. Ang dugo ay dumaloy mula sa kanyang braso pababa sa sahig.Sa sandaling iyon, narinig niya ang malamig na boses ni Sean mula sa likuran."Bona, ano ang ginagawa mo!?"Mabilis na lumapit si Sean kay Elena, ang matikas niyang tindig ay puno ng tensyon habang ang malalim niyang mga mata ay nagdilim nang husto."Ano nangyari?"May dalawang linya ng mainit na luha sa maputlang mukha ni Elena, at nanginginig ang kanyang bibig.“Sean, kasalanan ko ‘to. Hindi ko sinasadya na matapon ang kape kay Secretary Bona, pero inakala niyang sinadya ko kaya itinulak niya ako. Huwag mo na siyang sisihin,
Napakalakas ng boses ni Elena kaya't malinaw na narinig ito ni Bona.Kasama na rin ang masakit na mga salitang binitiwan ni Sean.Parang naglaho ang pitong taon ng pagmamahal ni Bona sa isang iglap.Tinitigan niya si Sean nang malamig. "Sinabihan ko lang si Lia na i-record ang video, pero hindi ko siya inutusan na burahin iyon."Walang emosyon sa mukha ni Sean nang sumagot, "Nandiyan na ang ebidensya. Gusto mo pang magdahilan?"Malungkot na ngumiti si Bona.Bakit pa siya magpapaliwanag?Umaasa ba siya na paniniwalaan siya ni Sean?Kapag may kinalaman kay Elena, lagi siyang nasa panig nito, walang tanong-tanong.Pilit niyang pinapanatili ang kanyang kalmado, habang sinasabi, "Kung gano'n, buksan natin ang kaso para sa imbestigasyon. Walang sinuman ang makakapilit sa akin na aminin ang bagay na hindi ko ginawa. Kahit maubos pa ang lahat ng pag-aari ng pamilyang Sobrevega, lilinisin ko ang pangalan ko."Si Bona na kilala bilang mahinahon, elegante, masunurin, at maayos, ngayon lang nagpa
Pagmulat ng mata ni Bona, isang pamilyar na mukha ang bumungad sa kaniya.Parang isang taong kumakapit sa patalim, mahigpit niyang hinawakan ang damit ng lalaki gamit ang dalawang kamay at mahinang sinabi, "Kuya, alisin mo ‘ko rito."Ayaw niyang makita ni Sean ang ganoong kahabag-habag niyang kalagayan. Ayaw niyang makakita ng awa sa mga mata nito.Wala siyang gusto—ang tanging nais niya ay makaalis agad doon.Tiningnan siya ni Jericho nang may pag-aalala, "Paano ka makakauwi ng ganito? Dadalhin kita sa doktor.""Huwag na, Jericho! Nag-donate lang ako ng dugo kaya medyo nanghihina. Ihatid mo na lang ako sa bahay."May bakas ng sakit sa mga mata ni Jericho habang tinitingnan siya.Binuhat siya nito nang maingat at binulungan, "Huwag kang matakot, aalisin kita rito."Nang habulin sila ni Sean, nakita niyang buhat na ni Jericho si Bona at papasok na ito sa sasakyan.Ang mga mata ng lalaki ay puno ng awa at malasakit habang nakatingin kay Bona.Sa galit, mahigpit na nabulusok ang kamao ni
Biglang nanlamig ang mga mata ni Sean. Hindi siya makapaniwalang tumingin kay Bona. "Kung gusto mong mamatay, subukan mo."May mapait na ngiti sa labi ni Bona.“Sa tingin mo ba hindi ko pa iyon nasubukan? Ano kaya kung nawala na nga ang 2000cc na dugo sa akin, pipilitin mo pa rin ba akong mag-donate para sa kanya?”“Bona, huwag kang maging unreasonable. Ang pinakamalaking dami ng dugo na nawawala sa menstruation ay 60cc lang. Kung gagawa ka ng dahilan, siguraduhin mo namang kapani-paniwala.”Napangiti si Bona, ramdam niya ang pait sa dila niya. Sinabi na niya nang malinaw, pero hindi pa rin siya nito magawang paniwalaan.Kung may pagmamalasakit man lang si Sean kahit kaunti, magtatanong sana ito. Kung kilala lang siya nito kahit papaano, alam nitong hindi siya ang tipo ng taong pababayaan ang nangangailangan ng tulong.Ito ang kaibahan ng mahal ka sa hindi ka mahal.Isang maliit na sugat kay Elena, pero sobrang apektado siya. Ngunit hindi man lang niya napansin ang pinagdaanan ni Bona
Mabilis na gumalaw si Bona at umiwas sa gilid, pero tumalsik pa rin ang mainit na kape sa kanyang paa.Napasinghap siya sa sakit.Habang magpapaliwanag sana siya kay Elena, napansin niyang natumba ito patungo sa glass cabinet sa likuran niya.Dahil sa instinct, agad siyang nag-abot ng kamay para hilahin ito.Pero kumawala si Elena."Ah!” sigaw nito. Nabasag ang salamin, at nasugatan ang braso ni Elena. Ang dugo ay dumaloy mula sa kanyang braso pababa sa sahig.Sa sandaling iyon, narinig niya ang malamig na boses ni Sean mula sa likuran."Bona, ano ang ginagawa mo!?"Mabilis na lumapit si Sean kay Elena, ang matikas niyang tindig ay puno ng tensyon habang ang malalim niyang mga mata ay nagdilim nang husto."Ano nangyari?"May dalawang linya ng mainit na luha sa maputlang mukha ni Elena, at nanginginig ang kanyang bibig.“Sean, kasalanan ko ‘to. Hindi ko sinasadya na matapon ang kape kay Secretary Bona, pero inakala niyang sinadya ko kaya itinulak niya ako. Huwag mo na siyang sisihin,
Ang mga halik ni Sean ay palaging malakas at mapilit, hindi binibigyan si Bona ng pagkakataong makawala. Tinulak niya siya sa mesa, hawak ang kanyang baba gamit ang isang kamay at mahigpit na niyakap ang kanyang bewang gamit ang isa pa. Ang malambot at matamis na haplos ay nagbigay ng matinding sensasyon sa buong katawan niya. Ang hayop na nakakulong sa kanyang katawan ay patuloy na sumisipa, parang gustong kumawala.Noong magkasama pa sila ni Bona, maayos ang lahat. Anuman ang kanyang hilingin, ibinibigay ito ni Bona. Minsan, pakiramdam niya'y sobrang pagod na para bang mahihirapan siyang magising, pero wala siyang reklamo. Ngunit ngayon, ang babae sa ilalim niya ay labis na matigas ang ulo at desperadong nanlalaban sa mga haplos niya. Mainit na mga luha ang dumadaloy mula sa mga sulok ng kanyang mga mata.Hindi na tinuloy ni Sean. Ang mahahabang daliri niya ay dahan-dahang pinunasan ang mga luha sa mga mata ni Bona. May bahid ng inis at hindi pagkasiyahan ang kanyang tinig.“Hindi m
Humigpit ang hawak ni Sean sa baso ng alak. Parang tinusok ang puso niya sa mga oras na iyon.Noong araw na nagtangkang magpakamatay si Elena, tumawag si Bona sa kanya ng maraming beses dahil sa sakit ng tyan niya. Sinagot niya ang tawag nung una, pero pagkatapos ay nainis siya kaya ni-reject niya ang mga sumunod na tawag nito.Hindi kaya siya nakikipag-break sa kanya dahil dito?Bumaba ang tingin ni Sean at nakinig sa mga paninira nina Felix at Werner tungkol sa lalaking walang kwentang asawa daw. Hindi man lang niya naramdaman ang init ng sigarilyo sa kamay niyang nakakapit dito.Hindi siya mapakali buong gabi. Noon, kung hindi siya umuwi ng ganitong oras, siguradong tatawag si Bona at mag-aalala sa kanya. Pero ngayon, pasado ala-una na ng umaga at wala siyang natanggap na message.Bigla siyang nakaramdam ng masamang kutob. Agad niyang inubos ang alak, kinuha ang telepono, at umalis. Paglabas niya ng bar, nakita niya ang isang batang babae na papalapit sa kanya na may dalang baske
Nang marinig ito ni Sean, naging malamig ang ekspresyon nito.Ang malalim niyang mga mata ay titig na titig kay Bona. "Sinabihan na kita, ayokong magpakasal. Kung hindi mo pala kaya, hindi ka na sana pumayag sa simula pa lang."Medyo namumula ang mga mata ni Bona, "Dati, tayong dalawa lang, pero ngayon naging tatlo na.""Hindi siya threat sayo.”Ngumiti ng pilit si Bona. "Tinawagan ka niya at inutusan kang iwanan ako at huwag mag-alala kung mabubuhay pa ako o hindi. Sean, sabihin mo nga, ano ang ibig mong sabihin sa hindi ‘threat’?"Napuno ng galit ang mga mata ni Sean. "Bona, sapat na ba ang ilang linggong sakit para gumanito ka?""Paano kung buntis ako?""Huwag mong gawing dahilan ang bata. Lagi kong sinisiguradong protektado ang lahat!" Malupit at malamig ang tono ng lalaki, walang kahit anong pag-aatubili ang pagsigaw.Kung nandoon pa ang bata, baka pilitin niyang ipalaglag ito sa kanya. Dahil dito, ang huling pag-asa na naiwan sa puso ni Bona ay tuluyang nabasag.Pinisil niya ang
Matapos ang matinding pagtatalik, ang katawan ni Bona ay natakpan ng manipis na kumot.Nagmumuni-muni si Sean habang niyayakap siya, ang mga bonyong daliri ay dahan-dahang humahaplos sa kanyang mga pisngi.Ang mga mata ng lalaki, na may malalim na kulay peach blossom, ay puno ng mas matinding pagmamahal kaysa kailanman. Kahit labis ang pinagdadaanan ni Bona, sa mga sandaling iyon, ramdam niya ang labis na pagmamahal.Ngunit bago pa man magsimulang humupa ang init ng kanyang katawan, tumunog ang cellphone ni Sean.Nang makita ni Bona ang tumatawag, para siyang tinamaan ng takot. Hinapit niya ang katawan ni Sean at tinitigan siya. "Hindi ba pwedeng hindi mo sagutin?"Si Elena ang tumatawag, ang "childhood sweetheart" ni Sean.Hindi pa man isang buwan mula nang bumalik siya sa bansa, ilang beses na itong nagtangkang magpakamatay. Paano nga ba hindi malalaman ni Bona na ginagawa ito ni Elena ng sadya?Ngunit hindi alintana ni Sean ang nararamdaman ni Bona. Wala ni isang patak ng lambing s