Medyo nahuli ako ng gising kaya dali-dali akong lumabas ng aking kwarto, nakita ko naman ang ina ko at agad ako nitong inalok na kumain.
Habang kumakain kami ay binasag ng aking ina ang katahimikan.
"Ava, bakit parang palagi ka nalang nakatulala? Is there something bothering you?" tanong ng aking ina na may bahid na pag-aalala.
"Hindi po, abala lang po ako. Marami na po kasi naming gagawin ngayon. Don't worry," sagot ko habang pilit na tumatawa. Ayaw ko naman na mag-alala ang aking ina.
"Wag masyadong magpagod Ava, ha? Kung ganon pala ay mabuti, ang akala ko kasi may nanliligaw na sa'yo," sabi ni mama na agad kong ikinagulat at dahilan para mabilaukan ako.
"A-ano ma? Hindi ah! 'Di ba sabi ko sa'yo nag-aaral ako ng mabuti saka 'yang mga manliligaw na 'yan wala akong paki d'yan ma," ekstrang pagpapaliwanag ko. Napalunok nalang ako dahil sa seryosong tingin na ibinalik ng aking ina.
Nagulat ako ng bigla itong tumawa ng malakas, ilang man ay sumabay ako sa tawa nito kahit na pilit.
"OA mo naman anak, narinig kasi kita kanina kausap mo ata si Misty, may pinag uusapan yata kayo tungkol sa lalaki, Harris yata pangalan," agad namang uminit ang pisngi ko.
"Pero pakiramdam ko naman wala kang gusto sa lalaking 'yon 'di ba? Kasi base sa boses mo parang 'di ka interesado," dugtong pa ni mama. Napabuntong hininga na lamang ako, buti na lang ay pinilit kong 'wag ipahalata kay Misty na may gusto ako doon. Dahil baka asarin lang ako ng mga kaibigan ko.
"Wala ka namang gusto sa lalaki na 'yon 'di ba?" pahabol na tanong ng aking ina.
Napaisip ako agad, sasabihin ko ba o hindi? Dahil kapag sinabi ko ang totoo, baka magalit lang si mama. Ngunit ayaw ko namang magsinungaling.
"Ano ba? Kapag nalaman ni mama na may nagugustuhan na ako ay baka ikagalit niya. Pero baka mahalata niya naman kung magsisinungaling ako. Pa'no na?
Pagak akong tumawa at sinagot ang aking ina, "W-wala ma, sabi mo nga 'di ba hindi ako interesado. Saka feeling ko wala namang direksyon ang buhay noon. Kahit short quiz nga ay hindi pa kayang sagutan mag-isa," agad naman akong napalunok at napayuko.
Ngumiti naman ang aking ina. Nakahinga naman ako ng maluwag. Grabe ang kaba at takot na nararamdaman ko. Pakiramdam ko ay nakakaramdam na si mama. Mabuti na lamang ay napaniwala ko ito kahit papaano.
Nasa paaralan na ako ngayon. Hindi ko mahanap ang mga kaibigan ko kaya agad na akong pumasok. Pagpasok ko naman ay nandoon na ang mga kaklase ko. Naalala ko na wala pala ang teacher namin ngayon. Kaya medyo nag-iingay ang mga ito.
Samantala, bigla akong kinabahan. Bumalik lahat sa akin ang pag-uusap namin ng akong ina.
"I need to get rid of Harris, this is for my own good."
Bigla ko namang narinig ang pagtawag ni Harris sa pangalan ko. Tumingin ako rito ng seryoso at umupo sa upuan ko. Hangga't maaari ayaw ko itong pansinin.
"Ey, you're so quiet," saad ni Harris ngunit hindi ko ito pinansin.Tumawa ito at May sinabi ulit.
"You know what, pumasok ako ng maaga ngayon, I don't want other person to seat here. Gusto ko ako lang katabi mo," sabi ni Harris sa akin habang nakatingin sa akin ito ng seryoso, at ma awtoridad.
Lumipas pa ang ilang mga subject at hindi ko pa rin ito pinapansin. Pakiramdam ko ay naiinis na siya. Ngunit nalilito naman ako, bakit siya maiinis? Napailing-iling nalang ako at mas lalong hindi ito pinansin
Lunch break na, wala akong balak pumunta sa canteen dahil hindi naman ako nakakaramdam ng gutom. And as class president, ayaw ko iwan ang iba pang mga kaklase ko baka may mangyari pang gulo.
Wala nga pala ang mga kaibigan ko. Paniguradong nakikipag-agawan 'yon ng pagkain. Na pahinga naman ako ng malalim. Naalala ko na naman si Harris, lumabas ito ng hindi ako iniimik. Mukhang napagod na lang ito kaka kulit sa akin.
'Di ko maamin-amin sa sarili na bahagyang nalungkot ko ng hindi akp yayain ni Harris lumabas. Ngunit siguro tama lang din iyon para hindi na ako magkagusto sa lalaki iyon.
"Umasa pa naman ako na aalukin niya ako, bakit ba kasi ako umasa? Sabagay, ang kulit nya kasi kahapon. 'Talk talk to your mom' pang nalalaman puro salita lang naman," bulong ko sarili at napairap na lang.
Nagulat ako ng may isang sandwich na biglang lumitaw sa harapan ko. Nakaramdam ako ng gutom dahil sa napakabangong amoy nito. Agad akong napaisip kung sino naman ang magbibigay nito sa akin. Dahil hinding-hindi mangyayari na bigyan ako ng pagkain ng mga kaibigan ko. Magkaibigan kami ngunit pagdating sa pagkain walang kaibi-kaibigan.
May narinig naman akong buntong hininga ng isang tao. Gulat na gulat ako dahil napagtantong kong si Harris ito. Unti-unti akong tumingin pataas, hindi nga ako nagkakamali si Harris ito!
"Eat. Don't just stare at the food," he said with a cold tone.
"Anong problema nito?" bulong ko sa isipan ko.
"A-ah? W-wag na. Baka labag pa sa kalooban mo 'yan. Malay ko bang naglagay ka ng lason d'yan. Saka busog pa ako," sabi ko at napatikhim.
Tinitigan lang ako nito ng seryoso at mayamaya pa ay narinig ko ang pagkalam ng sikmura ko. Agad akong nakaramdam ng hiya. "Kahit kailan talaga ay ipapahamak ako ng tiyan na 'to!"
Ngumiti ako ng pilit at kinuha ang sandwich. Tahimik lang kaming dalawa. Naiilang ako dahil hindi naman niya ito pinansin kanina. Ayaw ko man ay ako na ang bumasag sa katahimikan.
"S-salamat sa pagkain, babayaran ko na lang," pagbasag ko sa katahimikan at kinabahan sa sasabihin nito.
"Shhh," sagot nito na ikinagulat ko ng sobra, lalo na nang humarap siya.
Magsasalita na sana ako dahil sa sobrang inis ngunit nagsalita si Harris.
"You didn't talk to me for hours and then you're just gonna say thank you? You didn't even say sorry to me," saad nito, sa pagkakataong ito sa malumanay at parang bata na tono sa sobrang lambing.
Agad na nadurog ang puso ko, pakiramdam ko ay dinibdib talaga ng lalaking iyon ang ginawa ko sa kanya kanina.
"S-sorry. Bad mood lang kasi ako kanina. I'm sorry again," sabi ko habang nakayuko. Nakakaramdam kasi ako ng hiya dahil sa nagawa ko.
"You didn't mean it. It looks like you're not sorry at all. Hindi ka naman 'ata seryoso," sambit niya sa seryosong boses. Nag-init ang pisngi ko Mas lalo pa akong nahiya kay Harris.
Pilit akong humarap dito, agad naman itong tumingin sa akin. Again, his eyes never failed to amaze me.
"I'm s-sorry," paghingi ko ng tawad habang nakatingin sa mukha nito.
Hindi naman nagbago ang mukha nito at nanatiling seryoso.
"Say my name. If you're really sorry, say my name Ava," saad nito na ikinatibok ng puso ko.
"I'm sorry, H-harris," buong tapang na sambit ko. Ngayon ko lamang nasabi ang pangalan ni Harris, hindi ko alam kung bakit ngunit kinakabahan ako ng sobra.
Ilang segundo rin nanaig ang katahimikan. Nagkatitigan lang kami at walang nagsalita ni isa sa amin.. Bigla nalang ngumiti ng malawak si Harris at tumawa. Tuwang-tuwa ito. Sa napakabilis na panahon, nag iba agad ang mood nito. Mula seryoso hanggang sa masayang isip bata.
"Ano ka ba, kinabahan ako!" sabi ko habang naiinis pa. Ngunit nakahinga na ako ng maayos. Naguguluhan pa rin ako pero medyo masaya na ako.
"Sorry, pero totoo nagtatampo ako. kanina. I didn't know na paiba-iba pala mood mo. From now on I will be more careful, baka ma asar kita," sabi niya na punong-puno ng ka-sweet-an.
Hindi ko alam pero para bang nag siliparan ang mga paruparo sa tiyan ko. Kinilig ako ng sobra dahil parang napaka concern nito, para bang ayaw niya na hindi ko siya kikibuin.
Uwian na namin, kani kanina lamang ay kinukulit na naman ako ni Harris na ihatid ako. Pero tumanggi ako. Naalala ko na naman ang tagpo kanina habang kausap ko ang aking ina. Magsusungit sana ako ngunit sadyang tinutunaw lang ng lalaking 'yon ang puso ko.
"Sayang, see you tomorrow. Sabay ulit tayo kumain bukas? Bye Ava!" Pagpapaalam nito. Nahiya ako ng konti dahil sumisigaw pa ito habang naglalakad siya palayo, nagtitinginan tuloy ang mga tao. Ngunit walang pake itong si Harris.
Pagdating ko sa bahay ay binati ko lang ang aking ina at pumasok na ako sa kwarto ko. Hindi ko alam pero busog na busog ako kahit ang sandwich lang na binigay ni Harris ang kinain ko buong maghapon.
Napangiti na lang ako dahil naalala ko ang tawanan namin ni Harris kanina. Sobrang kulit nito para bang hindi napapagod kaka kulit sa akin.
Kilig. Ngayong araw, wala akong ibang naramdaman kung hindi kilig. Naguguluhan ako, tinatanong ko ang sarili ko ngunit sadyang hindi ko mapigilan ang sarili ko na maramdaman iyon.
Maging ang pakikitungo sa akin ni Harris, masyadong kakaiba. Bakit parang masyado siyang 'close' sa akin?
Bakit siya nag tampo dahil lang hindi ko siya pinansin? Sino naman ako sa kanya? Napahinga ako ng malalim, nagkaroon tuloy ng maraming tanong sa utak ko.
"Tama ba na nakakaramdam ako ng kilig para sa lalaking iyon?"
Pangalawang araw na simula ng lumiban sa klase ang aming guro at ako ang pansamantalang nagbabantay sa mga kaklase ko. Hindi naman naging mahirap sa akin iyon dahil sanay na ako sa mga ganitong bagay, at isa pa dahil kay Harris. Mas magaan sa pakiramdam ko ang pumasok sa eskwelahan at para bang mas masaya ako. Nakaupo na ang lahat sa loob ng klase, si Harris nalang ang wala. Mukhang hindi ata ito papasok, dahilan narin para malungkot ako. Patapos na ang klase ng science teacher namin ng hingal na hingal na pumasok si Harris. Pagod na pagod ito at may butil butil ng pawis sa kanyang noo, pababa sa leeg. Dahilan para mag mukha itong hot. Sumaya agad si ako, agad na nagliwanag ang aking mukha. "Buti nakahabol ka," bulong ko sa aking sarili. Napagalitan si Harris ng Science teacher namin, pagkaupong pagkaupo niya ay tinanong ko
It's the last day na mawawala ang guro namin. Kahit papaano ay makakahinga na ako nang maluwag. Hindi naman masyadong pasaway ang mga kaklase ko ngunit sadyang napapagod lang talaga ako nitong mga nakaraang araw, dahil kay Harris. I'm preparing to go to school when my phone rings. Agad ko itong sinagot. "Hello, bakit Jade?" yanong ko sa kaibigan ko. Bakit naman kaya tumawag sa akin si Jade? "Mahuhuli kami nila Misty saka Vie, kumain kasi kami tapos natapunan ako. Mauna ka na lang, ha? Love you, saka magsasabay naman yata kayo ni Harris. Grabe ka Ava, iniwan mo kami kahapon para lang sabay kayo kumain ni Harris. Sana man lang sinabi mo para nakapagpalibre ako kay Harris, mayaman naman 'yon eh," mahabang usal ni Jade. Na pahinga naman ako ng maluwag, ang akala ko tuloy ay nagtampo na sila Jade dahil sumama ako kay Harris kahapon, hindi ko naman talaga balak na sumama kay Harris,napilitan lang ako dahil hawak niya ang
HARRIS'S POV "Fuck it!" I shouted as I feel angry, "Why I'm annoyed just because of that girl?" I said again and continues driving. It's the first time I feel something different when I'm with Ava, it's not what I usually feel when I'm with other girls. I get it, Ava is different. She's tough, strong, independent, smart, beautiful, sexy, cute. She's completely different from any girl that I dated before. But I feel like I was flying whenever I'm with her. I feel happy and exited, i don't even complete the whole week of class before but I went to school and study everyday just to be with her. Fuck? What is happening to me! I don't want to fall for her! I mean she's cute but I don't think I can play with her. "Nah Arris,you're just afraid that she doesn't like you back and enjoy up being the one who's played." I'll admit it, I like her. But she's not the kind of girl that
AVA'S POV I immediately wake up when I heard my alarm. Pagod na pagod ako at ayaw ko pang bumangon ngunit nakita ko ang pagpasok ni mama sa kwarto ko. Agad akong bumangon at nagkusot ng mata. "Anak Ava, aalis ako ngayon ng maaga dahil may pupuntahan kami ng tita Karen mo. Naghain na ako ng makakain mo nakahanda na ang lahat dahil baka gabihin ako ng uwi. Aalis na ako anak ha?" mahabang sabi nito sa akin at agad naman akong tumango. Mukhang seryoso ang aking ina sa negosyong gagawin niya. Naligo na ako at kumain, pagkatapos ko naman mag sipilyo ay narinig ko na ang boses ng mga kaibigan ko sa labas ng bahay kay dali-dali akong lumabas at isinara ang pinto ng bahay. Habang naglalakad naman kami ay hindi ko mapigilan ang sarili ko na isipin ang nangyari kahapon. Ang pagtatalo namin ni Harris. Hindi ko naman kasi akalain na siya pala ang nakabangga at dahilan upang magkaroon ako ng ba
I'm completely lost while I was walking downstairs. Masyadong marami ang nangyari ngayong araw. Halos gulat pa rin ang katawan ko sa mga naganap. Hindi ko maiwasang magtaka, paano? Paanong sinunod talaga ako ni Harris? Bakit? Bakit gusto niya akong maging partner? Gusto niya bang makaganti sa akin? I was busy questioning myself when I heard Vie. "Jade buti nalang at tayo ang mag partner. I hate cooking and you love food. I'm sure you can help me. I can help you too para mapataas ang grades mo," Vie said that made me smile, perfect combination sila. "Oo nga eh, pero kinikilig talaga ako kanila Misty at Zale. We all know naman na may gusto si Misty sa lalaking 'yun," sagot naman ni Jade that made my smile even wider. I remember how cute and funny Misty is whenever she's with Zale. "Yeah right but Zale wants Ava not Misty," Vie whispered. Agad akong napayuko at nahiya. The whole school knows it
HARRIS'S POV It's been one day that I haven't seen Ava. It feels like I haven't seen her for a year. I badly wanna see her beautiful face. I took a deep breath and stood up. I picked up my phone and went inside my car. Isang araw pa lang ang nakakalipas ngunit bagot na bagot na ako. Ayaw ko naman na sumama sa mga kaibigan ko sa club dahil paniguradong aasarin lang nila ako. At saka ayaw ko na rin mapalapit sa iba pang babae. Sa sobrang dami ng mga babae na tinataguan ko ay ayaw ko ng madagdagan pa. "Ava, you never leave my mind. Not even when I have million of things to think about," I start the engine of the car. Pupunta ako sa flower shop, pupuntahan ko si Ava. I'm sure nasa bahay lang siya and sakto at baka andoon din ang mama niya. I asked myself while I'm driving, why I wanted to know Ava's mom and why I wanted Ava's mom to know me? I mean out of all the girls I've slept with, none of th
"Why you're so stupid Harris!" I scream as I feel anger towards Harris. I can't believe he was trying to play me. And I feel so humiliated by that girl. She's right, I can't do make up. I'm not pretty so why would I assume Harris is being serious with me? Bakit ako umasa? Bakit hindi ko pinigilan ang sarili ko na umasa? I hate Harris, I hate him so much. But I hate myself too. Bakit parang lahat ng lalaking handa na akong magtiwala ay hindi naman pala totoo? Umiyak lang ako nang umiyak, feeling ko ilang beses pinukpok ng martilyo ang puso ko. Alam ko sa sarili kong hindi ko pa mahal si Harris, pero bakit ako nasasaktan? I admit that I like him, i thought he's being serious because he wants to know my mom. Gano'n na ba kakapal ang mukha ng mga fuck boy ngayon? Pati magulang ay kikilalanin para lang makuha nila ang tiwala ng babae? Fuck that shit! I grew up telling myself that I don't nee
Walang gana akong tumayo at naglinis ng sarili matapos kong gumising. To be honest i really don't want to go to school today but I don't have a choice, i still have to. Hinahanap ko si mama, magpapaalam na sana ako dito na aalis na ako. Wala akong ganang kumain, wala akong gana sa lahat. Gusto ko munang matulog ng matagal pero hindi pwede. Sleeping is my way of escaping from reality, for a while you will not feel pain. Nakonsensya naman ako ng may nakita akong nakahandang pagkain sa lamesa. Umupo na ako dito at nagsimulang kumain kahit pa hindi naman ako gutom. Mayamaya ay sinabayan na rin ako ng aking ina. Tahimik lang ako dahil wala naman akong gustong i kwento. At wala akong balak na i kwento sa aking ina ang nangyari kahapon. Patapos na akong kumain nang magsalita ang aking ina. Ang akala ko ay may ibibilin lang ito sa akin ngunit hindi. "Anak 'yung lalaking pumunta rito kahapon, sa
Good day! This is Milly or Milly_Melons, the author of this book! I just wanted to say thank you for all the love and support. Maraming salamat sa mga nagbasa, patuloy na nagbabasa at sa mga magbabasa pa lang! Maraming salamat din sa mga nagbibigay ng gems! Kung nakarating ka hanggang dulo, at tinapos mo talaga ang storya ko, maraming salamat po! Ito po ang kauna-unahang storya na sinulat ko kaya ipinapagpaumanhin ko po ang mga grammatical errors, spelling mistakes at iba pa. Sana po ay natuwa kayo sa storya kong ito at nagkaroon ito, o ang mga karakter nito ng espesyal na lugar sa mga puso niyo. I also thank GoodNovel for giving me this opportunity to write and earn while doing my passion, it is really great working with them. Hinihiling ko na hindi rito matatapos ang paglalakbay natin, ako bilang manunulat at kayo, bilang
I put down my pen and stand up. Naglakad ako papuntang pintuan upang pakinggan ang ingay na nanggagaling sa labas ng opisina ko."Naglalaro na naman sila," i whispered and smiled.Dahan-dahan na binuksan ko ang pintuan at doon bumungad sa akin ang mga hagikgik ni Vaia. Ang anak namin."Are you playing again with Dammy?" tanong ko at saka lumuhod upang magkapantay kami nito."Dammy said it's okay to play. I already finished my homeworks mommy.""Are you sure?" lumingon ako sa paligid."I don't want you to fail your class."Lumapit ito sa akin at hinawakan ang dulo ng summer dress na suot ko. This girl really. She's using her beautiful eyes to me again."I will not fail, mommy. I promise, i will not forget my studies."My mouth curved into a smile. Itong ugali niya na ito ang namana niya sa akin. Sh
Tumayo ang mga balahibo ko nang maramdaman ko ang mabigat niyang kamay na naglalandas sa aking hita...pataas sa aking dibdib."N-ngayon?" napalunok ako at napahawak sa unan."Yes, ngayon. May ibang oras pa ba?""H-hindi k-kasi—""I want to do it, now."Ibinaba ni Harris ang katawan niya upang mahalikan niya ako. Noong una ay wala sa isip ko ang gumanti sa halik niya ngunit dahil sa malikot na dila niya ay hindi ko namalayan na nakikipagtastasan na pala ako ng halik sa kanya.Iniharap niya ako sa kanya at tuluyan na siyang pumatong sa akin. Mas lumalim naman ang halik niya sa akin.Napasinghap ako nang maghiwalay ang mga labi namin ni Harris. Humagilap ako ng hangin dahil halos maubusan na ako ng hininga dahil sa paghahalikan namin."H-harris...""Take off your clothes."
8 na ng gabi nang maisipan ni Harris na umuwi muna upang makapagpahinga siya sa bahay nila. Sabay kaming bumaba ng hagdan habang si Harris ay nakaakbay sa akin.Ngunit sabay kaming nagulat nang makita namin ang isang bisita na hindi namin inaasahan na darating..."Anak, nandito si Zale," anunsyo ni mama kaya sabay kami na napatingin ni Harris sa sofa. Doon nga ay nakita namin si Zale na nakaupo na mukhang naghihintay sa amin.Samantala, naramdaman ko naman ang pag-iba ng sitwasyon. Tumingin ako kay Harris at kita ko ang madilim na mukha nito."Are you okay?"Tumango lang ito sa akin ngunit madilim pa rin ang mukha niya. Hindi ko na lang ito ininda at dumiretso na ako sa paglalakad papuntang sofa upang batiin si Zale."Zale! Kumusta?" paunang bati ko kay Zale. Nag-angat naman ito ng tingin sa akin at agad akong nginitian. Grabe ang pinagkaiba niya ngayon
Nagising na lang ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ng kwarto. Nakita ko na iniluwa nito si mama kaya agad akong tumayo. Lumapit sa akin si Mama at mahigpit na niyakap naman ako nito."Kumusta ang pakiramdam mo, anak?"Umayos ako at hinigpitan rin ang yakap ko sa aking ina."M-medyo masakit lang po ang katawan," saad ko."Pinag-alala mo ako...akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo, Ava. Hindi ko rin matatanggap kung tuluyan na masasaktan ka ni Misty..."Unti-unting lumuwag ang yakap namin ni mama sa isa't isa. Tumingin lang ako sa mukha ni mama na puno ng pag-aalala sa akin. Ngumiti ako at muling niyakap si mama."Okay na po ako, tignan niyo nga po, oh. Nayayakap niyo pa po ang anak ninyo," biro ko at mahinang tumawa."Anong nararamdaman mo? Nagugutom ka ba? Ipaghahanda kita ng pagkain."Tumayo si mama ng hig
"I'm telling you, Misty. Stop being obsessed with Harris's girl. What's the point of killing her, anyway?""To get my fucking revenge? Naghintay lang ako ng limang taon para sa wala dahil sa 'yo!"Napalunok ako dahil sa naririnig kong usapan nila. Kahit na lumayo sila sa akin at may manipis na harang, rinig ko pa rin iyon. Nagpatuloy na lang ako sa pagsipsip ng sabaw na ibinigay sa akin ng lalaki na ang pangalan ay Nico."Stop attacking her. Kapag pinagtangkaan mo na naman siyang saktan, ikukulong talaga kita sa condo."Mayamaya pa ay lumabas na silang dalawa. Parang pusa na kumalma si Misty ngunit masama pa rin ang tingin sa akin nito. Si Nico naman ay nakangiti lang sa akin."K-kailan dadating si H-harris?" kinakabahan na tanong ko. Hindi na ako natatakot sa kanilang dalawa, ngunit ang nasa isip ko ay kailangan ko na makaalis dito sa lugar na ito."Don't worry. I already contacted him. I just hope he doesn't call the police.""Of co
Nagising na lang ako nang maramdaman ko malamig na hangin na dumapo sa balat ko. Iginala ko ang tingin ko sa paligid at nagsitayuan ang mga balahibo dahil sa nakita.Medyo madalim, sobrang tahimik ng lugar, halatang abandonado ang lugar."Mabuti naman at gising ka na," lumingon ako sa aking gilid at nakita ko doon si Misty na nay buhat na timba na puno ng tubig. Lumapit ito sa akin at ibinuhos iyon mismo sa ulo ko. Mas lalo naman akong nagising dahil sa malamig na tubig na iyon."You really think you're a princess, huh? After being liked by so many boys, you convinced yourself that you're a princess."Binato ni Misty ang hawak niya na timba na nakagawa ng malakas na tunog. Mas lalo naman akong matakot. Ang lugar na ito ay siguradong tago at hindi masyadong mahahanap. Isa pa, pakiramdam ko ay walang titulo sa akin dito."M-misty..." bulong ko habang nagsisimula ng manginig ang aking katawan."Do you think someone will save you her
"H-hello? Yes, i just wanted to ask if Harris is there? Oh— okay...thank you, bye."Nilapag ko ang telepono ko sa lamesa at hinawakan ko ang ulo ko at hinilot iyon. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Misty kagabi.Kinuha ko na ang bag ko at sumakay sa kotse ko. Nakabihis na ako kanina pa dahil simula nang tawagan ako ni Misty, hindi na ako muling nakatulog.Tinawagan ko ang sekretarya niya kanina. Wala raw si Harris, ang sabi sa kanya magiging busy ito. Simula rin daw nang umalis ito kagabi ay hindi na bumalik ng office. Kaya napapaisip ako..."N-no! H-he can't do that! Harris will not cheat on me..." mahina na pangungumbinsi ko sa sarili ko habang nagmamaneho.Huminga ako nang malalim. Hindi pa rin ako mapakali kaya naman kinuha ko ang telepono ko sa katabi kong upuan habang nagmamaneho. Tinignan ko iyon upang malaman kung tinawagan o kung nag-text man lang sa akin si H
Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang sinabi ni Misty. Humakbang siya ng isang beses at huminto. Ako naman ay palihim na umaatras."Why? Hindi mo ba ako gustong makita? Come-on, hindi ka ba nabitin? Hindi mo ba ako na-miss? Five years kang nawala, ah."Tumawa siya. Napansin ko naman na ang kamay niya ay nasa bulsa lang ng itim na jacket na suot niya. Posibleng doon niya itinatago ang armas niya. Kailangan kong mag-ingat dahil mahirap na, baka maulit muli ang nangyari noong nakaraang Linggo. At baka hindi na ako swertehin ngayon."S-seryoso ka ba talaga sa mga binabalak mo?" pinilit kong hindi ipahalata na hindi ako natatakot sa kanya. Tumigil ako sa pag-atras at ganu'n din siya, tumigil siya sa paghakbang."Oo. Masaya 'to. Hindi ka ba nag-e-enjoy?""Misty, bakit mo 'to ginagawa?" napalunok ako. Ibang-iba na siya. The way she speaks and the words that is coming from h