Tumingin si Bona sa kanya.Malamig ang kanyang mga mata at bahagyang namumula."Kung sabihin kong oo, ilalagay mo ba ako sa operating table para ipa-abort ang bata?"Nagdilim ang mga mata ni Sean habang matagal niyang tinitigan ang payat na mukha ni Bona.Makalipas ang ilang sandali, nagsalita siya, "Bakit hindi mo sinabi sa akin ang ganitong kahalagang bagay?"Napangisi si Bona, "Para ano? Para ma-abort ang bata nang mas maaga?""Bona, pwede ba pakinggan mo muna ako?" Mariing hinawakan ni Sean ang baba niya.Tumingin si Bona kay Sean nang may mapupulang mga mata. "Magpapakasal ka sa iba at magkakaroon ng sariling anak. Kung magkakaanak man ako, mag-aalala ka pa rin ba?"Tinitigan ni Bona ang matigas na mukha ni Sean at lihim na nagngalit ang kanyang ngipin.Sa kabila ng pagpupumiglas ni Bona, hinila niya ang kamay nito at naglakad papunta sa operating room ng obstetrics at gynecology.Sinubukan ni Bona na pumiglas, pero narinig niya ang boses ni Sean na puno ng awtoridad."Huwag kang
"Dahil lang nagalit ka at hindi kita pinansin, ipina-abort mo ang anak ko? Bakit ngayon ko lang nalaman na kaya mo palang maging ganito kabrutal!"Tinitigan siya ni Bona, namumula ang mga mata. "Sabi ko nang hindi ako ang may gawa niyan! Hindi ako ang pumatay sa anak natin, ikaw!""Nakasulat na sa rekord, malinaw na malinaw, tapos gusto mo pang magdahilan?” gigil na wika ni Sean."Kung sabihin kong may nagmanipula ng medical records, maniniwala ka ba?"Biglang tumawa nang malamig si Sean. "Ang ospital na ito ay pagmamay-ari ng pamilya Fernandez. Kapag naipasok na ang kaso sa database, naka-lock na ito. Kahit ako, hindi ko kayang baguhin iyon. Kung magsisinungaling ka, sana pinag-isipan mo muna nang mabuti!"Binawi niya ang kanyang kamay at tinitigan ang pulang marka sa maputing leeg ni Bona, at parang may matalim na sakit sa kanyang puso.Maputlang nakatingin si Bona kay Sean.Ito ang lalaking minahal niya ng pitong taon at inalagaan niya ng tatlong taon.Kailanman, hindi siya nito pi
Pagkatapos niyang sabihin iyon, hinawakan ni Bona ang pulso ni Elena.Biglang naramdaman ni Elena ang matinding sakit na dumaan sa buong katawan niya."Bona, hindi pa gumaling ang kamay ko. Kung magtangka kang hawakan ako, pagbabayaran mo 'yan!"Tinutulan ni Bona ang kanyang ginigiit, "Elena, hindi mo ba alam na ang mga walang sapatos ay hindi natatakot sa mga may sapatos? Paulit-ulit mo akong pinapasabog, paano ko magiging karapat-dapat sa'yo kung hindi ko ayusin ang mga utang ko sa'yo? Hindi ba't ipinagpalit mo ako sa pagkasira ng iyong kamay at hindi ka nakapasok sa piano competition? Aba, ipapakita ko sa'yo kung anong klaseng sakit ang tinutukoy mo!"Matapos niyang sabihin iyon, pinilit niyang hawakan ang pulso at narinig ang isang malutong na tunog.Sunod nito, umabot sa matinding sigaw ni Elena."Ah, Bona, ang kamay ko! Binali mo ito! Alam mo ba kung gaano kahalaga ang mga kamay ko? Kahit ilabas mo pa ang lahat ng yaman mo, hindi mo kayang bayaran 'yan!""Maganda nga 'yan. Hindi
Tumuloy ang luha ni Elena.Itinaas niya ang nasaktang kamay sa harap ni Sean.Nagmadali siyang pumunta sa ospital para magpagamot at agad na bumalik, nagmamadaling makahabol kay Bona.Pero hindi niya inasahan na makikita niya ang eksenang ito.Alam ni Sean na nawalan ng anak si Bona, pero ganun pa rin siya kabait sa kanya. Puwede bang nabigo na naman ang plano niyang pinaghirapan?Habang umiiyak, lumapit Elena kay Bona.Ngunit bago siya makalapit, hinila ni Sean si Bona palayo.Tinitigan niya si Elena nang malamig, at wala ni katiting na emosyon sa kanyang boses."Siya ay palaging kasama ko. Kailan ko siya nasaktan?"Pagkarinig nito, nagulat si Elena.Tinitigan niya si Sean nang hindi makapaniwala, ang mga mata niya puno ng luha habang sinasabi, "Kanina, nang andun si Bona sa banyo, nasaktan niya ako. Totoo ang sinabi ko. Kung hindi mo ako paniwalaan, tingnan mo na lang ang video."Sinabi ni Sean sa waiter na nasa tabi niya: "Pumunta ka at kunin mo ang video."Pagkalipas ng sampung mi
Tinututok ni Sean ang tingin kay Bona na may kunot sa noo, at ang tono ng boses niya ay hindi magiliw."Binigyan kita ng pagkakataon, pero ayaw mo. Ngayon nagsisisi ka na at pati ang lola ko ay inaabala mo?"Hindi maintindihan ni Bona kung anong nangyayari.Tumingin siya sa matanda at nagsabi ng hindi makapaniwala, "Siya ba ang apo na sinasabi mong tutulong?"Ngumiti ang matanda at tumango: "Oo, kilala niyo ba ang isa't isa? Magandang tanda 'yan, may emotional foundation, at hindi kayo mahihirapan kapag magkasama."Ngumiti si Bona ng awkward: "Pasensya na, lola, at since nandito na ang pamilya mo para sunduin ka, may iba akong gagawin, kaya mauuna na akong umalis."Pagkatapos tumayo si Bona, hinawakan ni Sean ang pulso niya."Tinutok mo ang kamay ng iba, at gusto mo lang umalis ng ganun-ganun lang?"Ngumiti si Bona ng malamig: "Nakalimutan yata ni Mr. Fernandez na may dashcam ako sa kotse ko. Kung gusto mong tulungan para linlangin ako, hindi mangyayari 'yon!"Bumaling siya palayo nan
Agad na sumagot si Robbie, "Si Miss Bona ay nasa opisina mo. Kalahating oras na siyang nandito.”Parang may matigas na bagay na tumama sa dibdib ni Sean.Lumalim ang kanyang boses. "Postpone the rest of the trip.”Pagkasabi noon, mabilis siyang naglakad patungo sa kanyang opisina.Pagbukas ng pinto, bumungad sa kanya ang isang pamilyar na pigura sa harap ng floor-to-ceiling window.Naka-suot ng simpleng damit ang babae—isang itim na T-shirt at madilim na berdeng paldang casual.Nakatali ang kanyang buhok sa maluwag na bun.Bumungad ang kanyang maputing leeg na napakanipis.Kitang-kita rin ang kanyang mahahabang binti na sobrang puti.Isang tingin pa lang, pakiramdam ni Sean ay parang may apoy na biglang sumiklab sa loob ng kanyang katawan.Pinigilan niya ang bugso ng kanyang damdamin.Lumapit siya kay Bona at nagsalita nang mababa at punong-puno ng pang-akit."Napag-isipan mo na ba?"Dahan-dahang lumingon si Bona at tinitigan si Sean nang kalmado.Sa kanyang maamong mukha, may bakas p
Nang nagmamadaling pumunta si Bona sa presinto, nakita niyang nakaupo si Luna sa loob ng silid ng interogasyon na may posas sa mga kamay.Kalmado ang ekspresyon nito habang nakatitig sa pulis sa harapan niya at patuloy na ipinagtatanggol ang sarili nang walang bahid ng takot.Mabilis na lumapit si Bona at magalang na nagtanong, "Kaibigan ko siya. Ano pong nangyari?"Bago pa man makasagot ang pulis, agad na sumingit si Luna, "Matapos kang mawala kahapon, pinuntahan ni Jericho ang tatay niya para tulungan ka, at ako naman ay naiwan mag-isa. Hinulaan ko na malamang pumunta ka sa walanghiyang iyon, tapos uminom sa bar kapag malungkot ka. Nagkataon naman na nakita ko rin doon si Elena. Ang taas ng tingin niya sa sarili habang pinagmamalaki niya ang Papa niya sa harap ng iba. Hindi mo lang nakita ang itsura niyang mayabang. Hindi ko napigilan ang sarili ko at minura ko siya ng ilang beses. Pero minura ko lang siya, ha! Tapos ngayong umaga, bigla akong dinala rito ng mga pulis. Ang sabi nila
Parang hinigpitan ng malaking kamay ang puso ni Bona, at ang sakit ay sobrang tindi na hindi siya makalanghap ng hangin.Nanatili siyang nakatayo sa kinatatayuan, nanginginig ang buong katawan.Napansin ni Luna na may mali, kaya pinalakpak niya ang kanyang kamay at tinawag ito, "Bona, Bona."Matapos ang ilang beses na pagtawag, saka pa lang bumalik ang ulirat ni Bona.Ang kanyang maliit na mukha, na kasinlaki lamang ng palad, ay maputlang-maputla, tila naging papel.Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babae nang may matinding poot sa kanyang mga mata.Bahagyang gumalaw ang kanyang labi, at sa paos na boses ay sinabi niya, "Hindi mo ‘yon deserve!"Pagkatapos noon, hinila niya si Luna papasok sa sasakyan.Nang maupo siya sa driver's seat, nanginginig pa rin ang kanyang mga binti.Hinawakan ni Luna ang kamay niya at malumanay na nagsalita, "Bumaba ka, ako na ang magmamaneho."Hindi na siya tumanggi at agad na lumipat sa passenger seat.Sumandal siya sa upuan, ipinikit ang kanyang
Nang marinig ni Bona ang salitang "bahay", para bang tinusok ng tinik ang kanyang puso. Minsan, itinuring niya talaga ang lugar na iyon bilang kanyang tahanan. Pumunta siya sa mall upang bumili ng mga dekorasyon at siya mismo ang nag-ayos ng bawat sulok ng bahay. Ang kanyang paglipat doon ang nagbigay ng init sa dating malamig na tahanan. Araw-araw pagkatapos ng trabaho, bumibili siya ng mga gulay sa palengke at inihahanda ang mga paboritong pagkain ni Sean.Ang paghihintay sa kanya upang sabay silang kumain ay ang pinakamasayang sandali para kay Bona. Sa loob ng mahabang panahon, naniwala siyang kahit ayaw ni Sean magpakasal, ayos lang basta't magpatuloy silang mabuhay nang ganito.Ngunit hindi niya kailanman naisip na simula't sapul, siya lang pala ang nagpapakatanga. Si Sean ay hindi kailanman naging totoo sa kanya. Itinuring lamang siya bilang isang kasangkapan—isang pampalipas oras, isang bagay na magbibigay ng pisikal na kasiyahan. Sa pag-alala sa lahat ng ito, isang mapait na n
Pagkatapos isulat ni Sean ang salitang iyon, ipinatong niya ang kanyang malaking kamay sa hita ni Bona at hinaplos ito nang may pahiwatig ng panunukso.Tumingin siya kay Bona nang may kahulugan, na para bang binabalaan siya: Kapag nagsalita ka, hindi ko alam kung ano ang magagawa ko gamit ang kamay kong ito.Gusto sanang pumalag ni Bona, pero natatakot siyang malaman ng kanyang master ang tungkol sa relasyon nila ni Sean.Wala siyang nagawa kundi yumuko at tahimik na kainin ang cake.Nang makita ni Sean na parang isang masunuring kuting si Bona, may kakaibang kiliti siyang naramdaman sa puso niya.Hindi niya napigilang pisilin nang bahagya ang hita ni Bona at nagsalita: "Mukhang matalino ang estudyanteng ito, paano siya nagkamali sa pagpili ng lalaki?"Malalim na napabuntong-hininga si Bai: "Iniwan niya ang propesyon niya bilang abogado para sa lalaking iyon, pero sino'ng mag-aakala na hindi lang siya pinahalagahan, kundi inapi pa siya. Dumayo ako rito para ipagtanggol siya. Narinig k
Para makumpirma ang kasalanan ni Bona, personal na dinala ni Misis Fernandez si Sean sa silid ng mga CCTV recordings. Sumunod naman si Elena sa kanila habang nakasuot ng maskara. Habang pinapanood ang surveillance video, napakuyom siya ng kamao sa inis.Hindi niya palalampasin si Bona sa pagkakataong ito!Lahat sila ay tahimik na nakaupo sa monitoring room, nakatutok sa playback ng surveillance footage. Sa pinakaimportanteng bahagi, sinadyang pabagalin ni Sean ang video upang masuri itong mabuti. Ngunit kahit paulit-ulit nilang panoorin, wala ni isang bakas ni Bona sa lugar kung saan pumasok si Elena sa banyo.Napalunok si Elena at hindi makapaniwala. "Imposible! Pinalitan ni Bona ang video! Nauna siyang pumasok sa banyo kaysa sa akin. Walang paraan para hindi ito makita sa CCTV!"Malamig na tumingin si Sean sa mga staff sa monitoring room at matigas na nagtanong, "May ipinagawa ba sa inyo si Miss Bona na palitan ang footage?"Umiling ang mga empleyado. "Boss, iniutos niyo noon na wa
Hindi pa kailanman naranasan ni Elena ang ganitong klase ng pagtrato.Nagpumiglas siya at nagmura, "Bona, ang lakas ng loob mong saktan ako! Maniwala ka man o hindi, ipapakulong ko ang tatay mo hanggang mamatay!"Nang marinig ang tungkol sa kanyang ama, lalong nag-init ang ulo ni Bona at mas lalo pang hinigpitan ang kanyang hawak. "Dahil hindi kayo tinuruan nang maayos ng mga magulang ninyo, ako na mismo ang magpaparusa sa’yo."Mas maliit si Elena kaysa kay Bona, at lumaki siyang sanay sa layaw, kaya hindi niya ito kayang labanan.Makalipas ang ilang minuto, namaga na ang kanyang mukha na parang ulo ng baboy.Napangiwi siya sa sakit at nagbanta, "Hintayin mo lang, Bona!"Pagkasabi noon, tinakpan niya ang mukha niya at tumakbo palabas.Tiningnan ni Bona ang namumula niyang mga palad, ngunit hindi pa rin nabawasan ang galit sa kanyang mga mata. Alam niyang ang gulong idinulot ni Elena sa kanya ay hindi matatapos sa ilang sampal lamang. Matagal na niyang pinagtrabahuhan ang pag-ahon mula
Madungis at may masangsang na amoy ang mga dokumento. Alam ng lahat na may matinding kaadikan sa pagiging malinis si Sean. Kung ibibigay sa kanya ang dokumentong ito, madaling hulaan kung ano ang susunod na mangyayari. Nanigas ang mga daliri ni Bona habang hawak ang dokumento.Si Elena, ang maarte at spoiled na anak ng pamilyang Alvarez, ay biglang nagpakababa para magtrabaho bilang assistant sa Fernandez Group. Paano hindi malalaman ni Bona ang tunay na dahilan niya? Sigurado na siyang mauulit pa ang ganitong pangyayari sa hinaharap. Malamig na ngiti ang lumitaw sa kanyang mga labi.Makalipas ang mahigit sampung minuto, muling pumasok si Bona sa silid-pulong. Napansin ni Elena na walang dala si Bona, kaya bahagyang lumitaw ang kasiyahan sa kanyang mukha, ngunit agad din itong nawala. Kunwari siyang nagmamagandang-loob at nakiusap kay Sean, "Sean, kahit na hindi matapos ang kontratang ito ngayon, na maaaring makaapekto sa daan-daang milyong halaga ng kasunduan, naniniwala akong hindi
Makalipas ang ilang minuto, kumatok si Bona sa opisina ng presidente. Ang matapang na ekspresyon sa kanyang mukha ay nawala, napalitan ng natural at banayad na ngiti ng isang propesyonal na manggagawa. "Boss, ano po ang gusto ninyong pag-usapan?"Tiningnan siya ni Sean at napansin ang kanyang walang dalang anuman. Bahagyang kumunot ang kanyang noo. "Nasaan ang almusal?"Noon, kapag wala siyang oras para kumain ng almusal, si Bona ang naghahanda nito at iniiwan sa isang insulated box upang dalhin sa kumpanya.Bahagyang ngumiti si Bona at magalang na sumagot, "Mr. Fernandez, gusto n'yo ba ng Chinese o Western food? Mag-oorder ako ngayon.""Hindi mo ba ito inihanda para sa akin?"Ngumiti si Bona nang may bahagyang pag-aalinlangan. "Mr. Fernandez, sa pagkakaalam ko, wala pong ganitong kasunduan sa kontratang pinirmahan ko."Tinitigan siya ni Sean nang hindi kumukurap.Pilit niyang hinanap ang dati niyang sarili sa mukha ni Bona. Noon, kapag tinitingnan siya nito, puno ng ningning ang kany
Parang hinigpitan ng malaking kamay ang puso ni Bona, at ang sakit ay sobrang tindi na hindi siya makalanghap ng hangin.Nanatili siyang nakatayo sa kinatatayuan, nanginginig ang buong katawan.Napansin ni Luna na may mali, kaya pinalakpak niya ang kanyang kamay at tinawag ito, "Bona, Bona."Matapos ang ilang beses na pagtawag, saka pa lang bumalik ang ulirat ni Bona.Ang kanyang maliit na mukha, na kasinlaki lamang ng palad, ay maputlang-maputla, tila naging papel.Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babae nang may matinding poot sa kanyang mga mata.Bahagyang gumalaw ang kanyang labi, at sa paos na boses ay sinabi niya, "Hindi mo ‘yon deserve!"Pagkatapos noon, hinila niya si Luna papasok sa sasakyan.Nang maupo siya sa driver's seat, nanginginig pa rin ang kanyang mga binti.Hinawakan ni Luna ang kamay niya at malumanay na nagsalita, "Bumaba ka, ako na ang magmamaneho."Hindi na siya tumanggi at agad na lumipat sa passenger seat.Sumandal siya sa upuan, ipinikit ang kanyang
Nang nagmamadaling pumunta si Bona sa presinto, nakita niyang nakaupo si Luna sa loob ng silid ng interogasyon na may posas sa mga kamay.Kalmado ang ekspresyon nito habang nakatitig sa pulis sa harapan niya at patuloy na ipinagtatanggol ang sarili nang walang bahid ng takot.Mabilis na lumapit si Bona at magalang na nagtanong, "Kaibigan ko siya. Ano pong nangyari?"Bago pa man makasagot ang pulis, agad na sumingit si Luna, "Matapos kang mawala kahapon, pinuntahan ni Jericho ang tatay niya para tulungan ka, at ako naman ay naiwan mag-isa. Hinulaan ko na malamang pumunta ka sa walanghiyang iyon, tapos uminom sa bar kapag malungkot ka. Nagkataon naman na nakita ko rin doon si Elena. Ang taas ng tingin niya sa sarili habang pinagmamalaki niya ang Papa niya sa harap ng iba. Hindi mo lang nakita ang itsura niyang mayabang. Hindi ko napigilan ang sarili ko at minura ko siya ng ilang beses. Pero minura ko lang siya, ha! Tapos ngayong umaga, bigla akong dinala rito ng mga pulis. Ang sabi nila
Agad na sumagot si Robbie, "Si Miss Bona ay nasa opisina mo. Kalahating oras na siyang nandito.”Parang may matigas na bagay na tumama sa dibdib ni Sean.Lumalim ang kanyang boses. "Postpone the rest of the trip.”Pagkasabi noon, mabilis siyang naglakad patungo sa kanyang opisina.Pagbukas ng pinto, bumungad sa kanya ang isang pamilyar na pigura sa harap ng floor-to-ceiling window.Naka-suot ng simpleng damit ang babae—isang itim na T-shirt at madilim na berdeng paldang casual.Nakatali ang kanyang buhok sa maluwag na bun.Bumungad ang kanyang maputing leeg na napakanipis.Kitang-kita rin ang kanyang mahahabang binti na sobrang puti.Isang tingin pa lang, pakiramdam ni Sean ay parang may apoy na biglang sumiklab sa loob ng kanyang katawan.Pinigilan niya ang bugso ng kanyang damdamin.Lumapit siya kay Bona at nagsalita nang mababa at punong-puno ng pang-akit."Napag-isipan mo na ba?"Dahan-dahang lumingon si Bona at tinitigan si Sean nang kalmado.Sa kanyang maamong mukha, may bakas p