Nobela ni Divine Lucienne

Napakalakas ng boses ni Elena kaya't malinaw na narinig ito ni Bona.Kasama na rin ang masakit na mga salitang binitiwan ni Sean.Parang naglaho ang pitong taon ng pagmamahal ni Bona sa isang iglap.Tinitigan niya si Sean nang malamig. "Sinabihan ko lang si Lia na i-record ang video, pero hindi ko siya inutusan na burahin iyon."Walang emosyon sa mukha ni Sean nang sumagot, "Nandiyan na ang ebidensya. Gusto mo pang magdahilan?"Malungkot na ngumiti si Bona.Bakit pa siya magpapaliwanag?Umaasa ba siya na paniniwalaan siya ni Sean?Kapag may kinalaman kay Elena, lagi siyang nasa panig nito, walang tanong-tanong.Pilit niyang pinapanatili ang kanyang kalmado, habang sinasabi, "Kung gano'n, buksan natin ang kaso para sa imbestigasyon. Walang sinuman ang makakapilit sa akin na aminin ang bagay na hindi ko ginawa. Kahit maubos pa ang lahat ng pag-aari ng pamilyang Sobrevega, lilinisin ko ang pangalan ko."Si Bona na kilala bilang mahinahon, elegante, masunurin, at maayos, ngayon lang nagpa

Pagmulat ng mata ni Bona, isang pamilyar na mukha ang bumungad sa kaniya.Parang isang taong kumakapit sa patalim, mahigpit niyang hinawakan ang damit ng lalaki gamit ang dalawang kamay at mahinang sinabi, "Kuya, alisin mo ‘ko rito."Ayaw niyang makita ni Sean ang ganoong kahabag-habag niyang kalagayan. Ayaw niyang makakita ng awa sa mga mata nito.Wala siyang gusto—ang tanging nais niya ay makaalis agad doon.Tiningnan siya ni Jericho nang may pag-aalala, "Paano ka makakauwi ng ganito? Dadalhin kita sa doktor.""Huwag na, Jericho! Nag-donate lang ako ng dugo kaya medyo nanghihina. Ihatid mo na lang ako sa bahay."May bakas ng sakit sa mga mata ni Jericho habang tinitingnan siya.Binuhat siya nito nang maingat at binulungan, "Huwag kang matakot, aalisin kita rito."Nang habulin sila ni Sean, nakita niyang buhat na ni Jericho si Bona at papasok na ito sa sasakyan.Ang mga mata ng lalaki ay puno ng awa at malasakit habang nakatingin kay Bona.Sa galit, mahigpit na nabulusok ang kamao ni

Biglang nanlamig ang mga mata ni Sean. Hindi siya makapaniwalang tumingin kay Bona. "Kung gusto mong mamatay, subukan mo."May mapait na ngiti sa labi ni Bona.“Sa tingin mo ba hindi ko pa iyon nasubukan? Ano kaya kung nawala na nga ang 2000cc na dugo sa akin, pipilitin mo pa rin ba akong mag-donate para sa kanya?”“Bona, huwag kang maging unreasonable. Ang pinakamalaking dami ng dugo na nawawala sa menstruation ay 60cc lang. Kung gagawa ka ng dahilan, siguraduhin mo namang kapani-paniwala.”Napangiti si Bona, ramdam niya ang pait sa dila niya. Sinabi na niya nang malinaw, pero hindi pa rin siya nito magawang paniwalaan.Kung may pagmamalasakit man lang si Sean kahit kaunti, magtatanong sana ito. Kung kilala lang siya nito kahit papaano, alam nitong hindi siya ang tipo ng taong pababayaan ang nangangailangan ng tulong.Ito ang kaibahan ng mahal ka sa hindi ka mahal.Isang maliit na sugat kay Elena, pero sobrang apektado siya. Ngunit hindi man lang niya napansin ang pinagdaanan ni Bona

Mabilis na gumalaw si Bona at umiwas sa gilid, pero tumalsik pa rin ang mainit na kape sa kanyang paa.Napasinghap siya sa sakit.Habang magpapaliwanag sana siya kay Elena, napansin niyang natumba ito patungo sa glass cabinet sa likuran niya.Dahil sa instinct, agad siyang nag-abot ng kamay para hilahin ito.Pero kumawala si Elena."Ah!” sigaw nito. Nabasag ang salamin, at nasugatan ang braso ni Elena. Ang dugo ay dumaloy mula sa kanyang braso pababa sa sahig.Sa sandaling iyon, narinig niya ang malamig na boses ni Sean mula sa likuran."Bona, ano ang ginagawa mo!?"Mabilis na lumapit si Sean kay Elena, ang matikas niyang tindig ay puno ng tensyon habang ang malalim niyang mga mata ay nagdilim nang husto."Ano nangyari?"May dalawang linya ng mainit na luha sa maputlang mukha ni Elena, at nanginginig ang kanyang bibig.“Sean, kasalanan ko ‘to. Hindi ko sinasadya na matapon ang kape kay Secretary Bona, pero inakala niyang sinadya ko kaya itinulak niya ako. Huwag mo na siyang sisihin,

Ang mga halik ni Sean ay palaging malakas at mapilit, hindi binibigyan si Bona ng pagkakataong makawala. Tinulak niya siya sa mesa, hawak ang kanyang baba gamit ang isang kamay at mahigpit na niyakap ang kanyang bewang gamit ang isa pa. Ang malambot at matamis na haplos ay nagbigay ng matinding sensasyon sa buong katawan niya. Ang hayop na nakakulong sa kanyang katawan ay patuloy na sumisipa, parang gustong kumawala.Noong magkasama pa sila ni Bona, maayos ang lahat. Anuman ang kanyang hilingin, ibinibigay ito ni Bona. Minsan, pakiramdam niya'y sobrang pagod na para bang mahihirapan siyang magising, pero wala siyang reklamo. Ngunit ngayon, ang babae sa ilalim niya ay labis na matigas ang ulo at desperadong nanlalaban sa mga haplos niya. Mainit na mga luha ang dumadaloy mula sa mga sulok ng kanyang mga mata.Hindi na tinuloy ni Sean. Ang mahahabang daliri niya ay dahan-dahang pinunasan ang mga luha sa mga mata ni Bona. May bahid ng inis at hindi pagkasiyahan ang kanyang tinig.“Hindi m

Humigpit ang hawak ni Sean sa baso ng alak. Parang tinusok ang puso niya sa mga oras na iyon.Noong araw na nagtangkang magpakamatay si Elena, tumawag si Bona sa kanya ng maraming beses dahil sa sakit ng tyan niya. Sinagot niya ang tawag nung una, pero pagkatapos ay nainis siya kaya ni-reject niya ang mga sumunod na tawag nito.Hindi kaya siya nakikipag-break sa kanya dahil dito?Bumaba ang tingin ni Sean at nakinig sa mga paninira nina Felix at Werner tungkol sa lalaking walang kwentang asawa daw. Hindi man lang niya naramdaman ang init ng sigarilyo sa kamay niyang nakakapit dito.Hindi siya mapakali buong gabi. Noon, kung hindi siya umuwi ng ganitong oras, siguradong tatawag si Bona at mag-aalala sa kanya. Pero ngayon, pasado ala-una na ng umaga at wala siyang natanggap na message.Bigla siyang nakaramdam ng masamang kutob. Agad niyang inubos ang alak, kinuha ang telepono, at umalis. Paglabas niya ng bar, nakita niya ang isang batang babae na papalapit sa kanya na may dalang baske