Good day! This is Milly or Milly_Melons, the author of this book!
I just wanted to say thank you for all the love and support.
Maraming salamat sa mga nagbasa, patuloy na nagbabasa at sa mga magbabasa pa lang! Maraming salamat din sa mga nagbibigay ng gems!
Kung nakarating ka hanggang dulo, at tinapos mo talaga ang storya ko, maraming salamat po!
Ito po ang kauna-unahang storya na sinulat ko kaya ipinapagpaumanhin ko po ang mga grammatical errors, spelling mistakes at iba pa.
Sana po ay natuwa kayo sa storya kong ito at nagkaroon ito, o ang mga karakter nito ng espesyal na lugar sa mga puso niyo.
I also thank GoodNovel for giving me this opportunity to write and earn while doing my passion, it is really great working with them.
Hinihiling ko na hindi rito matatapos ang paglalakbay natin, ako bilang manunulat at kayo, bilang mambabasa ko.
Hanggang sa mga susunod na kilig, tawanan, iyakan at kahit katatakutan man iyan, sana palagi tayong magkasama!
Ako po si Milly, at opisyal na dinedeklarang ang storya ni Ava at ni Harris, ay tapos na.
Hanggang sa susunod na storya, Melons!
Happier © Milly_Melons
"S-sorry ma'am, may nakabunggo po kasi sa akin kanina sa hallway kaya hindi ako nakapasok agad sa subject nyo," pagpapaliwanag ko habang nakayuko at hindi makatingin sa galit na galit kong guro. Nahuli kasi ako sa klase dahil may nakabungguan ako. Ni hindi nga ito himinto o humingi ng paumanhin man lang. Kaya naman ako lang mag isa ang pumulot ng mga gamit ko."I will not allow this to happen again Ms. Rivera. I will still let you join my class but if you will be late again, I'm sorry you can't join my class again! Is it clear?" galit na galit na sigaw nito."Y-yes ma'am. I'm sorry gain," sabi ko habang takot na takot. Pakiramdam ko ay napapahiya ako, rinig ko ang tawanan ng mga kaklase kong lalaki sa likod. Bigla ko naman naaalala ang lalaking nakabungguan ko kanina, nakaramdam ako ng inis sa lalaki na nakabunggo sa akin, kapag nakita ko ulit iyong lalaki na iyon ay hindi ko alam kung anong magagawa ko sa kanya. Masyado siyang walang pake s
Pagkauwi ko sa bahay ay agad kong hinanap ang aking ina. Nakita ko naman ito sa may kusina na naghahanda ng makakain."Oh? Nandito ka na pala Ava, ba't parang ang aga mo yata?" tanong akin ni mama at nagmamadaling inilapag ang kaldero sa lamesa."May gagawin daw ang teacher namin kaya pinauwi na kami agad. May transferee raw na student," sagot ko na medyo gulat pa, nakatulala kasi ako. Hindi mawala sa isip ko 'yung lalaki na kasama ng guro namin."Bwisit, puro kamalasan at kahihiyan na naman ang nangyari sa akin ngayon. Ang sakit-sakit pa ng braso ko, kaninis," saad ko sa aking sarili at inilapag ko ang bag ko sa sofa."Sana lang talaga ay hindi ko iyon maging kaklase. Ang lakas ng trip, nagalit pa tuloy sa akin ang ibang mga babae doon na patay ka patay sa kanya," muling bulong ko sa aking sarili at naupo ako sa sofa. Ipipikit ko na sana ang mga mata ko ngunit bigla na lang nagsalita si mama.
Pagkagising ko ay wala na ang aking ina. Napakunot na lang ang noo ko dahil may tumatawag sa phone ko, agad ko naman itong sinagot."Ma? Nasaan ka?" tanong ko. Agad naman itong sumagot."I'm sorry sweetie, nasa grocery store ako. May pagkain na d'yan, kumain ka na at baka ma-late ka pa sa school," sabi nito. Kumuha ako ng baso at naglagay ako ng mainit na tubig doon, sunod naman ay naglagay ako ng gatas."Ingat po kayo," sagot ko at ibinaba na ang telepono.Uminom muna ako ng gatas bago pa man ako maligo. Wala akong ganang pumasok, ngunit bawal naman akong tamarin. Ayokong mahuli ako sa mga lessons namin.Naligo na ako at sinuot ang uniporme ko. Nag-ayos na rin ako ng sarili ko at huli kong kinuha ang telepono.Bumalik sa akin ang pakiramdam na naramdaman ko kagabi. Hanggang ngayon ay tinatanong ko pa rin ang sarili ko kung bakit ba ako naaapektuhan sa mga pa
Nakatulala ako habang iniisip ang sinabi sa akin ng lalaking iyon, na Harris pala ang pangalan. Pakiramdam ko ay hindi ito makatotohanan. There's something in my heart that's unusual. Ngayon lamang ako nakaramdam ng gano'n.Lumulutang lamang ang utak ko habang kinakausap ako ng aming guro. Iniisip ko kung hihintayin ba talaga ako ni Harris sa labas o hindi."Ano ka ba Ava, 'wag mo na isipin 'yung lalaking 'yun. Malay mo umuwi na 'yun kanina pa. Umaasa ka naman," sabi ko sa sarili at biglang na tauhan sa sinasabi ni ma'am."Ava hija, mawawala ako ng tatlong araw. And as a class president i want you to handle your classmates tomorrow. Is it okay?" tanong ni ma'am sa akin.Tumango lang ako at sumagot, "Yes ma'am, don't worry. Mauna na po ako," pagpapaalam ko at umalis na.Dali-dali akong naglakad papunta sa upuan ko kung saan doon nakalagay ang aking bag. Napalingon nama
Medyo nahuli ako ng gising kaya dali-dali akong lumabas ng aking kwarto, nakita ko naman ang ina ko at agad ako nitong inalok na kumain.Habang kumakain kami ay binasag ng aking ina ang katahimikan."Ava, bakit parang palagi ka nalang nakatulala? Is there something bothering you?" tanong ng aking ina na may bahid na pag-aalala."Hindi po, abala lang po ako. Marami na po kasi naming gagawin ngayon. Don't worry," sagot ko habang pilit na tumatawa. Ayaw ko naman na mag-alala ang aking ina."Wag masyadong magpagod Ava, ha? Kung ganon pala ay mabuti, ang akala ko kasi may nanliligaw na sa'yo," sabi ni mama na agad kong ikinagulat at dahilan para mabilaukan ako."A-ano ma? Hindi ah! 'Di ba sabi ko sa'yo nag-aaral ako ng mabuti saka 'yang mga manliligaw na 'yan wala akong paki d'yan ma," ekstrang pagpapaliwanag ko. Napalunok nalang ako dahil sa seryosong tingin na ibinalik n
Pangalawang araw na simula ng lumiban sa klase ang aming guro at ako ang pansamantalang nagbabantay sa mga kaklase ko. Hindi naman naging mahirap sa akin iyon dahil sanay na ako sa mga ganitong bagay, at isa pa dahil kay Harris. Mas magaan sa pakiramdam ko ang pumasok sa eskwelahan at para bang mas masaya ako. Nakaupo na ang lahat sa loob ng klase, si Harris nalang ang wala. Mukhang hindi ata ito papasok, dahilan narin para malungkot ako. Patapos na ang klase ng science teacher namin ng hingal na hingal na pumasok si Harris. Pagod na pagod ito at may butil butil ng pawis sa kanyang noo, pababa sa leeg. Dahilan para mag mukha itong hot. Sumaya agad si ako, agad na nagliwanag ang aking mukha. "Buti nakahabol ka," bulong ko sa aking sarili. Napagalitan si Harris ng Science teacher namin, pagkaupong pagkaupo niya ay tinanong ko
It's the last day na mawawala ang guro namin. Kahit papaano ay makakahinga na ako nang maluwag. Hindi naman masyadong pasaway ang mga kaklase ko ngunit sadyang napapagod lang talaga ako nitong mga nakaraang araw, dahil kay Harris. I'm preparing to go to school when my phone rings. Agad ko itong sinagot. "Hello, bakit Jade?" yanong ko sa kaibigan ko. Bakit naman kaya tumawag sa akin si Jade? "Mahuhuli kami nila Misty saka Vie, kumain kasi kami tapos natapunan ako. Mauna ka na lang, ha? Love you, saka magsasabay naman yata kayo ni Harris. Grabe ka Ava, iniwan mo kami kahapon para lang sabay kayo kumain ni Harris. Sana man lang sinabi mo para nakapagpalibre ako kay Harris, mayaman naman 'yon eh," mahabang usal ni Jade. Na pahinga naman ako ng maluwag, ang akala ko tuloy ay nagtampo na sila Jade dahil sumama ako kay Harris kahapon, hindi ko naman talaga balak na sumama kay Harris,napilitan lang ako dahil hawak niya ang
HARRIS'S POV "Fuck it!" I shouted as I feel angry, "Why I'm annoyed just because of that girl?" I said again and continues driving. It's the first time I feel something different when I'm with Ava, it's not what I usually feel when I'm with other girls. I get it, Ava is different. She's tough, strong, independent, smart, beautiful, sexy, cute. She's completely different from any girl that I dated before. But I feel like I was flying whenever I'm with her. I feel happy and exited, i don't even complete the whole week of class before but I went to school and study everyday just to be with her. Fuck? What is happening to me! I don't want to fall for her! I mean she's cute but I don't think I can play with her. "Nah Arris,you're just afraid that she doesn't like you back and enjoy up being the one who's played." I'll admit it, I like her. But she's not the kind of girl that
Good day! This is Milly or Milly_Melons, the author of this book! I just wanted to say thank you for all the love and support. Maraming salamat sa mga nagbasa, patuloy na nagbabasa at sa mga magbabasa pa lang! Maraming salamat din sa mga nagbibigay ng gems! Kung nakarating ka hanggang dulo, at tinapos mo talaga ang storya ko, maraming salamat po! Ito po ang kauna-unahang storya na sinulat ko kaya ipinapagpaumanhin ko po ang mga grammatical errors, spelling mistakes at iba pa. Sana po ay natuwa kayo sa storya kong ito at nagkaroon ito, o ang mga karakter nito ng espesyal na lugar sa mga puso niyo. I also thank GoodNovel for giving me this opportunity to write and earn while doing my passion, it is really great working with them. Hinihiling ko na hindi rito matatapos ang paglalakbay natin, ako bilang manunulat at kayo, bilang
I put down my pen and stand up. Naglakad ako papuntang pintuan upang pakinggan ang ingay na nanggagaling sa labas ng opisina ko."Naglalaro na naman sila," i whispered and smiled.Dahan-dahan na binuksan ko ang pintuan at doon bumungad sa akin ang mga hagikgik ni Vaia. Ang anak namin."Are you playing again with Dammy?" tanong ko at saka lumuhod upang magkapantay kami nito."Dammy said it's okay to play. I already finished my homeworks mommy.""Are you sure?" lumingon ako sa paligid."I don't want you to fail your class."Lumapit ito sa akin at hinawakan ang dulo ng summer dress na suot ko. This girl really. She's using her beautiful eyes to me again."I will not fail, mommy. I promise, i will not forget my studies."My mouth curved into a smile. Itong ugali niya na ito ang namana niya sa akin. Sh
Tumayo ang mga balahibo ko nang maramdaman ko ang mabigat niyang kamay na naglalandas sa aking hita...pataas sa aking dibdib."N-ngayon?" napalunok ako at napahawak sa unan."Yes, ngayon. May ibang oras pa ba?""H-hindi k-kasi—""I want to do it, now."Ibinaba ni Harris ang katawan niya upang mahalikan niya ako. Noong una ay wala sa isip ko ang gumanti sa halik niya ngunit dahil sa malikot na dila niya ay hindi ko namalayan na nakikipagtastasan na pala ako ng halik sa kanya.Iniharap niya ako sa kanya at tuluyan na siyang pumatong sa akin. Mas lumalim naman ang halik niya sa akin.Napasinghap ako nang maghiwalay ang mga labi namin ni Harris. Humagilap ako ng hangin dahil halos maubusan na ako ng hininga dahil sa paghahalikan namin."H-harris...""Take off your clothes."
8 na ng gabi nang maisipan ni Harris na umuwi muna upang makapagpahinga siya sa bahay nila. Sabay kaming bumaba ng hagdan habang si Harris ay nakaakbay sa akin.Ngunit sabay kaming nagulat nang makita namin ang isang bisita na hindi namin inaasahan na darating..."Anak, nandito si Zale," anunsyo ni mama kaya sabay kami na napatingin ni Harris sa sofa. Doon nga ay nakita namin si Zale na nakaupo na mukhang naghihintay sa amin.Samantala, naramdaman ko naman ang pag-iba ng sitwasyon. Tumingin ako kay Harris at kita ko ang madilim na mukha nito."Are you okay?"Tumango lang ito sa akin ngunit madilim pa rin ang mukha niya. Hindi ko na lang ito ininda at dumiretso na ako sa paglalakad papuntang sofa upang batiin si Zale."Zale! Kumusta?" paunang bati ko kay Zale. Nag-angat naman ito ng tingin sa akin at agad akong nginitian. Grabe ang pinagkaiba niya ngayon
Nagising na lang ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ng kwarto. Nakita ko na iniluwa nito si mama kaya agad akong tumayo. Lumapit sa akin si Mama at mahigpit na niyakap naman ako nito."Kumusta ang pakiramdam mo, anak?"Umayos ako at hinigpitan rin ang yakap ko sa aking ina."M-medyo masakit lang po ang katawan," saad ko."Pinag-alala mo ako...akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo, Ava. Hindi ko rin matatanggap kung tuluyan na masasaktan ka ni Misty..."Unti-unting lumuwag ang yakap namin ni mama sa isa't isa. Tumingin lang ako sa mukha ni mama na puno ng pag-aalala sa akin. Ngumiti ako at muling niyakap si mama."Okay na po ako, tignan niyo nga po, oh. Nayayakap niyo pa po ang anak ninyo," biro ko at mahinang tumawa."Anong nararamdaman mo? Nagugutom ka ba? Ipaghahanda kita ng pagkain."Tumayo si mama ng hig
"I'm telling you, Misty. Stop being obsessed with Harris's girl. What's the point of killing her, anyway?""To get my fucking revenge? Naghintay lang ako ng limang taon para sa wala dahil sa 'yo!"Napalunok ako dahil sa naririnig kong usapan nila. Kahit na lumayo sila sa akin at may manipis na harang, rinig ko pa rin iyon. Nagpatuloy na lang ako sa pagsipsip ng sabaw na ibinigay sa akin ng lalaki na ang pangalan ay Nico."Stop attacking her. Kapag pinagtangkaan mo na naman siyang saktan, ikukulong talaga kita sa condo."Mayamaya pa ay lumabas na silang dalawa. Parang pusa na kumalma si Misty ngunit masama pa rin ang tingin sa akin nito. Si Nico naman ay nakangiti lang sa akin."K-kailan dadating si H-harris?" kinakabahan na tanong ko. Hindi na ako natatakot sa kanilang dalawa, ngunit ang nasa isip ko ay kailangan ko na makaalis dito sa lugar na ito."Don't worry. I already contacted him. I just hope he doesn't call the police.""Of co
Nagising na lang ako nang maramdaman ko malamig na hangin na dumapo sa balat ko. Iginala ko ang tingin ko sa paligid at nagsitayuan ang mga balahibo dahil sa nakita.Medyo madalim, sobrang tahimik ng lugar, halatang abandonado ang lugar."Mabuti naman at gising ka na," lumingon ako sa aking gilid at nakita ko doon si Misty na nay buhat na timba na puno ng tubig. Lumapit ito sa akin at ibinuhos iyon mismo sa ulo ko. Mas lalo naman akong nagising dahil sa malamig na tubig na iyon."You really think you're a princess, huh? After being liked by so many boys, you convinced yourself that you're a princess."Binato ni Misty ang hawak niya na timba na nakagawa ng malakas na tunog. Mas lalo naman akong matakot. Ang lugar na ito ay siguradong tago at hindi masyadong mahahanap. Isa pa, pakiramdam ko ay walang titulo sa akin dito."M-misty..." bulong ko habang nagsisimula ng manginig ang aking katawan."Do you think someone will save you her
"H-hello? Yes, i just wanted to ask if Harris is there? Oh— okay...thank you, bye."Nilapag ko ang telepono ko sa lamesa at hinawakan ko ang ulo ko at hinilot iyon. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Misty kagabi.Kinuha ko na ang bag ko at sumakay sa kotse ko. Nakabihis na ako kanina pa dahil simula nang tawagan ako ni Misty, hindi na ako muling nakatulog.Tinawagan ko ang sekretarya niya kanina. Wala raw si Harris, ang sabi sa kanya magiging busy ito. Simula rin daw nang umalis ito kagabi ay hindi na bumalik ng office. Kaya napapaisip ako..."N-no! H-he can't do that! Harris will not cheat on me..." mahina na pangungumbinsi ko sa sarili ko habang nagmamaneho.Huminga ako nang malalim. Hindi pa rin ako mapakali kaya naman kinuha ko ang telepono ko sa katabi kong upuan habang nagmamaneho. Tinignan ko iyon upang malaman kung tinawagan o kung nag-text man lang sa akin si H
Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang sinabi ni Misty. Humakbang siya ng isang beses at huminto. Ako naman ay palihim na umaatras."Why? Hindi mo ba ako gustong makita? Come-on, hindi ka ba nabitin? Hindi mo ba ako na-miss? Five years kang nawala, ah."Tumawa siya. Napansin ko naman na ang kamay niya ay nasa bulsa lang ng itim na jacket na suot niya. Posibleng doon niya itinatago ang armas niya. Kailangan kong mag-ingat dahil mahirap na, baka maulit muli ang nangyari noong nakaraang Linggo. At baka hindi na ako swertehin ngayon."S-seryoso ka ba talaga sa mga binabalak mo?" pinilit kong hindi ipahalata na hindi ako natatakot sa kanya. Tumigil ako sa pag-atras at ganu'n din siya, tumigil siya sa paghakbang."Oo. Masaya 'to. Hindi ka ba nag-e-enjoy?""Misty, bakit mo 'to ginagawa?" napalunok ako. Ibang-iba na siya. The way she speaks and the words that is coming from h